VI
უკვე სექტემბერი დგებოდა თამარს სკოლა ეწყებოდა სიყვარულით გაგიჟებული ლექსო კი ამერიკოდან ჩამოდიოდა იქაც ვერ უპოვა თავის გრძნობებს საშველი თამარს ისევ ის მეგობრები ყავს ლექსო დავითიდა სანდრო აღარავის ახსოვდა აი სკოლაც დაიწყო მტანჯველი პირველი დღეც ჩაწნარდა...
-თამარ შორიდან ეძახდა ელენე
- წინა ეზოში მოდი მალეე(ელენე)
-წამო ლიზ მალე (თამარი)
ეგრევე წინა ეზოში გავვარდა და როცა დაინახა ლექსო ვარდებით ხელში სახე მაშინვე შეეცვალა ღიმილიბკი სახეზე შეაშრა
-თამარ! (ლექსო)
-რა გინდაა(თამარი)
-მიყვარხარ...
მთელი სკოლოსწინ ყვიროდა ლექსო თამარი კი მიახლოვდა და მაგრად ჩაეხუტა თითქოსცოტა მონატრებია... მარტო მონატრებიაა ?! თამარს სიგიჟემდე უყვარდა ის ისე უყვარდა რომ მისი დანახვისას თავს კარგავდა...
-ლექსო(თამარი)
-ჩემი გოგო (უთხრა და მიიხუტა ის პატარა არსება რომელიც ესე ძან უყვარდა)
ამ ყველფერს კაკი შეესწრო დაელოდა როდის წავიდოდა ლექსო მერე კი თამართან მივიდა
-შენ გოგო ხო სიცხე ხო არ გაქ?(კაკი)
-რაგინდაა(თამარი)
-რა გითხარი მაგ ბიჭს თავი დაანებეთქო (კაკი)
-ვერ დავანებებ თავს(თამარი)
-რატოომ(კაკი)
-მომწონს(თამარი)
ამაზე განრისხდა კაკი ხელი სტაცა და სადღაც წაათრია სადღაც სოფელში და ოთახში ჩაკეტა...
-კაკიი რას აკეთებ ნორმალური ხარ შეენ გააღე კარებიიიი(თამარი)
-სანამ ჭკუას არ ისწავლი მანდ ეგდები(კაკი)
-მეზიზღებიიი(თამარი)
ცოტა ხანში კაკიმ საჭმელი შეუტანა თამარს მაგრამ მაშინვე იატაკზე მიუჩინა ადგილი თამარმა
-არ მშია(თამარი)
-8საათზე მეტი იქნება რაც არაფერი გიჭამია დარწმუნებული ვარ ძალიან გშია...
-აუუ დაახვიე რაა. დავიჯერო ჩემები არ მეძებენნ??
-მაგათთან მე მოვაგვარე...(კაკი)
-გამიშვირაა კაკიიი გთხოოვვ(თამარი)
-ხო არ ღადაობ სად უნდა გაგიშვა ეგდები აქ...
თამარმა ხელების რტყმა დაუწყო მალევე გაეცალა კაკი...
ცოტა ხანში კაკის ძმაკაცი ამოვიდა საჭმლით ხელში
-აუუ რა შემჭამეთ არ მშიაა(თამარი)
-ჭამე
-არაა
მაშინ კი თამარის ძალით დაუწყო ჭამა
-გამიშვიიიი
იყვირა თამარმა და სააბაზანოში შევარდა სანამ რამის დაშაებას მოასწრებდა მანამდე კარები შეუნგრია კაკიმ
-რას აკეთეებბბ???
-აქ არმინდა ყოფნა(თამარი)
მოწესრიგდი სახლში წაგიყვან ცოტახანში უკვე თამარი თავის საკუთარ სახლშიიყო ტკბილად ეძინა სანამ ლიზას ზარმა არ გააღვიძა...
-გოგო სკოლაში არ მოდიხარ(ლიზა)
-აუუ სულ დამავიწყდა ჩამეძინა(თამარი)
-კაი დაიკიდე არ წავალ მეც (ლიზა)
-შუასღისკენ გამომიარე რა სალაპარაკო მაქ ელენეც გამოიყოლე რა(თამარი)
-ოკკკ წავე ეხლა :დ (ლიზა)
-ყველაფერი მოუყვა ამ ყველაფრის დაკიდება და ჩვეულებრივი ცხოვრების დაბდუნება მაგრამ რათ გინდა სახლის კარებთან ლექსო ელოდებოდათ
-თამარ!!!
-გამარჯობა(თამარი)
თამარმა გოგოებს გახედა მაგრამ როცა ლექსოსკენ გაიხედა იქ აღარავინ დახვდა...
კაკის ხალხმა წაათრია
-რაა თქვენ გინდათ რომ თამარს თავი დავანებოოო?(ლექსო)
-კი ძმა (კაკი)
-ვერ მოესწრებით(ლექსო)
იქიდან წამოვიდა და ისევ თამართან მივიდა...
-დღეს სად გაქრი? (თამარი)
-შენ ძმაკაცთან მაქ რაღაც პრობლემები(ლექსო)
-ვაიმე რა დავაშავე(თამარი)
-ნორმალური ცხოვრება რო არ მღირსებია(თამარი)
-მინდა რაღაც გაჩუქო უთხრა თამარის და ჯიბიდან პარა კოლოფით ულამაზე ყელსაბამი ამოიღო...
-არა არა არა ლექსო საჭირო არაა
-გთხოვ უბრალოდ გამომართვი(ლექსო)
-რა გაეწყობა უთხრა თმარმა და მისი ყელი უმშვენიერუკვე სექტემბერი დგებოდა თამარს სკოლა ეწყებოდა სიყვარულით გაგიჟებული ლექსო კი ამერიკოდან ჩამოდიოდა იქაც ვერ უპოვა თავის გრძნობებს საშველი თამარს ისევ ის მეგობრები ყავს ლექსო დავითიდა სანდრო აღარავის ახსოვდა აი სკოლაც დაიწყო მტანჯველი პირველი დღეც ჩაწნარდა...
-თამარ შორიდან ეძახდა ელენე
- წინა ეზოში მოდი მალეე(ელენე)
-წამო ლიზ მალე (თამარი)
ეგრევე წინა ეზოში გავვარდა და როცა დაინახა ლექსო ვარდებით ხელში სახე მაშინვე შეეცვალა ღიმილიბკი სახეზე შეაშრა
-თამარ! (ლექსო)
-გამარჯობა სად დაიკარგე?(თამარი)
-ყველაფერი შენი ძმაკაცების ბრალია
ბევრი ილაპარაკეს საბოლოოდ კი ლექსომ თამარს ულამაზესი ყელსაბამი აჩუქა...
სახლამდე მიაცილა ლექსომ და როგორც ადრე ეხლაც ისე აკოცა შუბლზე
თამარი უკვე ასვლას აპირებდა როცა მოულოდნელად მოტრიალდა და ლექსოს მაგრად ჩაეხუტა...
-სისულელეა ყველაფერი შენს გარეშე...მიყვარხარ ლექსო და მზად ვარ ჯოჯოხეთშიც ჩამოგყვე არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი მტერი გყავს და რამხელა საფრთხე მემუქრებად მე არმინდა ისეთი მომავალი სადაც ვერ ჩაგხედავ მაგ შავ თვალებში და ვერ გეტყვი თუ როგორ მიყვარხარ...(თამარი)
ჩახუტებულები უსიტყვოდ ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს
-თამარ!(ლექსო)
-რა?
-გპირდები რომ ჩვენ ერთად სულ სხვანაირი ცხოვრება გვექნება ისეთი სადაც იარაღს და სისხლს ვეღარ ვნახავთ სადაც ადამიანის სიცოცხლე სათამაშო არ იქნება გპირდები დაგიცავ ყვველა და ყველაფრისგან დაგიცავ და არსად გაგიშვებ სულ ჩემთან მეყოლები...
-მაგრამ რა იქნება მაშინ როცა სანდროს საავადმყოფოდან გამოწერენ...დანაღვლიანი თვალებით შეხედა ლექსოს
-თამარ თამარ ჩემო პატარა გთხოვ უბრალოდ მენდე...
-ტაში ტაში(კაკი)
-ლექსოოოოოოოოო მოდი აქქ რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ თამარს თავი დაანებო რამდენჯერ ისედაც ბევრი გადაიტანა ძალიან ბევრიი (კაკი)
-კაკი მომისმინე(თამარი)
-შენ გაჩუმდი(კაკი)
-კაკი ძმა მომისმინე დამიჯერე თამარის სიცოცხლე ისევე მადარდებს როგორც შენ მაგრამ ისეთს არაფერს გავაკეთებ რომ თამარს ამით რამე დაუშავდეს...(ლექსო)
-რატომ მგონია რომ ეს არ გამოგივა(კაკი)
-ძველად ყველაფერი სხვაგვარად იყო მაგრამ იცოდე შენ ვერ გადაწყვიტავ ჩემი და თამარის ურთიერთობას(ლექსო)
-მაგასაც ვნახავთ...კაკიმ თამარი დემტრესთან აათრია და ყველაფერი მოუყვა...
-არმინდოდა აქამდე მომეყვანა საქმე მაგრამ რა არ ვცადე მაგრამ ამ ქალბატონს არაფერი ესმის.(კაკი)
-კარგი მაშინ შენ თამარს მიხედე მე ლექსოს დაველაპარაკები(დემტრე)
-არა არა იმას მე მივხედავ ორი წუთის საქმეა აი რაც შეეხება თამარს ვერაფერს ვუხერხებ...
...
-თამარ გააღე კარები!!!(დემეტრე)
-თამარ ორი დღეა არაფერი გიჭამია(ეკატერინე)
რაც თამარის ლექსოსთან ურთიერთობა აუკრძალეს მის მერე ოთახშია ჩაკეტილი ტირილით სახე სულ გამოუშრა კი მაგრამ რამდენი უნდა გადაიტანოს ამ პატარა გოგომ...
-კაკი გამარჯობა შემოდი(ეკატერინე)
-როგორ ბრძანდებით?(კაკი)
-კარგად შენ. თუ თამართან მოხვედი...(ეკატერინე)
-არა არა ბატონმა დემეტრემ დამირეკა(კაკი)
-დემე გამო კაკი მოვიდა დაჯექი ყავას ან ჩაის ხომ არ მიირთმევ?(ეკატერინე)
-არა მადლობა(კაკი)
-არ მოგერიდოს...გულთბილად გაუღიმა ეკატერინემ
-ხომ იცი შენ ცოტნე და თამარი ორივე ისე გაგზარდეთ ერთმანეთისგან წამითაც არ გამირჩევიხართ,ჩემი საბრალო ბიჭი როგორ იამაყებდა დედაშენი რომ გხედავდეს ყოველთვის ნატრულობდა შენნაირ ღირსეულ ვაჟკაცს ეხლა როცა გიყურებ და ვხვდები რპგორ გაფრინდა წლები პატარები იყავით და უკვე ამხელებიხართ ეხლაც მახსოვს ვის რომელი ზღაპარი გიყვარდათ...(ეკატერინე)
ერთი შეხედვით მკაცრი და გულქვა დედა იყო მაგრამ თამარს ცოტნეს და კაკის მის გულში იმხელა ადგილი ეკავა განსაკუთრებით მაშინ უჩუყდებოდა გული როცა კაკის გარდაცვლილი დედა და მისი ბავშვობის მეგობარი ახსენდებოდა რომელიც მშობიადობას გადაყვა და ეკატერინეს ხელებში ჩააკვდა...
-ცოტნე როდის ჩამოვა?(კაკი)
-3თვეში(ეკატერინე)
-ვახ კაკი მოხვედი...(დემეტრე)
-გამარჯობა როგორ ბრძანდებით(კაკი)
-კარგად შენ, ხო და რისთვის დაგიძახე ეკატერინე მოდი შენთვისაც არ მითქვამს(დემეტრე)
-მოკლედ თამარს სკოლა კოლეჯში გავგზავნით აქედან 1საათის გზაზეა იქ იცხოვრებს მხოლოდ თვეში ერთხელ მოვა სახლში არვის ენება მისი ნახვის უფლება...
-დემეტრე ეს გამორიცხულია(ეკატერინე)
-მე შენთვის აზრის საკითხად არ მითქვამს ეს გადაწყვეტილია(დემეტრე)
ეკატერინე ადგადა სამზაფეულოში გავიდა...
-კაკი მინდა შენ დაელაპარაკო(დე
ეტრე)
-მეე? არამგონია მომოსმინოს...(კაკი)
-მოვა დრო და ამისთვის მადლობას გვეტყვის(დემეტრე)
...
ზუსტად ორ დღეში უკვე ყველაფერი მზად იყო ოთხი დღის უჭმელ თამართან კარების შენგრევა გადაწყვიტეს ახალი სკოლისთვის რომ მოემზადებინათ...
როგორი დაუძლურებული იყო ლოყები სულ ჩავარდნოდა თვალები ჩაცვენოდა ლავიწის ძვლები ამოწეოდა ამდენი ცემისგან წამებისგან შიმშილისგან სულ აღარ ჰგავდა პრინცესას და ჯერ მხოლოდ 7თვეიყო გასული რაც ლექსოს იცნობდა და უკვე ამდენი რამე...
-თამარ მომისმინე ხვალ მეორე სემესტრი იწყება იმ სკოლაში მიუხედად იმისა რომ იქ არ სწავლობდი შენი სწავლის დონე არ ჩამორჩება ამ სკოლისას ამიტომ თავისუფლად შეძლებ იქ გაგრძელებას...უხსნიდა ეკატერინე მაგრამ თამარი ნახევრად არ უსმენდა
-ფეხებზე თქვენი სწავლაა...არაფერი არ მინდა ლექსოს გარეშე
და დემეტრემ 17წლის განმავლობაში პირველად აწია თავის ქალიშვილზე ხელი...
-უმადური და უჭკუო ბავშვი ხარ მიუხედავად იმისა რომ ყოველთვის საუკეთესო მასწავლებლები გყავდნენ ყოველთვის საუკეთესოს გასწავლიდნენ შენ კი ქუჩის მაწანწალაზე უკეთესი ვერავინ ნახე როგორ არ იცი შენი თავის ფასი ყოველთვის იმას გასწავლიდო რომ ყველას თავი არ უნდა გაუყადრო მაგრამ თურმე ყველაფერი ამაო ყოფილა... და როცა მეორედ გადაწყვიტა ხელის გარტყმა ეკატერინემ შეაჩერა
-გაჩერდი დემეტრე გინდა მოკაა
-არა მაგ ბედნიერებისთვის მეცოდება კეთილს ინებებს და ისეთი გაიზრდება როგორიც ამ ოჯახს შეეფერება ვერ ეღირსება რომ თავის ნებაზე მივუშვა რაც არ უნდა ქნას არასდროს არაფერო მომიკლია მისთვის და სამაგიეროს რითი მიხდის
-მოგიკლია მამა მოგიკლია თავისუფალი აზრის გამოხატვის უფლება არასდროს მქონია რაც მემინდოდა ის არასდროს მქონდა სმაგიეროდ ის მქონდა რაზეც ყველა ოცნებობდა და ამიტომ ვეგონე ყველას ბედნიერი მე არ ამირჩევია ვყოფილიყავი ფაიფურის თოჯინა ან პრინცესა რომელიც ხელის გულზე უნდა ატაროო...
-აბა რა ჯანდაბა გინდაა(დემეტრე)
-მე მინდა შევიგრძნო ყველა გრძნობა რომელსაც ადამიანები განიცდიან...
-თამარ თუ იმას ამბობ რომ მე სიყვარულს გიკრძალავ სისულელეა გიყვარდეს და გყავდეს შეყვარებული თუ გინდა მაგრამ ისეთი როგორიც შეგეფერება
-შემეფერებაა? მე თუ ფოგორიც შენ შეგეფერება?
-თამარ ზედმეტები მოგდის მოვა დრო და მიხვდები რომ ლექსოს ნაირი ადამიანი არ შეგეფერება შენ მიზან დასახული განათლებული და პერსპეკტიული ახალგაზრდა ხარ შეყვარებულის ყოლაზს იმოტომ არ მაქ პრპბლემა რომ ვიცი სწავლაში და მიზნის მიყწევაში ვერაფერი შეგიშლის ხელს და შენი გზიდან მაინც არ გადაუხვევ მაგრამ ლექსოს ნაირზე გაკარება არც იფიქროო...
-მამა მომისმიმეე
-მორჩა მე ყველაფერი გითხარი სხვა არაფრის გაგონება არ მინდა...
-თამარ მოწესრიგდი და დაიძინე ხვალ პირველი დღეაა
-დამანებეთ რა თავიი
ცოტა ძალით წაიციცქნავა ისიც იმიტორო გული არ წასვლოდა...
დაიბანა თმა დაივარცხნა ფრჩხილები გაიკეთა და როცა ჩაწვა ლექსოს ნომერი აკრიფა
-გისმენთ...გაისმა ლექსოს მონატრებული ხმა
-მომენატრე...(თამარი)
-თამარ თამარ ჩემო ოცნებავ(ლექსო)
-იცი ხვალ რაღაც კოლეჯში მაგზავნიან საიდანაც ცხვირს ვერ გამოვყოფ(თამარი)
-სამაგიეროდ მე შემოვყოფ ცხვირს(ლექსო)
-აჰაჰ
-ნუ მიცინი პატარა თორე კიდე უფრო შემიყვარდები...
ამაზე კიდე უფრო აკისკისდა თამარი
-რა არ გყოფნის რაც მიყვარხარ(ლექსო)
-როგორ არ მყოფნის (თამარი)
-თამარ შენი ძილის დროა უკვე(ლექსო)
-ცოტა ხანიც FBზე შევალ და დავიძინებ(თამარი)
-არა ჩემო პატარავ მე გითხარი დაიძინეთქო(ლექსო)
-ოო
-არ გამბრაზო იცოდე(ლექსო)
-კაი წავდდი მაშინ...ნაწყენი ხმით უთხრა თამარმა
-არ გამებუტო რა,(ლექსო)
-მიყვარხარ(თამარი)
-მეც ჩემო პრინცესავ(ლექსო)
-ძილინებისა(თამარი)
-მარტო ჩემო ტკბილი ძილი(ლექსო)
ყველაზე მაგარი რა იყო იცი ოროვემ რომ იცოდა მათი თავები მხოლოდ ერთმანეთს ეკუთნოდა ყველაზე საყვარლობა იყო მათი სიყვარული აგერ უკვე 7თვეა ასე რომ იტანჯება მაგრამ ბედნიერების დროც მოვა აუცილებლად მოვა მთავარია ეს გვახსობდეს რომ ერთ დღესაც იმაზე გაგვეცინება რისი გადატანაც ეხლა გვიჭირს...
-თამარ გაიღვიძე...გაისმა ნათიას ხმა
1000წყვილი ტანსაცმელი ჩაულაგა მიუხედავად იმისა რომ იმ სკოლას თავისი ფორმები ქონდა დილით ძალით აჭამა დაბანა დავარცხნა გააკოხტავა და წასასვლელად მოამზადა ყ ელანი ქვემოთ ელოდებოდნენ თამარი უკმაყოფილო სახით ჩავიდა...
ეკატერინეს ძალით გაუღიმა ნათიას გულთბილად ჩაეხუტა კაკის და დემეტრეს კი ზიზღნარევი თვალებით შეხედა ვერ იჯერებდა რომ ამ უბედურებაში მათ ჩაყარეს ბოლოს მოვალეობისთვის კაკი გადაკოცნა აი მამამის აღარც გახედა...
სკოლაში მივიდა კითხვა კითხვით მიაგნო თავის ოთახს ფორმაც აიღო ოთხი სხვადასხვანაირო ფორმა იყო
I-მუქი ლურჯი კლასიკური ზემოთ გაშლილი და ქვემოთ მოტკეცილი შარვალი მოცისფრო ღია საროჩკა და მუქი ლურჯი კოსტუმი,
II-მაღალ წელიანი შავი კლასიკური შარვალი მოკრემისფდო უღილო საროჩკა და შავი კოსტუმი
III-მაღალწელიანო მუხლამდე შავი კაბა თეთრი საროჩკა და შავი მოსაცმელი
IV-კლეჩატი მოწითალო კმონაცრისფრო კაბა ნაცრისფერ თეთრში საროჩკა და ნაცრისფერი მოსაცმელი
ეს იყო რაც მთელი წელი უნდა სცმოდა რათქმაუნდა გაკვეთილებზე ისე რასაც უნდოდა იმას ჩაიცმევდა,საძინებელი ოთახიც კაი იყო მყუდრო ფერები და არცისე გადატვირთული, 3ოთახის მეზობელი და ერთი საბაზანო საკუთრ სააბაზანოს იყო მიჩვეული მაგრამ რა ექნა ასევე იყო აივანი,კარგი პირობები იყო...