ჩვეულებრივი ცრემლით სავსე ცხოვრებით გაგრძელდა ნათაის ცხოვრება..ერთადერთი რაშიდაც შვებას პოულობდა ოჯახი და მეგობრები იყვნეენ..გამუდმებით მის გვერდით იყვნენ და მოწყენის საშუალებას არ აძლევდნეენ..სულ ცდილობდა ხოლმე მათთან ერთად თავი მოეთოკა და ჩაათაიზე ფიქრები დღის გნმავლობაში მაინც დაებლოკა..თუმცა ღამე ყველაფერი სხვანაირად იყო..ფიქრები დაუსრულებლად და მოგონებებიი...ჩაათაიზე მოგონებები აცხოვრება..აძლებინებდა და სიოცხლის ხალისს უბრუნებდა..გრძნობდა თუ რა ძლიერ უყვარდა..ხვდებოდა,რომ ამ შემთხვევაში არც დროს ქონდა მნიშვნელობა,არც მანძილს და არც იმას,რომ ერთად ყოფნა აღარ შეეძლოთ.მთავარი იყო ის გრძნობა რასაც გულით დაატარებდა..ის გრძნობა მთელი ღამე ცრემლად რომ ღვრიდა და ის გრძნობა,მის ცხოვრებაში სხვა მამაკაცის გაჩენის სურვილს,რომ უკლავდა..ყოველ ღამე წარმოიდგენდა,რო მასთან იყო..ისევ ისე ძლიერად იკრავდა გულში.ნათლად გრძნობდა მის სურნელს და ეს კიდევ უფრო მეტად ურევდა თავგზაას.უფრო მეტად ანატრებდა..ხვდებოდა,რომ გაუსაძლისი გახდა ჩაათაის გარეშე მისი ცხოვრება.
თვალებს,რომ ხუჭავდა,ცხადად გრძნობდა მის გავარვარებულ ბაგეებს...ჟრუანტელი ისევ ისე უვლიდა და თვალების გახელისთანავე მწარე რეალობის განცდა ისევ ცრემლების უსაზღვრო დენის მიზეზი ხდებოდა...
ხვდებოდა,რომ მიუხედავად მისი ღალატისა,მიუხედავად ასეთი დამცირებისა მაინც უყვარდაა..უყვარდა იმაზე მეტად ვიდრე ერთად ყოფნის პერიოდში..გულის იარებმა და მანძილმა სიყვარული კი არრ გააუფერულა..პირიქით უფრო მყარი და ძლიერი გახადაა..სამუდამოდ მისი გახდა..სულით,ხორცით და ფიქრებით...

^^^^^
-დღეს ვსვამთ ბოლომდე-კარების გაღებისთანავე მარი და გოგოები შეეფეთა არყის ბოთლებით და ტკბილეულით დახუნძლულები.,.სასაცილოდ იჭყანებოდნენ და გამომწვევად უღიმოდნენ..

-შემოდით-ოდნავ დაუქნია თავი და მათი ბედნიერი სახეების დანახვისას თვითონაც გაეღიმა..რამდენს აკეთებენ მის გამოო.იმის გამო.რომ გაიღიმოს..უფრო ბედნიერი და ლაღი გახდეს..არა,იციან როგორ არა,რომ ასე უცებ ამხელა იარას ვერ მოურჩენენ..მაგრამ ყველანაირად ცდილობეენ რეალობით დატვირთონ,რომ მერე წარსულზე ფიქრისთვის დრო აღარ დარჩეს...ამას ძალიან კარგად ხვდება და აფასებს..სიგიჟემდე უყვარდა თავისი სამეგობრო,ახლა კიდე უფრო შეუყვარდაა...

-სად დავალაგოთ ესენი?-მისაღებიდან გამოძახა ანიმ

-სამზარეულოში, იქ გავამზადოთ-ფრატუნით წავიდა ისიც და გოგოებს შეუერთდა

-გამზადებული ვიყიდეთ..ასე,რომ ჩვენზე მხოლოდ ჭამა და დალევაა-მხიარულად გადაიკისკისა სალომ ჩანთებში ჩაძვრაა..

-როგორ მიყვარხართ და მაბედნიერებთ-ცრემმორეულმა ჩაილაპარაკა და ხელები გაიშვირა წინ

-ჩვეენც გვიყვარხაარ!-ერთხმად იყვირეს გოგოეებმა და სრუტუნით ჩაეხუტნენ მეგობარს..

- გვეყოს სენტიმენტალიზმი-გონს მარის ჩახველების ხმამ მოიყვანათ,რომელიც მუჭებით იწმენდდა ცრემლებს და გაღიმებას ცდილობდა

-კარგი....ნინი წამოდი შენ მე მომეხმარე-დაუძახა და მისაღებში წავიდნენ..რამდენიმე წუთში უკვე ყველაფერი მზად ჰქონდათ და პირველ სადღერძელოს სვამდნეენ..

-ჩვენ გაგვიმარჯოს და ჩვენს მეგობრობას..ჩვენს თავზე უკეთესს ვის დავლოცავ-გადაიკისკისა მარიმ და ჭიქა ჰაერში აწია..

-გაგვიმარჯოოოოოოოსს-სიცილით მიუჭახუნეს ერთმანეთს ჭიქები და სახის მანჭვით დალიეს...ერთს მეორე მიყვა,მეორეს მესამეე...უკვე კაარგად იყვნეენ მოგონებებმა,რომ შემოუტია...გოგოები რაღაცაზე გაცხარებით კამათობდნეენ..ამით ისარგებლა კუთხეში მოფუზულმა თურქეთში მისი სიმთვრალის ამბავი გაიხსენაა..როგორ გააწვალა მაშინ ჩაათაიმ..საზიზღარი კაციი..მოატყუა და გაანერვიულა ტყუილაად...

-მოდით მოგონებებს გაუმარჯოს-ტკბილ მოგონებებს სევდიანად გაუღიმა და სასმელი ბოლომდე დაცალა...გოგოებმა ერთმანეთს გადახედეს სევდიანი სახეებით და მათაც ნათაის მიბაძეს..

-არ უნდა წამოსულიყავი-ჭიქას ხელები მოუჭირა ანიმ

-აბა რა გამეკეთებინა?-ამღვრეული თვალებით კითხა

-ყველაფერი გაგერკვია..იქნებ..-ნაწყვეტ-ნაწყვეტ საუბრობდა სალო..არ უნდოდა მეგობრისთვის გულის ტკენა..

-ჩემი თვალით დავინახე..იქ გასარკვევი აღარაფელი იყოო-სივრცესთვის გაეშტერებინა თვალი და ისე საუბრობდა

-არ გაინტერესებდა როგორ აგიხსნიდა?-კითხა ნინიმ

-რაც მოხდა იმას არ ეშველებოდა..უაზრო ახნსა-განმარტებები კი უფრო მატკენდა გულს-სევდიანმა ჩაილაპარაკა..როგორ არ აინტერესებდა..რამდენჯერ უფიქრია რას ეტყოდა ჩაათაი..როგორ აუხსნიდა ყველაფერს..რას გააკეთებდა მის დასარჩენაადდ..ზოგჯერ ისე ენატრებოდა იმასაც ფიქრობდა,რომ მცდარი გადაწყვეტილება მიიღო..თუმცა შემდეგ თავმოყვარეობა ისევ უბრუნდებოდა და საკუთარ თავს ამხნევებდა..

-აი ნახავ ყველაფერი მოგვარდება-გამამხნევებლად ჩაეხუტა მარიი

-ასე ჯობდა-თავი გაიმხნევაა და მანაც მოხვია მეგობარს ხელეებიი...უეცრად მის გარშემო ყველაფერმა ტრიალი დაიწყოო..იფიქრა არყის ბრალიაო და მდივნის საზურგეს მიაყრდნო თავიი..თანდათან ხვდებოდა როგორ იძირებოდა შავ ბურუსში და სიტყვის თქმის თავიც არ ქონდა..

გონს,რომ მოვიდა თეთრ ხალათიანი ხალხი ადგა თავზე...თვალებმილულუმა მოატარა ოთახს თვალი და კუთხეში შიშისგან აზუტული მეგობრების დანახვისას ოდნავ ჩაეღიმა..უცებ საკუთარი თავის მიმართ დანაშაულის გრძნობა იგრძნოო...იცოდა,რომ ცუდი სიმთვრალე ქონდა..მაგრამ მაინც დალიაა...თან არც ერთი,რომ არ გამოოტოვა..გოგონების ანერვიულაა..

-გონს მოვიდა-მხიარულად წამოიძახა ექიმმა..უცებ მოცვიდნენ გოგოები კითხვებიით..ამოსუნთქვის საშუალება არ მისცეესს..

-ექიმო რა დაემართა?-შეშინებულმა იკითხა მარიმ


-რა დამემართა და არ უნდა დამელია-დამნაშავის ხმიშ ამოთქვა და უეცრად საშინელი გულის რევის შეგრძნება დაეუფლეაა..სწრაფად შევარდა სააბაზანოში და უნიტაზზე თავით დაემხო...

-ხომ ვამბოობ..მწყენს და მაინც ვსვაამ-იქიდან გამოსულმა საწყლად თქვა და პირზე ხელის ზურგი დაისვა

-შენს მდგომარეობაში ეგ ჩვეულებრივი მოვლენაა-ღიმილით უთხრა ექიმმა

-მართალი ხართ..ყოველთვის ასე ვიცი-კიდევ ერთხელ დაეხვა თავბრუ და კედელს მიეყრდნო

-ორსულად ხარ-სრულიად მოულოდნელად,ყველანაირი შემზადების გარეშე პირდაპირ აჯახა ექიმმაა..

თავიდან ექიმის სიტყვები ექოსავით ჩაესმაა..აზრზე,რომ მოვიდა და ექიმის ნათქვამი მთლიანად გაიაზრაა ღიმილნარევი სახით ჩამოჯდა სკამზეე...აბსოლიტურად ყველფერზეე მოასწრო ამ რამდენიმე წამში ფიქრი..ყველა მნიშვნელოვანი და უმნიშვნელო დეტალი შეამჩნია მთელს ოთახში...და უცებ მიხვდა..მიხვდა,რომ მისი ცხოვრების ახალი ფურცელი იწყებაა...ყველა შავი ლაქა უეცრად გადარეცხა ამ სასიხარულო ამბაავმა..ახლა თვალწინ მხოლოდ მისი მომავალი პატარა ესახება..მისი თითები,ცხვირი,ტუჩები,თვალეები...ყველაფერი,აბსოლიტურად ყველაფერიი..დედა გახდება..დ ე დ ა!რამხელა ბედნიერება მიანიჭა ღმერთმა..რისი ღირსი გახადა..ყველა ის გულის ტკივლი რაც კი აქამდე გაუვლია,არაფრად ჩათვალა იმ ბედნიერებასთან,რასაც განიცდიდა..გაბრწყინებული თვალებით გადაისვა მუცელზე ხელები და ცრემლები წამოუვიდა...მაგრამ ახლა მხოლოდ ბედნიერებისგან ტიროდა..განცდილი სიხარულისგან..შვილისგაან..
ცრემლიანი თვალებით ახედა მეგობრებს და მათი გაბრწინებული სახეების დანახვისას გულში სითბო ჩაეღვარა...არა,ახლა უკვე დარწმუნებულია,რომ შვილის და მისი საყვარელი ადამიანების წყალობით ყველაფერი უკეთ იქნება..იმაზე მეტად უკეთესად ვიდრე ოდესმე წარმოიდგენდა..სიცოცხლის აზრი დაუბრუნდა..იცის რისთვის და ვისთვის უნდა იცხოვროოს...


-თავს გაუფრთხილდი-თბილად გადაუსვა ექიმმა თავზე ხელი და ოთახიდან გავიდა...

-ჩვენი დისშვილი-კივილით მოცვივდნენ გოგოები ექიმი წასული,რომ დაიგულეებს..ყველა მხირდან ჩაეხუტნეენ ნათაის..თბილად უსვამდნენ მუცელზე ხელებს

-ჰო,და ჩემი შვილი-კიდევ ერთხელ ჩაეღვარა სითბო განცდილი ბედნიერებისგაანნ..


^^^^^
საღამოს მთელი ოჯახი ერთად იყო შეკრებილი..საოჯახო ფილმს უყურებდნენ და გულიანად იცინოდნეენ..ნათაი ფიქრებით სულ სხვაგან დაფრინავდა და გაღიმებული სახით ისვამდა მუცელზე ხელებს..

-შვილო რამ გაგაბედნიერა ასე-ღიმილით კითხა ნანამ,შვილის ცვლილებით გაოცებულმა

-რა..დაა..ის...არ ვიცი როგორ გითხრათ-აბლუყუნდა და თითების მტვრევა დაიწყო

-გისმენთ-მშვიდად ჩაილაპარაკა ზურაბმა

-ორსულად ვარ-თავი დახარა და იატაკს დააშტერდა

-რა თქვი?-გაოცებულმა წამოიძახა ზურაბმა

-დღეს გავიგე-დამნაშავის ტონით თქვაა

-ჩემი შვილიშვილი,ჩემი პატარა გოგო-გახარებული წამოხტა ფეხზე ნანა და შვილს მთელი ძალით ჩაეხუტა...ნათაიმ მამისკენ გააპარა თვალები და დედის მკერდში ჩამალა თავი

-მოდი აქ ნუ შეაშინე ბავშვი-ღიმილით დატუქსა ქმარი

-იცოდე,ჩემი შვილიშვილი ვერასდროს ვერ იგრძნობს უმამობას..მისი მამაც ვიქნები და ბაბუაც-მკაცრი,მაგრამ ბედნიერი ხმით თქვა ზურაბმა და ცოლ-შვილი გულში ჩაიკრა..დაიფიცებს ასეთი ბედნიერი არასდროს არ ყოფილა..ასეთი ამაყიი..ყველა გვერდით ყავს ვინც ჭირდება...ვინც ბედნიერებას ანიჭებს..

არაფრით აღარ გააჩერა ნანამ ქვემოთ..შენს მდგომარეობაში გადაღლა არ შეიძლება და უნდა დაისვენოოო..ძალით წაიყვანა ოთახში..თავისი ხელით გახადა და ჩააწვინა საწოლში...ნათაიც დედის სითბოთი განებივრებული წინააღმდეგობას არ უწევდა და მორჩილად აკეთებდა ყველა მის მითითებას..თბილად აკოცა შვილს თავზე და ოთახიდან გავიდა...
დარჩა ფიქრებთან და ბედნიერებასთან მარტოო...მისი შვილი...მისი და ჩაათაის სიყვარულის ნამყოფიი.ჩაათაიი...მამა...მხოლოდ ახლა დააკავშირა ერთმანეთთან..მთელი დღის განმავლობაში ახლა მოაგონდა ჩაათაი..ნათლად წარმოიდგინა მისი რეაქცია ამ ამბის გაგეგიბას..ხშირად უსაუბრიათ შვილებზე...ჩაათაის ყოველთვის გოგო უნდოდა ყოლოდა..ეუბნებოდა ხოლმე შენნაირი ლამაზიი და ცისფერთვალება გოგო მინდაოო..ნათაის კიდევ მამიკოსავით თაფლისფერი თვალები უნდოდა,რომ ჰქონოდა..ამის გამო ხშირად კამათობდნეენ..მერე სიცილით ურიგდებოდნენ ერთმანეთს..ტირილით გაიხსენა მოგონებებიიი..ძალიან წყდება გული მამაკაცი მისი ორსულობის შესახებ ვერაფერს,რომ ვერ გაიგებს..რომ ვერ დაინახავს როგორ გადადგაამს პირველ ნაბიჯებს მათი შვილი,როგორ იტყვის დედას..როგორ ეტკინება პირველად და როგორ გაუხარდება პირველად...ცხარე ცრემლით ტიროდა და თან მუცელს ეფერებოდა..თანდათან ტირილისგან დაღლილს ძილი მოელია...ძილბურანში წასულმა ცხადად იგრძნო მამაკაცის თბილი სუნი..მისი ჩახუტება და კოცნა ლოყაზეე...განცდილი კომფორტისგან უფრო მაგრად მოხვია მუცელს ხელები და მთლიანად გადაეშვა ძილის საუფლოში..

^^^^^

ექიმთან შემოწმებაზე მეორე დღესვე მივიდა..ვერაფრით მოისვენა სახლში..აცქმუტუნებული იდგა მოსაცდელში და თავის რიგს ელოდებოდა...ერთი სული ქონდა როდის გაიგებდა პატარას მდგომარეობას..როდის დაინახავდა მის პირველ კონტურებს ეკრანზეე.თავისი გვარის გაგონებისთანავე გახარებული წამოხტა ფეხზე და ოთახში შევიდა...
ყველა პროცედურა ჩაიტარა რაც საჭიროო იყო..ექიმმა ყველაფერი კარგად არის,მთავარია სწორად იკვებოო..თავისი პატარას პირველი ფოტოს მისცა...სიხარულისგან გაბრუებული გამოვიდა იქიდან.ყველაფერს ისე გააკეთებს,როგორც ექიმმა უთხრა..პრეტენზიული არც არასდროს ყოფილა..და ახლა მითუმეტეს როცა იცის,რომ მისი შვილისთვის უკეთესი ასე იქნება საერთოდ არაფერზე არ იტყვის უარს..

ყველა დეტალს განსაკუთრებით აკვირდება...ყველაფერს სხვა თვალით უყურებს..ყველაფრის დამახსოვრებას ცდილობს..განსაკუთრებით თუ რამეს ორსულებზე და დედებზე გაიგებს ყურაბდაცქვეტილი უსმენს და მნიშვნელოვან ინფორმაციას გონებაში იბეჭდავს...ჯერ მხოლოდ 1 თვის ორსული...საერთოდ ვერ გრძნობს ორსულად,რომ არის..რაც მთავარია ტოქსიკოზიც არ აქვს..ჭკვიანი პატარა ყავს..იცის დედიკოს როგორ მოექცეს...არ აბრაზებს ხოლმე..მუცელი საერთოდ არ ეტყობა..არადა ერთი სული აქვს უფრო მეტად როდის გაიბერებაა..როდის დამრგვალდებაა..სამაგიეროდ გული უცემს გაორმაგებული ძალებით..ახლა უკვე იცის,რომ მის სხეულში ახალი სოცოცხლეაა,რომელიც დედიკოს არ მოასვენებს და ბევრს იცელქებს...