და ნიკამ კაპიშონი მოიხადა. ნუცა გაოცებული დარჩა, ვეღარ ლაპარაკობდა -აჰა, ხო ნახე ჩემი სახე, ბარბი -მიაძახა ნიკამ
-მიდი ნიკა, ლინას გვერდით დაჯექი
-ნუცა გონს მოდი, რა გჭირსი -შეაჯანჯღარა ხატიამ
-ღმერთო ჩემო. ასეთი არაფერი მინახია ხატი
ნიკა იყო მაღალი, შავგვრემენი, მწვანეთვალება, ცოტა წამოზდილი გრძელი, მუქი წაბლისფერი თმა და საოცარო ღიმილი ქონდა. ალბათ ამით დაიპყრო ჭირვეულუ გოგოს გულიც, მაგრამ ნუცა ამას არავის ეუბნებოდა. ცდილობდა მისთვის თავი შეეყვარებინა და ისე მოქცეულიყო როგორც ყველასთან, რას აღარ კადრულობდა რომ თავი მოეწონებინა მაგრამ ნიკა არც კი უყურებდა..თავიდან ნუცა ფიქრობდა, რომ ნიკა მხოლოდ გასართობი იყო ისეთივე, როგორიც სხვები მაგრამ რაც დრო გადიოდა მით უფრო მეტს ფიქრობდა მასზე. ასე გადიოდა დღეები, ნიკა და ლინა დამეგობრდნენ რაც ნუცას არ მოსწონდა და სულ ხელს უშლიდა მათ მეგობრობას მაგრამ სადღაც, გულში ნუცა გრძნობდა რომ ძალიან შეიცვალა, ბიჭის გულისთვის მეგობარს წირავდა, მაგრამ უკან დახევას არ აპირებდა. ასე გავიდა 1 თვე და დადგა ვალენტინობაც. დაქალები სკოლის სასადილოში ისხდნენ
-ხატ დღეს რას აპირებ, ვისთან ერთად მიდიხარი -ჰკითხა ლინა
-არავისთან, მე ზედაც არავინ მიყურებს, ყველა ნუცაზე გიჟდება... შენ?
-მე არ ვიცი, მგონი სახში ვიქნები...და ეგრე ნუ ლაპარაკობ, ძალიან ლამაზი ხარ. ხო მართალი ვარ ნუცი?
-ლამაზი? თითონ არ თქვა, რომ ყველა ბიჭი ჩემზე გიჟდება? -ირონიით უპასუხა ნუცამ
ცოტახნის შემდეგ ხატიამ დაინახა, რომ ნიკა მათთან მოდიოდა და ხელში ვარდების დიდი თაიგული ეჭირა
-ნუც ნახე ნიკა მოდია და მგონი თაიგული შენთვის მოაქვს -უთხრა ხატიამ და სამივემ ნიკასკენ გაიხედეს
-მგონი? აბა სხვას ვის მიუტანს, თქვენ ხო არა?
გოგოებს ეწყინა მაგრამ არ შეიმჩნიეს
-გოგოებო როგორ ხართ? -მხიარულად იკითხა ნიკამ
-ჩვენ კარგად ნიკუშ, შენ როგორ ხარ? -უპასუხა ლინამ -და ეგ ვისია ხელში რომ გიჭირავს?
-ეს თაიგული მსოფლიოში ულამაზეს გოგონას, რომელიც ძალიან მომწონს...
-მადლობა ნიკ, რატო შეწუხდი? ძალიან ლამაზია. არ ვიცოდი თუ მოგწონდი -ფეხზე წამოდგა ნუცა და თბილად მოეფერა სახეზე
-არა, რა შეწუხებაა მაგრამ, ეს ვარდები ლინასია ბარბი. ერთხელ და სამუდამოდ მიხვდი, რომ არ მომწონხარ -უთხრა ნიკამ და თაიგული ლინას გადასცა
ნუცა ძალიან გაბრაზდა და გაიქცა, ყველამ სიცილი დაიწყო, ასთი რამ ნუცასთვის არავის გაუკეთებია და ყველას უკვირდა ასეთი გოგო რატო არ მოსწონდა ნიკას.
შემდეგ ნიკამ და ლინამ გაისეირნეს. საუბარი ნიკამ წამოიწყო
-ლინა რაღაც მინდა გითხრა
-გისმენ
-იცი, ძალინ შემაყვარე თავი და არვცი შენ რას ფიქრობ და ძალინ ვიტანჯები...
-ნიკა, მეც ძალიან მომწონხარ მაგრამ ნუცა..
-გთხოვ ბარბის ნუ მიხსენებ, ვერ ვიტან, მაგას გასართობი სჭირდება, მე კი მაგისთვის არ გამოვადგები. მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ.
-მეც...
იმ დღის შემდეგ ნიკა და ლინა ერთმანეთს არ შორდებოდნენ. გადიოდა დღეები და მათი სიყვარული უფრო მეტ დაბრკოლებას ლახავდა. ძალიან ბედნიერები იყვნენ სანამ ნუცამ საშინელი გადაწყვეტილება არ მიიღო...
-ძალიან ლამაზი დღეა, არ გინდა გავისეირნოთ საყვარელოი -ჰკითხა ნიკამ
-როდისმე მითქვამს უარი ეგეთ წინადადებაზეი -ეშმაკურად უთხრა ლინამ
-ხოდა წავიდეთ...
ლინა და ნიკა მდინარესთან მიდიოდნენ, ნუცა მათ უკან გაყვა მანქანით
-თუ ჩემი არ იქნები, არც მისი აქნები... -თქვა ნუცამ ბოროტი ხამით და გაზს დააჭირა, მაგრამ ყველაფერი ისე არ მოხდა, როგორც მოელოდა. მეორე მხრიდდან მანქანა მოდიოდა, ნუცამ ორივეს დაარტყა მაგრამ მსუბუქად, ძალიან არავინ დაშავებულა რადგან ეშინოდა მანქანას არ დასჯახებოდა და გაიქცა. ნუცა კი გაიქცა მაგრამ მეორე მანქანის მძგოლმა საჭე ვერ დაიმორჩილა და ლინა მანქანის ქვეშ შეაგდო, ნიკა კი გაისროლა. საშინელება დატრიალდა. იმ წუთში მოვიდა სასწრაფო და ორივე საავადმყოფოში გადაიყვანეს. ოპერაციის შემდეგ ნიკას მშობლებს გაესაუბრნენ.
-ექიმო ნიკა როგორარის... ლინა, ექიმო, ხომ კარგად იქნებაი
-დაწყნარდით, ნიკა კარგადაა, არაფერი უჭირს
-მადლობა ღმერთს -მშვიდად ამოისუნთქეს ნიკას მშობლებმა
-და ლინა, ექიმო..
-ლინაც კარგადაა მაგრამ...
-მაგრამ რა.?!
-ვეღარასოდეს გაივლის...
-ღმერთო ჩემო არა, ოღონდ ეს არა.....-საშინელი საყურებელი იყო მათი რეაქცია
რამდენიმე დღის შემდეგ ნიკა გონს მოვიდა