გავიდა ერთი თვეც.აკომ პირველდღესვე მიიქცია ჩემი ყურადღება თავისი ცეკვითადა გარეგნობით.ცეკვაზე ერთმანეთის მეწყვილეები ვიყავით და კარგად ვეწყობოდით ერთმანეთს ბიჭის ილეთებსაც მასწავლიდა და მასწავლებილის როლს ირგებდა.
ერთ დგეს ცუდად ვიყავი და ცეკვაზე წასვლა ვერ შევძელი,რუსოსთვის კი დაუბარებია მალე გამოჯამრთელდეს მასწავლებელი მოსწავლეს ელოდებაო,მისი ასეთი ყურადღება მესიამოვნა.ვგრძნობდი რომ მისი ყოველი სიტყვა ნახვა ყურადრება მსიამოვდებდა და მომწონდა მასთან ერთად ყოფნა.
საბოლოოდ 2გაკვეთილის გაცდენა მომიწია,გამოჯამრთელებულს სიხარულით შემომეგებნენ, ლუკა თავს იჩენდა,ორივე ყურადღებიანი აღმოჩნდა.
გავიდა თვეები და დადგა ცხელი აგვისტო, დრო იყო ჩვენი სამოგზაუროდ თურქეთში წასვლის.სიმაღლისა და წლოვანების გამო წინა სკამებზე მოგვიწია დასხდომა, მე რუსკას აკო კი ლუკას გვერდზე დაჯდა.გზა დამღლელი აღმოჩნდა მაგრამ რუსკა თავისივე მოგონილი ისტორიებით გვართობდა.2დღე ვიმგზავრეთ სასტუმროს დანახვისას ყველას თვალები სიხარულით აევსო.ოთახებში გავნაწილდით ტანსაცმელი ამოვალაგე ცოტა გვიანი იყო და დაძინება ვარჩიე.დილითვე დაიწყო რეპეტიციები დაღლილები კი ცივია აუზით დავჯილდოვდით.ყველამ სიცილი დაიწყო როცა გაიგეს ცურვა არ ვიცოდი,მხოლოდ მე ავგმოჩნდი იქ მყოფებ შორის ვინც ცურვა არ იცოდა.აკო რისო აკი იყო ჩემთვის ცურვა არ ესწავლებიდა ის ხო ჩემი მასწავლებელი იყო.მონდომებული კი იყ მაგრამ საკმარისი არ აღმოჩნდა იქ დარჩენილი დღეები.წარმატებით ჩაიარა სტურობამ თურქეთში დარჩენილი არდადეგები კი რუსოსთან ერთად გავათარე ჩემს სოფელში,ბევრი თავგადასავალი გადაგვხვდა თავს და ესე ემოცია დაღლილებს სექტემბერი მოგვადგა კარს.სკოლის დრო მოვიდა, მიხაროდა, ვიცოდი იქ აკოს ვნახავდი.სკოლაში მისულებს აკო და ლუკა დავინახეთ.ბიჭებთან იდგნენ და ლაპარაკობდნენ.ის ისეთი საყვარელი იყო თეთრ პერანგსა და მზის სათვალეში.მისმა ღიმილმა თვალი მომწრა.დაგვინახეს თუ არა ჩვენთან მოვიდნენ.ლუკამ სიცილით მოგვილოცა სასწავლო წლის დაწყება თითქოს ვინმეს უხაროდა.მალე ზარი დაირეკა და კლასებში გავნაწილდით მედა რუსო 3სართულზე, ლუკა პირველზე აკო კი მეორეზე.შესვენებაზე ერთად შევიკრიბეთ გავუზიარეთ ერთმანეთს პირველი დღის შთაბეწდილებები,სკოლის შემდეგ სკვერში გავჩერდით რომელიც ახლოს იყო ჩემ სახლთან აკო ცოტა მოწყენილი ჩანდა და ლაპარაკიც მან დაიწყო:
-რაღაც უნდა გითხრათ.
-რამე მოხდა? (მე)მის ხმაში იგძნობოდა დამწუხრება.
-ცეკვას თავს ვანებებ და ცურვას გავყვები რა.
-რა ? ხო არ გაგიჟდი?! გაბრაზებული ხმით იყვირა ლუკამ
ყველას ხასიათი შეგვეცვალა, მე აღარაფერი მითქვამს ან რა უნდა მეთქვა მხოლოდ ძლისვ ვთქვი ორიოდე სიტყვა
-ანუ მოსწავლეს მასწავლებლის გარეშე ტოვებ ხო?
-აუ, ვიცი, ვიცი ხო არც მე მინდა აუბრალოდ ესე გამოვიდა ბოდიშით რა ბავშვებო ხშირად ვეღარ გნახავთ მარა არც გაბედოდთ ჩემი დავიწყება! თან გაიღიმა.
ამ იტყვების გაგონებაზე გული ამიჩუყდა,განა შემეძლო მისი დავიწყება? ვერ ვიჯერებდი რო მას ვეღარ ვნახავდი.მეტს ვეღარ გავუძელი და რუსოს ვანიშნეთ წავიდეთქო,დავემშვიდობეთ და სახლისკენ გავუყევით გზას.გზაში ტირილი დავიწყე რუსკას გაუკვირდა და გაოცებული მიყურებდა.
-რაგატირებს გოგო? შეშინებული ხმით მკითხა
-არვიცი, უბრალოდ აკოზე დამწყდა გული, ის მიდის და მოსწავლეს მასწავლებლის გარესე ტოვებს მომენათრება...
-კაი რა, მეთქი რამე მოხდა გამისკდა გული, სკოლაში ვნახავთ თან აქვე არ ცხოვრობს, შენ მაგაე არ იდარდო.რუსომ არ იცოდა რომ მომწონდა ამიტომ ლაპარაკობდა ესე მშვიდად.
გადაიოდა თვეები უიმისოდ.ვგრძნობდი მის გარეშე ძნელი იყო მხოლოდ სკოლის დასვენების დროს და შაბათ დღეს თუ ვნახულობდი იცის თუ გვქონდა დრო.


--------------
გამარჯობათ ;)
ესეც მეორე თავი იმედია მოგეწონებათ.თქვენი აზრი დააფიქსირეთ და შენიშვნები რათქმანდა.
გპირდებით შემდეგი თავები უფრო საინტერესო იქნება. ;)