მთელი ღამე მოუსვენრად იყო გიგა. რაღაც არ აძლევდა მოსვენებას. გული ცუდს უგრძნობდა, მაგრამ რას ?! რა უნდა მომხდარიყო ისეთი ? არავინ იცის... ფაქტი კი ისაა რომ გიგას ერთი სული ქონდა გათენებულიყო რომ მალე ეთქვა ანოსთვის ყველაფერი. გიგა ფიქრობდა... წარმოიდგინა როგორ ეძინა ანოს მშვიდად . როგორ ხედავდა სიზმარს და როგორ იღიმოდა. მასთან გატარებულ ყოველ წამსაც იხსენებდა. ფიქრბდა რა სულელი იყო აქამდე. ამდენი დრო დაკარგა. მაგრამ ყველაფერს შეცვლიდა , სულ რამდენიმე საათში ხომ მათი ორვეს ცხოვრება უნდა შეცვლილიყო. და აი მას უყვარდა. ცხოვრებაში პირველად, მის მუცელში პეპლები დაფრინავდნენ. ასეთი ბედნიერება და ამ დროს ამხელა ტკივილი მას არასოდეს განუცდია. ხო ტკივილი სწორადგაიგეთ სიყვარული ხომ ძლიერი ტკივილია , ის იმდენად ძლიერია რომ უკვე ბედნიერებად გადაიქცევა ხოლმე. სულელურ შედარებს მოვიყვან წიწაკასთან. წიწაკა ხომ იმიტომ არის მწარე რომ მასში ბევრი შაქარია, ზედმეტი სიტკბო ამწარებს მას. სიყვარულიც ასეა იმდენად ბედნიერი ხარ რომ უკვე გტკივა ბედნიერება, თუმცა სამყაროში ამაზე უფრო დიდი და ძლიერი გრძნობა არ არსებობს.
გათენდა, დილის 6საათზე გიგა უკვე ფეხზე იყო და ძმაკაცებთან ერთად ყველაფრის მოწესრიგებას ცდილობდა. სკოლას აცდენდნენ მთელი ,, სასტავი’’ იმის გამო რომ ყველაფერი იდეალურად ყოფილიყო. და აიი ზუსტად შუადღის 2 საათზე ანოს გაკვეთილები უმთავრდებოდა.
-რომელი საათია?
- ზუსტად ორია რაიყო ?
- აუ ბიჭო დაუმთავრდა გაკვეთილებ უკვე სადარი ნეტა .
- კაი რა განერვიუებს მოვა სადწავა. მოიცადე ორიწუთით ჯერ სკოლიდან გამოსვლას ვერ მოასწრებდა
- აუუ საბა სადარი ?
- რაიყო დავუძახო?
- ხო რა დაუძახე და უთხარი რო წავიდეს ანოს მოსაყვანად არშემიძლია ლოდინი ძალიან ვნერვიულობ.
- თითქმის ერთი წელი გელოდა გოგო შენ 10 წუთ ვერ მოუცადო რაა
- აუ არმეღადავება ვაფშე
- კაი რომეო ჰო საბას მივწეერე და წავიდა უკვე.
- ძალაინ კარგიი იმედია მალე მოვლენ. პარკში ხო ყველაფერი ისეა როგორც საჭიროა ?
- კი ძმაო მაისურებზე ყველას აწერია რაღაც მაინც და ჩამწკრივებულები არიან ისრებიანა
- ჰმმ კაი ხო .
წამები წამებს მიყვებოდა წუთები წუთებს ანო კი არსად არ ჩანდა, გიგას ნერვიულობა უკვე საზღვრებს ცდებოდა.
-აუუ სადარი ტო ამდენხანს ნახევარისაათის წინ უნდამოსულიყო
- აორთქლდა მემგონი.
- რაა ?
- საბამ მომწერა ყველგან ვეძებე და ეგ დამაგისი დაქალი ვერსად ვერ ვიპოვე და არც არავინ არიცის სად არიანო.
- მეღადავები ? მითხარი რო ხუმრობ . კაი რაა სად უნდა წასულიყვნენ ეგ და ნინი კაი რაა რაღა დღეს . რატო მანცდამაინც დღეს.
გაბრაზებულმა გიგამ დიდი თეთრი ვარდების თაიგული ძირს დააგდო და გაბრაზებული ნაბიჯებით წავიდა. სიბრაზისგან შუბლზე ძარღვები ებერებოდა და მთლიანად გაწითლებულიი იყო. მივიდა სხვა სკოლაში და ანოს დაქალებს მისი ნომერი გამოართვა. დარეკა იქედან კი გამაღიზიანებელმა ხმამ უპასუხა :,, მობილური ტელეფონი გამორთულია ან გასულია მომსახურების ზონიდან’’ . სად ხარ ანო სად ხარ ნუ გამაგიჟე ფიქრობდა ნერვული აშლილობის პირას მისული გიგა. ახლა ნინის ნომრის ძებნა დაიწყო და ძლივს გაიგო აკრიბა ნომერი და გავიდა თუ არა მაშინვე აიღო ტელეფონი ვიღაცამ. იქედან ნინის აკანკალებული ხმა გაისმა , აშკარად ტიროდა:
-ალო ვინ ხარ ?
- ნინი გიგა ვარ სადხართ გოგო გადავირიე ლამის ანო სადარი ? რატო არავაინ არიცის სად წახვედით?
-აუ გიგა შენი საყვედუების თავი არ მაქ რა მე საავადმყოფოს მოსაცდელში ვარ
-რაა ? მანდ რაგინდა გოგო ? ანო სადარი ?
-ანო საოპერაციოშია. რძელი ამბავია ძალიან ცუადვარ გთხოვ არშემიძლია ტელეფონზე ამის მოყოლა
- რომელ საავადმყოფოში ხართ ?
- რესპუბლიკურსში . რაარი ?
მაგრამ პასუხი არ ყოფილა . გიგამ უბრალოდ გათიშა. ტაქსთან მიირბინა და რესპუბლიკურში წავიდა. გზიდან ლუკას დაურეკა
-ლუკაა
- რომეო რაიყოიპოვე შენი ჯულიეტა ?
- არ არი ღადავის დრო. ნინი და ანო სააადმყოფოში არიან ანო საოპერაციოშია არვიცი რამოხდა ახლა ტაქსში ვარ რესპუბლიკურში მივდივარ.
- რააა ? არ არსებობს! რადაემართა ?
- აუ არვიცი რაა როგორც კი რაეს გავიგებ დაგირეკავთ
- არ გვინდ დარეკვა ჩვენს მოვდივართ. იქ გნახავთ (და გათიშა)