ახლა უკვე დანიელის ცოლი ვიყავი და სულაც არ მაინტერესებდა არაფერი, მისი მადლობელი ვიყავი ამ მდგომარეობიდან, რომ მიხსნა.
–არდა ახლა რა იქნება
მარის ხმამ ამ სამყაროში დამაბრუნა
–რასაც დანიელი იტყვის ის იქნება.
–არდა დღეს ჩემს სახლში წავიდეთ და ხვალვე მოვძებნით შენთვის ახალ ბინას.
–დანიელ არაა საჭირო ასე შეწუხდე, მარისთან ვიცხოვრებ ცოტა ხანი და მერე ბინასაც ვიყიდი.
–არდა უფრო მშვიდად ვიქნები თუ ერთად ვნახავთ და მე გიყიდი
–დანი არ გინდა
–მე არ მიკითხავს, შენზე მინდა ვიზრუნო და შეუშვი თავში.
–ახლა რა იქნება დანი
–ახლა შენ მშობლებთან წავალთ და ვეტყვი, რომ ჩემი ცოლი ხარ.
–მეშინია
–ნუ გეშინია, სანამ შენს გვერდით ვარ არაფრის შეგეშინდეს გაიგე?
–კი დანი და მადლობა
–მადლობას ნუ მიხდი. ლუკა მარი წაიყვანე სახლში. მადლობა მარი რომ არდას გვერდით იყავი.
–რა მადლობა ჩემი გიჟი დაა ეს ბოთე.
–მაგ ბოთეს ძაან უყვარხარ გულში
–მეც არდა და დამირეკე აუცილებლად და მოდი კიდევაც კარგი?
–კარგი მარ
–აბა კარგად სიძე
–კარგად ცოლის და
–არ იცუღლუტოთ იცოდეთ
–ლუკა გამასწარი
–აბა დროებით რძალო
მანქანის კარი დანიმ გამიღო, თვითონ მძღოლის ადგილი დაიკავა და ჩემსკენ გადმოიწია, ვერ მივხვდი უცებ რას აკეთებდა.
–ისე ნერვიულობ ღვედის შეკვრაც დაგავიწყდა
–უი ხო მადლობა
–მადლობა არაა საჭირო და ნუ ნერვიულობ გაიგე? ვერაფერს იზამენ, ახლა უკვე მე მაბარიხარ და ჩემი ერთი სიტყვა და დაწყნარდებიან შენ არ ინერვიულო.
რა თბილი და კეთილი იყო, ნეტა სხვანაირად გაგვეცნო ერთმანეთი. გზაში სალომეს დაურეკა და ყველაფერი აუხსნა. ნელ–ნელა სახლს ვუახლოვდებოდით და ჩემი გული საგულეში აღარ ეტეოდა.
–ნუ ნერვიულობ მეთქი, შენი გულის ფეთქვა მეც კი მესმის.
მის ნათქვამზე გამეღიმა და ხელი მთელი ძალით ჩავჭიდე, მან კი სუბლზე მაკოცა და სახლისკენ დინჯი ნაბიჯებით წავედით. მამაჩემა დაგვინახა თუ არა გამწარებული წამოვიდა.
–გოგო სად აგდიხარ შენ საერთოდ ნორმალური ხარ? ან ეს ვინ არი?
–ჯერ ერთი ნორმალურად ელაპარაკეთ არდას და მეორეც, მე მისი მეუღლე ვარ, დანიელ ავალიანი.
–რა მეუღლე თქვენ კარგად ხო ხართ? მამაჩემი ხელებს იშვერდა და თან ბოლო ხმაზე ღრიალებდა, დედაც ჩვენსკენ წამოვიდა და გაოგნებული გვიყურებდა. მამაჩემს ჩემთვის ხელი უნდა დაერტყა როცა დანიელი დამიდგა წინ და მისი მოქნეული ხელი ჰაერში დაიჭირა.
–ახლა კარგად მომისმინეთ! არ გაბედოთ და არდას არ გაეკაროთ გაიგეთ?! ფულის მონები ხართ! როგორ ყიდიდით თქვენს ერთადერთ ქალიშვილს ვიღაც ნაბიჭვარზე, არდა გასაყიდი საქონელი არ არის გაიგეთ?! ის უკვე ჩემი კანონიერი ცოლია, მხოლოდ ჩემი, ხო კარგად გაიგეთ?! იცოდეთ თქვენს გამო ატირებული რო ვნახო, არ შეგარჩენთ. იმ მაიკლს თუ ვინც არის, გადაეცით რომ არდა უკვე სხვისია და დაახვიოს თორე სადაც წასასვლელია ცოცხალი ვერ წავა. ახლა კი ჩვენ წავალთ.
–ესეიგი მას გაყევი არა ცოლად?
–კი გიორგი, დანიელს გავყევი!
–ხო და მე შვილი აღარ მყავს, ეს მანქანაც აქ იქნება და ხელს არ ახლებ. კაფეს კი დაგიკეტავდი მაგრამ შენივე ფულით გაქ შესყიდული და უფლება არ მაქ.
–არდას თქვენი არაფერი ჭირდება, ჩემს ხელში ისედაც არაფერი მოაკლდება და ჩემი მშობლები თქვენს მაგივრობასაც კი გაუწევენ, არდა თუ გინდა ჩაალაგე თანსაცმელი რაც დაგრჩა.
–შეგიძლიათ ჩემს ოთახში რაც არის გადაყაროთ და დაწვათ.
დანიელს ხელი ჩავკიდე და ის სახლი სამუდამოდ დავტოვე, განადგურებული ვიყავი, მშობლება რომ გამყიდეს და უარმყვეს, განა ამაზე საშინელი რა არის?! არც არაფერი. ცრემლები ვერ შევიკავე, ასეთი ძლიერიც არ ვიყავი.
–არდა გთხოვ არ იტირო, არ იმსახურებენ ისინი შენს ცრემლებს.
დანიმ გულში ჩამიკრა და თავზე მეფერებოდა, ცოტა დამშვიდდი და ჩამეძინა. თვალები რომ გავახილე უცხო ოთახში ვიყავი, ვისი იქნებოდა თუ არა დანისი, საკამაოდ დიდი და საოცრად მაგარი ოთახი ქონდა, რომესაც თავისი აბაზანა ქონდა. თავი მოვიწესრიგე და ქვემოთ ჩავედი. სახლის დიზაინი იდეალური იყო, არც მე მქონდა ნაკლები მაგრამ ასეთი ფილმებში თუ მინახავს.
–დანი სად ხარ
სამზარეულოდან თავი გამოყო წინსაფრიანმა და სიცილი ვეღარ შევიკავე და თვითონაც ამყვა.
–გიხდება წინსაფარი
–მადლობთ ქალბატონო
–შენ საჭმელების კეთებაც იცი
–თანაც უკვე მზადაა
მაგიდაზე ომლეტი და ზეცარი დადო წითელ ღვინოსთან ერთად. გადავწყვიტე მასზე უფრო მეტი რამ გამეგო.
–დანი რამდენი წლის ხარ?
–25 შენ?
–23
–ოჰ 23 წლის გოგოს შეყვარებული არ უნდა ყავდეს რომ დაეხეტები შინაბერასავით.
მის ნათქვამზე გამეცინა
–შენ არ გყავს რჩეული?
–კი, წინ მიზის და ცეზარის სალათას ჭამს.
ორივეს სიცილი აგვიტყდა
–მე მართლა გეუბნები
–არა არ მყავს
–რას საქმიანობ
–მაქვს საკუთარი ბიზნესი, არამარტო საქართველოში არამედ მის ფარგლებს გარეთაც.
–ოჰ რა საქმიანი მეუღლე მყოლია
–აბა
–შენი მშობლები სად არიან
–ისინი ცალკე ცხოვრობენ, მათ აუცილებლად გაგაცნობ და როგროც საკუთარ შვილს ისე მიგიღებენ
–ძალიან კარგი მაგას რა ჯობია.
კიდევ ბევრ რამეზე ვისაუბრეთ და ბევრიც ვიცინეთ, ღვინოც საკმარისზე მეთი დავლიეთ. დანიელმა მუსიკა ჩართო და საცეკვაოდ გამიწვია
–ჩემს ცოლს არ უნდა ვეცეკვოო
ისე ვცეკვავდით სიცილისგან ცუდად ვიყავით, უეცრად მასთან ახლოს აღმოვჩნდი მისი ტუჩები ისე მადისაღმძვრელად გამოიყურებოდნენ თავს ძლივს ვიკავებდი . ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით. არ ვიცი ღვინომ გამათამამა თუ არა თავი ვეღარ შევიკავე და მის ტუჩებს ვეცი ცოფიანი ძაღლივით, თვითონაც ამყვა და ხელში აყვანილმა თავის ოთახამდე მიმიყვანა, ლოგინზე ფრთხილად დამაწვინა და თვითონაც ზემოდან მომექცა
–არდა თუ გინდა გავჩერდები, ორივე ნასვამები ვართ და არ ინანო.
–ახლა იმას უფრო ვინანებ ეს რომ არ გავაკეთო.
კოცნა გააგრძელა და ხელი ფეხებზე აასრიალა, კაბის ქვეშ შემიცურა და ხელი საჯდომზე მომიჭირა, სიამოვნების ხმები ამოვუშვი, ამან უფრო გაათამამა და კაბა და ლიფი ერთ გზას გაუყენა, მკერდ რომ შეხედა ლოყები ამიწითლდა, მისი პერანგიც მოვისროლე და მის სხეულს ავეკარი, ხელების მის პრეს ავაყოლე და კისერში ვაკოცე, ხელი ქვედა საცვლისკენ წაიღო და ისიც ძირს მოისროლა, მკერძე დამაკვდა რასაც ქვია მე კიდე ლამის გავიპარე სიამოვნებისგან.
ხელებს მის ზურგზე დავასრიალებდი და თან ვკაწრავდი. ტკივილი ვიგრძენი და თავი ვეღარ შევიკავე თან ფეხებს ვუჭერდი და ამით უფრო ვაგიჟებდი
–დანი მტკი
–ჩუ პატარა ცოტაც და სიამოვნებას მოგანიჭებ
დანის ვკვლავ ვაკოცე, ტკივილიც გაქრა და სიამოვნების ბურუსვმა მომიცვა. ბოლოს გადაღლილები ერთმანეთს მივეკარით და ორივეს მშვიდად ჩაგვეძინა. ერთი წუთითაც არ მინანია რომ მისი ქალი გავხვდი!