გზა არსებობისთვის (დასასრული)

იქნებ იცოდა კიდეც.. იქნებ, უბრალოდ დაჯერება არ უნდოდა. იქნებ, მაშინ, იმ ღამესაც იმიტომ არ გაჰყვა, რომ იცოდა, რაღაც უნდა სტკენოდა, რაღაც ვერ უნდა გაეგო. ერთი კი ახსოვს.. ახსოვს და ვერაფრით დაივიწყა. იმ ღამეს, მათთან ბოლოჯერ მისული ძმის და ანას

გზა არსებობისთვის (თავი 8)

ანა შეეგუა სამსახურს, შეეგუა ბავშვების გვიან, მხოლოდ ძილის წინ ნახვას. ენატრებოდა, მუდმივად მათზე ღელავდა, მაგრამ იმდენად თავისუფლად, დამოუკიდებლად გრძნობდა თავს, იცოდა, ვეღარ შეძლებდა მუდმივად სახლში ჯდომას და ლაზარეს ლოდინს. ცხოვრებაში პირველად

გზა არსებობისთვის (თავი 7)

ტყუპების პირველი კბილების ქავილი და გაუთავებელი ღამის თენება ისე დაეტყო ორივეს, აღარაფრის თავი ჰქონდათ.. დაულაგებელი ურთიერთობაც სადღაც მიჩქმალეს და უნებურად, ისე ეხმარებოდნენ ერთმანეთს, ისე ეიმედებოდათ მათი საერთო ძალისხმევა,

გზა არსებობისთვის (თავი 6)

–მივლინებაში მივდივარ ორ დღეში.. – პირსახოცით იმშრალებს თმას, იქვე, სკამზე ფენს და საწოლში წვება –რამდენი ხნით? – წიგნს ხურავს ანა და სახეში უყურებს –დიდი ხნით, ერთი ან ორი თვით –გასაგებია, – საწოლში სწორდება, წვება და ზურგს აქცევს

გზა არსებობისთვის (თავი 5)

–ანა, რა გჭირს? არ მეტყვი? – მხრებზე მოახურა მოსაცმელი, აგრილებულიყო, მაგრამ მაინც არ ეთმობოდათ ლაზარეს ერთადერთი დასვენების დღე და ჯიუტად, უთქმელად მიაბიჯებდნენ ერთამენთის გვერდით

გაორება ( პორფირიის საგა) თავი1. [ უკანასკნელი გზა ]

იმ დღეს, ზუსტად ისეთი ამინდი იყო, როგორიც ბებიას უყვარდა. წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა, ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე, ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა, რომლებიც წყლით ივსებოდა, შემდეგ კი ბუშტებიანი

გზა არსებობისთვის (თავი 4)

ჰგონია მოიშორებს, ჰგონია ისევ არ მიეკარება, მაგრამ ანას თითები მის მკლავებზე დაცოცავენ და პატარა ბიჭივით ტაო აყრის სხეულზე. ენატრება.. წინ უდგას და ენატრება მისი ასე შეხება

გზა არსებობისთვის (თავი 3)

ორივე გაშეშებულიყო, მთელი სხეული გაყინვოდათ, არც განძრეულან, მაგრამ მაინც გაიგო ლაზარემ საზარელი მსხვრევის ხმა. როგორ შეუძლია სიტყვებს ყველაფრის დამსხვრევა.. ყველაფრის განადგურება. როგორ შეუძლიათ სიტყვებს თავი გაგრძნობინონ იმათ, რაც რეალურად არ

გზა არსებობისთვის (თავი 2)

ნუცას სულ არ ახსოვდა ასეთი მამა, არც დედა.. რომ გეკითხა, შენ მშობლებს ერთმანეთი თუ უყვართო, ამაზეც ვერ გაგცემდა პასუხს. ნუცასთვის ლაზარე კაცი იყო, რომლის დანახვაზეც ხშირად ოთახში მიმალვა უნდებოდა. მუდამ ერიდებოდა, არ უნდოდა თვალში მოხვედროდა.

გზა არსებობისთვის (თავი 1)

–ლაზარე, რას ქვია ცოლი მოგყავს? – იმხელა ხმაზე ისმის ლილის ყვირილი, მთელი სახლი მისაღებში იკრიბება. დედის შეშფოთებულ სახეს მამაკაცების გაკვირვება ერთვის და იმდენი ემოცია ირევა ერთმანეთში, ლაზარეს, ოჯახის წევრების შემხედვარეს, პატარა, ანცი ბიჭივით