7 წლის შემდეგ... დახურული დაწესებულება....
ლოკ-ბერნის მდინარესთან მდებარე სასწავლო სკოლა... შოტლანდია 2011 წელი..

..........................................................................................
-ლიზა იქნებ ჯობდეს ერთ ადგილზე გაჩერდე... უკვე თავბრუ დამეხვა.. და თან თუ ედვარდმა დაგინახა ასე კარგ დღეში ჩავარდები!
-შემეშვი! ვნერვიულ ჰარის რამე რომ დაემართოს.. არა რა ეს დანების თამაში .. ვინ მოიგონა? სიარულს განაგრძობდა აქეთ-იქით და თან თავისთვის ჩხუბობდა....
-იცი რა რა ჩემი ბრალია? მე რა შუაში ვარ! ყველაფერი მდინარესთან მოხდა...
-არც არავინ გაბრალებს! ამას შენთვითონ ამბობ.. უპასუხა მირამ(ჯგუფელი) და ფეხზე წამოდგა....
-არა... არაფერი არ დაემართება! მე შევალ და სამედიცონო ოთახისკენ წავიდა...
-შენ მართლა გაგიჟდი!! და მინიმუმ ხელი ჩაიქნიე ამ ცხოვრებაზე..!! ფეხზე წამოდგა მირაც და უკან გაჰყა...
კარებს რომ მიუახლოვდა... გაჩერდა, როგორც წესად ჰქონდა.. თმები შეისწორა.. და ისე შევიდა.... მირაც შეჰყვა...
ოთახში საწოლზე ჰარი იწვა... ექიმი ხელს უხვევდა... ლიზა მიუახლოვდა....
-კარგად არის? ისეთი ხომ არაფერია? იკითხა და ექიმს სახეში შეხედა...
-აქ რა გინდა? როგორ შემოხვედი.. ექიმმა ხელის შეხვევას თავი დაანება და ლიზას შეხედა... ჰარი კი შეშინებული თვალებით უყურებდა....
-არ იცი.. ჩვენს წესებს ყველაზე ხშირად ეს არღვევს და ედვარდმა მთელი ძალით თავისკენ შეაბრუნა... და ტვალები დაუბრიალა...
-მასწავლებელო.... მე .. ის ჩემი მეგობარია.. ვეღარ მოვითმინე.. მართლა! და.. და... და ხმა ვეღარ ამოიღო.. იმიტომ რომ საშინლად მწარე და მტკივნეული სილა მოხვდა სახეში...
და წაიქცა...
-იდიოტი გოგონა! ტავი ვინ გგონია? .. შენ რაღა გინდა აქ მირა? შენც აგიყოლიეს... ახლა მეორე გოგონას მიუბრუნდა...
მეც ვიყავი მდინარეზე... და აქ იმიტომ ვარ... ისე წესებს ზოგირტებისგან განსხვავებით პატივს ვცემ.... და ლიზას გაბრაზებულმა შეხედა- მე ვუტხარი მას არ შეხვიდეო შენობაში მაგრამ მაინც ამოვიდა.. თავისზე მეტად ჰარი ადარდებს მასზე ისე ზრუნავს თითქოს...და გაჩერდა...
-რა გააგრძელე.. ??
-ისე ზრუნავს თიტქოს შეყვარებულები იყვნენ.....
-რის თქმას ბედავ/? მაზე გაცხარდა ედვარდი და გოგონა ოთახიდან გარეთ გაიყვანა... ლიზა ფეხზე ადგა და ჰარის მიუახლოვდა....-გპირდები.. კიდევ გინახულებ.. ახლა კი უნდა წავიდე...
-ლიზა.. ხომ იცი, რომ და ჰარიმ საათს მიაშტერდა.... შენ ყველაზე გამბედავი გოგონა ხარ და ძალიან...
-გეყოთ! გადი ახლავე უნდა დავასრულო! გააჩერა ექიმმა და კარებისკენ მიუთითა...


ლიზამ გაუღიმა და კარებიდან, რომ გადიოდა ხელი დაუქნია....
შენობა დატოვა და ეზოში გავიდა.. რა თქმა უნდა ამ სკოლის წესებით პირდაპირ თავის ოთახში უნდა წასულიყო, მაგრამ კიდევ პატარა საქმე ჰქონდა მოსაგვარებელი და ცოტაა ხანი შეყოვნდა...
ჰარი მისი საუკეთესო მეგობარია... მასთან ერთად გაატარა მთელი 7 წელი ერთს ოთახში.. ამიტომ მის დაჩაგვრას არავის აპატიებდა..
ეზოდან გავიდა... იქვე სკამებზე ბიჭები ისხდნენ... და რაღაცაზე საუბრობდნენ.. ლიზა მიუახლოვდა...
-თქვენთან ერთი საქმე მაქვს.. აღიარეთ ჰარი რომელმა დაჭრა? და ყველას სათითაოდ სახეში შეხედა.. ისინიც ცოტა ხანი უყურებდნენ და შემდეგ სიცილი დაიწყეს...
-კარგი რა გაცინებთ? და ერთ ბიჭს საყელოში ისე ძლიერ დაეჭიდა ფეხზე წამოაყენა....
-ვიცი, რომ შენ დაჭერი დ.. წიხლი მუცელში უთავაზა... ასე რომ ჩხუბი აუტეხა და მგონი კარგად გალახა კიდეც .. თვითონაც არ დაჰკლებია, მაგრამ სამაგიერო უნდა გადაეხადა.....
__________________________________________________________________________________________________
-ლიზა.. ნერვების მოშლას ცდილობ! და უკვე მიაღწიე ამას...! ამიხსენი რა გაწვალებს? გინდა სიცოცხლეს გამოემშვიდობობო...
-არა...პატივცემულო მასწი.. მე მინდა აქედან სამუდამოდ წავიდე.. მერე უკვან დავბრუნდე და ყველა სათითაოდ მოგკლათ.. იარაღის სროლას აბა რისთვის მასწავლით? და თავი ბალიშს მიადო და ცრემლები გადმოსცვივდა...
-ფეხზე ადექი! ახლავე! ედვარდი მაგიდასთან იდგა და ლიზასაც იქ უხმობდა....
ლიზა წამოიწია.. და ბეჩავური ნაბიჯებით მიუახლოვდა....
-დაჯექი! და სკამი გამოუწია....
-ახლა ხელები გაშალე... ორივე ხელი....
ლიზამ გაუშალა.. და თვალებში ყურება დაუწყო...
-მიდი! შენთვითონ დაიმუშავე და შეიხვიე..
ბოთლას რომ დასწვდა.. ედვარდმა თვითონ აიღო, გაიხსნა და ზედ ჭრილობაზე დაასხა.. ეს ისეთი დამწველი იყო... ლიზა წამოხტა და ტირილი ახლა უკვე მართლა დაიწყო, მთელი ძალით..
-მოგეწონა? მისის ლიზა? ახლა დაჯდები და იგივეს შენთვითონ გაიმეორებ. თუ არადა მერე ვნახავთ ამ ოტახიდან ცოცხალი ვინ გავა! შენი ბინძური აზრების გამო! იცი რომ ასე მარტო შენ ფიქრობ? დაჯექი!
ლიზამ თავი დახარა... თითქოს რაღაცას თავისთვის ბურტყუნებდა.. ბოთლი აიღო გახსნა.. მთელი სითხე იატაკზე დაღვარა...ედვარდს გაეცინა... და შემდეგე ოთახიდან გავიდა.. კარები კი დაუკეტა...
______________________________________________________________________________________
ლიზა კვარაცხელია. 6 წლიდან ამ დაწესებულებაში იზრდება.. რადგან მას უბრალოდ მშობლები მალევე დაეხოცნენ და როგორ უპატრონოდ დარჩენილი ამ დაწესებულობაში მოხვდა... მასზე ყველამ უარი თქვა აღეზარდათ.. ბიძამაც კი რომელსაც ამის შესაძლებლობა ნამდვილად ჰქონდა.. ალბათ იმიტომ რომ ქართველი იყო... და არა შოტლანდიელი....
თავიდან ძალიან უჭირდა ყველაფერი.. მაგალითად ღამით მარტო ვერ იძინებდა.. შემდეგ როცა ჰარიც მოიყვანას.. ყველაფერი გაადვილდა.. მას ეთამაშებოდა და მასთან ერთად ერთობოდა.. ერთი პატარა დათუნა ჰყავდა, რომელიც მამამ აჩუქა.. და მხოლოდ ეს პატარა ნივთი შემორჩა წარსულიდან....
-მე მაგალიტად ა ვთვლი რომ ადამიანები დაბადებიდანვე თანაბრები არ არიან.. ეს შეიძლება მხოლოდ უფლის წინაშე მაგრამ დანარჩნზე წარმოდგენა სულ სხვანაირი მაქვს... ზოგი პატარაობიდანვე მდიდარი და ლამაზია... შეუძლია აკეთოს ის რა უნდა... დამღლელი ბრძოლის გარეშეც... ზოგირთს კი გზის გაკვალვა თვითონვე უწევს.. და შეიძლება საბოლოვო წერტილს რომ მიაღწევს.. ყველაფრის სურვილი მაშინ გაუქრეს... რადგან უკვე აღარ არის იმ ასაკში როცა ეს ყველაფერი უნდადა და უხაროდა...
_______________________________________________________________________________________
მე სულ პირველად ვაქვეყნებ ჩემს ისტორიას საიტზე.. ვაპირებ ლიზას ისტორიის მოყოლას.. მაგრამ მაინტერესებს თქვენი აზრი .. ღირს თუ არა გაგრძელება? .. გმადლობთ ყველას ვინც ამ ძვირფას დროს ჩემთვის დახარჯავთ... თუ ეს მოხდება...