ზუსტად ორი წლის წინ 10 ივლისს 2013 წელს დაიწყო ისტორია, ისტორია რომელმაც შეძლო წამებში მოსდებოდა მთელი თბილისის მოსახლეობას და აეფეთქებინა ყოველი ადამიანის სხეული „სიყვარულით“... ამ სიყვარულმა კი შემდგომში შეიწირა ორი პიროვნება რომლებმაც ალბათ შეძლეს, დაივიწყეს ბედისწერა და ერთმანეთს დაუკავშირდნენ, მაგრამ მათი ერთად ყოფნა შეუძლებელი იყო, სინამდვილეში კი ყველაფერი იყო ასე...

10 ივლისის დილა იყო,11 საათი ნინუცა არეშიძე ტელეფონმა რომ გაუჩერებლად ატეხა რეკვა, არ უყვარდა როდესაც დილით აღვიძებდნენ, მითუმეტეს 11 საათზე
-დროზე ჩაიცვი ლისზე ავდივართ
-რომელი ხაარ?
-ანუკი ვარ რა გჭირს?
-რა ლისი ნორმალური ხარ? მეძინება-არ ნებდებოდა არეშიძე
-10 წუთში შენთან ვიქნები, მზად დამხვდი
-ერთი წუთი, ერთი წუთი... ვინები ადიხართ?
-ოო შენ დროზე ქენი რა... იქ არიან ბავშვები-ანუკიმ ტელეფონში ჩაჰყვირა და გათიშა
ზლაზნით ადგა საწოლიდან, ფარდები გადაწია, ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა

-დე ყავა გამიკეთე რა
-როდის იყო 11 საათზე დგებოდი შენ?-გაოცდა ნანი
-ბაქრაძემ ამიკლო, გინდა თუ არა ლისზე ავიდეთო
-ადი მერე შენც, სახლში რას მიკეთებ
-ოო, კაი რა ნანი, იცი როგორ ცხელა?
-ხოდა გააფრენ მაშინ ერთ ადგილას ჯდომით, ვერ მიყურებ?-ყავა ჭიქებში ჩამოასხა ნანი გრძელიშვილმა
კარზე გაბმული და მელოდიური ზარი გაისმა, დედა-შვილმა მაშინვე ერთმანეთს გახედეს, ამ ოჯახში ყველამ იცოდა ასეთი ზარი ვის ახასიათებდა, ეს ანუკი ბაქრაძე იყო...
-რა შემჭამე, რა გინდა ამ ლისზე?-გადაკოცნა ანუკი
-დროზე ჩაიცვი-ბაქრაძე ნანის მიუსკუპდა მაგიდასთან და არეშიძეს ყავა მოსვა


ლისი იყო იმ დღეს ძალიან ცხელი და ხალხით სავსე...
არეშიძის მოსვლამ, მითუმეტეს ასე ადრე, ყველა გაახარა
-ვავავაა-გადაკოცნა ლუკა მიმინოშვილმა არეშიძე
-ლუკა როგორ გამხდარხარ, ასეც არ შეიძლება-გაიღიმა არეშიძემ და ლუკას ღიპზე ხელი მიარტყა
-შენ ვიზე რას ღადაობ, გოჭივით ხარ-თმები აუჩეჩა მიმინოშვილმა
ნინუცამ ბავშვები გადაკოცნა, სკამის კიდეში ჩამოჯდა და მზესუმზირის ჭამა დაიწყო...
-არეშიძე წამო შევცუროთ-წამოენთო ბექუნა
-აუ დაჯე რა ბიჭო, შენ რისი ტრა*ი გაქ-თავში ხელი წამოარტყა ზუკა კიკნაძემ
-კაი ზუკ ცოდოა, ეგრე გამეტებითაც არგინდა-გადაიხარხარა ლიკუნა გაბრიჩიძემ
-ბექუნ რო წამოგყვე შემოცურავ?-არ ჩამორჩა ნინუცა
-ნინუც შენ მარტოს გაგიშვეებ?
ნინუცა არეშიძემ გაიცინა, მისი სიცილი რომ გენახათ იფიქრებდით რაღაც გადასცდა და ისე იცინისო, აი ვერ აღგიწერთ ისეთი საოცარი სიცილი ქონდა... სწორედ ამ სიცილის გამო წამოიწყო ყველაფერი... ძალიან შორს წავედი.
-წავალ მე მზესუმზირას ვიყიდი-წამოდგა არეშიძე
-მოიცა მეც წამოვალ-აეკიდა ზუკა კიკნაძე
იქვე პატარა მაღაზიაში უნდა მისულიყვნენ, მაგრამ არცისე ახლო აღმოჩნდა
-შენ რაღაც ანუკისთან...
-მოიცა, მოიცა ეხლა არ გინდა ჩემ თავს გაფიცებ, ისედაც ნერვებმოშლილი ვარ მაგ თემაზე-არეშიძე გააჩერა ზუკამ
-არადა ყველაზე მაგარი წყვილი იქნებით, ხომ იცი-ხელზე უჩქმიტა კიკნაძეს
-ხო იცი ეხლა გაბანავებ ლისში
ლისიდან წამოსვლა იყო რაღაც სასწაული... ლადო ნაკაშიძეს ახლად ნაყიდი BMW M5 იყო გადატენილი, ვერ გაიგებდი ვისი ხელის თითი ვის თმებში იყო გაჩხერილი
წინ ლადო და ლიკუნა ისხდნენ, უკან... აი უკან რა ხდებოდა არვიცი როგორ აგიხსნათ... ბიჭები ერთმანეთზე ისხდნენ, გოგოები ერთმანეთზე, ერთადერთი ნინუცა არეშიძე იყო ბავშვებზე გაწოლილი და ძალიან მაგრად იცინოდა ანუკი ბაქრაძის და ზუკა კიკნაძის დიალოგზე... ეხლა რომ ვიხსენებ და რომ ვაკვირდები მართლა მაგარი წყვილი იქნებოდნენ, რომ არა ყოველ წვრილმანზე წაკინკლავება და მაინც მათი სასწაული დიალოგი რომ გენახათ მოკვდებოდით სიცილით...
-აუ ჰაერი არ არის...-დაიყვირა არეშიძემ
-შენ გოგო ვაფშე მაგარ პონტში ხარ, იმენა გაწოლილი ხარ, ხმას ნუ იღებ-გააპროტესტა გიუშა კიკალეიშვილმა
-ტაქსით უნდა წავსულიყავი რა...-
-დღეს საღამოს რას ვშვებით?-უკან გადმოიხედა ლადომ
-მიდი რა შენ წინ იყურე, არ აგვლეწო
-აუ ლუკა ეგ ღიპი სადმე წაიღე აღარ შემიძლია, რას ჭამდი ამდენს-ამოიჩხავლა ანუკი ბაქრაძემ
-რა გინდა გოგო ჩემი ღიპისგან, თავისთვისაა პატიოსნად
-ნინუც ცოცხალი ხარ?
-მგონიი, რამე ქეეენით ვეღარ ვსუნთქავ
-შენ ძაან გათამამებული გვყავხარ, ვაბშე ვინ მოგცა სუნთქვის უფლება...

სახლში მისული ნინუცა არშიძე და ანუკი ბაქრაძე ეგრევე საწოლზე გაწვნენ
-ვერ ვსუნთქავ, მე თუ კიდევ ლადოს მანქანაში ჩავჯდე-ამოიჩხავლა ბაქრაძემ
-ნუ მახსენებ, წამო ცივი ყავა დავლიოთ
დაბლა ჩავიდნენ, ნანის ტელევიზორის ყურებისას ჩასძინებია...
-მოიცა, ჩემი ტელეფონის ხმაა?-გაიკვირვა ანუკიმ და გიჟივით ავიდა მეორე სართულზე
არეშიძემ კი ცივი ყავის გაკეთება დაიწყო...
-ლადო იყო, ლუკასთან ვართ შენ და ნინუცა ამოდითო
-აუ მეზარება ძაან
-აუ მიდი რა, სახში რა ვაკეთოთ?

ლუკა მიმინოშვილი არეშიძეს კურპუსის 3 კორპუსის იქით ცხოვრობდა...
თუ დალევა და გულავი იყო, რათქმაუნდა ლუკასთან იკრიბებოდნენ, ლუკა ცხოვრობდა მარტო, მამამისი უცხოეთში იყო ამერიკაში, დედამისი კი 4 წლის წინ გარდაიცვალა... სამეგობროს ტრადიციად ქონდა ქცეული, ყოველ 4 მაისს სასაფლაოზე მიდიოდნენ ყველა, სვავდნენ და ლელა დეიდას სანთელს უნთებდნენ...
მიმინოშვილთან მისულ ნინაცა არეშიძეს და ანუკი ბაქრაძეს რა დახვდათ უნდა გენახათ, სახლი იყო გატენილი, ნემსს ვერ ჩააგდებდით...
-თქვენ უკვე მოასწარით დალევა?-ნინუცა ზუკას მიუჯდა
-ოო, ეხა არ გაგვიტრა*ოთ-ხელი გადახვია ნინუცას
-ზუკააა!-სერიოზული სახით გახედა ნინუცამ
-ბოდიში, ბოდიში
ნინუცას გაეღიმა და ოთახს თვალი გადაავლო
-ლუკიტ არაყი აღარაა-ძლივს ადგა სკამიდან გიუშა
-ბიჭო ეხა ამოვა ჩემი ძმა და ამოაყოლებს
-აუ რამდენი ხანია არ მინახია, მააგის...-გაეცინა მთვრალ გიუშას
ცოტა ხანში ნინუცა არეშიძე, ანუკი ბაქრაძე, ლიკუნა გაბრიჩიძე და ლიზაკო გამყრელიძე სამზარეულოში გადიან და ცივი ყავის გაკეთებას იწყებენ
-არ გაგვიგოს ზუკამ თორე შემოგვიყრის ყველას-შემოვარდა ლიზაკო
-ეგეთი ყავაზე დახამებული თუ მენახოს ვინმე-თავი გაიქნია ანუკიმ
-ბაქრაძე, რას შვები ზუკასთან?-ლიკუნამ დასვა კითხვა, რომელიც არეშიძეს დიდი ხანია აწუხებდა
-და რას უნდა ვშვებოდე?-გაიკვირვა ბაქრაძემ
-რა რას უნდა შვებოდე? ვერ ხედავ როგორ გიყურებს?
-ერთიწამი, ერთიწამი, არვიცი როგორ მიყურებს, მაგრამ-იცინის- პირადად მე ძმასავით ვუყურებ
-არ არსებოოობს!-გადაიხავლა გაბრიჩიძემ და არეშიძესთან ერთად ნაყინები ყავაში ჩააწყო...
-ნინუც შენ რას შვები გეგისთან?
-აუ კაი რა, ნუ მეკითხებით მაგაზე-ხელები გადაიბანა არეშიძემ]
- კაი დაანებე თავი, მე მოგიყვები მერე, ესენი ხო სულ უნდა კინკლაობდნენ...
-რავი მეც აქ ვარ-თავი შეახსენა გაბრიჩიძეს არეშიძემ
-მე თუ მკითხავ გეგი კაი ტიპია, პროსტა ჭედავს ხოლმე რა-ჩაერთო ანუკი
-ხოდა ისწავლოს ჯერ მაშინ რაზე უნდა გაჭედოს და რაზე არა- შემოტრიალდა მაგიდისკენ არეშიძე

სამზარეულოდან გამოსულ გოგოებს ახალი სახეები დახვდათ
-გოგოებო გაიცანით-სკამიდან ადგა ლუკა-ეს ჩემი ძმაა დიტო, ესენი ძმაკაცები არიან რა, დათუნა, გეგი და კაკი
-ისე გვაცნობ შენს ძმას თითქოს არ ვიცნობდეთ-ბიჭებს გაუღიმა ლიზაკო გამყრელიძემ
-ცივი ყავა დალიეთ ტო?-არეშიძეს გადმოხედა ზუკამ
-არა რა სისულელეა, საიდან მოიტანე-გაიკვირვა პირ-მოთხუპნულმა ნინუცა არეშიძემ და ჩვეულ ადგილას, ზუკას გვერდით დაჯდა
ზუკას პატარაზე ჩაეღიმა, და ისევ იგივე ობიექტს... ბაქრაძეს გადახედა
-სახში არ მოდიხარ?-არეშიძე ფეხზე წამოდგა და ანუკის გადახედა
-ცოტა ხანში წამოვალ მე-გაუღიმა ბაქრაძემ და ბექუნას რაღაცაზე ღადაობა დაუწყო
არეშიძე გასასვლელისკენ წავიდა...
-ნინუც, მოიცა მარტო არ წახვიდე-ფეხზე წამოდგა გიუშაც
-იყავი შენ, გავაცილებ მე,იქით მივდივარ მაინც-თვალი ჩაუკრა კაკი მოდებაძემ
და ნინუცასკენ წავიდა
არეშიძეს სახლამდე არც ისე დიდი გზა იყო, სულ რაღაც 3 კორპუსი...
როგორც კი ჩავიდნენ, მაშინვე წვიმა დაიწყო, ზაფულის წვიმა... აი თან რომ ცხელა, რა ჯობია ეგეთ წვიმას...
-არ არის დიდი გზა ჩემს სახლამდე, დარჩენილიყავი
-3 კორპუსი გასავლელად, თან პირველ საათზე დიდი გზაა-სიგარეტს მოუკიდა მოდებაძემ
-საიდან იცი?
-რა საიდან ვიცი?
-სად ვცხოვრობ, საიდან იცი?
-2 წელია უკვე იოსებიძეზე ვცხოვრობ, შენი კორპუსის გვერდით-ჩაეღიმა მოდებაძეს
-არასდროს დამინახიხარ
-ზატო მე გხედავ... პურს ყიდულობ სულ ნანა დეიდასთან ხო?-გაეცინა კაკი მოდებაძეს
-ხოო-გაეღიმა ნინუცასაც
-ნათლიაჩემია
-კარგ პურს აცხობს

მოდებაძე კაკის ჰქონდა სერიოზული სახე, იყურებოდა წინ... სრულიად უეცრად მან მკლავი მკლავში გაუყარა ნინუცა არეშიძეს
არეშიძე ნინუცამ კაკის გახედა, გაეღიმა და გზა უსიტყვოდ განაგრძო