გამარჯობათ... იმედია მოგეწონებათ ჩემი პირველი ისტორია, კრიტიკას ველოდები ყველასგან
__________________________________________________________

-პირველი ივნისი იყო, 2010 წელი... როგორ წარმოვიდგენდით გეგი ბოლქვაძეს თუ შეუყვარდებოდა, ეს იყო არაამქვეყნიური ტო...-წყნარად და ჯერჯერობით აუღელვებლად ლაპარაკობს ბუბა არეშიძე-ესე არუნდა დამთავრებულიყო, დამიჯერეთ არაა სწორი, ყველაფერი გადაახვიეთ და ბედისწერა თავიდან დაუწერეთ გეგისაც და ნიასაც, არაა სწორი, ვერ წარმოვიდგენდით...-შინაგანი არეულობა ბუბას სახეზე დაეტყო-არ უნდა დაემთავრებინათ ეგრე, არა!-განერვიულებული ოთახიდან ხმაურიანად გადის...


********
-ოღონდ ნიაზე არმომაყოლოთ და რავი რა-იწყებს ლაპარაკს ნინი არაბული-ნია მაღლაკელიძე ანგელოზი იყო და ეხლაც ეგრეა, დასასრული არუნდა ყოფილიყო... ალბათ ჯერ არც დამთავრებულა, ალბათ ისინი ჯერ კიდევ.... აუ კარგით რაა!-ცრემლებს ხელის გულებით იწმენდს


_მართლაც 2010 წლის პირველი ივნისი იყო, თბილისში ომი რომ დაიწყო, მაგრამ არა პირდაპირი გაეგიბით! ყველა ვინც კი შეიძლებოდა იქ ყოფილიყო, იქ იყო და ნინისთან სახლში სვავდა... ნია, ნინი და ანუკი ცალკე კუთხეში იჯდნენ და შოკოლადს ჭამდნენ, ის დღე იყო როცა დაიწყო ყველაფერი.. კარის ხმა ნინის შორიდან ესმის და გასაღებად მიდის, სახლში ერთი ამბავია, ვინ ვიზე წევს და ვინ რა ჯიშის ღვინოს ან არაყს სვავს ჯერჯერობით გაურკვეველია, მაგ დროს კი ნია მაღლაკელიძე ყველასგან მოშორებით ანუკისთან ერთად ფანჯარასთან იჯდა და შოკოლადს ჭამდა... კარები იღება და ნინის შემოყავს აშკარად იქ მჯდომი ყველასთვის ნაცნობი ორი ბიჭი, ყველა წამოენთო და გახარებულები შემოეხვივნენ ბიჭბს, აქედან ერთ-ერთი იყო ბიჭი... ბიჭი რომელსაც უკავშირდება საბედისწერო ისტორია, ისტორია კი უკავშირდება ცას.. ან ღმერთს. ბიჭები ჯდებიან მაგიდასთან და ყველას თბილად კითხულობენ, ზუსტად ის წამები იყო როცა ერთმანეთს თვალი მოკრეს და ალბათ ვეღარც მოაშრეს. გეგი ბოლქვაძე დგება ფეხზე და სადღეგრძელოს ამბობს, ამბობს რომ ყველა მაგრად ენატრებოდა და მაგრად გაუხარდა ყველა ერთად რომ არიან... ჯდება ისევ იხედება და ისევ იმავე ობიექტს უყურებს, ობიექტი ამშემთხვევაში ნია კი არის სადღაც ფიქრებში და ფიქრობს თუ როგორ უნდა დაწეროს მათემატიკის გარკვეული საკითხი გამოცდაზე. გეგის კი იმ დროს არც გამოცდები აინტერესებდა, არც ხალხი და არც არაფერი, მას დააინტერესა ადამიანმა, უფრო სწორად ანგელოზმა რომელიც ფანჯარასთან იჯდა და ფიქრობდა .
უკვე ყველა ძალიან ნასვამი იყო, აღარ ქონდა თავის შეკავებას აზრი, არც ღირდა... და ალბათ მართლაც ასეა, ორგანიზმში ალკოჰოლი იწვევს ცდუნებას იმისას, რომ გამოხატო ყველა ის გრძნობა რასაც გულში იტევ. გეგი ბოლქვაძე ფეხზე დგება, სკამს წევს და ფანჯრისკენ მიდის, ნია მაღლაკელიძეს წინ ჯდება და თვალებში უყურებს, ნიას მისმა ყურებამ მთელი კორპუსი აუწვა და პატარაზე ჩაეღიმა, გეგიმაც თავი ვერ შეიკავა და გაიცინა
-რა ლამაზი თვალები გაქვს-ღიმილით უთხრა
-მადლობა
-მაგრად მეცნობი, ბევრი საერთო მეგობარი გვყავს
-მე საერთოდ არ მეცნობი
-სახელი დაგვარი?
-ნია მაღლაკელიძე
-გეგი ბოლქვაძე, სასიამოვნოა-ეღიმება
-ჩემთვისაც
*****
-ერთმანეთი არ უნდა გაეცნოთ, დამიჯერე! არ დამთავრდებოდა ესე, და ვიქნებოდით მშვიდად და კარგად მეც, შენც, ნიაც, გეგიც და მთელი თბილისიც,მითუმეტეს გეგი არ მიეკუთვნებოდა სხვა ბიჭების სიას ის სხვანაირი იყო, ს ხ ვ ა ნ ა ი რ ი. მაგრამ ბედისწერას ვერსად გაექცევიო მართალი ყოფილა.


********
სახლში მისულ ნიას ეკა „თავს დაესხა“
-ნორმალური ხარ? ხვალ გამოცდა გაქვს! ადგომას როგორ აპირებ, არვიცი მე გამაგიჟებთ თქვენ
-დედა დაწყნარდი, დილით ჩვეულებრივად ავდგები წავალ და ჩავაბარებ ხოიცი არა?!
-არვიცი მე, არვიცი..

ეკას გამოხტომებით შეწუხებული ოთახში ავიდა, ფანჯრები გამოაღო და ზაფხულის თბილ წვიმასთან ერთად ტკბილად დაიძინა.

***********
მეორე დღეს სანამ გამოცდაზე წავიდოდა ნინის გაუარა იოსებიძეზე, გუშინდელი არეული სახლის დალაგებაში დაეხმარა და მერე სამზარეულოში დაჯდნენ.
-გოგო გუშინ ბოლოს ვინები ამოვიდნენ
-ჩემი ძმის ძველი ძმაკაცები იყვნენ, ეხლა ჩამოვიდნენ ამერიკიდან, ძაან დიდიხანი არ გვყვავდნენ ნანახი... გამოცდაზე გაგვიანდება შენ.
-კაი რა, მოიცდის.-თავდაჯერებულმა ნია მაღლაკელიძემ გაიცინა და ფეხზე წამოდგა
-წამო რა გამაცილე-საწყალი თვალებით გახედა არაბულ ნინის
-აბა რას ვიზაავ
ტაქსში ჩასვა, წარმატებები უსურვა და სახლში აბრუნდა.