-მე არ გაგიჟებ,შენთვითონ გიჟდები.ხელი გავინთავისუფლე და ოთახში შევედი,მანაც სიგარეტი გადააგდო და უკან გამომყვა.ორივე სუფრასთან დავბრუნდით.გოგოებმა ჭორაობა გავაგრძელეთ და თან გულიანად ვიცინოდით.ირაკლიმ ამღვრეული თვალებით გამომხედა,გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა,გიომ ხელი ჩემი სკამის საზურგეს გადახვია და თითები ნაზად დამისვა მკლავზე,მეც საზურგეს მივეყრდენი(მინდოდა ამით ირაკლისთვის მეთქვა რომ შანსი არ ჰქონდა)რაც ირაკლის არ გამოპარვი,წამოდგა და ოთახიდან გავიდა.
-ნათ,იკაკოს მოსწონხარ აშკარად,გავიდეთ რა ეზოში(მარი)გოგოები ეზოში გავედით და იქ გავაგრძელეთ ჭორაობა.მე,მარი და ანი ჰამაკში მოვკალათდით,ქეთა,ნუცა,მაგდა და სალი ბალახზე მოთავსდნენ.
-მგონი ირაკლის მოეწონე(ანი)
-ეგღა მაკლდა...
-რატო?რას უწუნებ?ძალიან სიმპათიურია,აჰყვნენ დანარჩენებიც.
-თქვენ რა პირი შეკარით?
-მე სანდრო მომეწონა,მარიმ თვალები ააფახუნა.ჩვენც სიცილი არ დავაყოვნეთ.კიდევ ცოტახანს ვიჭორავეთ.
-არ გინდა დავიძინოთ?რომელი საათია?(მე)
-2 დაიწყო,მეც მეძინება(ქეთა)
-წამო საწოლები გავწყოთ და დავწვეთ ისინიც შეთვრნენ(ნუცა)
საწოლები გავშალეთ.მე,მარი,ანი და ქეთა ერთად დავწექით.ნუცა,სალი და მაგდა ცალკე.ბიჭებისთვისაც 2 ოთახი გავამზადეთ.
-ნუცი საწოლები გაშალე რაა(ლევანი)
-გაშლილია,ჩვენ ვწვებით.
-ჩვენც დავწვებით,ლევანიმ გიოს ხელი გადახვია და თვალი ჩაუკრა.გიო,ლევანი და სანდრო ერთად მოთავსდნენ.საბა და ირაკლი კი ყველასგან მოულოდნელად წავიდნენ,საქმე მოიმიზეზეს.
-გიო რას აპირებ?(სანდრო)
-არვიცი,ცხოვრებაში პირველად არ ვიცი რა უნდა გავაკეთო.გიომ მოკლედ შეჭრილ თმაზე ხელი გადაისვა.
-რა სახე ჩამოგტირის ტო,ისე უნდა მოიქცე როგორც საჭიროდ ჩათვლი,მაგრამ ზედმეტი არ მოგივიდეს(ლევანი)
-ღადაობ ტოოო.გავალ მე მოვწევ.
-აუ წყალი მინდა,ან გამომყევი რაა(მე)
-აუუ მეძინება.
-კაი რაა,ამათაც დაიძინეს ანიიიიი,ადექიი!
-მძინება შენ გადი რაა.
-3 დაქალი გყავდეს და არცერთი არ გადგებოდეს,ბუზგუნით გავუყევი დერეფანს და აივანზე გავედი რომ იქიდან სამზარეულოში გავსულიყავი.
-არ გძინავს?
-გიოო,არა წყალზე გამოვედი.
-გამოგყვები.სამზარეულოში უხმოდ შევედით,ისე ვნერვიულობდი წყურვილი საერთოდ გადამავიწყდა,ძალით მოვსვი რამოდენიმე ყლუპი დაჭიქა თავის ადგილას დავაბრუნე.შემოვტრიალდი და ის პირდაპირ ჩემ წინ იდგა,ისე ახლოს რომ მთვარის შუქზე ვხედავდი როგორ უფეთქავდა ყოველი ძარღვი,სუნთქვა გახშირებოდა და ეტყობოდა რომ ნერვიულობდა.
-არ ვიცი რატო დავკარგე ამდენი წელი...
-რას გულისხმობ?
-იმ 5წელს...რომელიც დღემდე ვერ მომინელებია...რატომ არ ვცადე მომეძებნე...
-ალბათ ასე უნდა მომხდარიყო.
-მაგრამ სხვაგვარადაც შეიძლებოდა.ოთახამდე მიმაცილა,ფრთხილად მაკოცა სადღაც ყელთან ახლოს.მე სწრაფად შევვარდი ოთახში.კარს მივეყუდე არ ვიცოდი მეტირა თუ მეცინა ან რატომ უნდა რომელიმე.
-რა გჭირს?მომესმა ანის ნამძინარევი ხმა.
-გიოო,ის,ის არის.გახსოვს ბანკეტზე რომ გიყვებოდი.
-არააა,მეღადავები?უცებ წამოხტა ანი საწოლზე.
-ხო ისაა.
-არ არსებოობს,მოდი აქ მომიყევი ყველაფერი,რამე გითხრა?გიცნო?
-კი...აივანზე შემხვდა ახლახანს.
-კაი რააა))რა რომანტიულია.
-ნუ მაიმუნობ,ისედაც ძალიან დავიბენი.მთელი ცხოვრება დაგეგმილი მქონდა,ახლა კიდევ თავში ყველაფერი თავდაყირა დადგა.
-თავში თუ გულში?ნათი,მე მახსოვს ეგ ბიჭი,მახსოვს როგორ საუბრობდი მასზე,როგორ იხსენებდი წლების მანძილზე და 5წელი გავიდა,თქვენ ისევ შეხვდით ერთმანეთს,მე ვფიქრობ რომ საკუთარ თავს შანსი უნდა მისცე,წარსული უკან არ ბრუნდება ხოლმე,ის კი დაბრუნდა.
-არვიცი ანი,ახალი ურთიერთობის დაწყება ძალიან გამიჭირდება,ჩემზე კარგად არავინ იცის რასნიშნავს იმედგაცრუება,როცა საყვარელ ადამიანში ცდები და ხვდები რომ ის უბრალოდ არ არსებობს,რომ ილუზია შენი წარმოსახვის სილუეტი გყვარებია და ნამდვილს არაფერი აქვს საერთო მასთან.
-ნათი,ვიცი რასაც განიცდიდი ნიკასთან,კარგად ვხედავდი როგორ დაკარგე საკუთარი თავი.იმ წარსული დაქალისგან რომ არაფერი აღარ გქონდა შემორჩენილი,გიყურებდი და ვეღარ გცნობდი.ახლაკი შანსი გაქვს რომ დააბრუნო ის ბედნიერი,მხიარული და ჩემი ნათია.
-ანიიი,მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ პატარა.იფიქრე ჩემ სიტყვებზე და გიოზეც იფიქრე.
-არვიცი... 1თვე გავიდა მე და გიოს ურთიერთობა თითქოს დალაგდა,არაფერს მაძალებდა,შუაღამემდე ვმესიჯობდით ყოველ დღე.მიყვებოდა თავის ამბებს,მე ჩემსას,უტაც გავაცანი 2ჯერ ერთად გავისეირნეთ.აშკარად ორივეს ძალიან მოსწონდა ერთმანეთი.რამდენად გასაკვირიც არ უნდა იყოს,გიოს შვილი ყავდა ,ჰოო არ მოგესმათ 5წლის ზუკა.დედამისთან არანაირი შეხება არ ჰქონდა ბავშვი მასთან იზრდებოდა.უტა და ზუკამ მშვენივრად გაუგეს ერთმანეთს.
ზაფხულის ბოლო თვე დაიწყო.ღამის 1საათი იქნებოდა,გიოს ვემესიჯებოდი ჩვეულებისამბრ როცა კარზე ზარმა დარეკა.შემეშინდა,ვინ უნდა იყოს?ზარი არ წყდებოდა.
-ნიკა ვარ გააღე მომესმა,კარის მიღმა ხმა.ესღა მაკლდა.კარი გამოვაღე.
-რა ხდება?
-შემომიშვებ?ნიკა ნასვამი იყო.
-ნიკა რატომ მოხვედი?
-ჩემი ცოლი მომენატრა.უცებ ტელეფონმა დარეკა,მოულოდნელობისაგან შევხტი.გიო რეკავდა
-ხოო.
-რატო აღარ მომწერე?
-ცოტახანში დაგირეკავ რა.სწრაფად გავთიშე.
-ის იყო არა?
-რაა?
-გიორგი სილაგაძე.ადგილზე გავშეშდი.