-ვინ არის გოგო ის ბიჭი?. ელენე გამწარებული მეკითხებოდა ყველა დეტალს გუშინდელი დღის შესახებ მე კიდევ ნახევრადმძინარე გონზე ძლივს მოვდიოდი.
-რავი ვიღაც თომა.თვალები ზანტად მოვისრისე და ბალიშს ჩავეკონე.
-რაა?თომა? ეგ რო უბნის თავია იცი?.ელენე გაოგნებას ვერ მალავდა და იქით აქეთ დადიოდა თან თავს ხელების ქნევით იგრილებდა.
-მერე მე რავქნა ერთხელ ვნახე და ნუ გადამაყოლებ თავს. ბუზღუნით ჩავილაპარაკე და საღამურები გავიძრე.
-მართლა ასე გითხრა ლამაზი კომბინაციააო?
-ხოო ახლა კი მაცადე ჩაცმა თუ ძმა ხარ. შეწუხებულმა მთელი ხმით ვიღრიალე და სარაფანი გადავიცვი.
-დედა ნეტა თქვენი შვილი შავთვალება იქნება თუ ცისფერთვალება?.. ელემ სრული სერიოზულობით ჩაილაპარაკა და თავი მოიფხანა.
-რაა? შვილი არა შვილიშვილი.. გაბრაზებული თავზე დავახტი და ჩხუბი დავუწყე.-გიჟი ხარ ვიღაცა ხარ..
-არა შვილიშვილს ვერ გეტყვი ჯერ ის არ ვიცი თქვენს შვილს როგორი მეორენახევარი ეყოლება რამდენიმე წელიწადში გეტყვი ძეტკა.თავისას მაინც არ იშლიდა და სისულელეების ბურტყუნს აგრძელებდა.
-არა რაა მართლა გიჟი ხარ.თავი უიმედოდ გავაქნიე და გავიცინე.
-სწორედ ამიტომ გიყვარვარ.
-ეე შენ რა იცი იქნება არ მიყვარხარ.. წარბაწეულმა გადავხედე და ენაზე ვიკბინე რომ არ გამეცინა.
-კაი გაჩე არ ჩაგეკბიჩოს ეგ გველის ენა..
-გველივით ენა შენ გაქვს გათახსირებულო. საჯდომზე ხელი ძლიერად წამოვარტყი და კარადის უკან დავიმალე.. მე და ჩემ ჯორ დაქალს რომ მოგვშივდა სამზარეულოში გავედით და ხეთქვა დავიწყეთ მერე ბებო მოვიდა და უკან ის ნადირი მოჰყვა პარკებით ხელში.
-შენმა გამჩენმა იხარა ეს რა კარგი ბიჭი ყოფიილა ანაბელ. ბებიაჩემი ქოთქოთით დადიოდა იქით-აქეთ და თომას აქებდა.
-ხოო ვხედავ ბიჭია კანფეტივით. ირონიულად ჩავილაპარაკე და სახეალეწილ ელენეს გადავხედე.
-მოდი შვილო საუზმეზე დაგვეწვიე.
-არა მადლობა მეჩქარება.აშკარად გაბრაზდა ჩემს ასეთ ნათქვამზე და თვალებიდან ცეცხლის ფრქვევა დაიწო შემდეგ კი წავიდა.
-გოგონებო მანერები სად დაკარგეთ.დოინჯშემორტყმული ბებო ჩვენს წინ დადგა და ახარხარებულებს საყვედურები დაგვაყარა.
-აბა მერავიცი გონია მოგვპარეს.ხითხითით ვთქვი და ჭამა განვაგრძე.
ამ ერტი კვირის განმაბლობაში თომას თითქმის ყოველდღე ვხედავდი ბებიაჩემს ეხმარებოდა რაღაცეებში მოკლედ ესენი ჩაბრატდნენ რაა. მისი მოსვლისთანავე მე ჩემს ოთახში შევრბოდი რადგან მასთან ერთად თავს კონფორტულად არ ვგრძნობდი.. ერთ დღეს ძალიან მომშივდა ხო საერთოდ მშივდება ხომე და სამზარეულოში გავედი იქ ის ნადირი და პატარა ბიჭუნა დამხვდა მანქანით ხელში..
-ანაბელ ეს პატარა ლუკაა თომას ძმა და დღეს ცოტახნით ჩვენთან დარჩება.. ბებომ პატარა თომაზე მიმითითა ნუ პატარა თომას ვეძახი რადგან თომას ძალიან გავს მასავით შავი თვალები და ყავისფერი თმები აქვს მაგრამ თომაზე სიმპათიური მაინც არაა მაგრამ რო გაიზრდება ეს რაიქნებაა დედუუ...
-ძალიან კარგიაა რამდენი წლის ხარ?
-მე 4 წლის ვარ.. მორცხვად მითხრა და ბებოს კაბას ამოეარა.
-საყვარელოო. ნაზად გავუღიმე და სკამზე შემოვსკუპდი რადგან თავი სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით მისკდებოდა.
-კარგი მე ცოტახნით გავიყვან შენ აქ დამელოდე ცოტა შემეჩვიოს და მერე წადი. მაკრინე ბებომ ბავშვი ოთახიდან გაიყვანა და სახლის პრეზენტირება დაიწყო.მე სიცხისგან გამოფიტუული მაგიდას იდაყვით ვეყრდნობოდი და თავს ხელში ვიჭერდი ერთი სიტყვით ზომბს ვგავდი.
-ბავშვი არ გამიგიჟო. ირონიულად წამოაყრანტალლა და წინ დამიჯდა.,
-ნუ ნერვიულობ შენთუ გიძლებს მაშინ მეც გამიძლებს.გაღიზანებულმა ჩავილაპარაკე და თვალებმოჭუტუმლა ავხედე.
-წესიერად ილაპარაკე..ოჰ გაბრაზდა ბიჭი.
-ვაიმე შენი თავი არ მაქვს ახლა რაა.მობეზრებულმა ვთქვი და თავი გადავაქნიე.
-ვაიმე მებოდიში.. ხმა დააწვრილა და გაიცინა.
-მორჩი!.
-მორჩი. გოგოს ხმით ჩაილაპარაკა და თავი ნაზად გადააქნია.
-კარგი ეხლა გეყო!.. ეს ბიჭი გადამრევს
-კარგი ეხლა გეყო. თუთიყუშივით იმეორებდა ჩემს სიტყვებს.
-თომა გაჩერდი თავი გამანება!.ხმამაღლა დავიყვირე და ჩემს ოთახში კისრისტეხვით გავვარდი.-დებილი,იდიოტი, უხეში, ტუტუცი როგორ ვერ ვიტან თავი ვინ გონია ახლა გავალ და ვუჩვენებ მაგას. კარები გააფთრებულმა გამოვაღე და იქ ბებო, ლუკა და თომა დავინახე ერთად იდგნენ ამიტომ რა უნდა მექნა უკან შევბრუნდი.იმ დღეს ოთახიდან არ გავსულვარ ვიჯექი და როგორც ყოველთვის ვკითხულობდი... მეორე დღეს მეგობართან წასვლა გადავწყვიტე..
-ბებო მე შაკოსთან მივდივარ და შეიძლება ცოტა დამაგვიანდეს.სამზარეულოში მოფუსფუსე მაკრინეს შევძახე.
-მოიცა ბებო ეს ღვეზელები წაუღე გაუხარდება.მაკრინემ ღვეზელები კონტეინერში ჩამილაგა და სახლიდან გამაცილა.
-ანაბელს გაუმარჯოს სად დამეკარგე შე ძველო.. ჩემმა „ძალიკომ“ ხელები ძლიერად მომხვია და როგორც ყოველთვის ყელში ხმაურიანად მაკოცა.მე და შაკო 7 წელია ერთმანეთს ვიცნობთ და როგორც და-ძმა ისე ვართ.
-ბებომ ღვეზელები გამომატანა. კონტეინერი წინ ავუფრიალე და მდივანზე მკვდარივით დავესვენე.
-აუ როგორ მევასება მაკროს ღვეზელებიეეე.. ჩაიღიღინა და სამზარეულოში დაფრატუნდა.-აბა თბილისში ამოღრჩობას აპირებ?
-არ ვიცი ალბათ კი შენ?
-მეე? რავი რაღაცას ვფიქრობ და ვნახოთ.
-რას?
-უნდა მოგიტაცო.
-ჰაჰ ვიხუმრეთ? წარმატებები.
-ელემ თომაზე მომიყვა.
-ჰოჰ მოუსწრია გოგოს.
-ვიცნობ მე მაგ თომას კაი ბიჭია.
-ხო რათქმაუნდა გადასაევი მეტი რო არ შეიძლება.
-რატო? რას ერჩი?
-არაფერს ისეთს უბრალოდ კინაღამ მანქანით გამიტანა მერე ფანჯარა ჩამიმსხვრია და ბოლოს დამცინა.
-რაზე დაგცინა?
-ჰარი პოტერს ვუყურებდი და მაგაზე. სახემომანჭულმა ვუთხარი და კრეკერი პირში გავიქანე.
-ჰაჰ რატო არ მიკვირს. ჩაიხითხიატ და ტინგიცი დიწყო.
-ოჰოჰოჰოჰ დაიწყე ეხლა შენც. ხელები ჰაერში ავაფრიალე და როგორც მჩვევვია ბურტყუნი დავიწყე. ბევრი ლაქლაქის და ხითხითის შემდეგ სახლში დაღლილი დავბრუნდი.
-ბებო მოვედი მაგიდა გააწყე მგელივით მშია.ბოლო ხმაზე ვღრიალდები.... ჩანთა შემოსასვლელში მოვისროლე და ტაპკებიც მათ გზას მივაყოლე. მეც ფეხშიშველა გავტანტალდი სამზარეულოში და რას ვხედავ ბატონი თომა მოკალათებულია ჩემს სკამზე.
-მგელო ბებო არაა სახლში.სარკასტულად ჩაილაპარაკა და სიცილი დაიწყო.
-კარგი წითელქუდა. მეც უემოციოდ გამოვაღე მაცივარი და რძეს დავტაცე ხელი.
-რძე გიყვარს? ფუფ. სახე მომანჭა და ენა გამომიყო.
-ბებო სადაა და საერთოდ შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?
-ბებო 2 წუთით მეზობელთან გავიდა და კარი ვერ ჩაკეტა ამიტომ მე დავრჩი კარის კაცად. იდიოტივით იყურებოდა და წარბებს ათამაშებდა.. უცებ ტელეფონი აწკრიალდა დავხედე და შაკო იყო.
-ხო შაკუნა
-იქნები ჩემი შეყვარებული 1 დღით?.. ამ კითხვარ საერთოდ არ მოველოდი ესე გავოგნდი.
-სიცხე გაქვს?
-გოგო იქნებიმეთქი?
-რახდება?
-ნინა უნდა ვნახო და ვუთხარი შეყვარებული მყავსთო იმან მეცო და ეხლა მოდი შეყვარებულებთან ერთად გავისეირნოთო და ბაზარი არარისთო და იქნები ჩემი შეყვარებული 1 დღით?..ისე ჩქარა ლაპარაკობდა შინაარსი ძლივს გავიგე.
-ხო კაი ჯანდაბას 1 დღე რამენაირრად გაგიძლებ.
-სუპერ გოგო ხარ დაია.
-კაი მიდი მიდი შე აფერისტო.
-შენი შეყვარებული იყო არა? წარბაწეულმა შემომხედა და ფორთოხლის წვენი დააგემოვნა.
-არა მეგობარი. თავხედურად გადავხედე...
-ხო როგორ არა მეგობარი. სარკასტულად ჩაილაპარაკა და ალმაზერად ამომხედა.
-რა არ გჯერა?
-ნწუ.
-ოო ეხლა შენ გიხსნა ვინ ვინ არის რაა.. მობეზრებულად ვითხარი და რძე მოვიყუდე.. როგორც იქნა მაკრინე სახლში დაბრუნდა და ის ნადირი წავიდა მე ბევრი სუსნაობის შემდეგ ოთახშ შევედი და ნუ როგორც ყოველთვის კითხვა დავიწყე და ამასობაშიცც შემომაღამდა.