"მოულოდნელი გადაწყვეტილება"
პროლოგი:
სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებები, სიყვარული, ბედნიერება, ტანჯვა და განსაცდელი, სიყვარულიდან სიძულვილამდე ერთი ნაბიჯია, რა მოხდება შემდეგ?

თავი პირველი.
10 წლის წინ;

-მამიკო, სიყვარული რას ნიშნავს? - ღიმილით ჰკითხა პატარა ქერათმიანმა გოგონამ მამას და კალთაში ჩაუჯდა.
-ეს ყველაზე დიდი და ლამაზი გრძნობაა ტაისია, ის მხოლოდ ერთხელ მოდის და სხვა ადამიანად გაქცევს, თუმცა ადამიანებს სრულად ახსნა არ შეუძლიათ, რიდესაც გაიზრდები და ეს გრძნობა შენც დაგიკაკუნებს კარზე, სწრაფად უნდა გაუღო, თორემ თუ წავიდა ყველაფერს დაკარგავ.-შუბლზე აკოცა კაცმა თავის შვილს და კულულა თმები გადაუწია.
-მინდა ისეთი სიყვარული განვიცადო როგორც შენ გიყვარს დედა-
-მაგაზე ლაპარაკი ჯერ შენთვის ადრეა მამიკო-ჩაეცინა კაცს და სინათლე ჩააქრო. -ახლა კი ძილის დროა, ტკბილი სიზმრები,- თავის ქალიშვილს კიდევ ერთხელ ეამბორა და ოთახის კარი შეაღო, როდესაც გოგონას ხმამ შეაჩერა.
-მამიკო, შენ და დედა ხომ არასოდეს მიმატოვებთ?-მოწყენილმა ჰკითხა ტაისიამ.
კაცს ჩაეცინა, კარი დაკეტა, ლოგინზე ჩამოჯდა და პასუხის გასაცემად მოემზადა.
-არასდროს ჩემო პრინცესა, მაგრამ თუ ეს დღე დადგა, იცოდე რომ მე და დედიკო მუდამ შენს გვერდით ვიქნებით, აი აქ!-ღიმილით უთხრა თორნიკემ შვილს და ხელი მის პაწაწინა გულს შეახო, რომელსაც გამალებით დაეწყო ძგერა, და ერთადერთ სიყვარულს მოუთმენლად ელოდა.
888
10 წლის შემდეგ;
ახლანდელი დრო:
13:13
-გახსოვს მამა? გახსოვს რას მეუბნებოდი, რას მპირდებოდი? ხომ მითხარი, მე და დედა არასდროს მიგატოვებთო, მაგრამ თქვენი დაპირება წყალში გადაყარეთ, ისევე როგორც ჩემი გული აქციეთ პაწაწინა ნაწილებად. ახლა რა ვქნა, როგორ ვიცოცხლო უთქვენოდ, როგორ გავძლო, მითხარით! - ბოლო ხმაზე ღრიალებდა გოგონა, და იქ მყოფთ ყურადღებას სულაც არ აქცევდა.
ზოგი ტიროდა,ზოგი სევდიანი გამომეტყველებით იდგა და ებრალებოდა ობლად დარჩენილი 16 წლის გოგონა, რომელიც ასეთი ტკივილისთვის ძალიან პატარა იყო.

-დამშვიდდი ტაისია, ყველაფერი კარგად იქნება გესმის? დამშვიდდი. მოდი ჩემთან! - მჭიდროდ ჩაიხუტა მეგობარმა გოგონა და მის დამშვიდებას შეეცადა.
-რატომ სანდრო, რატომ? რატომ ხდება ყველაფერი ცუდი?-ამოისლუკუნა და მანაც მოხვია ხელები მეგობარს.
-ჩშშ, ყველაფერი კარგად იქნება ტაის, ახლა დამშვიდდი, წამოდი სახლში წაგიყვან-მშვიდად უთხრა სანდრომ და ხელზე მოეჭიდა.
გოგონა ფრთხილად ჩაიმუხლა მშობლების საფლავთან, ხელი მოუსვა მიწას და ბოლოჯერ გამოემშვიდობა მათ სხეულს, სული კი მუდამ, მუდამ მის გულში დარჩება.
888
ორი თვის შემდეგ ტაისია ნორმალურად ცხოვრების რიტმში ჩადგა, სწავლა, სწავლა და სწავლა.

ეს იყო მისთვის ყველაფერი, მის მშობლებს ყოველთვის უნდოდათ განათლებული შვილი ჰყოლოდათ, და სწორედ ამიტომ აკეთებდა ტაისია ამ ყველაფერს, მათი გულისთვის.

ტაისია მეტრეველი, მაღალი გოგონა გახლდათ თავის ასაკთან შედარებით, მუქი ჩალისფერი თმით და მწვანე ჭაობისფერი თვალებით, ერთი შეხედვით იგი ყველასგან გამოირჩეოდა. ყველას ძალიან უყვარდა, თუმცა მისი მთავარი საზრუნავი მხოლოდ სწავლა იყო და შესაბამისად, ყურადღებას არც არავის აქცევდა.

ტაისიას ორი საუკეთესო მეგობარი ჰყავდა, სანდრო და ლილე, რომლებიც ბავშვობიდან ერთად მოდიოდნენ, და რომლებიც ერთმანეთს გვერდში უდგნენ ყოველთვის.

ალექსანდრე დადიანი 24 წლის, მაღალი, 1.86 სიმაღლის, ქერა მწვანე თვალება უსიმპატიურესი ბიჭი იყო თბილისში.
გოგონები თავზე ეხვეოდნენ, არა ეს ცოტა რბილი ნათქვამია იმასთან შედარებით, რასაც ტაისია ხედავდა.

სანდრო ერთ დღეს სხვა გოგონასთან დადიოდა, მეორე დღეს კი სხვაზე ჰქონდა ხელი გადახვეული, მოკლედ რომ ვთქვათ ყველაზე დაცემა ბიჭი იყო თბილისში.
მისი მამა ერთ-ერთი წარმატებული ბიზნესმენი იყო საქართველოში და მის ფარგლებს გარეთაც, ალექსანდრეც სწორედ ამ ბიზნესში იყო ჩაბმული და ყველაზე დასტოინ სასტავებში იჩითებოდა.

მისი ყველას ეშინოდა, ერთ ზედმეტ სიტყვასაც ვერ უბრუნებდნენ, და სწორედ ამიტომ იყვნენ გათამამებული გოგონები მის ხელში.
მისთვის ნაშები სხვა იყო, აი ბავშვობის მეგობრები კი სხვა! ზედმეტს კი არა, ბავშვობიდანვე სიტყვასაც ვერ უბრუნებდნენ ვერც ტაისიას, და ვერც ლილეს, მაგრამ ამასთან ერთად გოგონებს ძალიან ბევრ რაღაცას უკრძალავდა.
მაგარი იყავი და მიდი და შეწინააღმდეგებოდი!

ლილე ამაღლობელი 16 წლის, საშუალო სიმაღლის, მოკლე შავი თმითა და ცისფერი თვალებით დააჯილდოვა ბუნებამ.
ისიც ძალიან პოპულარულო გოგონა იყო სკოლაში ტაისიასთან ერთად, თუმცა არც ერთი აქცევდა ყურადღებას ვინმეს, არც მეორე.
სწორედ ამიტომ იყვნენ პოპულარულები, ვერავინ რომ ვერ ეკარებოდა სანდროს ხელში.
ხომ გაგიგიათ, მიუწვდომელი ხილი უფრო გემრიელიაო.

სანდრო მათზე 8 წლით დიდი იყო, და შესაბამისად უფრო დასტოინი, ესენი კი ორივე უცანცარესები იყვნენ, რასაც სანდრო ხშირად უშლიდა..
ლილეს მშობლები საზღვარგარეთ მუშაობენ, ტაისია და ლილე კი ერთად ცხოვრობდნენ ბავშვობიდან, რადგან მისმა მშობლებმა თავიანთი შვილი ტაისიას მშობლებს ჩააბარეს და თავიანთ გოგონას იქიდან ეხმარებოდნენ..
მაგრამ ორი თვის წინ, ტაისიას მშობლები, მარიამი და თორნიკე გარდაიცვალნენ, და ახლა მათზე პასუხის მგებელი ბატონი ალექსანდრე გახდა.
ორივე თავისთან გადაიყვანა საცხოვრებლად და ჩიტის რძესაც კი არ აკლებს არცერთს.
იმედი მაქვს მათზე ცოტა რამ მხომ გაგიგიათ, მიუწვდომელი ხილი უფრო გემრიელიაო.
სანდრო მათზე 8 წლით დიდი იყო, და შესაბამისად უფრო დასტოინი, ესენი კი ორივე უცანცარესები იყვნენ, რასაც სანდრო ხშირად უშლიდა.

ლილეს მშობლები საზღვარგარეთ მუშაობენ, ტაისია და ლილე კი ერთად ცხოვრობდნენ ბავშვობიდან, რადგან მისმა მშობლებმა თავიანთი შვილი ტაისიას მშობლებს ჩააბარეს და თავიანთ გოგონას იქიდან ეხმარებოდნენ..
მაგრამ ორი თვის წინ, ტაისიას მშობლები, მარიამი და თორნიკე გარდაიცვალნენ, და ახლა მათზე პასუხის მგებელი ბატონი ალექსანდრე გახდა.

ორივე თავისთან გადაიყვანა საცხოვრებლად და ჩიტის რძესაც კი არ აკლებს არცერთს.
იმედი მაქვს მათზე ცოტა რამ მაინც გაიგეთ, ახლა კი ცოტა უკან დავბრუნდეთ.
888
-ტაის, ყავა გამიკეთე რა-ოთახში ძილისგან თვალებდასიებული სანდრო შემოვიდა.
ტაისიას ჩაეცინა,კარადიდან ყავა გამოიღო და გაკეთებას შეუდგა.
-ლილე სად აგდია ამჯერად?- მობეზრებულმა იკითხა სანდრომ,
-გუშინ კლუბიდან გვიან დაბრუნდა და ძინავს-
-მაგას ვაჩვენებ მე კლუბებს და გართობას-დაიღრინა სანდრომ და ტაისიას მოდუღებული ყავა ფინჯნიდან მოსვა.
-ჩემი ოქროს ხელება გოგო, ვგიჟდები შენს ყავაზე-ღიმილით ადგა სანდრო და ტაისიას წელზე მოეხვია.
-აჰ, ყავაზე ხომ? კარგი..-ნაწყენმა თქვა ტაისიამ.
-არა ტოო, შენ უფრო მეტად მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე-ჩაეცინა სანდროს და ლოყაზე ხმაურიანად აკოცა.
ამ დროს ოთახიდან თვალების ფვშვნეტით ლილე გამოვიდა,
- ოჰ გვრიტებს სალამი-ხელი ასწია მისალმების ნიშნად.
-გოგო შენ სულ გაუბერე?-ღრენით ჰკითხა სანდრომ და ტაისიას ხელი გაუშვა.
-სად დაეთრევი ღამით?-
-ოო, არ დაიწყო ეხლა რაა, არ არის შენი საქმე სად ვიყავი-გაბრაზებულმა თქვა ლილემ და ტაისიას მიეკრო, მომენატრეს ძახილით.
-შენ ხოარ გაუბერე გოგო? როგორ მელაპარაკები ვაფშე? დღეიდან ფეხს არსად გაადგამ უჩემოდ-გაბრაზებულმა ხელი მაგიდას მისცხო და სახლიდან გავიდა.
-ვერარის ეს მგონი-მხრების ჩეჩვით თქვა ლილემ - რა ვუთხარი ასეთი, და კიდევ, ვნახოთ როგორ ვერ გავადგამ ფეხს, და ამჯერად შენც წამოხვალ ტაის, ცოტა გულის გადაყოლება გჭირდება.!-თითის ქნევით უთხრა ლილემ მეგობარს..იმედი მაქვს ცოტა რამ მაინც გაიგეთ მათზე,
ახლა კი ცოტა უკან დავბრუნდეთ.
888
-ტაის, ყავა გამიკეთე რა-ოთახში ძილისგან თვალებდასიებული სანდრო შემოვიდა.
ტაისიას ჩაეცინა,კარადიდან ყავა გამოიღო და გაკეთებას შეუდგა.
-ლილე სად აგდია ამჯერად?- მობეზრებულმა იკითხა სანდრომ
-გუშინ კლუბიდან გვიან დაბრუნდა და ძინავს-
-მაგას ვაჩვენებ მე კლუბებს და გართობას-დაიღრინა სანდრომ და ტაისიას მოდუღებული ყავა ფინჯნიდან მოსვა.
-ჩემი ოქროს ხელება გოგო, ვგიჟდები შენს ყავაზე-ღიმილით ადგა სანდრო და ტაისიას წელზე მოეხვია.
-აჰ, ყავაზე ხომ? კარგი..-ნაწყენმა თქვა ტაისიამ.
-არა ტოო, შენ უფრო მეტად მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე-ჩაეცინა სანდროს და ლოყაზე ხმაურიანად აკოცა.
ამ დროს ოთახიდან თვალების ფვშვნეტით ლილე გამოვიდა,
- ოჰ გვრიტებს სალამი-ხელი ასწია მისალმების ნიშნად.
-გოგო შენ სულ გაუბერე?-ღრენით ჰკითხა სანდრომ და ტაისიას ხელი გაუშვა.
-სად დაეთრევი ღამით?-
-ოო, არ დაიწყო ეხლა რაა, არ არის შენი საქმე სად ვიყავი-გაბრაზებულმა თქვა ლილემ და ტაისიას მიეკრო, მომენატრეს ძახილით.
-შენ ხოარ გაუბერე გოგო? როგორ მელაპარაკები ვაფშე? დღეიდან ფეხს არსად გაადგამ უჩემოდ-გაბრაზებულმა ხელი მაგიდას მისცხო და სახლიდან გავიდა.
-ვერარის ეს მგონი-მხრების ჩეჩვით თქვა ლილემ - რა ვუთხარი ასეთი, და კიდევ, ვნახოთ როგორ ვერ გავადგამ ფეხს, და ამჯერად შენც წამოხვალ ტაის, ცოტა გულის გადაყოლება გჭირდება.!-თითის ქნევით უთხრა ლილემ მეგობარს..