გრძელი გზა..
მათი ხელები ერთმანეთში იყო ახლართული..
ღამე..
იგი არ იყო სანდო..
რატომ?
არავინ იცის..
გარდა...
გარდა ღმერთისა..
თვალები? ბედნიერი!
გული? სიყვარულით სავსე!
გონება? იმეორებს მხოლოდ მის სახელს!
აი სიყვარული.. მათი სიყვარული..
ბოლოჯერ შეხედეს ერთმანეთს თვალებში და გაისმა შემზარავი ხმა..
მორჩა..
დამთავრდა..
ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა..
სატვირთო დაეჯახა მათ მანქანას..
თვალებგაბრწყინებული ბიჭი ახლა სისხლში ცურავდა.. მაგრამ ხელს მაინც არ უშვებდა თავის გოგოს!! არამც და არამც.. სისხლის ბოლო წვეთამდე მასთან უნდა ყოფილიყო.. გოგოს გულის ცემა არ ისმოდა.. ისმოდა მხოლოდ ბიჭის გულის ძლიერი ბაგაბუგი და გახშირებული სუნთქვა..
იმედი..
ერთადერთი რამ რაც ახლა იყო შესაძლებელი.. იმედი იმისა რომ მან მხოლოდ გონება დაკარგა და ცოცხალია..
გრძელი დერეფანი..
წამლის სუნით გაჟღენთილი დერეფანი და პალატები..
მოსაცდელში მჯდარი ხალხი რომელსაც ახლა მხოლოდ იმედიღა შერჩენოდათ..
ბიჭი გადარჩა..
2 კვირა..
ზუსტად ორი კვირა კომაში იყო ნიკუშას თამთა.. ყოველ დღე შედიოდა ნიკუშა მის პალატაში და ებოდიშებოდა.. უხდიდა ბოდიშს იმის გამო რომ მისი დაუდევრობის გამო აღმოჩნდნენ ასეთ მდგომარეობაში თავისი პატარა და თამთა..
ერთ სწორედ ასეთ რუტინულ დღეს გაისმა აპარატების ძლიერი ხმა და ნიკუშამ იგრძნო მის ხელზე ძლიერად ჩაჭიდული ხელი..
-შენი ბრალი არაა ნიკ.. შენი ბრალი არაა.. არაუშავს ჩვენ მაინც გვიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად..--თქვა ჩუმად თამთამ და ახლა უკვე მართლა ბოლოჯერ შეხედა თავის ნიკუშას.. ბოლოჯეტ ჩაჰკიდა ხელი ასე ძლიერად და..
გაითიშა.. გაითიშა მისი გული..
აწრიპინდა ერთდროულად რამდენიმე აპარატი.. ისინი იუწყებოდნენ რომ გარდაიცვალა გარდაიცვალა გოგონა პატარა ჯერ არ დაბადებული შვილით..
ცრემლი? უამრავი!
გრძნობა? საშინელი!
იმედი? მოკვდა!!
დაასაფლავეს იმ დღის შემდეგ 2 თვე გავიდა.. ახლაც გაუნძრევლად იდგა ნიკუშა მათ საფლავზე და ეფერებოდა წყვილის ღიმილიან სურათს.. საფლავის ქვიდან კი მისი საყვარელი ქალი უმზერდა.. უმზერდა იმედიანი ღიმილით.. იმედით იმისა რომ ისინი სხვაგან სხვა ცხოვრებაში იქნებოდნენ ისევ ერთად..
ნიკუშამ თითქოს რაღაც იგრძნო და გიჟივით წამოვარდა ფეხზე.. საფლავის ქვასთან დადო გაცრეცილი ფურცელი ცოლის სურათს აკოცა.. მიწაზე დაწვა,ისე თითქოს თამთას გულზე ედო ჩვეულებისამებრ თავი.. წამოდგა და წავიდა..
სახლში მისული ოთახში ჩაიკეტა და გაისმა გასროლის ხმა..
მორჩა..
ყველაფერი დამთავრდა ნიკუშასთვის.. ახლა თუ ცოცხალ მკვდარი დადიოდა ახლა აღარც ასე ივლის.. ახლა სამუდამოდ მოკვდა..
დაასაფლავეს ცოლის გვერდით..
ახლა ისინი ერთად არიან.. ოღონდ არა აქ არამედ იქ სადღაც სადაც ოდესღაც ყველას მოუწევს მისვლა და სამუდამოდ დარჩენა..
რა ეწერა საფლავზე დატოვებულ გაცრეცილ ფურცელზე??
"თამთ ახლა,როცა საბოლოოდ გავიაზრე რომ ვეღარასდროს გნახავ, შევალ ოთახში და საფეთქელში ტყვიას დავიხლი.. ვერავინ შეძლებს ჩემს შეჩერებას.. "მე შენთან მოვალლ,დავბრუნდები"