გზა სინათლისკენ

ბავშვობის ტრამვა დღითი დღე იჩენდა თავს ყველაფერი ხო წარმავალია ბედნიერება დაუბედურებაც კი წარმავალად იქცა დღევანდელ სამყაროში თუმცა არის გზა სინათლისკენ რომელსაც საბოლოდ მივყავართ იმ დარტყმებსიდა მიუხედავდ მოვა დრო როცა ვპოვებთ

გზა აბნეული (4 თავი)

რთულია უყურო როგორ გეცლება სიყვარული ხელიდან,როგორ მიდის შენგან და სხვის მკლავებში ეშვება.ამბობენ როცა გიყვარს ყველაფერი ფერადია და ცხოვრება გიხარიაო,მაგრამ ალბათ ეს ორმხრივ სიყვარულზეა ნათქვამი.მიყვარს,ისევ მიყვარს,თავდავიწყებამდე,მისი სახელის

გზა აბნეული (3 თავი)

უჩვეულო და უცნაური დილაა. სიცივე მაღვიძებს,არ ვიცი საიდან მოდის ჯერ კიდევ ნახევრად მძინავს,ვდგები ხალათს ვიცვამ და ჩემი რიტუალისთვი ვემზადები.შევდივარ სამზარეულოში და ყავას ვისხავ,აივანზე გავდივარ,ისევ ვჯდები,სიგარეტს ვუკიდებ და ფიქრების უფსკრულში

გზა აბნეული (2 თავი)

სასწავლებლიდან რომ დავბრუნდი ცოტა დავისვენე და სუფთა ჰაერზე გავედი. მშვიდი საღამო,სავსე მთვარე,თითქმის დაცარიელებული ქუჩა ,მე და ჩემი მუსიკა, მშვენიერი კომპოზიციაა სრული სიმშვიდისთვის და ბედნიერებისთვის.ფეხით დაახლოებით ნახევარი საათი ვიარე და

გზა აბნეული (1 თავი)

მისი ხელი ჩემს სხეულს ნაზად ეხებოდა.მთვარის თეთრ შუქზე ისე ჩანდა თითქოს რაღაც სიმფონიას უკრავდა.ვუყურებდი მის თითოეულ მოძრაობას და ვხვდებოდი რომ ყველაზე დიდი ბედნიერება მასში იმალებოდა.ის არ იყო მორიგი წარუმატებელი ურთიერთობის ნაწილი,არამედ ჩემი

გაორება ( პორფირიის საგა) თავი1. [ უკანასკნელი გზა ]

იმ დღეს, ზუსტად ისეთი ამინდი იყო, როგორიც ბებიას უყვარდა. წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა, ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე, ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა, რომლებიც წყლით ივსებოდა, შემდეგ კი ბუშტებიანი

ცხოვრების გზა

დღეს გადავწყვიტე ლექსის დაწერა,მუზა მეწვია, გრძნობა ატირდა ხვალ ალბათ ისევ აღელვებული ვეღარ შევძლებ და ვეღარ ავიტან.რთულია გერქვას ადამიანი სცადო ცხოვრება უფრთო ფერიად რადგან გზებია ჩვენს

დამოკიდებულებიდან, დამოკიდებულებამდე (თავი4) (+18)

-შენი დედაც! გააფრინე ჰო? გინდა ყველამ გაიგოს?!-გამოფხიზლდა წამიერი აფეთქების შემდეგ სალომე და ფანჯარასთან მივარდა დასახურად.-ჯანდაბამდეც გზა ჰქონია ყველას, მე მინდა გავიგო სად არის ჩემი შვილი!

ბრჭყვიალა (თავი I)

_ჰა სანდრიკ, შენი ჯერია, ჩამოდი_მიმართა მესამემ. სანდრიკა ჩამოვიდა და ისევ მე შემომხედა, მე გზა გავაგრძელე. _წააგე სანდრიკ, ხო იცი რაც უნდა ქნა_მომესმა ზურგსუკან.

ახლადდაბადებული მკვდარი [სრულად]

- ერთი. - თვლა დაიწყო. - მგონია, რომ ეს ნაკაწრები შენც გტკივა, ღმერთო. ისევე როგორც მე, შენს შექმნილ არსებას. პატარა ნაკაწრიდან არც ისე ბევრი სისხლი წამოსულა, ლოყაზეც არ გაუკვალავს გზა, ზედ შეახმა თითქოს.