როგორც კი ალექსანდრე ოთახიდან გასული დავიგულე ცხარე ცრემლებით ავტირდი.ვიცოდი მხოლოდ ის არ იყო ამ ყველაფერში დამნაშავე და მისთვის დაბრალება არასწორი საქციელი იყო რადგან მეც ვიყავი დამნაშავე.. ცრემლები ხელის გულით მოვიწმინე და თეთრი მატერია ხეულზე უფრო მჭიდროდ მოვიხვიე.ჩემი გონება ჯერაც მომხდარის გადახარშვას ცდილობდა მაგრამ გუშინდელი ღამის გახსენებაზე ისევ დამისველდა ლოყები მლაშე სითხით და ახლა უკვე ხმამაღლა ავტირდი.სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან და აბაზანაში შევვარდი.ცხელი წყლის ქვეშ დავდექი და სხეულის ღრუბლით გახეხვას სევუდექი რათა გუშინდელი ღამის ჭუჭყი ცამომერეცხა მაგრამ ვაი რომ ეს არ მოხდებოდა.ძალაგამოცლილი მივეყუდე ცივ კედელს და იქვე ჩავიკეცე.

არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყავი ასე გათიშული.არ მინდოდა იალობაში დაბრუნება მაგრამ კარზე კაკუნმა მომიყვანა გონს.
-ლილე კარგად ხარ?(ალექსანდრე)მომესმა კარსიქით ალექსანდრეს ანერვიულებული და შეშინებული ხმა.
-გადი(მე)დაბალი ხმით ვუთხარი და წყლი გადავკეტე.ნამდვილად არ მინდოდა ახლა მისი ნახვა,რომც მდომებოდა ვერ შევძლებდი.ცოტახანს დავიცადე და რახან მისი ხმა ვეგარ გავიგე იქვე მიკიდული თეთრი პირსახოცი მოვიხვიე სხეულზე და ოთახში გავედი.შიშისგან შევხტი როდესაც საწოლზე მჯდომი ალექსანდრე დავინახე.მაშინვე ვიგრძენი როგორ წამოვხურდი სახეზე ლოყები ამიწითლდა და თვალები ამემღვრა.
-აქ რა გინდა?(მე)ძლივს ამოვკნავლე და თვალები დაბლა დავხარე
-ლილე სალაპრაკო გვაქვს(ალექსანდრე)მანაც ჩუმად მიპასუხა
-მე არ მაქვს სალაპარაკო(მე)
-გადი უნდა ჩავიცვა(მე)
-ლილეე..(ალექსანდრე)რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ გავაჩუმე ნამდვილად არ სემეძლო გუშინდელზე ლაპარაკი
-ალექსანდრე გადი(მე)
-რომ ჩაიცმევ გამოდი ჭამე(ალექსადრე)თბილად მითხრა და ფეხზე წამოდგა
-არ მშია გადი(მე)ცივად ვუთხარი და მზერა ავარიდე.მის დანახვაზე გული უცნაურად მიფრიალებს თიტქოს საგულედან ამოხტომას ლამობსო ახლაც ასე იყო მაგრამ დავაიგნორე და არაფრისმთქმელი თვალებით შევხედე
-ლილე გთხოვ ასე ნუ იქცევი მიყვირე მეჩხუბე ოღონდ ასე ნუ იქცევი.გამოდი და ვილაპარაკოთ ყველაფერს აგიხსნი გთხოვ(ალექსანდრე)ვეღარ მოვითმინე მის სიტყვებზე და გულში რაც მქონდა ყველაფერი სასოწარკვეთილმა ამოვთქვი
-რას ამიხსნი ალექსანდრე რას?!იმას რომ ორი დღის გაცნობილ ბიჭს ჩავაბარე ქალიშვილობა?!რას ამიხსნი გეკითხები რა ახსნა აქვს ამას?გგონია ასე მზრდიდა დედაჩემი?როგორ შევხედო ამ ყველაფრის სემდეგ დედაჩემს მამაჩეს სოფოს ან ნიკას?ან ნებბისმიერ სხვას?Qგგონია როცა გაიგებენ შემაქებენ თავზე ხელს გადამისვავენ და მეტყვიან ყოჩაღ კარდად მოქცეულხარო?(მე)ცოტახანს გავჩერდი თავი ვეღარ სევიკავე და ამდენ ხანს ნაგროვებ ცრემლებს ერთიანად მივეცი გასაქანი-არაა არ იზავენ ამას.მე ყველა შევარცხვინე.ყველას თავზე გადავუარე.უკანასკნელი ქუჩის ქალივით მოვიქეცი.ეს უნდოდა დედაჩემს ჩემთვის?(მე)ტირილით ვუთხარი და ძალაგამოცლილი საწოლთან ჩავიკეცე.
-ლილე დაწყნარდი სუ სუ პატარავ.ყველაფერი კარგად იქნება გპირდები ჩემო ლამაზოარავის მივცემ შენი დაჩაგვრვის უფლებას(ალექსადრე)ჩემთან ჩაიმუხლა და ხელები შემომხვია.არც შევწინააღმდეგებივარ ან რატომ უნდა შევწინააღმდეგებოდი ყველაზე საშინელი უკვე მოხდა და.
-წამოდი მეორე ოთახში დაწექი შენ.ამეებს გამოვცვლი მე და მეე გამოგიყვან(ალექსანდრე)საწოლზე გადაკრულ სისხლიან თეთრეულზე მანიშნა და ხელში ამიყვანა.ძალაგამოცლილმა დავადე მკერდზე თავი და ცრემლებს გზა მივეცი.
-დაწყნარდი არ იტირო ჩუუუ პატარავ ჩუ(ალექსანდრე)თავზე მაკოცა და მეორე ოთახის კარი შეაღო.რბილს საწოლზე დამაწვინა და თხელი პლედი მომაფარა.
-ტანსაცმელს გამოგიტან და ჩაიცვი კარგი?(ალექსანდრე)მითხრა და ჩემთან ჩაიმუხლა.თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და პლედი ცხვირამდე ავიტანე.ალექსანდრეს გაეღიმა ნელა მომიახლოვდა ალბათ ჩემს რეაქციას ელოდებოდა რომ არაფერი ვუთხარი ცვირხე ნაზავ მაკოცა და ჩუმად ჩამჩურჩულა
-ყველაფერი კარგად იქნება(ალექსანდრე)თვალები დავხუწე რათა ცრემლები შემეჩერებინა მაგრამ არც ისე კარგად გამომივიდა
-გავალ დამალე შემოვალ(ალექსანდრე)თავზე მაკოცა და ოთახი დატოვა.როგორც კი ალექსანდრე ოთახიდან გავიდა ტანიდან სველი პირსახოცი მოვიშორე იქვე სკამზე მივკიდე და ისევ საწოლში დავბუნდი.უცებ მუცლის არეში ტკივილმა შემაწუხა და საწოლზე ორად მოვიკეცე.მთელი ხუთი წუთი ვწრიალებდი რომ როგორმე ტკივილი გამყუჩებოდა მაგრამ უშედეგოდ.ოთახის კარი ალექსანდრემ შემომიღო ტანსაცმლით ხელში და როდესაც ჩემი ტკივილისგან დამანჭული სახე და საწოლზე მოგრეხილი სხეული დაინახა სახეე შეეცვალა


-ლილე რა გჭირს?(ალექსანდრე)მკითხა შეშინებულმა
-არაფერი(მე)ყველანაირად ვეცადე ტკივილის დამალვას
-ლილე მიტხარი რა გჭირს არ გამაგიჟო(ალექსანდრე)მითხრა და ჩემი წამოყენება სცადა.მკერდიდან პლედი ოდნავ ჩამომეწია და ყველაფერი გამომიჩნდა.შერცხვენილმა და აწითლებულმა ალექსანდრეს ქვეშიდან ავეხდე და ამ სიტუაციაში რომ არ ვყოფილიყავი ხმამაღლა ავხარხარდებოდი მისი დამშეული მგლის სახეზე.მალევე დაუბრუნდა სერიოზული სახე და მზრუნველად მკითხა
-ლილუ რა გჭირს მითხარი.(ალექსანდრე)
-ისაააა.....მე.....(ჩუმად დავიწყე ლუღლუღი მაგრამშერცხვა იმის თქმა რომ საკვერცხეები მტკიოდა
-რა პატარავ მითხარი ნუ მაშინებ(ალექსანდრე)მკითხა შეშინებულმა
-საკვერცხეები მტკივა.(მე) ამოვიკნავლე და ცრემლები გადმოვყარე
-კაი დაწყნარდი ნუ ტირი გამაყუჩებელს დაგალევინებ(ალექსანდრე)გულზე მიმიხუტა და ნერვიულად გადაისვა თავზე ხელი.
-ხუთ წუთში მოვალ დამელოდე(ალექსანდრე)უცებ წამოხტა თითქოს რაღაც გაახსენდაო და ოთახიდან გავარდა.სადღაც 15წუთში შემოვიდა რაღაც აბებით ხელში და დანმაშავესავით თავდახრილმა დაიწყო ლაპარაკი
-ლილე ნაცნობ ექიმს დავურეკე და ავუხსენი სიტუაცია მითხრა რომ იმიის მერე რაც გუშინ ღამოთ მმოხდა გოგონებში არის ხოლმე მსგავსი ტკივილები მაგრამ სერიოზული არაფერია.უბრალოდ ეს გამაყუჩებელი დალიე და თუ არ გაგივლის ხვალ წაგიყვან ქალაქში.(ალექსანდრე)მითხრა და აბებთან ერთად წყლით სავსე ჭიქა მომაწოდა.მის ნათქვამზე ისევ წამოვწითლდი და ჭიქა ხელისკანკალით გამოვართვი.
-ესენი ჩაიცვი და დამიძახედა დაბლა ჩაგიყვან და ჭამე ცოტა(ალექსანდრე)თბილად მითხრა და სპორტულები მომაწოდა.-ყველაფერი მანდაა რაც დაგჭირდება.(ალექსანდრე)უხერხულად გამიღიმა და მივხვდი რაც იგულისხმა ყველაფერში.
-არ მშია.(მე)ჩუმად ვუთხარი.
-ლილე...(ალექსანდრე)დაიწყო მაგრამ შევაწყვეტინე
-არ მშია მეთქი გადი უნდა ჩავიცვა.(მე)
-ხო კარგი.თუ რამე დამიძახე.(ალექსანდრე)ისევ შუბლზე მაკოცა და გავიდა.ზლაზვნით წამოვდექი და საცვლები ჩავიცვი ზევიდან ნაცრისფერი სპორტულები გადავიცვი და საწოლში დავბუნდი.აღარ შემეძლო ამდენი ფიქრი უკვე ამ ყველაფრისგან ტვინი მტკიოდა.დაღლილმა დავდე თავი ბალიშზე და მალევე ბავშვივით ჩამეძინა.


ბავსჰვებო დიდი მადლობა რომ კითხულობთ ძალიან მახარებს თითოეული თვქნეი ტკბილი სიტყვა.მეტი ვერაფრის თქმას ვერ ვასწრებ გავრბივარ ეს თავიც ასე ნახევარ საათში ავტვირთე მააპატიეთ შეცდომებისთვის.მთავარ ფოტოზე ალექსანდრე და ლიელ
არიან.მიყვარხართ