***
ქალაქში ხმა გავარდა :
-გოგო,გაიგე,ალექსანდრე დაუჭრიათ?
-უი,მართლა? შემეცოდა
_მერამდენედ უნდა ებრძოლოს ამ ბიჭმა სიკვდილს?!
-და ლილეს... მტკიცედ გაისმა ალექსანდრეს მომაკვდინებელი სენის სახელი
***
-აე,ბიჭო,მაგათ შ*გ ხოარ აქვთ,ან მარტო როგორ გაუშვით იმ ა*ვართან?-გიჟს გავდა დათა,რომელიც პირველივე რეისით გამოექანა ამსტერდამიდან.განა ვინმეს შეარჩენდა ალექსანდრეს ტკივილს?? არამც და არამც !!
-რამე რომ ეთქვა,როგორ გგონია ვინ იქნებოდა ახლა რეანიმაციაში?!-გაჰყვიროდა გიორგი
-არ მაინტერესებს,სადაც არ უნდა იყოს,მიწიდან ამოვთხრი,არ შევარჩენ,საკუთარი ხელით გამოვასალმებ სიცოცხლეს!-არ ცხრებოდა დათა
***
-ლილე ჩამოდის..-უემოციობა იმჩნეოდა დაჩის სიტყვებში,სამაგიეროდ გოგონებში გამოიწვია ნათქვამმა ემოცია
-ღმერთო,ერთი კარგი რამ მაინც შევიტყვეთ(ნუცა)
-ნეტავ,თვითონც კარგ ამბავზე ჩამოდიოდეს(ელი)
-ყველაზე მეტად ალექსანდრეს ლილე სჭირდება..-არავინ ელოდა დათას ასეთ პასუხს..
***
,,ბედი არსებობს იმდენად,რამდენადაც ადამიანს სურს მისი არსებობა,თუნდაც იმიტომ,რომ მას გადააბრალოს თავისი მარცხიცა და წარმატებაც"-ასე იყო ლილეც.პირველად მაშინ იგემა ,,ბედის წარმატება" სანდრი რო მისი ბიჭი გახდა.
-მმ,როგორ მაბედნიერებ..-მუდამ სხივმომფენი თვალებით შესციცინებდა ალექსანდრეს და თბილი სიტყვებით ანებივრებდა.სანდრი კი მისი ულამაზესი ღიმილით გამოხატავდა სითბოს.განა ეს საკმარისი არ იყო ლილესთვის?საკმარისზე მეტიც.რაც მთავარია,მას ეჭვი არ ეპარებოდა სანდრის სიყვარულში.არასდროს უეჭვიანია,თვლიდა რომ ეს სენია,რომელიც საკუთარი თავის არასრულფასოვნებაში არწმუნებს ადამიანს..როდის იგემა ,,ბედის მარცხი"?უფროსწორედ პირველი მარცხი!ალექსანდრეს ღალატის შესახებ რომ გაიგო!ჰმ!გაიგო??გაეგო მაინც..შეესწრო!განა ისტერიკები გამართა?!განა იმ ვიღაცის დონემდე დაეცა?!არა!! უსიტყვოდ დატოვა!ალექსანდრემ კი იცოდა დრო რომ სჭირდებოდა ლილეს და ხელსაც არ უშლიდა.საკუთარი თავისთვის უნდა გადაებიჯებინა ლილეს ღალატი რომ ეპატიებინა,მაგრამ მოახეხებდა კი მათი სიყვარულისთვის ეღალატა?!არამც და არამც!როდის იყო ლილე წყენას გულში იტოვებდა??ხოდა შერიგდნენ..რატომ იყო მათი სიყვარული ყველასგან განსხვავებული?პასუხი მარტივია: პატიება შეეძლოთ!! ბევრი იტყვის,ბევრი გამკიცხავს,ღალატის პატიება როგორ შეიძლებაო.თუ უანგაროდ,ძლიერ გიყვართ,ღალატისთვის არ დაანგრევთ სიყვარულს!თქვენს მეორე ნახევარს კი დაარწმუნებთ თავიანთი გადაწყვეტილების სისწორეში,რომ მათ სწორედ თქვენ აგირჩიათ!დაიმახსოვრეთ,პატიება ნიჭია !
ჰოომ!მეორე ,,ბედის მარცხი"? მეორე და გადამწყვეტი ის იყო სანდროს გამუდმებულ ეჭვიანობას რომ ვეღარ იტანდა.რა იცოდა ლილემ,რომ სულაც არ ყოფილა ბოლოდროინდელი ეჭვიანობა და კონტროლი უმიზეზო?რაიცოდა,რომ ალექსანდრე ყველანაირად ცდილობდა არ გაკარებოდა ბექა ლილეს??იქნებ სჯობდა კიდეც გაემხილა ეჭვიანობის მიზეზი,თუმცა არა!
მერე იყო ლილეს ამერიკაში წასვლის ამბავი,
სწავლის გასაგრძელებლად,
ალექსანდრეს წინააღმდეგობა,
ბექას მუქარა!
საბოლოოდ,კი
წავიდა!
ბექაც!
სანდრო?? ვინ დატოვებდა მომაკვდავ დედას ?!
***
-ტყუილად ვაწვალებთ,სჯობს აპარატი გამოვრთოთ.-თავის ქნევით გამოვიდა ექიმი სიტყვაში
-თუ არ გინდა,რომ მის გვერდით აღმოჩნდე სასუნთქ აპარატზე შეერთებული,არ გაბედო და ხელი არ დააკარო მას !!-ნერვებს ვეღარ თოკავდა დათა
***
საავადმყოფოს სპეციფიკური სუნი,ცრემლიანი თვალებით სავსე დერეფანი,გამწარებული ყვირილი,თხოვნა,ლოცვა,ვედრება,იმედით მომლოდინე მეგობრები..
-ლილეეე...-ჩურჩულით წარმოთქვა ნუცამ
ყველამ დერეფნის ბოლოს,კარისკენ გაიხედა.მუდამ სხივმომფენ თვალებში სევდა შეიმჩნეოდა,დიდი მრგვალი თვალები ცრემლით გავსებულიყო.პალატაში შეაპარეს ლილე..კარგა ხანს გაუნძრევლად იდგა,მას ასეთი სანდრო არ დაუტოვებია.ვერ უძლებდა ამყველაფერს.როგორ ენატრებოდა მისი ღიმილი,სითბო,ჩახუტება,გაბრაზება,ჩხუბი.ყველაფერს გაიღებდა,ოღონდ ახლა სანდრო ასე უსიცოცხლოდ მისვენებული არ ყოფილიყო.მიუახლოვდა,ხელით სანდროს ხელს შეეხო,დაიხარა და შუბბლზე აკოცა,როგორც ეს სანდრიმ იცოდა.მისი ცრემლები სანდროს სახეზე ეცემოდა.კარგა ხანს იყო პალატაში,მაგრამ არანაირი შედეგი.თითქოს ვეღარც ლილეს იქ ყოფნას გრძნობდა სანდრო.არადა,როგორ ელოდა მის დაბრუნებას.არ ჰქონდა მნიშვნელობა ბექაზე იყო თუარა დანიშნული.მას ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ ლილეს დღემდე ის უყვარდა.მერე რა ?განა ლილემ არ აპატია სანდროს ღალატი?განა სანდრო ვერ შეძლებდა იგივე გაეკეთებინა,ოღონდ კვლავ ენახა ლილეს ბედნიერებით გაბრწყინებული თვალები?ყოველთვის დარწმუნებული იყო სანდრო ,იმაში,რომ ბოლოს ლილე მისი იქნებოდა,რა დროც არ უნდა გასულიყო !
***
ექიმმა ლილეს პალატა დაატოვებინა,მეგობრებს იმედი მოემატათ,იქნებ ახლა მაინც იგრძნოს რამეო,არც შემცდარან,მეორე დღეს უკეთესობა იგრძნობოდა.კვლავ შევიდა ლილე,სანდრის საწოლთან ჩამოჯდა..ჩაეძინა..რაღაც ჩურჩული აღვიძებს და რას ხედავს,სანდრო ლილეს ეძახის.
-სანდრიიი,ჩემო ბიჭო !!
ამდენი ხნის შემდეგ მათ კვლავ ნახეს ერთმანეთი..ლილე ექმიბეს იხმობს.პალატა დაატოვებინეს..
-პაციენტს ვკარგავთ ! -ცივი ხმა გაისმა პალატაში და საავადმყოფო გამაყრუებელმა კივილმა მოიცვა..
***
,,ნეტარების მთელი წუთი!განა ეს ცოდაა,თუნდაც ადამიანის მთელი ცხოვრების მანძილზე" ?! იმ ბედნიერი წუთებით გაძლო ლილემ რამდენიმე საათი,რაც ალექსანდრესთან აკავშირებდა.დასაფლავებიდან მეორე დღეს საფლავზე გაყინული იპოვეს ლილე..და მაინც,რატომ იყო მათი სიყვარული ყველასგან გამორჩეული?!ისინი ერთმანეთისთვის დაიხოცნენ..არ არსებობდა მათთვის მათზე ძვირფასი...
***
ბექა??
მისი გაყინული სხეულიც
მალევე იპოვეს..
განა,დათა დადებულ პირობას
არ შეუსრულებდა სანდრის?!

***
დასასრული