დილით 6 საათზე გამეღვიზა,ვეღარ ვიძინებდი გადავწყვიტე სავარჯიშოთ წავსულიყავი, უზომოდ მიყვარს დილით ვარჯიში,ერთსაათიანი ვარჯიშის შემდეგ სახლში დავბრუნდი გადავივლოე და ძილი გავაგრძელე მაგრამ სანდრომაც არ დააყოვნა როგორც ყოველთვის და დილით გამაღვიძა,რაც ძალიან მაღიზიანებდა
-დილამშვიდობისა ჩემო ლამაზო ბედნიერ და წარმატებულ დღეს გისურვებს შენი სანდრო (სანდრო)
-შენი ლამაზი არა,ჩემი სანდრო არა,და უშენოდ ბედნიერი ვიქნები ამიტომ უკვე იცი როგორი იქნება ჩემი ბედნიერი დღე (მე)
-უკვე გულს მტკენ, კარგი რისთვის დაგირეკე დღეს თეოს და გიოს ნიშნობაა და შენ და ნინას 8 საათისთვის გელოდებით,მისამართს მოგწერ, ჯერ არ გადაგვიწყვეტია რა სად და როგორ, წავედი ბევრი საქმე მაქვს, დროებით (სანდრო)
მეც დავემშვიდობე და გავუთიშე,გადავწყვიტე ნინასთვის დამერეკა და ახალი ამბავი მეცნობა
-ნინ დღეს თეოს და გიოს ნიშნობაა და მივდივართ?(მე)
-აბა რა სტასს ჩემთან გამო მოვემზადოთ და როგორც ყოველთვის ერთად წავიდეთ კაი?(ნინა)
-კარგი ჩემო ლამაზო,გკოცნი (მე)
საღამოს ნინასთან გავედი,მთელი საღამო ვემზადებოდით
-სტას სანდრომ არ მოგიტაცოს, ფრთხილად იყავი (ნინა)
-ადრე უკეთესაც ხუმრობდი, ჩემო საყვარელო მოგიძველდა ხუმრობები (მე)
დილის მერე სანდროს ჩემთან საუბარიც არ უცდია რამაც ძალიან გამაკვირვა, მე და ნინა დანიშნულების ადგილას მივედით,თეოს ბედნიერებისგან თვალები უბრწყინავდა, უცებ სანდრო გამოჩნდა მის მორიგ გოგოსთან ერთად
-გაიცანით ეს ჩემი ახალი შეყვარებულია, თიკო ახალაია (სანდრო)
მისი სიტყვების გაგონებაზე ენით ვერ აღგიწერთ რა დამემართა,მეგონამოვკვდი, საშინელი გრძნობა დამეუფლა, საკუთარი თავის მიმართ პროტესტი გამოვთქვი თუ რაოტმ ვნერვიულობდი და განვიცდიდი ასე სანდროს ახალ რომანს,მე ხომ ის არ მიყვარდა მაგრამ ამ ყველაფრის უკვე აღარც მე მჯეროდა, არ მინდოდა ვინმეს შევემჩნიე და წასვალ გადავწყვიტე
-სად მიდიხარ ანასტასია? (სანდრო)
-რა შენი საქმეა ? შენ ხო გული არ გაქვს, ადმაიანებით თამაში გიყვარს, მეცოდება თიკო რომმას გულს ატკენ, მაგრამ ჩემთვის უკეთესია როგორც იქნა თავს გამანებებ, ძალით გავუღიმე, აღარაფერი მითქვამს მოვბრუნდი და მოვდიოდი,მან კიმკლავში ხელი მაგრად მომიჭირა მისკენ მიმაბრუნდა,ვცდილობდი ხლეი გაეშვა მაგრამ ვერ ვერეოდი, უფრო მტკენდა ხელს
-სანდრო რას აკეთებ თავი გამანებე (მე)
-არასოდეს, რაიყო პატარა იეჭვიანე ? შენი ბიჭი სხვა გოგოსთან ერთად დაინახე? გული გეტკინა, აი მეც მასე მტკივა შენი სიტყვებით გული იმედია მომავალში დამაფასებ (სანდრო)
-ღადაობ ? საეჭვიანო რა მაქვს ? შენ არასოდეს დაგაფასებ (მე)
-აბა რატომ მიდიხარ ? არგინდოდა ვინმეს შეემჩნია შენი ცრემლები და გარიდება გადაწყვიტე, ვერასოდეს მომატყვილებ (სანდრო)
-აშკარად კარგი იუმორის გრძნობა გაქვს, კარგი თუ მასე გგონია დაგიმტკიცებ რომ ცდები და აღარ წავალ,მაგრამ შენ ჩემს ცრემლებს ვერასოდეს ეღირსები(მე)
სანდრომ როორციქნა ხლეი გამიშვა, ჩემს ადგილს დავუბრუნდი,ვცდილობდი ჩემი ემოციები ჩემთვის შემენახა
-სტას ხომ კარგად ხარ ? სანდროს პონტში გეკიხები (ნინა)
-მოგვიანებით ვისაუბროთ ამ თემაზე ნინა (მე)
-შეიძლება ვიცეკვოთ ?
არვიცი ვინ მაგრამ საცეკვაოდ გამომიცეკვეს, მეც რათქმაუნდა დავთანხმდი და ერთად ცეკვა დავიწყეთ, სანდროს თვალები არასოდეს დამავიწყდება, სანდროს ყურადღების მნისაკცევად იმ ბიჭს ჩავეხუ კიდეც, საკუთარი თავისმიკვირდა ვის ჯინაზე ვიქცეოდი ეს? ან რატომ ვაკეთებდი ამ ყველაფერს, ალბად სანდორმიყვარდებოდა არვიცი ათასი აზრი მიტრიალებდა თავში, ცეკვაში გართულს,მახსოვს სანდრო როგორ მოვარდა,ხელი ჩამჭიდა და სწრაფი ნაბიჯებით მივყავდი, გარეთ გამიყვანა და ყვირილი დამიწყო
-ანასტასია ნუ მიწვევ, რას გავაკეთებ უკვე აღარ ვიცი, რატო ეცეკვე იმ დედამ###?(სანდრო)
-როგორ ბედავ დამიყვირიხარ რა გინდა? რატომ არ მანებებ თავს? წადი და შენს შეყავრებულს ეცეკვე, ანასტასია თავი დაანებე (მე)
-დროზე მანქანაში, აქ აღარ დარჩები სახლში წახვალ (სანდრო)
-არსად არ წავალ, შენს ჭკუაზე არასოდეს გავივლი (მე)
-რატო მაღიზინაებ უფრო ? რა გინდა რო გაგიჟებულმა ვიარო შენზე? რატო ეცეკვე ვინიყო იცნობ საერთოდ ? ან ეს ჩახუტება რაიყო?გესიამოვა? ჩემზემეტად სასიამობვნოა?
-სანდრო შენი საქმე არაა ვის ვიცნობ და ვის არა ვის ჩავეხუტები და ვის არა (მე)
ამის გაგონებაზე მისი ხელები ჩემს წელზე აღმოჩნდა,ისე ჩამეხუტა ამოსუნთქვაც კი გამიჭირდა,არმინდოდა გაეშვა მინდოდა ჩემთან ყოფილიყო, გაშვებას არ აპირებდა რაც ძალიან მსიამოვნებდა მაგრამ არმინდოდა ჩემგან რამე ეგრძნო და ვთხოვე გავეშვი, მანაც გამიშვა და
-გთხოვ არავის ეცეკვო,არ მინდა დღეს ვინმე ვცემო,შენ კი იცოდე რომ მარტო ჩემი ჩახუტების უფლება გაქვს, გასაგებია ?(სანდრო)
-არასოდეს იქნება ეს ჩემთვის გასაგები (მე)
მე და სანდრო ჩვენს ადგილებს დავუბრუნდით, ყელში ბრაზისგან რაღაც ბურთი მიჩნდებოდა როდესაც თიკოს და სანდროს ერთად ვხედავდი, სანდროს მზერა ჩემსსკენ იყო, მე კი ვუცინოდი არ მინდოდა შეემჩნია რომ მასზსე გაგიჟებით ვეჭვიანობდი, ანდა რატომტკენდა გულს ამ თიკოთი ? რაში ჭირდებოდა ეს, უამრავი კითხვა დამრჩა პასუხ გაუცემელი საკუთარ თავში იმ დღეს