-ექიმთან ყველაფერს რომ მოვრჩით უკვე 6 საათი იყო, გადაღლილი და დასუსტებული დავჯექი მანქანის უკანა სავარძელზე და თვალები დაღლილმა დავხუჭე
-არ დაიძინო მა. სახლში მივალთ და მერე დაიძინე-თბილად მითხრა მამამ, მე გამეცინა და თავვი დავუქნიე, თვალები ფართოთ გავახილე რომ არ დამძინებოდა და გზას გავხედე, მაგრამ მაინც ჩამეძინა, რომ გითხრათ კოფორტულად მეძინათქო მოგატყუებთ, არც მაშინ გამოვფხიზლებულვარ მამამ ხელში რომ ამიყვანა და ლიფტში შემიყვანა, არც მაშინ სახლში შესულს ლიკას ხმა რომ მომესმა, მშვიდად გავაგრძელე ძილი მამაჩემის მკლავებში, სუსტად ვგრძნობდი თავს და არც იყო გასაკვირი, არვიცი როგორ მეძინა საღამოს 6 საათიდან დილის 10 საათამდე მაგრამ ეგრე მოხდა, ძლივს გამოვფხიზლდი, ამდენი ძილისგან მთელი სახე დაბუჟებული მქონდა და საშინლად მოდუნებული ვიყავი, დარწმუნებული ვარ მთელი დღე ვერ გამოვფიხლდები, სპორტულები ჩავიცვი და ოთახიდან გავედი, სახლში არავინ იყო, არცაა გასაკვირი, მამა ალბათ სამსახურშია ისევე როგორც დედა.. ტელეფონი მოვძებნე და ლიკას დავურეკე, გამითიშა მაგრამ არ მოვეშვი სანამ არ მიპასუხა
-შე ურჯულო რომ გითიშავ ხომ უნდა მიხვდე რო არმცალია?-ჩამყვირა ტელეფონში
-აუ შენ თუ გამომაფხიზლებ ეხლა რა! სად აგდიხარ როარ გცალია?-გამეცინა მე
-ისე ჯერ კიდევ სკოლაში დავდივარ და შენც უნდა გააგრძელო სიარული, -სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაა
-აუ გოგო მიდი რა გამოო სადმე ყავა დავლიოთ, თორემ გუშინს მერე სულ მძინავს და ვერ გამოვიფხიზლე ჯერ-დავამთქნარე და პირზე ხელი ავიფარე
-10ზე ჩვენს კაფეში-თქვა უცებ და ტელეფონი გათიშა, მე კი მოშიებული შევედი სამზარეულოში და ჭამა დავიწყე, თან რაღაც ანიმაციურ ფილმს ვუყურებდი კარზე ზარი რომ დარეკეს, ბუზღუნით წამოვდექი ფეხზე და ფართხუნით მივედი კართან
-ვინაა?-დავიძახე და პასუხის მოლოდინში გავისუსე
-რატი ვარ-გავიგე რატის ხმა კარს მიღმა, გაკვირვებულმა გავაღე კარი.
-აქ რაგინდა?
-ლიკამ მომწერა ელესთან წადიო და მეც იქ მოვალო-წარბი აწია და სახლში შემოვიდა
-მე რომ დავრეკე 12ზე ჩვენს კაფეში შევხვდეთო-კიდევ უფრო გავოცდი მე.
-კარგი მიდი რა წყალი მომიტანე-გასწა განკარგულება და დივანზე კომფორტულად დაჯდა
-მანდ მე ვიჯექი-წარბები შევკარი
-რა სტუმართმოყვარე ხარ, მიდი წყალი მომიტანე და დაგაჯენ-თვალი ჩამიკრა და ჩემი თეფშიდან ჰამბურგერი აიღო,
-ჩემი საჭმელი-ხელებში ვეცი და სწრაფად წავართვი ჰამბურგერი
-თხა ხარ-გაიცინა და ხელები გულზე გადაიჯვარედინა
-მერე შენ რა გინდა?-შევუღრინე და სწრაფად გავედი სამზარეულოში ჩემი თეფშიანად, ბოლომდე შევჭამე ჰამბურგერი და ჭიქა წყლით ავავსე, მისაღებში რომ გავედი რატი დივანზე იყო გაწოლილი და რაღაც ფილმს უყურებდა.
-შენ რაღაც ძაან გაშინაურდი ხო?-გავიცინე მე
-უჰ მეთქი მახრჩობსთო-დააიგნორა ჩემი კითხრა და ხელიდან სწრაფად გამომგლიჯა წყლიანი ჭიქა. უკმაყოფილოდ შევედი ოთახში და ლიკას დავურეკე, მეორე ზარზე როგორც იქნა მიპასუხა
-რახდება?-ვკითხე პირდაპირ
-რახდება?-გაიკვირვა მან
-შენი იდიოტი ძმა რატო გამოუშვი ჩემთან? აბა კაფეში შევხვდეთო?-მივაყარე კითვები
-მე არ გამომიშვია რატი მანდ-გაოცებულმა მითხრა
-მატყუარა-კბილებში გამოვცერი და რატიზე საშინლად გავბრაზდი
-გოგო, ლევანმა დამირეკა მე, სკოლის მერე გამოგივლიო და ვეღარ გნახავ-მხიარულად მითხრა და ალბათ სიხარულისგან ცეკვავდა
-კარგი ხო-გაბრაზებულმა გავთიშე ტელეფონი და რატისთან დავბრუნდი მისაღებში
-რას იბღვირები?-სიცილით მკითხა ლომიძემ
-ლომიძე! გინდა ჩემი ხელით მოკვდე?-გაბრაზებულმა მოვქაჩე თმებზე.
-მესიჯს განახებ რომ მომწერა-სწრაფად გაინთავისუფლა თმები ჩემი ხელისგან და რომ არ გავქცეოდი ჩემი ორივე ხელი დაიჭირა, ერთით კი ჯიბეში ტელეფონის ძებნა დაიწყო. მალევე მაჩვენა ლიკას მოწერილი მესიჯი რომელიც აცნობებდა რომ ჩემთან გამოსულიყო თვითონ კი მალე მოვიდოდა
-ვეღარ გავიგე-თავი უკმაყოფილოდ გავაქნიე-ორივე და-ძმა მატყუარები ხართ
-ჩემთან რაგინდა? ლიკას უნდოდა ლევანთან შეხვედრა და ჩემი მოშორება და გამოუვიდა კიდეც-გაიცინა და ხელები შემიშვა
-ხოდა წადი ეხლა, რას დამიჯექი აქ ბაბუაჩემივით. ჩემს სახლში მარტო მინდა ყოფნა.-ვუთხარი და კარისკენ წავედი გასაღებად
-არვაპირებ წასვლას, ჯერჯერობით მაინც-მომაძახა მან, სწრაფად მოვბრუნდი უკან და გაოცებულმა გავხედე მომღიმარ რატის
-მოდი დაჯექი-მანიშნა დივანზე და თავად ჩემს ოთახში შევიდა, გაკვირვებული ვიყავი მისი ქცევით. მალევე გამოვიდა ოთახიდან.
-რაგინდოდა ჩემს ოთახში?-გაბრაზებულმა ვკითხე
-არაფერი-მხრები აიჩეჩა და გვერდით დამიჯდა
-როგორ არაფერი? აბა რატომ შეხვედი?-სწრაფად გავიწიე და დივნის მეორე კუთხეში დავჯექი
-მინდოდა და შევედი-წარბები შეკრა და კვლავ ჩემს გვერდით დაჯდა
-რაგინდა? რატო არ მიდიხარ?-ვკითხე და როცა გამახსენდა 2 დღის წინ რა გააკეთა როდესაც მარტო დავრჩით ტანში ჟრუანტელმა დამიარა.
-არ გინდა გავისერნოთ?-ვკითხა მან
-არა ცივა გარეთ-კმაყოფილოდ გავაქნიე თავი,
-2 დღის წინ არ ციოდა?-წარბი ამიწია
-ხო მაგრამ ეხლა მეზარება-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე
-ჰო რათქმაუნდა, შენ ანდრიასთან ერთად სიარული არ გეზარება-ირონიულად ჩაილაპარაკა და ფეხზე ადგა
-არა, მასთან ერთად სეირნობა არ მეზარება-გამეცინა მე
-ჩაიცვი თბილად, სასეირნოდ მივდივართ-მკაცრად მითხრა და ოთახისკენ მიბიძგა
-არა-გავჯიუტდი და ადგილიდან არ დავიძარი
-სწრაფად-კვე გაბრაზება ეტყობოდა მის ხმას
-არამეთქი-მე ჩემს აზრზე ვიდექი.
-კარგი-თავი უკმაყოფილოდ გააქნია და ჩემს ოთახში შევიდა, შავი მანტო გამოიანა და ძალით ჩამაცვა, ბოლოს როდესაც მივხვდი აზრი აღარ ჰქონდა თვითონ ჩავიცვი ფეხზე და ხელზე თბილი ხელთათმანები გავიკეთე.
-მზად ხარ?-მკითხა ბოლოს
-კაშნე მინდა, ოღონდ ვერ ვწვდები-ვანიშნე საკიდზე რომელიც მამაჩემმა დაამაგრა და სულაც არ გაუთვალისწინებია ჩემი სიმაღლე. უხმოდ ჩამომიღო ის კაშნე რომელზეც მივუთითე და გარეთ გავედით
-ფეხით გავისეირნოთ?-მკითხა როდესაც მის მანქანასთან მივედით
-არა რა სიცივეა-დავიწუწუნე და მოვიფუზე. მანქანის კარი კულტურულად გამიღო, კარგად მოვთავსდი სავარძელზე და ღვედი შევიკარი, მალევე მოუარა რატიმ და ისიც ჩემს გვერდით დაჯდა
-სად წავიდეთ?-ვკითხა ცოტა ხნის ფიქრის შემდეგ
-სადაც გინდა-მხრები ავიჩეჩე
-მაინც სად?
-ჩემთვის სულერთია-გავიცინე და ფანჯარაში გავიხედე, ხალხი იშვიათად მოძრაობდა ძალიან სიცივე იყო
-მთაწმინდაზე გინდა?-თვითონაც სულერთიას გამომეტყველებით მკითხა
-კარგი წავიდეთ-დავეთანხმე და კვლავ ქუჩების თვალიერება დავიწყე. რამოდენიმე წყვილსაც მოვკარი თვალი გოგოს რომ ციოდა და ბიჭი იხუტებდა, უნებრად მეღიმებოდა მათ დანახვაზე.
-რატომ იცინი?-მკითხა გაკვირვებულმა
-რაღაც გამახსენდა-ვიცრუე და ხელები ერთმანეთში ავხლართე
-მაინც რა?-მკითხა ირონიით
-ჩემმა შეყვარებულმა რომ გცემა ბავშვობაში-დავისისინე მე და კიდევ ერთხელ გავიცინე, მაშინ სულ რაღაც 7 წლის ვიყავი, ერთი 12 წლის ბიჭი დამზდევდა, არც ვიცოდი რატომ, ერთხელ მე რატი ლიკა და ის ბიჭი ეხლა სახელიც არ მახსოვს ერთად ვთამაშობდით, რადგან რატი უფროსი იყო სამივე ვუჯერებდით მაგრამ ისე მოხდა რომ იმ ბიჭმა მითხრა მიყვარხარო და მე კიდევ აზრზე არვიყავი ეს რასნიშნავდა, 7 წლის ვიყავი ბოლოსდაბოლოს, ვუთხარი მეცმიყვარხარმეთქი და ამაზე რატიმ ჩხუბი დაიყწო ისე მოხდა რომ იმ ბიჭმა რატი მაგრად მიბეგვა..
-არ ყოფილა ის შენი შეყვარებული-წარბი ასწია და ისე მითხრა
-იყო, უბრალოდ შენ არ გეუბნებოდით-ენა გამოვუყავი
-ხო არა?-ირონიულად თქვა და გაიღიმა
-ჰო-თავი დავუქნიე და გავუცინე
-ბავშვობიდან არ იცოდი წესიერი ბიჭების არჩევა-თქვა და გაიცინა
-ხო რასამბობ შენ ხომ გყავდა ნუციკო საყვარელი-დავისისინე ნუცას გახსენებაზე რომელსაც ვერ ვიტანდი, მთელი 1 წელი რატის შეყვარებული იყო.
-ვიცი რატომაც არ გევასებოდა ნუცა-თვალი ჩამიკრა
-რატო აბა?-ინტერესით ვკითხე
-იმიტომ რომ შენ მე გიყვარდი-გაიცინა და სადღაც მანქანა გააჩერა.
-აქ რაგვინდა-გაკვირვებულმა მოვათვალიერე გარემო
-მაღაზიაში გადავალ და საკვებს ვიყიდი, დღეს წყნეთში ავიდეთ ჩემს აგარაკზე, ლევანის და ლიკას ვეტყვი ისინიც ამოვიდნენ, მამაშენს მე დავურეკავ-მაცნობა ინფორმაცია და მანქანა სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა.


12 საათამდე უნდა დამედო და ისე ჩქარა ვწერდი უამრავი შეცდომა იქნება დარწმუნებული ვარ! არც კი ვიცი რა დავწერე და თუ რამე არასწორდ მიწერია მომიტევეთ........ გკოცნით :* :* :*