დავბრუნდიი..
ნეტა რას ვწერ ვინ მელოდებოდით რომ...

ყველაფერი ერთ დღეს დაიწყო.. სიხარული, სიყვარული, ბედნიერი წუთები, ბედნიერი წამები, ბედნიერი დღეები და სიცოცხლით სავსე გრძნობა.
გაგიკვირდებათ და გრძნობა ყველა გულწრფელი იყო მაგრამ, ყველაფერი ერთ დღეს მთავრდება
- რა მოხდა?
- უბრალოდ წავიდა
- რატომ?
- არავინ არ იცის! დაბრუნდება ალბად ან სხვა გააბედნიერებს მაგრამ მინდა რომ კარგად იყოს.
- მომიყევი ყველა შეხვედრა, ყველა დამახსორებული წამი.
- დამახსორებული წამი?! იცი რამდენია ყველა ტკბილია ყველა თბილია.
- და მაინც რა არის სიყვარული?
- იმედგაცრუება.
- რა გიყვარს მასში?
- თვალები რომლითაც ვგრძნობდი რომ ვუყვარდი
- პირველი შეხვედრა?
- სამი თებერვალი
- რა იგრძენი?
- სიყვარული, სითბო, მზრუნველობა.
- და რატომ შეიცვალა?
- ეგ გგონიათ ვიცი? ეგ არავინ არ იცის ალბად არ ვუყვარდი
- მაგრამ ის გამოხედვა?
- ალბად ტყუილი იყო.
სიყვარულით აღსავსე დღეები, დღეები რომლებსაც ვერაფერი შეცვლის, ვერაფერი დაგავიწყებს. მიყვარდა? იცით როგორ მიყვარდა? მთელი არსებით რომ არ შემეძლო მის გარაშე დამეძინა ყოველ წამს მაინტერესებდა სად იყო, როგორ იყო, რამე ხო არ უჭირდა, რამე ხო არ სტკიოდა. სიყვარული ყველაზე დიდი ბედნიერებაა რა მნიშვნელობა აქვს რამდენი ხნით გრძელდება?! ის წამები სამუდამოდ გემახსოვრება რომც გძულდეს მაინც.
- ბოლო შეხვედრა როდის იყო?
- ორ ივლისს
- რა იგრძენი?
- ჟრუანტელი მისი შეხებისას გამოწვეული. მაგრამ ვიჩხუბეთ
- რამ გამოიწვია ჩხუბი?
- გაგეცინებათ და წყალმა
- შემომასხა და გავუბრაზდი
- ხშირად ჩხუბობდით?
- ძალიან
- რაზე?
- არ ვიცი ყველა ჩხუბი არ მახსოვს. სისულელეებზე მაგრამ მალევე ვრიგდებოდით ვერ ვძლებდით ერთმანეთის გარაშე
- ეჭვიანი ხარ?
- სასტიკად შეიძლება მაგიტომ დავშორდით ყველაფერზე ვეჭვიანობდი
- რას ფიქრობ რატომ უყვარდი?
- იცით არ ვიცი, მეც სულ მაგ კითვას ვუსმევდი რატომ გიყვარდი თქო
- მომიყევი მის შესახებ
- ბევრი რამის თქმა არ შემიძლია, ის იყო განსაკუთრებული, თბილი, მზრუნველი, მისი თვალები მაბნევდა ერთხელ მითრა როცა თალებში გიყურებდიო ვხვდებოდი როგორი ბედნიერი ვიყავი რომ მყავდიო.
- ნანობ რამეს?
- კი. უნდა შემენარჩუნებინა
- რომ დაბრუნდეს?
- აღარ დაბრუნდება
- და თუ დაბრუნდება?
- ვეტყვი რომ წავიდეს. მტკივნეულია მაგრამ სხვანაირად არ შემიძლია
თექვსმეტი წელია ვცხოვრობ ამ ქვეყანაზე და ალბად ღირსი ვარ რომ ასე ვარ. როდესაც სიმღერებს უსმენ და ის გახსენდება სიტყვებს იგებ და მისი ჩახუტება გელანდება ღამე წვები და ფიქრობ რა კარგი იყო ის თვეები რომლებიც ერთ დღეს დამთავრდა ისე თითქოს არც დაწყებულა.
- მიეჩვიე?
- რას?
- გვერდით რომ აღარ გყავს?
- კი მაგრამ მოატრება ყველაფერს ამსხვრევს ყველაფერს ლეწავს
- რას გეუბნება დედა?
- გადაგივლისო
- ტირი?
- ხანდახან როცა მარტო ვარ
- მონატრება?
- ყველაზე რთულია ყველა სასტიკი რამ
- ბედნიერი ხარ?
- კი რადგან ვცოცხლობდი მისით
- და ახლა?
- სულიერად მკვდარი ვარ.
- რას ეტყოდი მას?
- მადლობას რომ ექვსი თვე გამაბედნიერა თბილი წუთები მაჩუქა
- და ბოლოს?
- ბოლოს? ბოლოს ყველაფერი დამთავრდება იქნებ გადამიყვარდეს მაგრამ უიმისობა ყველაზე რთულია.
- რას ეტყოდი ხალხს?
- ხალხს? მინდა ბედნიერები იყვნენ თუ ისინი ჩემნაირად მარტო დარჩნენ არაუშავს არ გეტყვით რომ ცხოვრება მშენიერია ან ბედნიერად იცხოვრებთ მაგრამ გაიხსენეთ რა ბედნიერი იყავით მასთან ერთად ვიცი ცრემლები თავისით მოდის მაგრამ არაუშვს სისუსტე არ არის.


ძალიან დიდი მადლობა თამარას ის რომ არა ალბად დღეს არ ვიქნებოდი.
იყავით ბედნიერები ნუ დაკარგავთ იმ ერთს მაგრამ თუ წავა თქვენთის ყველაფერი დამთვრდება

მადლობა სევდიანი გიჟისგან.