-ორი ყავა და ორი ნამცხვარი - ორმა სასიამოვნო აღნაგობის გოგონამ მშვიდი ხმით მისცა შეკვეთა.
-გნებავთ კიდევ რამე ? - მშვიდად გაუღიმა გოგონებს.
-არა მადლობა.
გოგონებს გაცილდა და შეკვეთა ბარში მიიტანა.ცოტა ხნით ბარის სკამზე ჩამოჯდა და დარბაზში მყოფ ხალხს გახედა.
-კატუსი - უკნიდან მისი სახელის შეცვლილი ფორმა მოესმა და ღიმილით მიბრუნდა უკან.
-რა არი ?
-დღეს ძალიან გთხოვ დამეხმარე რაა - თხოვნით წარსდა მის წინაშე მეგობარი და მეტი დრამატიზირებული გამოსვლისთვის ყელი „გამოიწელა“
-საღამოს ცვლაში შეგცვალო ხო ? - კიტხვის ნიშნით სავსე თვალებით გახედა ანას.
-აუუ ხო რა ! - სწრაფად შემოხვია მეგობარს ხელები და ლოყაზე მთელი ძალით აკოცა.
-კაი გეყოს ახლა ! მადლობა უთხარი ჩემს ლექტორებს სასწავლი როარმაქ ბევრი თორე დაგეხმარებოდი მაგრად.
-მიყვარხარ კატუსი - კიდევ ერთხელ აკოცა გოგონას - წავალ მე მაშინ კაი ?
-წადი მიდი
-კატუსი დღეს ბიზნესმენები იქნებიან შენ მაგიდებთან - მორიდებულად უჩურჩულა გაოცებულ დაქალს.
-კარგი რა ანა კარგი რა! ხოიცი ვერვიტან მაგათ ! დაიწყებენ ბებრუხანები უაზრო ქცევებს და მომიშლიან ნერვებს რა ! - გამწარებული ხელებს უმისამართოდ იქნევდა.
-ეჰჰ ეგეთი „ბებრუხანები“ ნეტა ყველა იყოს დაა .... - სიმღეით გაშორდა მეგობარს და გასახდელში შევიდა.
ვერმიხვდა ანას ნათქვამს მაგრამ ყურადღებაც დიდად აღარ მიაქცია.
-კატო მოვიდნენ ბიზნესმენები და იმედია არდაიწყებ წუნკლობას - ღიმილით ჩაილაპარაკა მასთან ერთად მორიგე ანდრეამ.
-კაი რა ჩემი გამჭირვებია ეს კაბა ვერ დავქაჩე ქვევით ვერაფრით - უკმაყოფილოდ ბურტყუნებდა და თან კაბას ქვევით იქაჩდა.
-არეშველება მაგ კაბას არაფერი ახლა აიღე ეგ სალათები და წავედით -მაგიდაზე დაწყობილ სალათებზე ანიშნა ბიჭმა თვითონ კი ღვინის ბოთლებს დაავლო ხელი.
-სვამენ ?
-და თან რამდენს რომიცოდე - სიცილით უჩერჩულა გოგონას და კიდევ ერთი მოთლი მოიქცია ხელში.
-აუ გავედით დროზე - უკმაყოფილოდ წამოიყვირა და კარისაკენ წავიდა.
დარბაზში გავიდნენ სადაც ბიზნესმენთა შეკრება იყო.იქ მისვლამდე ჯერ კიდევ დარწმუნებული იყო რომ იქ ხანშიშესული ბიზნესმენები დახვდებოდა მარამ იქ მუსლს სულ სხვა სიტვაცია დახვდა.ახლაგაზრდა ბიზნესმენები გაწონასწორებულად საუბრობდნენ და ხანდახან ერთად იღიმოდნენ.კარგი იყო ნამდვილად ბებრები რომ არ დახვდა იქ მაგრამ ახლა უფრო დიდი სატანჯველში აღმოჩნდა.მის გრძელ და სწორ ფეხებს ისე დამშეულები უყურებდნენ ეგონა სადაცა მომვარდებიანო.მხოლოდ განცალკევებით მჯდარი ორი საკმაოდ სასიამოვნო აღნაგონბის მამაკაცი არ აქცევდა მის ფეხებს ყურადღებას და ერთმანეთში საუბრობდნენ.მათმა გარეგნობამ მოხიბლა კატო ძალიან. ყველასგან განსხვავებულები იყვნენ.საღამო დიდხანს გაგრძელდა.როგორც კი შეამჩნიიეს რომ ბიზნესმენები საკმაოდ შეთრნენ ანდრეამ „იჯელტმენა“ და კატო სახლში გაუშვა დაისვენე-ო.გოგოც დიდი სიხარულით გამოფრინდა სამსახურიდან.სახლში მისულს უგონოდ დაეძინა.
მაღვიძარას გამაყრუებელმა ზარმა ყურის სასმენი იოგები ლამის ჩაუხშო.გაბრაზებულმა წამოსწია ბალიშიდან თავი და მთელი ძალით მოიქნია ხელი მაღვიძარას მიმარტულებით.წამებში გაისმა ლეწვის ხმა დამიხვდა რომ უკვე 4 მაღვიძარა მისი „ძილისგუდობის „ გამო ნაკუწებად აქცია.დიდი ძალისხმევის საშვალებით როგორც იქნა ინება და ძილს თავი „გამოგლიჯა“ და პირდაპირ აბაზანას მიაშურა.მალევე მოიწესრიგა თავი და გზა უნივერსიტეტამდე დაიწყო.
-კატუსი - ისევ მისი სახელის შეცვლილი ფორმა და მიხვდა ვინც ეძახდა.
-კატუსი კი არა მადლობა გადაუხადე ანდრეას რომ გუშინ გამომიშვა თორე შენ დღეს დაგკლავდი - უკან მიბრუნებული არც კი მისალმებია ანას მაშინვე მისი ლანძღვა დაიწყო.
-აუუ კაი რაიყო გოგო - გაუცინა გოგონამ - სამაგიეროდ შენ არიცი შენი დაქალის მომავალი რომ შეცვალე გუშინ - ეშმაკურად ჩაილაპარაკა და დაქალს ხელკავი გამოსდო - ესეიგი მივედი გუშინ სადაც დამინიშნა დემეტრემ შეხვედრა მივედიდა დაიწყო რო შეილება შენ არა მარა ძალიან მომწონხარ და მინდა ჩვენი ურთიერთობა სხვა ეტაპზე გადავიდესო .... მერე კიდე რაღაცეები იყო და ეხლა ხოიცი მე თავს რო დავიფასებდი ? ხოდა დრო მჭირდებათქო და ერთი კვირა დრო მომცა - თხრობა როგორც კი დაამთავრა მეგობარს მომლოდინე თვალებით გახედა მისი პასუხი აინტერესებდა.
-მე ძალიან მომწონს დემეტრე კარგი ბიჭია,გაწონასწორებული და ძან ცანცარაც არა - სიცილით ჩაილაპარაკა და ოთახის კარი შეაღო.
-ხო გოგო მარა არმეუბნება სადმუშაობს - ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა -დიდად არც მე ვეკითხები მარა როვკითხე ერთხელ მერე გეტყვიო
-დაანებე თავი როცა საჭირო იქნება გეტყვის მერე . უი გუშინ მომივიდა შეტყობინება ხვალ გამოცდას ჩავაბარებ და შემიძლია პირდაპირ დავიწყო სამუშაოს ძებნა.
-რაა ? მეცმინდა ეგგრე - გაკვირვებუმა გამოთქვა სურვილი.
-იმედია ხვალ ჩავაბარებ თორე მოვკვდები მე - ღიმილით ჩაილაპარაკა და ლექტორს გახედა.
ლექციები საკმაოდ დიდხანს გაგრძელდა.ანას შეუტანხმდა და მის მაგივრად დღეს ანა იმუშავებდა ამიტომ პირდაპირ სახლში წავიდა და ხვალისთვის მზადება დაიწყო.ასევე სხვადასხვა ვაკანსიებსაც გადახედა ერთი განსაკუთღებით მოეწონა და გადაწყვიტა ჩაბარების შემთხვევაში აქ ეცადა ბედი.
მეორე დილა ენერგიულად დაიწყო.დილიდანვე პოზიტივით დაიტვირთა ასე რომ მთელი დღეც პოზიტიური უნდა ყოფილიყო.გამოცდაზე საშინლად ნერვიულობდა მაგრამ ყველანაირად ცდილობდა ტვინით ემუშავა.გამოუვიდა კიდეც...
-უკაცრავად ვაკანსიის შესახებ გაწუხებთ - მორიდებით დაიწყო საუბარი
-დიახ გისმენთ - გაიგონა სხარტი პასუხი და ცოტა მოეშვა
-თანაშემწის ვაკანსია ისევ არის თქვენს კომპანიაში?
-კი არის და ძალიან გვჭირდება განათლებული გოგონა თქვენ თუ ასეთი ხართ დღეს საღამოს 5 საათძე მობრძანდით ჩვენს კომპანიაში და გაესაუბრებით უფროს.
-კარგით . დიდი მადლობა
-არაფრის და გელოდებით.
სწრაფად შევიდა ოთხაში და გარდერობში ქექვა დაიწყო.კლასიკური სტილი აირჩია.დახვეწილი,სწორი მუხლს აცდენილი კაბა,თეთრი პერანგი და ასევე შავი მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი.სახლიდან ადრე გავიდა არ უნდოდა დაეგვიანებინა.იქ მისულს კარში ახალგაზრდა გოგო შეხვდა ხმა ძალიან ეცნო.
-უკაცრავად ვაკანსიის შესახებ გაწუხებთ
-შენ მელაპარაკე ხო დღეს ? - სიცილით კითხა გოგონამ
-დიახ
-კარგი,მე თიკო ვარ ის ვისაც დღეს ესაუბრე ტელეფონით და კარგი გოგო ხარ ადრე რომ მოდი - გაუცინა გოგონას და ხელში ჩაავლო მისი ხელი - სახელი ?
-აა კატო - დაბნეულმა ამოილაპარაკა.
-კარგი კატო წავიდეთ უფროსთან ალბათ იცი მისი თანაშემწე უნდა იყო
იცოდა რომ თანაშემწე უნდა ყოფილიყო მაგრამ კომპანიის მართველის თანაშემწე თუ უნდა ყოფილიყო ნამდვილად არ იცოდა. ძალიან დაიბნა მაგრამ არ შეიმჩნია და თიკოს მორჩილად გაყვა უკან.
-ბატონო ალექსანდრე გოგონა არის მოსული - ცოტა ხნით შეჩერდა თიკო - საღამოს რომ დამაბარებინეთ.
-მიდი შედი და არდაიბნე იცოდე - სიცილით უჩურჩულა და დაბნეული კატო დატოვა კართან.
კაბინეტის კარი ფრთხილად შეაღო და მორიდებით შევიდა შიგნით.
-მოდი დაჯექი - გაისმა საშინლად მომხიბვლელი ბარიტონი და კატო გაიყინა როდესაც მის მომავალ უფროსში ის ბიზნესმენი ამოიცნო რომელმაც საშინლად მოხიბლა.დაბნეული ჩაჯდა სავარძელში და ძლივს გაისწორა მის თვალებს მზერა.
-თქვენი სახელი - ისევ მომხიბლელი ხმა და ისევ დაბნეული კატო.
-კატო ჯაფარიძე
-ალექსანდრე ონიანი - გაუღიმა უფროსმა და მისი დოსიე გადაშალა -ახალი დამთავრებილუ გაქვთ სწავლა?
-დიახ დღეს დილით - მორცხვად გაიღიმა და ძლივს გაუსწორა „უფროს“ თვალი.
-სადმე სხვაგან თუ მუშაობდით? - აქ დაიბა.დაიმედაა იმით რომ „უფროს“ იმედია არ ემახსოვრებოდა რესტორნიდან.
-არა - გაუბედავად ამოილაპარაკა.
-კარგი ხვალ დილით 9 საათიდან გელოდებით - დოსიე უკან დაუბრუნა გოგონას - არ დააგვიანოთ.
-კარგით - ზრდილობიანად დაემშვიდობა და გარეთ გამოსვლისას ძლიერად ამოისუნთქა.
ნამდვილად არელოდა ასე თუ დაიძაბებოდა იქ შესვლისას.
დილით ისევ მაღციძარამ გააღვიძა მაგრამ ამჯერად უმოწყალოდ არ დაულეწია.სწრაფად მოწესრიგდა და კომპანიაში წავიდა.შესასვლელში ისევ თიკოს შეხვდა.
-გამარჯობა კატო - ღიმილით მიესალმა ახალ მოსულ გოგონას.
-გამარჯობა თიკო - მანაც ღიმილით უპასუხა.
-რაქნა დაგაბნია ჩემმა სიცოცხლემ ? - ეშმაკურად მომღიმარმა კითხა და სწორ თმაზე ხელი ჩამოუსვა.
-რააა? - არელოდა ალექსანდრე თუ ცოლიანი იყო და მისი ცოლი ბატონოთი ესაუბრებოდა - საერთოდ არვიცოდი შენი ქმარი თუ იყო - მორცხვად ჩაიღიმა.
-რაა ? შენ ხოარგაგიჟდი გოგო - ხმამაგლა გადაიხარხარა გოგონამ - მაგს რა ამატანიებს შენ ხოარ გაგიჟდი ჩემი ძმა - სიცილით უკვე ცუდად ხდებოდა თიკო.
-უიი - ჩაიღიმა - კაი რასდაცინი ახლა არვიცოდი და რამექნა.
-კაი წადი ეხლა არდაგაგვიანდეს თორე ის წამებს დაგიანგარიშებს - ზურგზე მიარტყა ხელი და ანიშნა წადი მალე-ო.
კიბეები ნელა აიარა საათს დახედა ზუსთად 9 საათი იყო . მის სამუშაო მაგიდასთან მივიდა პიჯაკი გაიხადა და სკამზე გადაფინა. მაგიდაზე დაწყობილ საბუთებს დახედა წარწერა „ალექსანდრე“ ქონდა ამიტომ გადაწყვიტა კაბინეტში შეეტანა საბუთები.ფრტხილად დააკაკუნა და თანხმობის შემდგეგ შევიდა შიგნით.
-საბუთები დამხვდა რომოვედი მაგიდაზე - მისალმების გარეშე დაიწყო სათქმელი.
-გაგიმარჯოს - გაუღიმა „უფროსმა“ და საბუთები გამოართვა.
-უი ბოდიშით დამავიწყდა მოსალმება - მორცხვად გაიღიმა.
-ესეიგი ეს საბუთები ჩაიტანე მიმღებში და იქ მიხედავენ და ყოველივე ამის მერე ყავა მომიტანე -გასცა ბრძანება.
გაბრაზებული გამოვიდა ოთხაიდან.არეგონა ყავის მოდუღება მის ფუნქციებს თუ წარმოადგენდა.საბუთები მიმღებში ჩაიტანა და ყავის მადუღარასკენ წავიდა.გამზადებული ყავა კი უფროს აუტანა.
-შაქრიანი არი ? - ისე იკითხა საბუთებიდან თავი არც კი აუწევია.
-არა
-კარგი შეგიძლია გახვიდე - კარისკენ ანიშნა კატოც მალევე გაუჩინარდა ოთახიდან.
-კატუსი როგორხარ გოგო? - ტელეფონს როგორც კი უპასუხა მაშინვე გაიგონა მეგობრის მხიარული ხმა
-კარგად შენ ანუშკი? - მასაც მალევე შეეცვალა განწყობა და მეგობარს მხიარულად უპასუხა
-დემეტრეს ფოტო გამოგიგზავნე ნახე შემიფასე ბიჭი - ღიმილით ჩაილაპარაკა და კატომ ნამდვილად შეამჩნია ანას შეცვლილი ხმა.
-გაები კუსკუს? - ღიმილით კითხა და ტელეფონში ბიჭის ფოტო გახსნა - არ არსებობს რა ! შანსი არარი ანა ! - გაკვირვებულმა ამოიყვირა.
-რაიყოო?
-ეს იცი ვინა ? იმ დღეს რესტორანში ბიზნესმენების შეკრება როიყო და მე რომ გითხარი ორი ძან მომეწონათქო ერთ-ერთი ესა მეორე კიდე ჩემი უფროსი ანა - გაოცებულმა გასცა პასუხი მეგობარს.
-ბიზნესმენია დემეტრე ? - გაკვირვებული ხმა მოესმა ტელეფონის მეორე მხრიდან - აჰა ესეიგი მაგიტომ არმეუბნებოდა სადაც მუშაობდა ეგონა ფულს დავხამდებოდი - იმედგაცრუებულმა ჩაილაპარაკა ანამ.
-კაი რაიცი ? იქნებდა მაშინ არც იყო ბიზნესმენი ? - მეგობრის გასამხნევებლად აფსურდულ იმედებს ჩაებღაუჭა.
-კარგი რა კატუსი კარგი რაა! კაი ვთიშავ საღამომდე.
დაფიქრდა და მიხვდა რომ მისი მეგობრის ნათქვამი სიმართლეს შეესაბამებოდა.ძალიან არუნდოდა ანას გული კიდევ ერთხელ ტკენოდა,სასწრაფოდ დემეტრეს როგორმე უნდა დალაპარაკებოდა.
-გოგონააა ალექსანდრე არის ? - ფიქრებში გართული ვიღაცის გაწელილმა ხმამ გამოაფხიზლა.
-უკაცრავად? - დაბნეულმა კითხა ახალ მოსულს.
-ალექსანდრე არის ? - საშინლად გაწელა ორი სიტყვა და თან კევის უაზროდ „ღეჭვა“ დაიწყო.
-ერთი წუთით ვკითხავ თუ სცალია - ზრდილობიანად გასცა პასუხი და ფეხზე წამოდგა.
-ალექსანდრეს ჩემთვის სულ ცალიაა გოგონაა - საშინელი ხმის დემბრით საუბრობდა წითელპომადიანი.
-თქვენ არვიცი ვინხართ მაგრამ ჩემი მოვალეობა არის ვკითხო თუ სცალია და მერე შეგიშვათ კაბინეტში ასე რომ დამელოდეთ ! - გაბრაზებულმა გასცა პასუხი და ალექსანდრეს კარზე დააკაკუნა,თანხმობის შემდეგ კი ოდნავ შეაღო კარი.
-გცალიათ? ვიღაც გოგო არის მოსული და - მორიდებით დაიწყო საუბარი.რატომღაც ამ ადამიანთან ყოველთვის იბნეოდა.
-ქერა? - ღიმილით კითხა ბიჭმა.
-და თან წითელ პომადიანი - ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა მანაც.
-არგამაგიჟო არშემოუშვა! უთხარი არმცალია! - სრაფად დასერიოზულდა ალექსანდრე და ისევ საბუთებს მიუბრუნდა.
-კარგით - კარები გამოხურა და გოგონას წინ აესვეტა - არსცალია!
-რაა? როგორ ბედავ ?! - გაცხარებულმა დაიწყო „წიკვინი“
-მაშინ შებრძანდით და რომ გამოგაგდებთ ნახავთ ! - ხელით კარისკენ ანიშნა და თვალებით უთხრა მიდი აბა-ო.
-დიახაც შევალ - ჯიბრით ჩაილაპარაკა და კარისკენ წავიდა.
სავარძელში ჩაჯდა და საბუთების მოწესრიგება დაიწყო.2 საათის შემდეგ კარის ხმა გაიგონა და თავი ამოსწია საბუთებიდან.დაინახა ის ვიღაც გოგონა და ალექსანდრე.გოგონას წითელი პომადა საგრძნობლად მოშორებოდა ალექსანდრეს ტუჩებს კი მისი კვალი ეტყობოდა.გულის რევის შეგრძნება დაეუფლა,იმდენად ამაზზრზენად ჩათვალა ეს ყოველივე.
-ფუ გულიმერევა - თავისთვის ჩუმათ ჩაილაპარაკა და თავი ისევ საბუთებში დააბრუნა.
-კარგად ნატა
-კარგად ალექსანდრე არდაიკარგო იცოდე - ისევ გაიწელა გოგონა და ფეხსაცმელების კაკუნით დატოვა ადგილი.
-დროზე კაბიეტში ! - როგორც კი გოგონა გაუჩინარდა გაცეცხლებული ალექსანდრე მთელი ხმით აუყვირდა კატოს
-ბატონო? - ყვირილით დაბნეული გოგონა სწრაფად წამოდგა ფეხზე და დაბნეულმა დაიწყო თვალების ცეცება.
-დროზე ჩემს კაბინეთში შემოდი ! - ისევ იყვირა ბიჭმა და კარები გააღო.კატო დაბნეული შევიდა ოთახში და ალექსანდრეც სწრაფად მიყვა. კარი ბიჭმა ჩაკეტა და გაცეცხლებული მზერით მიუბრუნდა გოგონას.
- რა თქვი გარეთ ? - გაცეცხლებული ისევ ყვიროდა და კატოს საშინლად აბნევდა.
-არაფერი - მიხვდა გოგონაც ბიჭმა მისი ჩალაპარაკება რომ გაიგონდა და საშინლად შერცხვა.
-არაფერი ხომ ? - სწრაფად აესვეტა ბიჭი წინ და პირდაპირ თვალებში ჩააშტერდა.
-ისაა.....არაა.....იბრალოდ... - საშინლად დაიბნა გოგონა, ვერაფერს ვეღარ ამბობდა.
-რას ბოდიალობ ? წეღან სულ არ გაგჭირვებია ლაპარაკი - ისევ ჩაშტერებოდა გოგონას თვალებში.
-დიახ ვთქვი მერე ? - შეტევაზე გადავიდა დაბნეული კატო.
-მერე რათქვი ? - გოგონას აგრესიით გაკვირვებული ცოტა დაიბნა.
-რადა ის რომ გულის ამრევი იყო ყოველლივე რაც დავინახე.
-და რადაინახე პატარავ ? - ეშმაკუარდ ჩაიცინა და წინ გადმოვარდნილი თმის ნაწილი უკან დააბრუნა.
-საშინელება ! მოგეშორებინათ მაინც ეს საშინელი ფერის პომადა - გაცეცხლებულმა მიანიშნა ტუჩებზე დანატყობ პომადაზე.
-უი დამავიწყდა - ცერა თითი ტუჩებზე გადაისვა ბიჭმა და გოგონას დაბნევა კიდევ ერთხელ შეძლო - ისე შენს სუფთა ტუჩებზეც არვიტყოდი უარს - ისევ ეშმაკურად ჩაიღიმა და კატოს კიდევ უფრო მიუახლოვდა.გოგონამ კი ხელი მთელი ძალით მოიქნია და მალე გასიმა სამარისებურ სიჩუმეში დარტყმის ხმა.ალექსანდრეს თვალებში საშინელი მრისხანება იდგა.
-რაგააკეთე ? - გაოცებულმა ამოიყვირა.
-რაგავაკეთე და პასუხი გაგეცით თქვენს სურვილზე
-პირიქით პატარავ უფრო გამომიწვიე - ეშმაკურად ჩაიღიმა და გოგონას ტუჩებს წამებში დააცხრა.დაიბნა?! - და თან როგორ! იგრძნო რამე ?! - ყველაფერი იგრძნო რაც ჯერ არგანეცადა! ჟრუანტელი?! - უფ იცოცხლე! ალექსანდრე მოშორებას არც დააპირებდა რომ არა კარზე ბრახუნი. ბურტყუნით მოშორდა დაბნეულ გოგონას და კარისაკენ წავიდა.გაცეცხლებულმა გააღო კარი და „მებრახუნეში“ ძმაკაცი რომ ამოიცნო ერთი გვარიანად შეუკურთხა.
-ეებიჯო შენ რაგინდა? რავიცოდი ახლა ვინმე თუ გყავდა - ღიმილით გასცა პასუხი შეკურთხვაზე და გოგონას გახედა - იპოვე ხო მაინც?
-ჩუმათ ბიჭო! - სწრაფად გააჩუმა ბიჭი და ანიშნა შემოდიო -კატო გაიცანი დემეტრე ონიანი ჩემი ძმა და ძმაკაცი - ბიჭმა ხელი გაუწოდ ადაბნეულმა კატომაც შეაგება მისი ხელი.
-სასიამოვნოა კატო
-ჩემთვისაც , მე წავალ თუ არ გჭირდებით 6 საათი არის უკვე - საათზე ანიშნა ალექსანდრე და თვალებით უთხრა გამიშვი დროზე-ო.
-კარგი წადი.
ერთი თვე გავიდოდა ალბათ რაც ალექსანდრე თანაშემწე იყო და უკვე ხვდებოდა რომ „უფროსის“ მიმართ გულგრილი არიყო და ეს საშინლად არ მოსწონდა. ყოველთვის აბნევდა ბიჭი , მისი ცევები და მის პირველ კოცნას რომ იხსენებს ბედნიერებისგან მეცხრე ცას ეწევა ხოლმე.არადა დარწმუნებულია ბიჭი მისით დაინტერესებული საერთოდაც არ არის.დემეტრე ასე თუ ისე გაიცნო ანას კი ვერუთხრა ალექსანდრეს ძმა არის დემეტრეო.მიხვდა რომ მათ ურთიერთობაში ჩარევა აუცილებელი არ იყო.
ზამთარი იყო.საშინლად ციოდა.სახლში მშვიდად იყო კატო და ფილმს უყურებდა უცებ კარზე ზარის ხმა რომ გაისმა.საათს გახედა და 10 საათი იყო,იფიქრა ანა იქნებაო დაკარისკენ გაბედულად წავიდა,მაგრამ როგორც კი კარი გააღო სიბნელეში ალექსანდრეს სხეული გაარჩია გული ლამის გაუსკდა.
-შენ აქ რაგინდა? - გაოცებილმა კითხა
-შენ!
-კიდე?
-შენ !
-მთვრალი ხარ ?
-არა
-კი როგორ არა ! შემოდი - კარი ფართოდ გააღო და ალექსანდრე შეატარა.ნამდვილად არქონდა ბიჭს ალკოჰოლის სუნი.მისაღებში შევიდა.
-მოხდა რამე ? საბუთები გნებავთ რამე ? - ცდილობდა ბიჭის იქ მისვლის მიზეზი გაერკვია.
-არაფერი არმინდა !
-აბა ?
-შენ მინდა შენ ! - წამოიყვირა ბიჭმა და გაავებული მიარდა დაბნეულ კატოს.ისეთი სიველურ-სინაზით კოცნიდა რომ გოგონამ ამ სიამოვნებაზე უარი აღარ განაცხადა და თან მისი საყვარელი ადამიანი იყო ალექსანდრე და რაუშლიდა ხელს ? არც არაფერი ასე რომ ბიჭს ბოლომდე მიენდო ! შედეგი ?! - შედეგი ის იყო რომ დილით ვიღაცაზე აკრულმა გაიღვიძა.ეს ვიღაცა კი ალექსნანდრე იყო.დაფიქრდა და მერე მიხვდა თუ რა სისულელე ჩაიდინა მაგრამ აზრი უკვე აღარ ჰქონდა სინანულს.
-გაიღვიძე პატარავ ? - მოესმა თბილი ხმა და ალექსანდრე დამორცხვილმა ახედა.
-რომელი საათია?
-10 სრულდება - ღიმილით უპასუხა ბიჭმა და თმაზე თამაში ისევ გააგრძელა.
-რაა? დამაგვიანდა ადექი დროზე - სწრაფად წამოდგა საწოლიდან და ახლა იგრძნო მთელი სხეული როგორ ტკიოდა მერე ალექსანდრე ხარხარი რომ გაიგონა ყველაფერი ტვინში დაალაგა და მერე იფიქრა ერთი სად მირბოდა?
-წავალ მე და 12 ზე მოდი სამსახურში - ალექსანდრეც წამოდგა და სწრაფად ჩაიცვა.კატოს შუბლზე აკოცა და სახლი დატოვა.თავი მოიწესრიგა,ოთახიც დაალაგა და სამსახურში წავიდა.
-კატო როგორხარ ? - შესვლისას მიესალმა თიკო
-კარგად საყვარელო შენ? - ღიმილით უპასუხა გოგონას
-მეც არამიშავს ,ალექსანდრე მოვიდა და ასე მითხრა რომოვა შემოვიდესო
-კარგი წავალ მაშინ - კიბეები აიარა და პირდაპირ ალექსანდრეს კაბინეტში შევიდა.
-მოდი უკვე ? მოდი დაჯექი - სკამზე ანიშნა - ესეიგი დემეტრე ძაან არეულია,მიზეზი იცი ხო შენც? - კატომ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია - ხოდა როგორმე უნდა შეროგდნენ რა თორე შემომაკვდება ძმა ხელში და რავქნა მერე?
-ხო მეც ვფიქრობდი მაგათზე,მაგრამ ჯობია თვითონ მიხედონ თავიანთ ურთიერთობას,ჯობია თვითონ დალაგდნენ.
-ხო შენც მართალიხარ ! კარგი წადი
ერთი კვირის შემდეგ სამსახურში მივიდა.მაგრამ ჯობდა არც მისულიყო.თიკომ კარებში შესვლისას ახარა შენი უფროსი საფრანგეთში წავიდა და რამდენხანში ჩამოვა არვიცითო.ასე რომ თავისუფალიხარ ალექსანდრესგან მაგრამ არა სამსახურისგანო.ერჩივნა მომკვდარიყო ოღონდ ეს ყველაფერი არგაეგო.იმ დღესვე დატოვა სამსახური.საშინლად გაბრაზებული იყო ! ალექსანდრემ იმის ღირსადაც არ ჩათვალა რომ ეთქვა მივდივარო.თავიდანვე იცოდა ბიჭს გასართობად რომ უნდოდა,თვითონ კი მთელი გულით შეიყვარა.ანამ რომ უთხრა დემეტრეც წავიდა ოღონდ წავლისას მითხრაო მაშინაც გაბრაზდა.ყველაზე დიდი ბედნიერება კი 1 თვვეში იგრძნო როდესაც ექიმმა უთხრა 3 კვირის ორსული ხარო.არელოდა მაგრამ არაფრით ბავშვს არ მოიშორებდა.გაზრდიდა უმამოდ.მერე რა რომ მიატოვა ალექსანდრემ ? მისი სიყვარულის უდიდესი ნაყოფი ხომ მაინც შერჩა? ანას რო უთხრა ის სულ გაგიჟდა ისე გაუხარდა,ნათლული მეყოლებაო ყველას გზადა გზა ეუბნებოდა.კატომ კი სასტიკად გააფრთხილა დემეტრეს არაფერი უთრა თორემ მთელი ცხოვრება არ გაპატიებო.ანაც შეპირდა რომ ონიანების მოდგმა ვერ გაიგებდა იმას რომ ჯაფარიძის ქალი ერთ ონიანს შემატებდა მათ.
უკვე 3 თვის ორსული იყო, მაღაზიაში შემთხვევით თიკოს რომ შეხვდა.გოგონამ როგორც კი გაბერილი კატო დაინახა მაშჳნვე მიულოცა და ცოტა გაუბრაზდა მე რატომ გამომაპარე რომ გათხოვდიო.იმ დღის შემდეგ მოსვენება დაკარგა......
*3 წლის შემდეგ*
-ტასო მოდი აქქ - ეზოში მორბენალ პატარას უყვიროდა კატო და თან მის დაჭერას ცდილობდა - ტასო მოდი სასეირნოდ მივდივართ გოგო -ღიმილით გაუწყრა შვილს.
პატარაც წამებში გაჩნდა მასთან და ხელზე დაეჭიდა.
-დეე წავიდეთ ? - უკვე გამზადებული პატარა გამოვიდა ოთახიდან დადედას საყვარელი თვალებით უყურებდა.აი მაშინ კიდევ ერთხელ გაახსენდა მისთის საყვარელი მამაკაცი და გული ისევ საშინლად ეტკინა.ყოველთვის როცა ბავშვს ხედავდა ალექსანდრე ახსენდებოდა და ყოველთვის გული ტკივდებოდა.გოგონა მამას კაპიროვკა იყო.ყველაფრით მამას გავდა განსაკუთრებით კი შავი თვალებით.
-წავიდეთ დე - თბილად გასცა ბავშვს პასუხი და თეთრ ლოყებზე აკოცა.დემეტრემ გაიგო რომ ძმშვილი ჰყავდა მაგრამ ანას უდიდესი თხოვნით ალექსანდრეს ყველაფერს უმალავდა.ერთი თვის წინ კი გაიგო რომ საქართელოში დაბრუნდნენ და მას შემდეგ გული უსკდება სადმე არ შეხვდეს ალექსანდრეს.დემეტრემ გოგონა გაიცნო უკვე და თან კატოსაც უთხრა : ტასო თუ ალექსანდრემ ნახა აუცილებლად მიხვდდება რომ მისი შვილია იმდენად გავს მას. ამ სიტყვების შემდეგ ყოველთვის შეშინებული დადის არიცის რა დროს შეხვდება ალექსანდრეს.
-კატუსი პარკში ხართ? - მხიარული ხმით ჩაყვირა ანამ მას შემდეგ რაც ტელეფონის ზარს უპასუხა.
-კი - ღიმილით გასცა მანაც პასუხი - რახდება?
-არაფერი დემეტრეს ტასოს ნახვა უნდა დაგამოვალთ რა - თხოვანზე გადავიდა ანა
-კაი ხო ოღონდ ფრთხილად რა ნამდვილად არმინდა იმ ველურმა რაიმე გაიგოს - „იმ ველურში „ ალექსანდრე იგულისხმა.
-კარგი - აშკარად შეეცვალა ანას ხმა.
888
-დემეტრე იქ ახლა ალექსანდრე რომ მივიყვანოთ მოგვკლავს სამივეს -დარწმუნებით ჩაილაპარაკა და ორივე ძმებს გახედა.
-რასქვია მომკლავს ? 3 წელი შვილს რომ მიმალავდა კარგი იყო ?მადლობა თქვას პირდაპირ საბუთებით რო არ მივადექი რააა - გაღიზიანებული ჩანდა ალექსანდრე
-კარგი რა მოიცადე ახლა ბიჭო - ძმის დამშვიდებას დემეტრე ეცადა -ჯერ ერთი შენ ისე ადექი და წადი არგითქვამს არაფერი კაი ჯანდაბას წადი,დაგერეკა მაინც ! არა არდაგირეკიაა - კატოს გამართლება დაიწყო დემეტრემ და ალექსანდრე პირდაპირ „მიშტერებოდა“
-მისიმენთ ორივემ ახლა,ანა რომ დაორსულდეს შენგან მანამ სანამ დაქორწინდებით და შენ მამაშენი დაგადგეს თავზე და გითხრას უნდა წახვიდეო არწახვალ?! კი წახვალ ! მერე იქედან ანას დაურეკავ ? არდაურეკავ იმიტო რომ ერთი მისი ხმა გაიგონო და ადგები და დატოვებ ყველაფერს იქ და დაბრუნდები აქ ! მერე რაიქნება ? მერე იქნება მამის იმედგაცრუებული თვალები რომელიც სიცოცხლეს მოგიშხამავს! და ამის მერე კიდემეუბნები რომ მე არვარ მართალი დემეტრე ? - გამწარებული თავს ძლივს იკავებდა რომ არ ეღრიალა.
-კარგი წავედით ეხლა მართალია შეილება დაქალი დავკარგო მარამ მირჩევნია ბავშვმა იცოდეს მამა ვინარის თორემ სულ მამის ხსენებაშია და ცოდვააა - უცნაურად დასევდიანებული იყო ანა და ცოტაც და ალბათ ატირდებოდა.
-კარგი დამშვიდდი
888
-კატუსი - უკნიდან ძახილი მოესმა და სწრაფად გტრიადა უკან მაგრამ ჯობდა არგატრიალებულიყო.იქ დანახულმა მესამე პიროვნებამ ტვინი ჩაუკეტა და აზროვნების უნარი დააკარგვინა.ყველაფერი იგრძნო.სიძულვილი,სიყვარული,მონატრება ყველლაფერმა ერთად გაუელვა.
-ანა - ხმისკანკალით წარმოთქვა მისი მეგობრის სახელი და იქვე სკამთან ჩაიკეცა.წამებში იგრძნო სხეულმა სიმსუბუქე.მერე?! მერე სიბნელით მოცული ყოველი მხარე.
-მოგკლავ ალექსანდრე ონიანო რამე როდაემართოს იცოდე - სასაცილოდ იმუქრებოდა ანა და მისკენ მიიწევდა.
-აუუ რაგინდა ანა ? შენი აზრით გამიხარდა მე ისე როდავინახე ?
-არა - დამორცხვილმა ჩაილაპარაკა და მომავალ საქმროს მიეკრო.
-შევალ მე და ვნახავ
888
-რატომ დამიმალე? - პალატაში როგორც კი შევიდა მაშჳნვე მისთვის სასურველი ინფორმაციის ძიება დაიწყო.
-შენ ? შენ რატო არმითხარი რომ მიდიოდი? - ტირილნარევი ხმით ჩაილაპარაკა და ცრემლებით სავსე თვალებით გახედა.
-არიტირო რაა! - მასთან მივიდა და ლოყაზე ჩამოგორებული ცრემლი ცერა თითით მოსმინდა.ისევ იგივე გრძნობა დაეუფლა როგორიც მაშინ.პირველად რომ შეეხო ალექსანდრე.მთელ ტანზე „ბუსუსები“ გაუჩნდა - მისმინე კატო ეხლა და არ შემაწყვეტინო - გოგონამ თანხმობის ნიშნად მხოლოდ თავი დაუქნია - პირველად რესტორანში რომ გნახე ძალიან მომეწონე,მერე შენი ძებნა დავიწყე. რამოდენიმეჯერ მივედი კიდევ იქ მაგრამ აღარ დამხვდი.მერე მოდი კომპანიაში და მეგონა ყველაზე ბედნიერი ვიყავი მაგრამ არშევიმჩნიე.ერთი ნახვით გაგიჟებული დავდიოდი და ხოწარმოგიდგენია როდაგინახე კომპანიაში რადამემართა? მაგრამ არშევიმჩნიე.მერე იყო შენი წუნკობები და ბოლოს შენი სახლი.მართლა არვიცოდი თუ უნდა წავსულიყავი,მამაჩემა რომითხრა უნდა წახვიდეო ვუთხარი ცოლი მომყავს და რანაირადთქო? - კატომ გაკვირვებულმა გახედა - ხო ოჯახში იცოდნენ რომ შენთვის ცოლობა უნდა მეთხოვა,მაგრამ არმაცადეს,იქედან კიდე ვერდაგირეკე იმიტომ რომ შენი ერთი ამოსუნთქვა რომგამეგონა გამოვარდებოდი იქედან და მერე იცი შენ რომ ამას მამის უკმაყოფილება მოყვებოდა,არმინდა შეგაშინო მაგრამ იცოდე ბავშვს ვერდამიმალავ ტყუილად არ დაიწყო მტკიცება შენი არარისო მაინც არ დაგიჯერებ.ერთი იმიტომ რომ ანამ მითხ ყველაფერი და მეორე იმიტომ რომ თიკოსთან ლაპარაკის დროს მითხრა თიკომ შენი თანაშემწე გათხოვილაო მაშინ ავიღე ეჭვი მაგრამ ვერაფერი მოვიმოქმედე იქედან.
-ტასომ იცის მამამისის ვინაობა - ტირილით ამოილაპარაკა კატომ - რომგავიგე ჩამოდი მაშინვე ვუთხარი ბავშვს და მის მერე გელოდება - უკვე ტირილი დაიწყო და ცრემლებს გაქცევის უფლება მისცა.
888
-დედიკოო გილოცავ - ოთახში სიცილით შევიდა ტასო და დედას ხელები მოხვია
-მადლობა ჩემო ერთადერთო დეე - სიყვარულით ჩაუკოცნა ლოყები,ცოტახნით პატარასთან ერთად ინებივრა შემდეგ ანამ დაურეკა მოვდივარ და დამხვდიო და იძულებული გახდა ბედნიერების წუთები გვერდით გადაედო.
-ჩემო სიცოცხლეეეეეეე გილოცავ -კარი გაღებული არქონდა კატოს ანა მაშინვე რომ მიახტა
-მადლობა ჩემო ვირო - სიცილით გადაუხადა მადლობა და კართან აყუდებული ძმები შინ შეატარა.
-გილოცავ კატო
-მადლობა დემეტრე
-გილოცავ კატო
-მადლობა ალექსანდრე
-მამაა დედიკოს მე უფრო კარგად მივულოცეე - პატარამ მამას ჯიბრში ჩაუდგა და ენა გამოუყო
-ვნახოთ მა ვნახოთ - ორაზროვნად ჩაილაპარაკა და პატარა ხელში ააფრიალა.
მოსაღამოვებული იყო უკვე,ცოტა შემთვრალებიც კი იყვნენ უცბად ალექსანდრე რომ წამოდგა და კატოც თან წამოაყენა
-კატო ჯაფარიძე ახლა მაინც გამომყვები ცოლად? - სიცილით დაუსვა ძალიან მნიშვნელოვანი შეკითხვა და ხელში მოქცეული ბეჭედი გაუწოდა.
-ალექსანდრე ონიანო ახლა მაინც გამოგყვები ცოლად - მანაც სიცილით უპასუხა და ფეხზე წამომდგარს ხელები განიერ მხარ-ბეჭზე შემოხვია.
-მიყვარხარ
-მეც მემგონი
ბედნიერება.
სიყვარული.
მათ ოჯახში ყველაფერი კარგი ერთად იყო გაერთიანებული.
იყვნენ ერთად ცხოვრების ბოლომდე და სიყვარულით გაზარდეს 5 შვილი.
***
ყველაფერი კარგად იქნება მთავარია პატიება შეგეძლოს ადამიანს და ყოველგვარი სიამაყის დავიწყება როცა საქმე სიყვარულს ეხება.