სიმართლე, რომ ვთქვათ ეკლესიაში ამ წმინდა ადგილას ადამიანები იმისთვის მიდიან, რომ დანაშაული აღიარონ სული ამ მტანჯველი ტვირთისგან იხსნან და კიდევ უამრავი, რამ არსებობს, რის გამოც შეიძლება ადამიანმა ეკლესიას მიმართოს... ამათგან ერთერთ მიზეზში ფიცის დადება, მე მოგიყვებით ერთ ამბავს... სადღაც 25 წლის წინათ ცხოვრობდნენ უბედნიერესი წყვილი. გადაჭარბებული არაფერი მიყვარს მაგრამ, უნდა ვთქვა ისიც, რომ ეს წყვილი ყველასთვის სამაგალითო იყო.. ანასტასია არაბული და უჩა დევდარიანი.. მათი უსაზღვრო ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელებულა, მართალია არცთუ ისე ცოტა 25 წელი მაგრამ როცა ადამიანი საკუთარ თავზე მეტად გიყვარს მასთან გატარებული 25 წელი 25 დღე გეჩვენება.. ბევრი, რომ არ გამიგრძელდეს გეტყვით იმასაც, რომ ამ უბედნიერეს ადამიანებს ერთადერთი შვილი ჰყავდათ აილენ დევდარიანი.დღეს ის 8 წლისა და გულში მხოლოდ დიდი ტკივილი უდევს..

* * *
სახლში დაბრუნებულ უჩას ანასტასია სახლში არ დახვდა.. იფიქრა რამე სიურპრიზს მოვუმზადებო, და მაღაზიაში წავიდა რომანტიკული ვახშმის მოსამზადებლად. მოხდა ისე, რომ უჩას გზად ყოფილი „ნაშა“შეხვდა.. ქალი მართლაც, რომ ძალიან მიმზიდველი იყო მაგრამ უჩას გრძნობა ანასტასიას მიმართ უფრო დიდი აღმოჩნდა ვიდრე ნაწკას სილამაზე.. ქალს ყურადღება სულაც არ მიაქცია და....

* * *
სახლში ბრუნდებოდა როცა დაურეკეს, რომ მკვლელობა მოხდა და სასწრაფოდ უნდა მისულიყო დანაშაულის ადგილას.. მობილური მძიმედ მოიშორა ცუდი ამბავის ცნობის მერე,. და საყვარელი მამაკაცის ნომერი ამოაგდო.
უჩა?_მოიკითხა ქმარი და როგორც ჩვევია ხოლმე ტუჩი ენით დაისველა.
-მე.. ჰმ მე როგორ ვიქნები პატარა აილენი მიმშვენებს გვერდს და დიდ ქალბატონს ველით.. თანაც მოუთმენლად ველით.. _ძველი მაგრამ მაინც საყვარელი ღიმილი ძალიან უხდებოდა უჩას, ანასტასიასთვის ეს ღიმილი ერთი სიცოცხლე იყო.
-უჩა ეხლა დამირეკეს, რომ საქმეზე უნდა გახვიდეო და დღეს ცოტა შემაგვიანდება.._მოწყენილმა უამბო თავისი განრიგი და მისი პასუხს დაელოდა.
-კარგი რაგაეწყობა.._თვალი მაგიდას მოავლო, სადაც ანასსტასიასთვის და მისთვის უამრავი კერძი იყო მომზადებული, ნერწყვი მძიმედ გადაგორა და მუშტი მაგიდას ნელა გაუხახუნა, ანუნდოდა აილენი შეეშინებინა თავისი ემოციების გამო.. აილენს რომ, მიხხედა ბავშვს ნაზად ეძინა მდივანზე.
-კაი ვეცდები მალე მოვიდე.._იგივე დამწუხრებული ტონით უპასუხა ანასტასიამ და თავისი ბედი კიდევერთხელ გაისტუმრა საიქიოს.. ასეთი უბედო როგორ ვარო.
-მიყვარხარ.._ეს სიტყვა ანასტასიასთვის ყველაფერი იყო, უჩა როგორცკი გააბრაზებდა მაშინვე იცოდა შემორიგების ხერხი.. თბილი და ძალზედ ტკბილი სიტყვებით შეამკობდა ულამაზეს ქალბატონს და ისიც მაშინვე ურიგდებოდა.
-მეც მიყვარხარ._გაღიმებით უპასუხა და მობილური ჯიბეში ჩაიცურა.. ჩანთას ხელი დავლო და კარები გაიხურა.

^^^
აილენი თავის ოთახში აიყვანა და თვითონაც მიუწვა.. აილენი ვერ იძინებდა მარტო, ყოველთვის ეშინოდა სიმარტოვის, სულში რაღაც არასვენებდა... თავის პაპას რომ ნახულობდა სიზმრად მაშინ უფრო უღმავდებოდა ეს გრძნობა. ნელა გადაუსვა ქერა თმებზე ხელი აილენს და შუბლზე როგორც ჩვევია ხოლმე ისე აკოცა...
მოწყენით ჩართო ტელევიზორი იქნებადა დრო მალე გავიდესო.. საინტერესო რომ ვერაფერი იპოვა, აქეთ’იქით დაიწყო გადართვა’გადმორთვა.. ბოლოს როგორც იქნა პულტიც დასვენა და თვითონაც დაისვენა როცა ფეხბურთ მიაგნო.. ბოლო წუთები იყო დარჩენილი მაგრამ მაინც ძალიან აინტერესებდა რომელი გუნდი მოიგებდა.უცებ სრულიად მოულოდნელად გაწყდა ფეხბურთის ჩვენება და საინფორმაციო გამოშვება ჩაირთო პირდაპირ.. არასდროს იყო დაინტერესებული ასეთი ამბით პოლიტიკაში რა მოხდებოდა ან რა იყო პრობლემა და ა.შ. თავისდა იუნებურად რაღაც იგრძნო გულში. ცუდის გარდა არაფერი უვლიდა... უცებ მობილურმა დარეკა.. ხელი ისე გააცურა დიდ და განიერ მდივანზე, რომ მისკენ არც კი მიუხედია.. როგორციქნა იპოვა და ისე უპასუხა ნომრისთვის არცკი შეუხედავს ტელევიზორზე ისე იყო მიშტერებული...
-გამარჯობათ.! ბატონი უჩა ბრძანდებით?
-დიახ მევარ.
-თქვენი მეუღლე დაჭრილია_ამის მერე არაფერი გაუგია.. იგროძნო თუ რარის იყო ცოცხალი მაგრამ მაინც მკვდარი, იგრძნო თუ რა არის საყავრელი ადამიანის დაკარგვის შიში.. ქალი საუბარს აგრძელებდა მაგრამ, უჩას ერთი სიტყვაც კი არ ესმოდა.. ფეხებში ძალა გამოეცა და მუხლებზე განწირულმა დაეცა. ცრემმაც, არ დააყოვნა და გადმოედინა ორივე თვალიდან.. ეს იყო, არვიცი როგორ აგიხსნათ რაღაც სხვა.. იცით როგორი? გრძნობ, რომ კვდები მაგრამ ვერაფერს აკეთებ თავის გადასარჩენად.. თვალი ისევ ტელევიზორს გააყოლა და დაინახა როგორ აიყვანეს საკაცეზე უგონოდ და სისხლის გუბეში მყოფი ანასტასია.. მობილურს ხელი გაუშვა და ისიც მაშნვე დავარდა ძირს, თვალი მის მომზადებულ რომანტიკულ მაგიდას გააყოლა, მერეკი იქვე მდგარ ლარნაკში ჩალაგებულ ყვავილებს სადაც მთავარი სიურპრიზი იყო, დღეს მათი ერთად ყოფნის 25 წელი შესრულდა.. გაახსენდა ძველი დრო, გახსენდა ის დრო თუ როგორ შეუყვარდა ანასტასია, მერე როგორ აუხსნა რომ უყვარდა, და ისიც როგორ დასთანხმდა.. ყველაფერი გაახსნედა, ყველა დეტალი აქვს გულში და გონებაში „ჩაბეტონებული“.. არუნდა, რომ დაკარგოს საყვარელი ქალი, უნდა ნახოს მაგრამ ძალა არაქვს ფეხზე წამოსადგომად.. გახსენდა კოკა რომ ნახა იგივე მდგომარეობაში სისხლის გუბეში როგორ იწვა და ისკი ვერაფერს აკეთებდა, გახსენდა ანასტასის ყოველი მოქმედება როგორ არ დაიბნა და კოკა გადარჩინა.. მეგობრის ასეთ მდგომარეობაში ნახვამ გააგიჟა და მისი სხეულის ნაწილის სული და გულის, სიყვარულის მთელი მისი ცხოვრების არსის ასეთ მდგომარეობაში ნახვამ ადგილზე მიყინა... გული გახეთქვას ნატრობდა გონება კი ანასტასიას ნახვას... ფეხზე დიდი მცდელობის მიუხედაბად ვერ წამოდგა. უბრალოდ ერთ ადგილას დამხული იჯდა და თავის მომავალზე ფიქრობდა, თავისდა უნებურად არც თვითონ იცოდა რატომ, მაგრამ მაინც ეფიქრებოდა იმაზე, რომ ცხოვრებას ანასტასიას გარეშე გააგრძელებდა და აილენს მარტო აღრზრდიდა.. ამის გაფიქრებაზეც კი გული უსკდებოდა უჩას და ეს, რომ მომხდარიყო ალბად თვითონაც მოკვდებოდა.. ბოლოს როგორციქნა მოახერხა და მობილური აიღო, კოკას დაურეკა და:
-კოკა..
-გისმენ უჩა რახმაგაქვს მოხდა რამე?
-კი, ანასტასია დაჭრეს. აილენთან მოდით რა ბავშვს სძინევს და მიხედეთ არ შეეშინდეს მეკი სავადმყოფოში მივდივარ.
-კაი ძმა შენ არინერვულო არაფერზე მაკრინე მიხედავს აილენს, მაგრამ მითხარი სადმიდიხარ და მეც მოვალ.
მისამართი უკარნახა თუ არა სახლიდან ელდანაკრავივით გავარდა, გაჭირვებულს ქვა აღმართშიც დაეწევაო ალბათ გსენიათ და ამასაც სიჩქარეში გასაღები დავიწყდა. ისევ მიბრუნდა სახლში და ხელი მაგიდაზე დადებულ გასაღებს დავლო.. მანქანას ისე სწრაფად ატარებდა ალბად ჯარიმას ჯარიმაზე იმატებდა, მაგრამ მისთვის ეხლა ყველაზე მთავარი ანსტასია იყო. ისრომ დაეკარგა ალბად გაგიჟდებოდა.. მანქანა სავადმყოფოს წინ გააჩერა და სირბილით წავიდა შესასვლელისკენ, ლიფტს არცკი დალოდებია, ისე აირბინა მეოთხე სართულამდე, იქვე მიმღებში მჯდარ გოგონას კითხა ანასტასიას შესახებდა
-ანასტასია არაბული რომელ სართულზეა ხომ ვერ მეთყვით?_ქლოშინით კარნახობდა სიტყვებს და ელოდებოდა როდის ეტყოდა მისამართს.
-მეხუთე სართულზე ხელმარჯვნივ მეორე პალატაშია.._არცკი დალოდებია დანარჩენს სიტყვებს , უნდოდა ეთქვა, რომ ოპერაციაზე ჰყავდათ შეყვანილი და შესვლა არ შეიძლებოდა.. მეხუთე სართულზეც ავიდა და როგორცკი პალატას მოჰკრა თავლი მაშნვე მისკენ გაიქცა.. სახელურს მაგრად ჩასჭიდა ხელი და ჩამოსწია.. ნეტა არჩამოეწია და ის არ დაენახა რაც დაინახა.. ნეტავ საერთოდ არმისულიყო და ის არდაენახა რაც მან იმ წუთას დაინახა.. თეთრი ზეწარი გადაფარეს მის ნაზ და ულამაზეს სახეს ექთნებმა, ექიმმა კი უჩას ხელი მხარზე დადო და ვიზიარებო უთხრა.. ჯერ ვერცკი გაიაზრა რამოხდა?! უბრალოდ უყურებდა საწოლზე გაწოლი ანასტასიას როლელსაც ექთნებმა ვენიდან ნემსი გამოუძვრინეს... ბოლო დეტალსაც, რომ მორჩნენ ექთნები უჩას უფლება მისცეს შესულიყო.. ნელი ნაბიჯებით წავიდა მისკენ და ხელი გაუშეშდა ზეწარზე მოდებულს.არუნდოდა ის დაენახა რაც წინ ელოდა.. ინატრა მის ადგილას ყოფნა და ამ ტკივილის არ განცდა მაგრამ, უკვე გვიანი იყო..ნელა გადააძრო სახეზე თეთრი საფარი და მისი დანახვაზე მთელ ტანში ტაომ დააყარა.. ზუსტად ისე გამოიყურებოდა როგორც დილით სძინავდა ხოლმე.. ისეთივე ლამაზი და თბილი იყო.. მაგრამ თანდათან ცივდებდა, ნელა დაიხარა მისკენ და ტუჩებზე ბოლოჯერ შეახო ტუჩები.. ნაზად აწევინა ხელი, და თავის ხელში მოიქცია.. განა რას ატკენდა მაგრამ მაინც არუნდოდა უხეშად მოქცეულიყო.. უღონოდ, მწოლიარე ანასსტასიას ნახვამ ფერფლად უქცია გული...ახსოვს ეხლაც თვალწინ უდგას, როგორ გააცილა სამსახურში დილით.. გული მაინც თავისას შვრებოდა, არუნდოდა გაეშვა დღეს დილით ანასტასია სამსახურში.. სთხოვა, რომ დღეს მთელი დღე აილენთან ერთად გაეტარებინათ.. მაგრამ, ანასტასიას სამსახურიდან ზარები არ წყდებოდა.. საწყალი ქალი ძვლივს გამოემშვიდობა თავდავიწყებით შეყვარებულ მეუღლეს და საყვარელ ქალიშვილს.. ალბად გული უგრძნობდა და იმიტო ვერ ელეოდა მის ნაზ და ნარნარა სახეს.. უამრალჯერ გადაკოცნა აილენი და მაინც ვერ იჯერა გული.. კარებ მიხურულმა კიდევ დაბრუნდა და საყვარელ მამაკაცს ტკბილად შეაახო ბაგეები ტუჩებზე... მლაშე ცრემმა, რომ გადმოედინა უჩას თვალიდან ანასტასიას ჯერ კიდევ თბილ ხელზე წვეთად დაეცა.. რაცარუნდა გასაკირი იყოს შეიძლება, გაზვიადებულადაც ჩამითვალოთ მაგარმ, ანასტასიას თვალიდანაც გადმოედინა ცრემლი.. ცრემლი რომელიც გზაშივე გაშრა.. განა რა არის იმაზე ცუდი და გულის გამხეთქველი როგორიცა საყვარელი ადამიანის ესე გაუნძრევლად და რაც მთავარია უსუნოდ ყოფნისას ყურება... რას გრძნობს უჩა?! გრძნობს თუ არა თვითონაც არიცის, იცით როგორ რაღაცას გრძნობს.. ჩემთვის ძალიან ნაცნობ მაგრამ მაინც განსხვავებულ ტკივილს.. ვიცი.. ზუსტად ვიცი რა და როგორ სტკივა, სამწუხაროდ ყველაზე ცუდი ისა, რომ მას იმაზე მეტად სტკივა ვიდრე გადმოსახედიდან ჩანს.. ტკივილმა რომ რენჩხი მისცა გულში, ეს ბოლო ძალა იყო მასში... ბოლო ძალა იყო, იმისა რომ ამდენი ტკივილი მოეთმინა და ეყურებინა ქალისთვის რომელიც მისთვის ყველაფერი იყო.. იყო?! იყო რა არის კიდეც... განა ანასტასიას სიკვდილი შეცვლის იმ გრძნობას რაც უჩას მისდამი აქვს?! არა პირიქით გააღმავებს.. დარდსა და ტკივილს დამატებს.. ტკივილს რომელსაც არამგონია უჩამ გაუძნოლოს.. საერთოდ ნათქვამია კაცი უფრო გამძლეა ვიდრე ქალიო.. მაგრამ, არამგონია ეს მეტად სწორი აზრი იყოს უჩასთან დაკავშირებით.. ნეტა განახათ მისი განადგურებული სახე, ერთი წუთით მაინც მოგეკრათ მისთვის თავლი და მაშინვე მიხვდებოდით უჩას ტკივილს.ანასტასიას ხელი თავისაში ისე მაგრად ჰქონდა მოქცეული თითქოს ვინმე წართმევდა.. თუმცა ხო! მართალიცა, ის ხომ წართვა სიკვდილა.. მას ხომ ვეღარასდროს მოეფერება.. მის გრძელ და ულამაზეს თმებს რომელზეც თავდავიწყებით იყო, შეყვარებული .. სამწუხაროა ბუნების კანონი.. სამწუხარო და ძალზე მტკივნეული. ადამიანს ისეთ ტკივილს აყენებს, რომლის მორჩენა შეუძლებელია.. შეიძლება ადამიანმა დროს შეეგუოს.. გაიღიმოს და შავებიც გაიხადოს. მაგრამ ის იარა რაც საყავრელი ადამიანის სიკვდილმა მიაყენა მოუშუშებელია...

პ.ს. გამარჯობათ... დიდი ხანია რაც ეს ისტორია დაწერილი მაქვს არვიცი მოგეწონებათ თუი არა, მაგრამ მე მაინც გადავწყვიტე დამედო... ველოდები თქვენს შეფასებებს ....