დილით ნინი მზემ გეღვიძა. განსხვავბულად იგრძნო თავი. არ უწუწუნია თუ რატომ შეაწუხა მზემ. ფანჯარა გამოაღო, თვალები დახუჭა, დილის სასიამოვნო ჰაერი შეისუნთქა შემდეგ ფანჯარაში გაიხედა. ბავშვები წრეშიბურთს თამაშობდნენ. გაეღიმა. გაახსენდა ისიც ოგრ თამაშობდა წრეშიბურთს რცა მათი ტოლი იყო. შემდეგ აბაზანაშუ შევიდა, მწესრიგდა, ტანსაცმელი ჩავიდა და ღრინით ჩავდა სამზარეულოში. ლელა მოსამსახურეებთან ერთად ფუსფუსებდა. ნინი რომ დაინახა გახარებლი, გაეღიმა.
-დილა მშვიდობისა დეეე _გახარებული მიესალმა დედას.
-დილამშვობის დედი. რგორ გეძინა?
-კარგად დეე.
-მოდი ვისაუზმოთ.
-კარგი.
ნინი და ლელა მაგიდას მიუსხდნენ. მაგრამ საუზმე არ დაუწყიათ რადგან ლაშას ელოდებოდნენ. ლაშავ ძალიან მალე ჩამოვიდა და საუზმე დაიწყეს.
-ნინი, მამიკო როგრ ხარ? გუშინ არ მინახიხარ.
-კარგად მამა... ხო შენც გასული იყავი.
-ნინიი! შუბლზე რა გჭრს??_გაოცებულმა და შეშინებულმა იკითხა ლაშამ.
-არაფერია მა... ნუ ღელავ._და ნინიმ ნატკენზე ხელი მიიფარა.
-როგრ თუ არაფერი????
-მა... კარები მოვრტყი გამოღების დროს გაიჭედა და...
-ძალიან გტკივა???
-არა მა...მოდით მე ოთახში ავალ დაგტოვებთ... ბოდიშით_თქვა ნინიმ
-არაუშავს დედი... გაიქეცი.
ნინი კიბეებზ ადიოდა როცა მბილუის რეკვს ხა გაიგო.ჯიბიდან ამოიღო და დახედა [ დემე ] და მაშინვე უფასუხა.
-ხო დემე
-დღეს მეგობრებს ვპატიჟებ, ძმა და ხო არ ამხვალ?... ხო არ ამოხვალ კი არა უნდა ამოხვდე!
-ამოვალ როგორ არა_გაეცინა ნინის -როგრ არ ამოვალ?მაგაზე გაწყენინებ?
-ხო კაია... გელოდები 8 ზე...
-კაი.
ნინი სიხარულითა ავდა ოთახში. ლოგინზე წამოჯდა. ლეპტოპი გახსნა და Facebook-ზე შევიდა. როგრც ყოველთვის ისეთი არაფერი იყო და მალევე დახურა. ფქრებში წავიდა. ეს უბრალო ფიქრები არ იყო. იყო ბიჭზე რომეზეც ეს ორი დგეა ფიქრობს.
-მომეწონა??
-კი მომეწონა ( მეორე მე)

როგირც იქნა მოსაღამოვდა ტანსაცმლის არჩევა დაიწყო. თავიდან ჯინსების ჩაცმა უნდოდა მაგრამ გადაწყვიტა ქვედაბოლო, მოკლე მაიკა ჩაეცვა. გარეთ გამოვიდა, მანქანაშ ჩაჯდოა დააპირა მაგრამ ჯერ მანქანას წინიდან შეხედა.დაზიანებული იყო მაგრამ ვის აინტერესებდა. ჩაჯდა მანქანაში. ღრმად ამოისუნთქა. თითქოს რაღაც განსაკუთრებული ხდებოდა. მაგრამ არ იციცოდა რა იყო. როგორც იქნა მივიდა დემეტრეს სახლთან. მისი მეგობრები უკვე იქ იყვნენ. პირველი სალი და საბა მიესალმნენ.
-ნინი რა ლამაზად გამოიყურები? _ საბამ ნინის ხელი მოკიდა და დაატიალა.
-მალბა საბა... რგრ ხართ? დემე სად არის?
-დავუძახებ მიცა. _გაიქცა სალო და დმეს უთხრა რომ ნინი მოვიდა.
ნინი და საბა ლაპარაკობდნენ. მათ სალოც შემოუერთდა.
-მოდის. _უთხრა სოლომ და საბას გახედა.
ნინიმ დაინახა დემე და ბიჭი რომელიც დემეს გვერდით მოჰყვებდა. თავიდან ვერ მიხვდა ვინ იყო. როცა მათთან მვინენ, ნინი ბიჭს მიშერებდა.
-შენ...შენ მოიცა შენ ის არ ხარ???... ნიკა... ნიკა ხოო?
-კი ნიკა ვარ, ნინი._ბიჭი არ დაბნეულა ისე უპასუხა.
-ესენი ჩემი საუკეთესო მეგობრებან. _თქვა დმემ -სალო და საბა ტყუპები არიან და ნინი... ნინის იცნობ რა თქმა უნდა.
-კი ვიცნობ._ხმადაბლა ჩაილაპარაკა.
-და დანარჩნებს ხომ იცნობ და იცნობ._ და ხელით მიანიშნა დანარჩენ მეგობრებზე. ნინი მიესალმა თავის დანარჩენ მეგობრებს. ბევრი ილაპარაკეს. ნიკა ნინის უყურებდა თან იღიმოდა. ნინი ცოტა დაიღალა ხმაურისგან და აივანზე გავიდა. ნიკასაც მობეზრდა იქ ჯდომა და რომ დაიახა რომ ნინი აინზე იყო ისიც გავიდა. ნინი მთვარეს უყურებდა. ფიქრებში გართულს ბიჭის ხმამ გამოაფხიზლა.
-როგორ ხარ ნინი?
-კარგად შენ?
-კარგად...
ცოტახანს სიჩუმე ჩამოწვა. მხოლოდ სასიამოვნო სიოს და ხეების შრიალი ისმოდა. მაგრამ სიჩულე ისევ ნიკას ხმამ დაარღვია.
-არ მეგონა იცი აქ თუ გნახავდი.
-არც მე სიმართლე გითხრა.
-ძალიან ლამაზი ხარ.
-მეე?... მადლობა..._ნინი გაწითლდა რადგან არ მოელოდა მისგან კომპლიმენტს.
უეცრად აივანზე ვიღაც გოგო შმვდა. მე დანიკას წინ დაგვდგა. ჯერ მე შემათვალიერა შემდეგ ნიკას შეხედა და უთხრა.
-რაიყო... ერთი კვირის წინ ჩემთან იწექი და ახლა ეს გოგო გინდა გასართბად?
ნინი სახეზე გადაფითრდა. და სწრაფად გავიდა. უკან ნიკა დაედევნა მაგრამ ამოდ.

--–-------
მადლობა. შიძლება მომდევნო თავი ცოტა პატარა იყოს. და ბოდიშს გიხდით შეცდომებისთვის რადგან ტეფონით ვწერ. <3