-და ანუ გაკოცა მერე? ო ბოჟე, ეს რა მაგარი ბიჭი გყავს. მეც მინდა ეგრე მარა რათგინდა თორნიკე სუფთა სი*ია უნდა დავშორდე რა.-აღტაცებულმა თქვა ქეთომ და ანას გაუღიმა ანას კი ლოყები აუწითლდა
-მოდი რა დავიძინოთ. უკვე გვიანია.-თქვა ანამ და საბანი ყელამდე აიწია ქეთოც გვერდით მიუწვა
-რაო რათქვი რამდენი წლისაა ლუკაო?-ისევ ფეხზე წამოფრინდა ქეთო
-25 წლისაა. დიდია ხო? მეც ვიფიქრე მაგაზე..-თავი დახარა ანამ და მოიღუშა
-გოგო მაგ არაფერი მარა ის რომაა გიო მაგაზე უფროსი იქნება?-მოღუშულმა ამოილაპარაკა ქეთომ
-შენ რა ბარათელი მოგწონს?-შეიცხადა ანამ და ამ ამბით გახარებული ისიც ფეხზე წამოხტა
-ჩუ გოგო რაგაყვირებს მე მასე ვყვირივარ ლუკა რო მოგწონს?-ქეთომაც ხმამაღლა უთხრა
-აბა ეხლა რასაკეთებ შე იდიოტო ადამიანო? მოკეტე და დაწექი საწოლში. ხვალ გავარკვიოთ ყველაფერი.-გადაჩურჩულა ანამ და ქეთოს ჩაეხუტა. ორივეს ტკბილად დაეძინა. ან რატომ არ დაეძინებოდათ. სუფთა ჰაერზე თბილ სახლში თბილისისგან შორს. მოგეხსენებათ ქეთოს ფხიზელი ძილი აქვს ანასგან განსხვავებით და მაშინვე იგრძნო როგორ შემოაღო ვიღაცამ კარი. თავიდან შეეშინდა მერე იცნო ლუკა შემოსულიყო ოთახში
-აქ რას აკეთებ?-ხმამაღლა კითხა ქეთომ და სიცილი ძლივს შეიკავა თმააბურძგნული ლუკა რომ დაინახა
-ჩუ გოგო არგააღვიძო-დაიჩურჩულა ლუკამ
-ოჰ ასე ადვილი როომ იყოს ამის გაღვიძება. მკვდარივით ძინავს. ეხლა შენ ეგ მიპასუხე აქ რაგინდა?-ჰკითხა სიცილით ქეთომ და ბალიშიდან თავი წამოწია.
-ანასთან მოვედი გამიცვალე ადგილი რა. ხო გინდა შენს მეგობარს ჩემნაირი სიმპაწიჩნი ქმარი ჰყავდეს. ნათლია შენ იქნები ნუ გეშინია ეხლა კიდე მოუსვი აქედან. ხო კიდე გიო 22ისაა ნუგეშინია-სიცილით თქვა
-დამპალო რატო გვისმენდი, დაეგდე და არ გაბედო არავის უთხრა თორემ მოგკლავ იცოდე.-დაემუქრა ქეთო და საღამურის ამარა დატოვა ოთხი. „იმედია დემეტრე და გიორგი ერთ ოთახში არიან და სანდოს ოთახში იქნება თავისუფალი ადგილი თორემ გავგიჟდები“ ფიქრობდა ქეთო და თან სანდროს ოთახისკენ მიიწევდა მაგრამ როდესაც კარი შეაღო ოთახში ორივე საწოლი დაკავებული დახვდა „ჯანდაბა.. ხვალ ლუკას მოვკლავ’ გაიფიქრა ქეთომ და ლუკას დახრჩობის სურვილმა შეიპყრო როდესაც მიხვდა გიოსთან ერთად მოუწევდა ძილი..გიოს ოთახის კარი შეაღო და შვებით ამოისუნთქვა 2 საწოლი რომ დახვდა. ერთზე გიო გაშხლართულიყო მეორეზე კი ქეთო დაწვა
-ლუკა სად ეგდე?-გაისმა ბოხი ხრიწიანი ხმა რომელიც ძილისგან უფრო დაბოხებოდა
-ლუკამ ოთახიდან გამომაგდო და აქ მომიწია გადმოსვლა სხვა საწოლი არაა იმედია წინააღმდეგი არხარ-თქვა დაბალი ხმით ქეთომ და თავი დახარა
-არა ტო რა წინააღმდეგი. მიდი დაიძინე იმედია ჩემი ხვრინვა არ შეგაწუხებს-ნერვიულად გაიცინა გიომ. ქეთოს არაფერი უპასუხია უბრალოდ დაწვა და თვალები დახუჭა მაგრამ არ დაძინებია. ან რა დააძინებდა? არც ქეთოს სძინებია და არც გიოს. მაგრამ მიზეზს ნუ ჰკითხავთ. ღამის 4 საათი იყო ქეთოს ტელეფონი რომ ამღერდა
-გისმენ თოკო-ჩურჩულით უპასუხა
-ქეთოო.ჩემო ქეთუსაა.. იცი როგორ მიყვარხარ??-მოესმა მთვრალი თორნიკეს ხმა ტელეფონში. ეს არც გიოს გამოჰპარვია
-თოკო..თორნიკე მთვრალი ხარ?-ხმა აუკანკალდა ქეთოს და საწოლზე წამოჯდა
-არა ჩემო ქეთუსა სულ ცოტა დავლიე მაგრამ მანდ მოვდივარ. იცი როგორ მომენატრე? არიცი იმიტომ რომ შენ ფეხებზე გკიდივარ. არგიყვარვარ. მაგრამ მე მაინც მოვდივარ.-ბურტყუნებდა თორნიკე თბილი ხმით
-გთხოვ რა თოკო სახლში მიდი. არწამოხვიდე რა. სახლში მიდი და ხვალ მეთვითონ ჩამოვალ თუმოისურვებ ოღონდ ეხლა სახლში მიდი-სლუკუნებდა ქეთო და თან ოთახში ნერვიულად დააბოტებდა
-მე მაინდ მოვდივარ უნდა მოგიტაცო და ჩემი ცოლი იქნები. მერე კი სულ ჩემთან იქნები.
-თოკო თუ გიყვარვარ ეხლა სახლში წადი ჩემს თავს გაფიცებ. უბრლოდ სახლში მიდი და ხვალ თუგინდა ჩამოდი და მერე ვილაპარაკოთ გთხოვ. ჩემს თავს გაფიცებ თოკო-უკვე ტიროდა ქეთო
-კარგი. ეხლა სახლში წავალ. მაგრამ ხვალ დილით შენთან ვიქნები.
-კარგი სახლში რომ მიხვალ დამირეკე თორემ ვნერვიულობ იცოდე-მიაძახა ქეთომ სანამ ბატონი თორნიკე ტელეფონს გათიშა. ღრმად ამოისუნთქა და ლოგინზე მოწყვეტით დაეცა
-რაო შეყვარებულმა?-ირონიული ხმით დაისისინა გიომ და ქეთოს გახედა. როდესაც მას გახედა სხეული სიბრაზემ მოიცვა. დაინახა როგორ კანკალებდა პატარა სხეული და სახე თმებში ჩაერგო
-მაპატიე თუ გაგაღვიძე ეხლავე გავალ მისაღებში.-უთხრა ქეთომ აკანკალებული ხმით და ფეხზე წამოდგა.
-არა მოიცა იყავი მაინც არ მეძინა.-ხმა დაუთბა გიოს და ლოგინზე წამოჯდა
-არა იყოს არ შეგაწუხებ
-არ მაწუხებ რომ გეუბნები აქ დარჩითქო დარჩი აქ. მოდი მითხარი რახდება-ხმა გაიმკაცრა გიომ და ქეთოს ხელი საწოლზე დაუტყაპუნა მის გვერდით. ქეთოც მივიდა და იქ დაჯდა
-მოდი დაწექი და დაიწყე რახდება-თბილი ხმით ჰკითხა გიომ საწოლზე გადაწვა და ქეთოც მიიხუტა
-თორნიკე ჰქვია 19 წლისაა. სიმპატიურია უბრალოდ მომწონს მაგრამ არ მიყვარს. მას კი ვუყვარვარ. იცის რომ არ მიყვარს მაგრამ მაინც იმედს იტოვებს რომ შემიყვარდება. არცაა ცუდი ბიჭი. ეხლა დამირეკა მთვრალი იყო და შენთან მოვდივარ უნდა მოგიტაცოო და სულ ჩემთან იქნებიო-თქვა სლუკუნით ქეთომ და თავი გიოს მკერდში ჩამალა
-და მერე ვინ უთხრა რომ შენს სადმე გაშვებას ვაპირებ? მოვა და მოვიდეს ვერაფერსაც ვერგიზავს. მე აქარვარ? ნუღა ტირი რა. თორე იცოდე მოვკლავ იმ საცოდავს.-ღიმილით ლაპარაკობდა გიო და ეგოისტურად უხაროდა ქეთოს რომ ის ბიჭი არუყვარდა, რომ ეხლა იმ ვიღაც არაკაცის მაგივრად ის ეხუტებოდა და აწყნარებდა ქეთოს.
-შეიძლება აქ დავიძინო?-ჩურჩულით კითხა ქეთომ და ბარათელს ახედა
-რამდენ ხანსაც გინდა. მიდი ეხლა დაიძინე-შუბლზე აკოცა გოგონას და ცხვირი მის თმებში ჩარგო.
----
-შენ აქ რასაკეთებ? ან ქეთო სადაა?-ჩურჩულით გადაულაპარაკა მის გვერდით მწოლ ლუკას რომელიც დებილივით იღიმოდა
-ქეთო გიოს ოთახში გავისტუმრე. მე კი შენთან მოვედი.-ცხვირზე აკოცა ლუკამ და კვლავ ბალიშზე დააბრუნა თავი.
-ლუკა..-ამოიჩურჩულა ანამ
-გისმენ.-მანაც დაბალ ხმაზე უპასუხა და გოგონას წელზე მოხვია ხელი.
-რა ვერ გავიგე იცი? შენზე 7 წლით პატარა ვარ. რატომ ხარ ამ წუთას ჩემთან ერთად? ან რას ნიშნავდა ის კოცნა?
-მერე რა რომ 7 წლით პატარა ხარ? მე მაინც შენთან მინდა. მინდა სულ შენ გხედავდე. სულ შენი ნაცრისფერი თვალები მიტრიალებს თავში. ნებისმიერ წამს შენზე ვფიქრობ. არ მაინტერესებს ასაკი. შენ გგონია ჩემი შენს კორპუსში გადმოსახლება შემთხვევითობა იყო? ან თუნდაც ის რომ თომამ შენს აქ წამოყვანაზე უარი თქვა? ხომ იცი რომ თომას ძალიან უყვარხარ და არასდროს გაწყენინებს მითუმეტეს ესეთ რამეზე რაც აქ წამოსვლაა..
-მე..მე არვიცი რავთქვა-ბუტბუტი დაიწყო ანამ
-არც არაფერი უბრალოდ ესე, სულ ჩემთან, სულ ჩემზე ჩახუტებული იყავი, არასდროს წახვიდე ჩემიდან, ნუ რომც გინდოდეს ვერ წახვალ რადგან შენ ჩემი ხარ და სამუდამოდ ესე იქნება.. ჩვენ ერთად გადავცურავთ ზღვას!!