სანდრომ მომაკითხა.სადარბაზოდან რომ გამოვედი ცალი ფეხი შავ Range rover ზე ჰქონდა მიდებული,ერთი ხელი ჯიბეში ჰქონდა,მეორეთი კი ნაპასს არტყავდა.რომ შევხედე დაუოკებელი სურვილი გამიჩნდა რომ ჩავხუტებოდი,მაგრამ მხლოდცივად მივესალმე და ვანიშნე გვერძე გაწეულიყო რომ მანქანაში ჩავმჯდარიყავი.ბოლო ნაპასი დაარტყა,ნახევრად ჩამწვარი სიგარეტი გადააგდო და სწრაფი ნაბიჯით ჩაჯდა მანქანაში.
-რა საქმე გქონდა,ბევრი დრო არ მაქვს
-დრო თავზე საყრელად გაქვს (იღიმის)
-რო ვმაბობ რომ არ მაქვს ესეიგი არ მაქვს.დროზე თქვი რა გინდა და ავალ უკან
-სადმე გავიდეთ
-არა მითხარი და ავალ ისევ
-დიტო ძაან ცუდად არი
-ვიცი,ცუდად გამოვიდა დიტოსთან
-დიტოზე სალაპარაკოდ არ მოვსულვარ
-აბა რაგინდა,გაიგე რო დიტოს დავშორდი და შანსი გამოგიჩნდა?შენ რა ძმაკაცი გქვია
დავინახე როგორ დაებერა ნესტოები,ამოებერა ძაქრღვები და სუნთქვა გაუხშირდა
-ჩემზე მაგაი ძმაკაცი ტუ ყავდეს დიტოს ბო*იშვილი ვიყო
-ეგ არარი ძმაკაცობა
-აუ საჩხუბრად არ მოვსულვარ!არ შეგიძლია ერთხელ მაინც ნორმალურად მომისმინო
-გისმენ
-დიტომ თქვა რომ სხვა გიყვარს და ამის გამო დაშორდი
-ასეც არის
-ის სხვა მევარ?
-და რატო ფიქრობ ასე
-კაროჩე რა.არი თუ არა ასე!არ შეგიძლია უბრალოდ გულახდილად მითხრა!
-დამანებე რა თავი სანდრო გთხოვ.ასეც რომ იყოს რა?დიტომ რო გაიგოს შენც მოგკლავს და მეც!
-დიტო არარი ეგეთი!რო ავუხსნით გაიგებს
-სანდრო არაფერი გამოგვივა.როგორ ძალიანაც არ უნდა მინდოდეს ახლა შენთან ყოფნა არაფერი გამოგვივა
-და მე მიკიდებ ტასო?
არაფერი მიპასუხია მისთვის
-გეკითხები მე მიკიდებ?სულ დაიკიდე ის ყველაფერი რაც იყო დიტომდე?
-რაა?რაიყო ძაან მაინტერესბეს!რო გამოჩნდებოდი და დაიკარგებოდი ეგ იყო?უნამუსო ხარ!გული მერევა შენზე!იცი მაინც რა გადავიტანე?იცი?!იმ ჩუხბის მერე ერთხელ მაინც დაგერეკა,მოგეწერა,მოსულიყავი.სად გაქრი ძაან მაინტერესებს!ანდა არა,საერთოდ არ მაინტერესებს.მაშინ გითხარი თქვირისი თქმაც გინდა ან გაქრი თქო.შენ უსუსური ლაჩარი აღმოჩნდი და მეორე ვარიანტი არჩიე.გამბედაობა არ გეყო რომ სიმართლე გეთქვა,ამიტომ დამკარგე გაიგე?მე დიტო ავირჩიე,მაგრამ ისიც მივატოვე.იცი რატო?იმიტორო რო რაც დაგინახე და გაგიცანი იმის მერე ჩემი უტვინო თავიდან არ ამოვარდნილხარ!ხო გაქრი,რატომ გამოჩნდი ისევ?რატომ

ბოლო წამამდე არ მინდოდა მეტირა,მაგრამ ვერ გავძელი და ისე დავიწყე ქვითინი მეგონა ვეღარასდროს გავჩერდებოდი.
-მაპატიე რა.ყველაფერს აქვს მიზეზი,აღარასდროს დაგტოვებ გპირდები
-არ მჭირდება შენი დაპირება.მივდივარ
-არ წახვიდე გთხოვ რა,მიყვარხარ მართლა
-გაჩერდი გთხოვ.ნუ მეუბნები ეგეთ რაღაცა,არიცი როგორ მტკივა გული შენი ყოველი ხმის ამორებისას
-მართლა მიყვარხარ!გპირდები აგიხსნი რატომ გავქრი ისევ რა
-სახლში ავდივარ
-დარჩი რა
-კარგად სანდრო


რა გითხრა ტას?თვალებ რა დღეში გაქ!მოვკლავ მაგ საცოდავს.
-ყველაფერი რიგზეა,მართლა
-რა გითხრა თქვი ეხლა (სოფო)
-მიყვარხარო
-შენ რა უთხარი
-სიმართლე
-მოიცა ანუ ერთად ხართ
-ეგ არ გამოვა
-კაირა.არ შეიძლება ბედნიერები იყოთ?
-არ ვიცი...რო დავინახე ვიგრძენი რო გულში რაღაც ჩამწყდა
-კაი დაწყნარდირა.დღეს ჩემთან დარჩი


-ტასო ვარ,მოხვალ?
-კი,სახლში ხარ?არა სოფოსთან დავრჩი
-კაი 10 წუთში მანდ ვარ

-5 წუთი გაქვს რომ ყველაფერი ამიხსნა.შენთვისვე აჯობებს საფუძვლიანი მიზეზი გქონდეს რატო გაქრი და რატო დამტოვე
-კაროჩე რო ვიჩხუბეთ მაშინ არავის დანახვა არ მინდოდა,ვინმე შემომაკვდებოდა.წავედი გერმანიაში.მერე დიტომ დამირეკა კოტე და ირმა ავარიაში მოყვნენო,პირველივე რეისით ჩამოვედი თბილისში.დედაჩემმა ვერ გაუძლო და გარდაიცვალა რა.მამაჩემი სვავდა,კაროჩე ძაან ცუდად ვიყავი.მერე დიტომ ბათუმში წავიდეტ გულს გადააყოლები,თან ძაან ცხეოდა.მოკლედ არ წავყევირა...იქ შენ გაგიცნო და მერე სურათი მანახა შენი ეს გოგოაო.რო ვნახე ესე უყვარდი აღარაფერი ვუთხარი.ვარჩიე გავჩუმებულიყავი.შენც გიყურებდი და ბედნიერი იყავი მის გვერდით,დიტომ მართლა იმსახურებდი,კარგი ბიჭია.მე კიდე იმის ღირსიც არ გაგხადე რომ უბრალოდ დამერეკა ან მომეწერა.ბოლოს შენს დაბადებისდღეზე გნახე.მაშინაც არ მინდოდა წამოსვლა,მაგრამ დიტომ ძალიან მთხოვა და უარივ ერ ვუთხარი.
-ეხლა როგორ ხარ?მამაშენი კიდე სვავს?
-არა არარ
-მაინც დამპალი ხარ
სანდროს გაეღიმა
-ანუ მაპატიე?
-ნაწილობრივ.მთავარია დიტოს როგორ ავუხსნით
-დიტო ძაან ცუდადაა.ცოტა მოვიდეს აზრზე და მერე ვუთხრათ რა
-კაი.წავედი ეხლა,ინერვიულებენ გოგოები
-მიდი ჭკვიანად.მიყვარხარ
-მეც


ამ ამბის შემდეგ 2 თვე გავიდა.მე და სანდრო ჩუმად ვხვდებოდით ერთმანეთს.არც გოგოებმა იცოდნენ და არც დიტომ.

-ტასო გირეკავდენ
სახე შეეცვალა ნინის და ტელეფონი გამომიწოდა
-რახდება ვინარის?
-დიტოა

-გისმენ დიტო
-რას შვები
-არაფერს შენ
-არაფერს.რაღაც საქმე მაქ,გამოგივლი და გნახავ რა
-კაი ნინისთან ვარ
-კაი მოვალ

-რა თქვა?
-საქმე მაქ მნახეო
-მერე ნახავ?
-რავი კი.მე ვუთხარი ჩემზე რომ არარ იფიქრებ დამირეკე თქო


-პრივეტ დიტო
ჩვეულებრივად გადავკოცნე ის.ჩემდაგასაკვირად თბილად და მეგობრულად შემხვდა.
-რა საქმე გქონდა?
-კაროჩე სხვა მიყვარს რა,და ცოლობა უნდა ვთხოვო.
-დიტო ძალიან მიხარია მართლა!გილოცავ
-მადლობა.დიტო რაღაც უდნა გითხრა
-მითცხარი
-პროსტა ამდენ ხანს არ დუნა გიმალავდე,მაგარმ იმ დღეს ველოდებოდი როცა შენ მეტყოდი ამ სიტყვებს,რამაც მართლა გამახარა.
-ხო ვიცოდი რომ გაგიხარდებოდა
-მოკლედ სულ თავიდან დავიწყებ.სანდროს სინამდვილეში იქამდე ვიცნობდი სანამ შენ გამაცნობდი.ჩემი სახლის წინ კაფე რომარის იქ ვიპოვე დაჭრილი,სასწრაფო გამოვიძახე,სისხლისგან იცლებოდა და მე გადავარჩინე სიკვდილს.მერე მომძებდა და შემიყვარდა.მართლა ძაან შემიყვარდა.1 თვე იკარგებოდა,მერე ისევ ჩნდებოდა ხოლმე.ბოლოს ვიჩხუბეთ და საერთოდ არარ გამოჩნდა.მერე შენ გაგიცანი ბათუმში
ჩემს დაბადებისდღეზე სანდრო რომ დავინახე ყველაფერი თავიდან გამახსენდა,ყველა ის გრძნობა და მივხვდი რომ შენს მოტყუებას ვერ შევძებდი დიტო.ძალიან კარგი ბიჭი ხარ და ტყუილს ჩემი მხრიდან არ იმსახურებდი.
-ანუ სანდროს გამო მიმატოვე
-ხო
-ეხლა ერთად ხართ?
-ხო,თითქმის 2 თვეა
-და ტყუილი რა საჭირო იყო?
-არ გვინდოდა შენთვის გული გვეტკინა.სანდროს არ დუნდოდა დაეკარგე...არც მე
-მესმის.მიხარია რომ გულახდილი ხარ
-მართლა?
-ხო,მიხარია თქვენი ამბავი,უბრალოდ ცოტა უცნაურია
-ცოტა?
იმდენად ბედნიერი ვიყავი ამ ყველაფრით რომ სიხარულისგან ერთდროულად ვტიროდი და ვიცინოდი.დიტოსმანქანიდან რომ გადმოვედი ეგრევე სანდროს დავურეკე და ყველაფერი მოვუყევი.მითხრა გამოგივლიო.ნინის კორპუსის წინ კაფეში ველოდებოდი.ჯერ 1 საათი გავიდა,შემდეგ 2...სანდრო არჩანდა.ტელეფონზე ვურეკავდი არ იღებდა,არც დიტო იღებდა.უკვე მეგონა რომ დიტომ რამე დაუშავა.ცოტაც და გავგიჟდებოდი
ტელეფონა დარეკა და ისე დავაფრინდი კაფეში ყველა მე მიყურებდა
-სანდრო!როგორ შემეშინდა!სად იყავი,რატომ არ ირებდი.2 საათია კაფეში გელოდები
-სადნრო არ ვარ დიტო ვარ
-დიტო?!სანდრო სადარი
-საავადმყოფოში ვარ.ავარიაში მოყვა.ძაან მძიმედ არი ტასო,დოზე მოდი რა იაშვილში ვარ
მობილური ხელზე მიმეყინა.ვიგრძენი სისხლძარღვებში სისხლი აღარ მოძრაობდა,ყველაფერი დამიბუჟდა,ვეღარაფერს ვგრძნობდი,გონზე რომ მოვედი სასწრაფოდ ანგარიში მოვითხოვე და სკამიდან წამოვხტი
მერე...მერე ყველაფერი დაბდნელდა.იყო სიშავე,მერე სინათლე,ისევ სიშავე და თვალები რომ გავახილე დედაჩემის გარდა ვერავინ დავინახე