ბარის კუთხეში იდგა.ისე რომ არავის შეემჩნია.ისედაც ვერავინ ამჩნევდა მიუხედავად იმისა რომ ზედმეტად ლამაზი იყო.იყო ლამაზი მაგრამ არიყო ისეთი მდიდარი როგორც მისი კლასელების და საერთოდ თანასკოლელების უმეტესობა.ამწუთას ის ამაზე არფიქრობდა.საერთოდ არაფერზე ფიქრობდა.უსმენდა სიმღერას რომელიც მთელს ბარში ისმოდა.დიდ სცენაზე იდგა სკოლაში ყველაზე ცნობილი ბიჭი.ბიჭი რომელიც გოგონას ძალიან უყვარდ.არიცოდა უბრალოდ გატაცება იყო თუ არა მაგრამ იცოდა ნებისმიე მის ფანზე მეტად უყვარდა.ერთხელაც კი არ უსაუბრიათ.არც შეუხედავთ ერთმანეთისთვის.უბრალოდ უყვარს.16 წლის მარიტა ქუთათელაძე უსმენს 17 წლის დემი ნაკაშიძის დამათრობელ ხმას და სასიამოვნო სიმღერის ჰანგებს.ყოველთვის ბარის კუთხეშიზის მის საყვარელ ადგილას და მშვიდად უსმენს ადამიანს რომელიც იმდროისთვის ყველაზე მეტად უყვარს.არავინ არყავს.არც მამა არც დედა არც ძმა.უფროსწორედ დედა და ძმა ყავს მაგრამ დედა სახლიდან წავიდა და მარიტას უფროსი ძმაც წაიყვანა.მარიტა მამას დარჩა და კაციც გარდაიცვალა.დედის დაკრძალვაზეც მივიდა მარიტა ოგონდ შორიდან უყურებდა როგორ კრძალავდნენ ადამიანს რომელსაც ერთდროს დედას უწოდებდა.
-მიკვირს ხალხის ბრბოში რომარხარ!(მოესმა მარიტას სასიამოვნო ბარიტონი და გაუკვირდა.შეხედა სიმპატიურ ბიჭს რომელიც თბილად უიმოდა.მის გგვერდით დაჯდა)
-აქედან უფრო კარგად ვუსმენ!(თბილად გაუღიმა მარიტამ)
-ლუკა!
-მარიტა!
-მარიანუ?(მარიტამ წარბები შეკრა)
-არანაირი მარი მარია მარიკა მარიამი მარიტა!
-კარგი კარგი არმცემო!(ჩაიცინა ბბიჭმა)
-არამგონია ცხოველს ვგავდე!(ჩაიღიმა გოგონამ)
-ანგელოზს გავხარ იცი!(ჩუმად და თბილად უთხრა ლუკამ)გოგონამ ნაცრისფერი თვალები დახარა და ჩაიღიმა.
-ნუხრი თვალებს!ლამაზი თვალები გაქვს!
-მადლობა!
-მე დემის ძმაკაცი ვარ!(ემის ხსენებაზე გოგონა უხერხულად შეიშმუშნა)ლუკამ გაიღიმა
-მარიტა დემი მოგწონს!(დაასკვა ლუკამ)
-მეე?დემი?ნაკაშიძე?არა...რასისულელეა!(ცრუობდა გოგონა)
-გაგაცნობ აუცილებლად!(თვალი ჩაუკრა ლუკამ)მალე მათთან ვიღაც გოგო მივიდა და ლუკას ნაზად გაუღიმა შემდეგ კი მარიტას გახედა და უფრო გაიღიმა.
-ლუკა ამ ლამაზ გოგოზე უნდა ვიეჭვიანოო?(ისევ ნაზად გაიღიმა.მარიტამ ლუკას დაასწრო)
-არა რასბრძანებთ უბრალოდ ვსაუბრობდით!(თავი იმართლა მარიტამ)
-არაუშავს.მე თათა.
-მარიტა.(გამოწვდილ ხელზე ფრთხილად შეეხო ქუთათელაძე)ბარსი სიმღერა შეწყდა და მარიტამაც ინსტიქტურად გაიხედა უკვე ცარიელ სცენაზე,იქ დემი აღარ იდგა.მოიღუშა.გული დასწყდა რომ ვერშეძლო ბოლომდე მოესმინა.თათამ რაღაც გადაუჩურჩულა ლუკას ლუკამ კი თავი დაუკრა.
-იცით მე უნდა წავიდე!(მარიტა)
-კარგი რა!(თათა)
-არა გვიანია და წავალ.(გაუღიმა მარიტამ)
-მე გაგიყვან!(ლუკა)
-გავისეირნებ.მადლობა!(გაუღიმა გოგონამ და ბარი დატოვა)გვიანი იყო.მთვარე ამაყად მეფობდა უკიდეგანო ცაზე.ფრთხილად მიუყვებოდა სუსტად განათებულ ქუჩებს.გაზაფხული იყო და სასიამოვნოდ თბილი სიო ქროდა.თბილისი დუმდა.უკან მარიტამ ფეხის ხმა გაიგონა მაგრამ ყურადღება არ მიაქცია,ბევრი ვინმე დადის ქუჩაში.მალე მხარზე ხელის შეხება იგრძნო,შეკრთა.ძალით შეაბბრუნეს მისკენ გოგონა.16 წლის მარიტა.
-ოოო რალამაზიაა!პატარა თოჯინაა!
-გამიშვით!(აკანკალებული ხმით თქვა მარიტამ)მამაკაცმა უხეშად მიიზიდა მისკენ გოგონა!
-არა გთხოვთ!გთხოვთ გამიშვით გთხხოვთ!!(კიოდა მარიტა)მისი კივილის ხმა მანქანების მუხრუჭმა დაფარა და იგრძნო როგორ მოშორდა კაცი და მისი დაცემის ხმაც.მარიტა ვიღაცამ რბილად დიჭირა.ფრთხილად გაახილა თვალები.მისუსტებულმა.სახეზე ფერი საერთოდ არედო.მაგრამ მაინც ანგელოზს გავდა მარიტა.კიდევ უფრო როცა მამაკაცის სახეს მოავლო თვალი!ცდილობდა მისი ხელებიდან გაქცეულიყო მაგრამ ძალა არ ჰქონდა.
-კარგად ხართ?(მოესა სასიამოვნო ბარიტონი და მთელ სხეულში სითბომ დაუარა)მალევე მოეგო გონს დ მთელი ძალით შეეცადა ფეხზე დამოუკიდებლად დამდგარიყო
-მადლობა.(დაიჩურჩულა სუსტად გოგონამ)თვალებს ვერ უსწორებდა დემის...ხოო დემის!სად წაეღო ნაცრისფერი თვალები არიცოდა დემის კი ამაზე ჩაეღიმა.
-სახლში მე მიგიყვანთ!
-არა ჩემით წავალ!(აკანკალებულიხმით თქვა გოგონამ და არვიცი თავი როგორ შეიკავა რომ არ ეტირა)
დემი კი უყურებდა ანგელოზს.მართლაც რომ ანგელოზს ჰგავდა მარიტა!