სახლში ძალიან მოწყენილი დავბრუნდი, საშინლად ვიყავი არავის და არაფრის დანახვა არ მინდოდა სანდროს გარდა,არვიცი როგორ მოახერხა მაგრამ თავი შემაყვარა,არმინდოდა ეს სანდროს გაეგო მაგრამ ალბად გრძნობდა,ეს საოცარი გრძნობაა, არვიცი ვერ ავღწერ რამხელა სიამოვნებაა მისი ჩემთან ჩახუტება,მთელი ღამე სანდროზე ფიქრში გავატარე ველოდებოდი მის ზარს უიმედოდ,გამთენიისას ჩამეძინა მაგრამ სანდრომ როგორც ყოველთვის არ დააყოვნა და დამირეკა
–ჩემო პატარა მიყვარხარ (სანდრო)
ამ სიტყვების გაგონების შემდეგ მთელ ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, ბედნიერებისგან მინდოდა მეყვირა,როოგორც ყოველთვის ჩემი ემოციები ჩემთვის შევინახე და
–ამისთვის გამაღვიძე(მე)
–ხო ჩემო სიცოცხლე,მე აღარ შემიძლია უშენოდა,შენ მარტო მე მეკუთნი და იცოდე არაგაქვს უფლება სხვას ჩაეხუტო, იმიტომ რომ შენ ჩემი გოგო გქვია,მინდა ეხლა ჩაგეხუტო და არსად გაგიშვა (სანდრო)
–შენი? და როდის მერე მქვია შენი? შენი არის თიკო ახალაია... (მე)
–თიკო ჩემთვის არავინ არარის, არც ჩემი შეყვარბული და არც როგორც შენ ამბობ მორიგი გოგო, არ გინდა ჩამეხუტო? (სანდრო)
მინდოდა მეთქვა რომ უმისოდ უკვე სული მეხუთებოდ, მაგრამ არა არ ვაპირებდი ამ ყველაფრის გამხელას
–სანდრო ვიძნებ, კარგად (მე)
–არ გათიშო,მინდა დღეს ყველა ერთად სადმე წავიდე (სანდრო)
–სად მაინც? (მე)
–მოვიფიქრებთ,მთავარია შენი კი იყოს ჩემო პატარა ქალბატონო (სანდრო)
–გავუცინე და ვუთხარი რომ თანახმა ვარ (მე)
–მიყვარხარ(სანდრო)
–არ მჯერა შენი სიყვარულის (მე)
–დაგიმტკიცებ (სანდრო)
–წავედი მეძინება(მე)
–გკოცნი შენს ლამაზ თვალებზე,მიყვარხარ დროებით (სანდრო)
ცოტახანშ ნინა მოვარდა ჩემთან
–სტაააას დროზე ადექი გველოდებიან (ნინა)
–რაა?ეხლაა?ამ დილა უთენია ვინ გველოდება ნინა (მე)
–სანდრო,გიო,თეო,ბექა,ნატა,ქეთი და ნათია (ნინა)
–მეტი არავინ იყო რომ წამოსულიყო(მე)
–სტაას დროზეეე (ნინა)
მეც ავდექი მოვემზადე
–დეე მეგობრებთან ერთად პიკნიკზე მივდივარ საღამომდე ვერ მოვალ (მე)
–დე არ გაცივდე თბილად ჩაიცვი (დედა)
–კაი დე გკოცნი (მე)
–მეც ჩემო სიცოცხლე
მე და დედაჩემს საუკეთესო ურთიერთობა გვქვს,ხანდახან გვეკითხებიან დები ხართ თუ დედა შვილი ვეღარ გავიგეთო, დედაჩემსაც ძალიან სიამოვნებს ეს სიტყვები რადგან ყოველთვის თანამედროვედ აცვია ამავდროულად ძალიან ლამაზია,მე და ნინა გავედით, გარეთ კი სანდრო დაგვხვდა,მის დანახვაზე რაღაც საოცრება დამემართა ჩემსკენ წამოვიდა და როგორც ჩვევია ხოლმე თბილად ჩამეხუტა,მეცხრე ცაზე ვიყავი ბედნიერებისგან
–ანასტასია რატომ ვერ გაიგე რომ უშენოდ უბრალოდ მოვკვდები (სანდრო)
არაფერი მითქვამს სიჩუმე გიომ დაარღვია
–თქვენ ორი სანდროს მანქანით წამოხვალთ,დანარჩენები ჩვენსკენ გადანაწილდებიან(გიო)
–ჩემი ძმახარ გიუშ (სანდრო)
სანდროსაც რა უნდოდა მეტი,მანქანაში სიჩუმე იყო ხმას არცერთი არ ვიღებდით ბოლოს სანდრომ დაარღვია სიჩუმე
–ოდესმე ვინმე გყვარებია?(სანდრო)
–არასოდეს (მე)
–არც მე,20 წლის ასაკში შემიყვარდა პირველად,და ცხოვრების ბოლო წუთამდე მეყვარები (სანდრო)
–მიხარია (მე)
ვიცი,გამომხედა და უცებ მისი ტუჩები ჩემს კისერთან აღმოჩნდა
–ნელა,გზას უყურე რას აკეთებ (მე)
–შენზე ყველაფერი ვიცი,ჩემამდე ერთი შეყვარებული გყოლია,მის ხმაში სიბრაზე დავინაე
–მას შეყვარებულს ვერ დავარქმევ, ბავშვური სისულელე იყო,მას არც ვნახულობდი, ზრდილობის მხრივ კვირაში ერთხელ მოვიკითხავდი ხოლმე,მას ძალიან ვუყვარდი და ვუყვარვარ კიდეც,ჩემს გამო მის სახეზე ბევრჯერ ყოფილა ცრემლი, ძალიან მეცოდება მთელი ცხოვრება უიმედოდ არის შეყვარებული....
სანდრო ამ სიტყვებმა გაახარა
–ოო მე ძალიან ბევრი ყოფილი მყავდა, ალბად კვირაში 3 ვშორდებოდი მინიმუმ,მაქსიმუმს არ ვიტყვი, სიცილი დაიწყო მაგრამ უცებ დასერიოზულდა და მითხრა, მათგან არცერთი არ ყოფილა ისეთი როგორიც შენ ხარ, არცერთი არ მყვარებია, შენ ხარ ჩემი ოცნება რომელსაც აუცილებლად ავისრულებ (სანდრო)
არაფერი მითქვამს გაჩუმებული ვიყავი და სანდროს ვუსმენდი,მინდოდა თავი მის კისერში მომექცია, მაგრამ თავს ვერეოდი და ვიკავებდი,დამღლელი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილზე მივედით,მართლაც საოცრება იყო,სანდრო, შესანიშნავი გარემო და ჩემი მეგობრები, მეტი არაფერი მინდოდა სრული ბედნიერებისათვის, სანდრომ ხელი მომკიდა და სხვებისგან შორს წამიყვანა, ორივე ვისხედით სიჩუმეს არც სანდრო არღვევდა არც მე,ჩემზე იყო ჩახუტებული, არ მინდოდა გაეშვა,უკვე ვხვდებოდი რომ სანდრო ჩემზე იყო დამოკიდბეული და უჩემოდ აღარ შეეძლო როგორც მე უმისოდ
–რატკბილიხარ, რა ტკბილია იცი შენთან ჩახუტება? ყველაფერს მირჩევნია შენი თბილ კისერში კოცნა (სანდრო)
ვერაფერს ვეუბნებოდი,თითქოსდა გრძნობდა რომ მეც ვეთანხმებოდი ყველაფერში,მეგობრებს დავუბრინდით,ყველაფერი შესანიშნავი იყო,ვერ ვხვდებოდი როგორ მოახერხა და ასე როგორ შემაყვარა ამ ადამიანმა თავი, სანდროს ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა,არვიცი ვინ დაურეკა მაგრამ მისი პასუხები საშინლად არ მომეწონა ეუბნებოდა რომ 11 ისთვის გაუვლიდა და ერთად წავიდოდნენ,ამან უფრო გამაღიზიანა, გამაცოფა,მინდოდა სანდროსთვის სამაგიერო რაღაცით გადამეხადა,ჩახუტების უფლებას აღარ ვაძლევდი მაგრამ რა აზრი ქონდა თავისი ყოველთვის გაქონდა,უკვე წასვლის დრო იყო გადავწყვიტე ნინასთან დავრჩენილიყავი
–რა გჭირს? რა მოგივიდა? (სანდრო)
–არაფერი რა უნდა მომსვლოდა? (მე)
–ვერაფერს გამომაპარებ (სანდრო)
უკვე ნინას სახლთან ვიყავით
–კარგ საღამოს გისურვებ შენს მორიგ გოგოსთან ერთად (მე)
სანდროს გაეცინა ხელი მომკიდა და გვერდით გამიყვანა
–დავუშვათ ჩემ მორიგ გოგოსთან ერთად გასართობად მივდივარ,შენ მერე რა ისედაც ფეხებზე გკიდივარ (სანდრო)
–კარგად! საშინლად გავბრაზდი და ეს სანდრომაც შეამჩნია
–დამშვიდდი,დეიდაშვილი უნდა ჩავიყვანო სოფელშ,გამთენიისას დავბრუნდები თბილისში (სანდრო)
–არმაინტერესებს (მე)
არადა სული ამოვითქვი როცა ეს სიტყვები მისგან მოვისმინე
-არა კიარა ინტერესით კვდები პატარა ქალბატონო (სანდრო)
ირონიულად გავუღიმე,ნინა მიცდიდა და მეც მისკენ წავედი,როგორც ყოიველთვის სანდორმ ისე არ გამიშვა და ტკბილად ჩამეხუტა,ერთმანეთს დავემშვიდობეთ,როგორც კი სახლში შევედით ნინამ უამრავი კითხვა დამაყარა,მეც ყველაფერი მოვუყევი,ნინას მგონი ჩემზე მეტად უხაროდა,ნინა არვიცი როგორ აგიხსნათ ჩემი სულის ნაწილია უმიდოს არასოდეს არაფერი გადამიწყვეტია და ასევე ვიყავი მისთვის,მიხაროდა რომ ასეთი ადამიანების გარემოცვაში მიწევდა ცხოვრება.....