ვერ ვიტყვი რომ სწრაფი რეაგირება მოვახდინე მომხდარზე, თუმცა არც ბრინჯივით დავბნეულვარ... ჩემი თხელი თითები შევაგებე მის დიდ ტორებს და ოდნავ შესამჩნევად მოვუჭირე ხელი ხელზე.... ყალბი, მაგრამ გაოცებით სავსე ღიმილი ავიკარი და მხოლოდ ტუჩების მოძრაობით ჩავილაპარაკე
-სასიამოვნოა..
-ჩემთვისაც...
ხმაც როგორი ბოხი ქონდა... ადამიანს გული წაუვიდოდა....
ძლივს ავწიე თავი და მისი კუბიკების ნაცვლად ცისფერ თვალებში ჩავხედე... სახე ირონიული ღიმილით ჰქონდს სავსე, რამაც საშინლად ამიშალა ნერვები და ხელი უხეშად გამოვგლიჯე... ზურგი ვაქციე და კურტუმოს ქნევით წავედი ბარისკენ... ერთი ჭიქა მარტინი შევუკვეთე და მაღალ სკამზე მოვთავსდი..
-არ შეიხლება შენთვის ალკოჰოლი ბავშვი ხარ...
მუსიკების ხმაში მაინც გავარჩიე მისი ბოხი ბარიტონი... თავი ოდნავ მოვატრიალე და უჩვეულო თვალებში ჩავხედე... ყურადღების მოდუნებისთანავე ამაცალა მარტინით სავსე ჭიქა, რომელზეც ერთი ყლუპის მოსმა ძლივს მოვასწარი... მან კი მთელი ჭიქა გამოცალა და ზეთის ხილიც მიაყოლა...
-ძალიან სასიამოვნოა რომ ზრუნავთ "ბავშვებზე" მაგრამ მე არ ვარ თქვენი ნაცნობი რომ ესე იზრუნოთ ჩემზე...
-ანუ იმას არ უარყობ რო ბავშვი ხარ?!
-არა
მტკიცედ ჩავილაპარაკე და ერთი ჭიკა მარტინი შევუკვეთე კიდევ...
-მგონი გასაგებად გითხარი რომ ალკოჰოლი ბავშვებისთვის არ შეიძლება...
-მგონი მეც გასაგებად გითახრი რომ შენი საქმე არაა რას დავლევ და როგორ...
უხეშად მივუგე და სკამიდან ავდექი....
ბოლომდე მოტრიალებულიც არ ვიყავი მკლავში ხელი ჩამავლო და მის გულ-მკერდს ამაკრო...
ვერ დავითვალე გულმა წითში რამდენი დარტყმა განიცადა... ვიგრძენი სუნთქვის გახშირება და პულსის მომატება... ტყულად ვცდილობდი სუნთქვის დარეგულირებას... ყოველ ცდაზე უფრო და უფრო ხშირდებოდა ჩასუნთქვა-ამოსუნთქვა.....
უჩვეულოდ ცისფერ თვალებში ჩავხედე და საშინელი ირონია ამოვიკიხე... რაზეც საშინლად გამწარდი და უხეშად მოვშორდი... ჩქარი ნაბიჯით წავედი ნატასკენ რომელიც თავის ბიჭს ეკურკულებოდა...
-გამაეჯობა გიგი ცოტახნით ნატა უნდა მოგტაცო და უცებ დაგიბრუნებ...
სიტყვები ერთმანეთს მივაყარე და ნატას ხელი დავავლ და ისეთ ადგინას წავიყვანე სადაც სიმღერების ხმა ყველაზე ნაკლებად ისმოდა... დაწვრილებით მოვუყევი ყველაფფერი და გაბრაზებულმა ისიც ვუთხარი რომ აკედან რაც შეიძლება მალე უნდა წავაულიყავი..
-იმ დეგენერატის გამო მალე არ წახიდე ხო იცი ბექას მაგრა ეწყინება... ისე სიმპატიურია ხო?
-საშინლად... - ვეღარ მოვითმინე და ჩემი სიმპატია მისდამი როგორც იქნა გამოვხატე.... - აუ რაზე მალაპარაკებ ნატა წავედი რა სახლში ბექად ბოდიშს მოვუხდი და ვეტყვი რომ ცუდად ვარ....
-მოიცა მეც წამოვალ ბარემ გიგის ვეტყვი...
-არა! შენ იყავი... წავალ და სახლში რომ მივალ დაგურეკავ ყურადღებით ტელეფონთან...
ლოყაზე ხმაურით მაკოცა და ძლივს გამომეთხოვა...
ბევრი ხებჯის შემდეგ ძლივს მივაგენი ბექას და ყველაფერი ავუხსენი... ძლივს გადავარწმუნე რომ გაცილება არ მინდოდა და ჩემითაც შევძლებდო ტაქსის გაჩერებას...
-მე გავიყვან ბექა არ ინერვიულო...
უკნიდან დემეტრეს ხმა გაისმა... ამ რამდენიმე საათში, მისი ხმა ისე დამამახსლვრდა მილიონ კაცში ამოვიცნობდი...
ბექამ ეჭვის თვალით გახედა თუმცა ბოლოს მაინც დათანხმდა..
-ისე მგონი დაგავიწყდათ რომ მე მივდივარ და არა რამე თოჯინა უცებ რომ გადაწყვიტეთ მისი გაცილება-გამოცილების საკითხი... იქნებ მკითხოთ მინდა ტუ არა მე გაცილება, მითუმეტედ ამის....
ალმაცერად გავხედე და ხელები გადავაჯვარედინე...
-თეო გთხოვ ნუ გაჯიუტდები... დემეტრე თუ წაგიყვანს უფრო მშვიდად ვიქნები გთხოვ..
-მხოლოდ შენ გამო ბექა...
ლოყაზე ვაკოცე და უკან მოუხედავად გავედი გარეთ... ფეხდაფეხ მომყვა დემეტრეც...
-რომელია შენი მანქანა???
მისკენ არც გამოხედავს ისე ვკითხე და მანქანების შეთვალიერება დავიწყე....
-აი ეს....
კუთხეში მდგარ მოტოციკლზე მიმითითა და მისკენ წავიდა...
-რაა? შენ რა გაგიჟდი?! მე ამაზე არ დავჯდები.. პირველი იმიტომ რომ კაბა მაცვია და მეორე იმიტომ რომ მეშინია...
-ჯერ ერთი ძალიან სექსუალური კაბა გაცვია და მეორე საშიში არაფერია მე აქ არ ვარ... ნელა ვივლი...
ბეჭებში ძლიერი მუჭი ვუთავაზე და რაღაცნაირად დავჯექი... ისედაც მოკლე კაბა უარესად დამოკდა და ზევით ავიდა... დემეტრე ღიმილით მიყურებდა რაზეც კიდევ ერთი მუჭი მიიღო ჩემგან...
-კაი მორჩი დამილურჯდა მკლავი... მომხვიე ხელები არაფერი მოხდება, თორე გადაყურავდები...
შიშით ხელები ისე მაგრად მოვხვიე ვიგრძენი როგორ გაუჭირდა სუნთქვა....
-ოდნავ შემიშვი თორემ გავიგუდე...
კიდევ ერთი მუჭი ოღონდ მუცელში...
ხელები ისევ ისე მაგრად შემოვხვიე და თავი ზურგზე დავადე... უნდა ვაღიარო ყველაზე მაგარი სუნამო ესხა.. Gucci Guilty...
ამ სუნამოს სუნს ათასობით კილომეტრის იქით ვცნობ და ძალიანაც მიყვარს... გოგოების იმ კატეგორიაში შევდივარ, რომლებიც კაცის სუნამოებზი გიჟდებიან... ცხვირი უფრო ჩავრგე მის ყელში და ხელებით უფრო შევეხე მის კუბიკებს მუცელზე...
-მორჩი ფერებას მოვედით უკვე
ფიქრებიდან მისმა დამცინავმა ხმამ გამომიყვანა, ხელები სწრაფად მოვაშორე და ვაი-ვაგლახით წამოვდექი იქედან...
-საიდან იცოდი სად ვცხოვრობ?
-გეუბნები ბავშვი ხარ და ბევრი დალევა არ შეძლებათქო, მაგრამ არ გჯერა... შედი ეხლა თორემ გაცივდები...
დამნაშავე ბავშვივით მოვტრიალდი და სადარბაზოში შევედი... სანამ სიბნელეში არ გავუჩინარდი მანამდე ვგრძნობდი მის მწველ მზერას უკანა ხედზე და სიამოვნებისგან მეღიმებოდს....
-დე, მა მოვედი
შესვლისთანავე დავიყვირე, მაგრამ პასუხი არავის გაუცია... სახლიც ჩაბნელებული იყო... ლოგიკურად სახლში არავინ იყო.... სამზარეულოში გავედი და მაცივარზე წერილია დიდი ასობეით...
-"თეო ბებო გახდა ცუდად და მე და მამა რამდენიმე დღით სოფელში წავედით.. სახლში რომ მიხვალ დამირეკე ჭკვიანად..."
ტელეფონი ამოვიღე თუ არა მაშინვე დედას დავურეკე და ბებოს ამბავი ვიკითხე.... ყველაფერი კარაგდ იყო და სანერვიუკოც აღარეაფერიაო მიპასუხა და გამითისა... ბეჭები "ვერ გავიგეს" ნიშნად აციჩეჩე... აბაზანა რომ არ მიმეღო არ შემეძლო.... მერე დავურეკავდი ნატას.... საათ ნახევრიანი ნებივრობის შემდეგ ტელეფონი ამოვიღე და ამჯერად ნატასთან დავრეკე
-ნატა სად ხარ?
-სახლში მივდივართ მე და გიგი ეხლა.. ისეთი ამბები მოხდამ.. დემეტრე ცოტახანი არ ჩანდა და როგორც კი მოვიდა ვიღაც გოგო ეცა შენგან ორსულად ვარო და რაგაცეები დაიწყო, ამანაც ვეღარ მოითმინა და სავაფმყოფოში წააპორწიალა გავიგებ ხარ თუ არა ორსულადო და სადგაც ერთ საათში უკან დაბრუნდნენ და ის გოგო არ ყოფილა ორაულად, საერთოდ არ იცნობდა თურმე დემეტრე იმას, პროსტო ამ გოგოს მოწონებია და ხელში ჩაგდება ცადა...
-ხოო დემეტრემ მე მომიყვამა სახლამდე...
-რააა? და მე ამ ყველაფერს ეხლა ვიგებ? მოყევი დროზე...
ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და მის გამაჩენს ველოდი..
-აუ ხო მაგარი ბიჭია ისე?!
-ნატა ცოტახანში დაგირეკაბ...
ჩემი ოთახის ფანჯარაზე ვიღაც კენჭებს ისროდა და თან ჩემ სახელს იძახდა...
გარეთ გავიხედე და თვალებს არ დავუჯერე...
-აქ რას აკეთებ?
-შეიძლება ამოვიდე?
-კიბით ძალიან გთხოვ...
ფანჯარა მივხურე და ლოგინის თავზე გადაკიდებული თხელი ხალათი მოვიცვი, წამებში კი კარებზე ზარი იყო.....
გავაღე თუ არა გიჟივით მეცა დემეტრე და პირველი კოცნა მომპარა...
-მაპატიე მაგრამ ეს რომ არ გამეკეტებია მოვკვდებოდი...
მხოლოდ ეს სიტყვები მითხრა და წავიდა... წავიდა და თან ისე რომ არაფერი მითხრა დაქ არც არაფერი მათქმევინა...
მთელი ღამე ვფიქრობდი, მის კოცნაზე... როგორი ველური და ამავდროულად ვნებიანი იყო....
სხვას რომ ეს გაეკეთებინა ალბათ არ ვაცოცხლებდი, ალბათ არა აუცილებლად მოვკლავდი...
მაგრამ
რა მჭირს?
რა ჯანდაბა მჭირს?
რატო არ შემიძლია ამოვიგდო გონებიდან დემეტრე და მისი კოცნა?....
მართალია რომ ამბობენ პირველი კოცნა დაუვიწყარიაო... მაგრამ ეს ხომ პირველ კოცნაში არ ითვლებოდა?! მომპარეს თუმცა სასიამოვნოდ მომპარეს...
სიმართლე ვთქვა ჩემი პირველი კოცნა სულ სხვანაირი წარმომედგინა... ნაზი და ვნებიანი... ადამიანთან რომელიც მიყვარდა და ვუყვარდი.. თუმცა უნდა ვაღიარო ეს უკეთესი იყო ვიდრე ნაზი და ვნნებიანი კოცნა იქნებოდა...
ინსტიქტურად თითები ტუჩებზე გადავისვი, რომელსაც ჯერ კიდე ცეცხლი ეკიდა და ვერაფრით ვნელებდი ამ ცეცხლს....
გამეAღიმა და გადასაფარებელი ნიკაპამდე ავიწიე..
თითოეული დეტალი გამმახსენდა და უარესად დამცხა, ვიდრე ეს აგვისტოშია შესაძლებელი...
-"პირველი კოცნა დაუვიწყარია"
მხოლოდ ეს ტექსტი მივწერე ნატას და დარწმუნებული ვარ რომც ეძინოს მაინც დამირეკავს და ჩხუბის მაგივრად ბედნიერი იქნება რადგან მისი ერთადერთი დაქალი "შინაბერა " არ დარჩება...
ორი წუტიც არ იყო გასული ჩემ ტელეფონზე ნატას ზარი რომ დაფიქსირდა...
-რააა? ვის აკოცე? როდის და რანაირად? დროზე მომიყევი ყველაფერი....
-კაი ნატა დაწყნარდი... დემეტრე იყო...
-მერე?
-მერე მაცადე მოგიყვე...
ყველაფერი სიტყვა სიტყვით მოვუყევი და ვუსმენდი მის აჟიოტაჟს რამაგარია დაქალი "შინაბერა არ რჩებაო"... ხომ ვთქვი....
-კაი ნატ წავედი უნდა დავიძინო... ხვალე გამო მარტო ვარ... ფრთხილად იყავი ეხლავე არ დაგადგე სახლში...
მხოლოდ გავუღიმე თითქოს დაენახოს ჩემი ქმედება... ტელეფონი მომღიმარმა დავბლოკე და ტუმბოზე დავდე...
უკვე ძილისკენ ვიყავი წასული ცემმა ტელეფონმა კვლავ რომ სიმრერა დაიწყო.. ამჯერად უცხო ნომერი იყო...
-"დაიძინე, ემოციურად მძიმე დღე იყო შენთვის და ეცადე ყველას არ მოუყვე ამ კოცნის შესახებ.. ისე გამოუცდელის ფონზე საშინლად ვნებიანი იყო შენი კოცნა....
დ."
თავიდან გავბრაზდი ამ შეტყობინებაზე, თუმცა ბოლოს კვლავ გამეღიმა და ტელეფონი გადავდე...
დემეტრე...
დემეტრე...
დემეტრე...
თან როგორი სიმპატიურია..
მაღალი, ოდნავი წვერებით, "კუბიკებით" ტხელი ტუჩებით და სწორი ცხვირით...
თვალები?
თვალებზე ლაპარაკი ზედმეტია...
უჩვეულოდ ცისფერი თვალები......




იმედია მოგეწონებათ ღირს გაგრძელება??