მიყვარს საქართველო, ჩვენი ქევყნის ბუნება და სულაც არ მაქვსა იმის სურვილი, რომ საზღვარგარეთ წავიდე. უამრავი ადგილია საქართველოში, სადაც ნამვილ სილამაზეს ეზიარები, გადახედავ არემარეს შინაგანად დამშვიდდები და გაბედნიერდები. ძალიან მიყვარს ლაშქრობებზე სიარული, როდესაც შვებულებაში გავდივარ, ჩემოდანს ვალაგებ და ვიწყებ ჩემი ქვეყნის ბუნების წიაღში მოგზაურობას, ვათვალიერებ არემარეს და გული სიამაყით მევსება, რომ ვხოვრობ საქართველოში ცა ფირუზ ხმელეთ ზურმუხტოვან მხარეში.
მე ნატალია კანდელაკი ვარ ვცხოვრობ თბილისში, სწავლა დავამთავრე და მამაჩემის კომპანიაში ვმუშაობ. დედისერთ ვარ, საოჯახო ბიზნესი მე უნდა ჩამაბარონ შესაბამისად აქედანვე ვიაზრებ ჩემს პასუხისმგებლობას და ვცდილობ საქმეებში კარგად გარკვევას. დედა- ლიკა დვალი, მამა დიტო კანდელაკი. მყავს ყველაზე მხიარული სამეგობრო წრე თავისუფალ დროს რა თქმა უნდა მათთან ერთად ვატარებ რაც უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. ყოველ წელს დასავენებლად ერთად დავდივართ ჩვენ შვებულებს ერთმანეთს ვამთხვევთ არცერ წელს ერთი და იგივე ადგილას არ წავსულვართ ყოველ წელს სხვადასხვა კუთხეს ვსტუმრობთ. გასულ წელს ყაზბეგში ვიაყვით, ასევე დავათვალიერეთ კახეთი, აჭარა, სამეგრელო წელს კი ერთხმად გადავწყვიტეთ სვანეთის ნახვა. 15 აგვისტოს იქ უნდა ვყოფილიყავით, ბინა წინასწარ დავჯავშნეთ, ბარგი წინა დღეს ჩავალაგეთ და მეორე დღეს მე, ნუკა, ეკაკო, გიორგი, ნიკუშა და თოკო მანქანებში გადავნაწიდით და სვანეთისკენ მიმავალ გზას დავადექით. მე თოკო და ეკაკო ერთად ჩავჯექით. ეკაკო წინ დავაჯინე წყვილს იდილეას ნამდვილად ვერ დავურღვევდი. ნიკუშა ნუკა და გორგი კი ნიკუშას მანქანით წამოვიდნენ . გზაში ნამდვილად არ მოგვიწყენია. ზესტაფონში თოკომ მანქანა გააჩერა რამეს ვიყიდი თორე მოვკვდებიტ მშივრებიო და მანქანიდან გადავიდა.
- აუ ძაან დავიღალე მაგრამ ეს დაღლა არაფერია რომ ვიცი იქ რაც დამხვდება. - ვუთხარი ეკაკოს
- ბავშვობაში სულ მინდოდა სვანეთში წასვლა, მაგრამ ჩემები არ მომყვებოდნენ ძაან შორიაო. - დანანებით მითხრა ეკაკომ .
-სამაგიეროდ ეხა მივდივართ ძაან მაგარი ხალხი ძაან მაგარ მხარეში.- ჩემ ნათქვამზე ორივეს გაგვეცინა.
- შემდეგ სიმღერაზე გადართე რა.
- კაი და ნაატ ირაკლის ხო არ დაურეკია?
- არა და არც მაინტერესებს. ვერ ჩამოყალიბდა რა ამხელა კაცი როცა უნდა გამოჩნდება მერე ისევ გადაიკარგება დამღალა რა უკვე. მეც დებილი ხო არ ვარ სიბერემდე ვუცადო. კარგად იყოს შენი ჭირიმე რა არავის არ ვეხვერწები. ისე ეხა ირაკლი რამ გაგახსენა? - სიცილით ვუთხარი ეკაკოს.
- ეგ ხო სვანია და მაგ პონტში თან დიდიხანია აღარ გიხსენებია.
_ ხო ჩაიარა მაგის მატარებელმა რაღა დროს ეგაა - სიცილით ვუთახრი ეკაკოს . თოკოც მოვიდა :
- აიი ეხა ყავაზე მეტად არფერი არ მინდოდა თოკო. - უთხრა ეკაკომ და თოკოს გაუღიმა
- ვიცი ჩემო ცხოვრება! -
ამათი ყურება მაბედნიერება. მიხაროდა ჩემთვის საყვარელი ადამიანების თვალებს სიყვარულით სავსეს რომ ვხედავდი .
მხიარულად სიმღერ -სიმღერით ჩავედით სვანეთში. ბუნება არაჩვეულებრივი იყო, ასეთი სილამაზე დიდი ხანია არ მენახა, ნანახმა მოლოდინს გადააჭარბა. ულამაზესი მთები გარს ერტყა ამ შესანიშნავ მხარეს და თითქოს იცავდა მოსალოდნელი საფრთხისგან . მე ამაყი ამ ყველაფრის ნახვით, ორმაგად ვიყავი შეყვარებული ამ მხარეზე და ზოგადა სააქართველოზე.
სახლი ძალიან მოგვეწონა, სახლის პატრონი თბილი და მოსიყვარულე ქალი იყო. ოთახებში გადავნაწილდით. საჭმელი მივირთვით, ბავშვები ოთახებში ადიოდნენ დასასვენებლად და ძალების აღსადგენათ . მე ველოსიპედით გასეირნება ვამჯობინე, სპორტულები ჩავიცვი და თოკოს დავუძახე :
- თოკოო
- ხო ნატა
- აუ გთოვ რა ჩემი ველოსიპედი ჩამომიღე შენ მანკანაშია.
- კაი, დაიცა გასაღებს ჩამოვიტან.
_ ამ გზაზე აპირებ გოგო ველოსიპედით სეირნობას.
-ხო. მამაჩემს რო ვუთხარი სვანეთშჰი მივდივართთქო ჩემი ამბავი, რომ იცოდა ადგა და მთის ველოსიპედი მიყიდა, როგორ მოგწონს შეაფასე.
- ვაა საღოლ დიტოს. სულ მიყვარდა მამაშენის სიურპრიზები :დ : დ .-ორვეს გაგვეცინა.
-ნელა იარე .
გარეთ გავედი, ნაუშნიკები გავიკეთე და წავედი სოფლის დასათვარიელებლად. ასეთ დაღმართბში სიარული პირველად მიწევდა სიმართლე, რომ ვთქვა ძალიან გამიჭირდა, ტორმუზს ხელი ვეღარ მოვუჭირე და უცებ ველოსიპედიდან გადმოვარდი, მე ცალკე მივგორავდი ველოსიპედი ცალკე . ეზოდან ვიღაც ბიჭი გამორბოდა.
- კარგად ხართ? ხომ არაფერი გიტკენიათ? - მეკითხებდოა და ადგომაში მეხმარებოდა.
- არა არაფერია.
- ჭრილობას დაგიმუშავებთ.
- არა იყოს მადლობა ახლოს ვცხოვრობ. თან ისეთი არაფერია, უბრალო ნაკაწრებია.
- კარგი მაშინ ველოპიდს წამოვიყვა.
- კარგი
- ძაან ჩქარა მოდიოდი.-სიჩუმე დაარღვია უცნობმა.
- არც ისე უბრალოდ ძაან დიდი დაღმართებია.
- გეტყობა ახალი ჩამოსული ხარ.
- დღეს ჩამოვედი ჩემს მეგობრებთან ერთად.
- მე ლადო მქვია სულ დამავიწყდა.
- მე ნატალია.
- ჩემებს ძლიან უყვართ სვანეთი ამიტო თთქმის ყოველ წელს დავდივართ დასასვენებლად.
- მე წელს პირველად ჩამოვედი.
_ აქ ძაან ბევრი ლამაზი ადგილია, ასე რომ ნამდვილად არ მოიწყენთ.
- ნამდვილად. შენც შემოგვიარე, ჩემ მეგობრებს გაგცნობ ეხა ძინავთ, მგზავრობამ დაღალათ .
- აუცილებლად.
- ჩვენც მოვედით.
- ველოსიპედს შემოვაყენებ.
- დიდი მადლობა და ბოდიში, რომ შეგაწუხე.
- რისი მადლობა. დროებით.
- დროებით. - ჭიშკართან ვიდექი და ხელს ვუქნევდი ჩემ გადამრჩენელს.ლადო სასიამოვნო ადამიანი ჩანდა აუცილებლად გავაცნობ ბავშვებს. სახლში შევედი არ მეძინებოდა. ლეპტოპი ჩავრთე მეილი შევამოწმე სამსახურის გამო მაინც ვერ ვახერხებდი ბოლომდე მოვმწყდარიყავი სოციალურ ქსელს . მერე facebookshic შევიხედე, მოუსწრიათ დაჩექინება ჩემთვის, ვთქვი და გამეღიმა. სვანეთის ღირსშესანიშნავ ადგილებს ვათვალიერებდი ტელეფონის ზარი რომ გაისმა. ირაკლი რეკავდა ძალიან გამიკვირდა.
- როგორ ხარ ნატუკა? როგორ იქნა ესტუმრე ხო სვანეთს. - მითხრა იკამ
- ვაა კარაგად შენ ? _
- მეც. ეხა უნდა ვგებულობდე სვანეთში, რომ ხარ?
- საიდან გაიგე?
- facebookshi ვნახე პოსტი. მე ამ დღეებში ჩამოვალ და გნახავ უეჩველი.
- იყოს იკა არ შეწუხდე.
- ჩემზე ნაწყენი ხარ?
- არა.
- დარწმუნებული ხარ?
- კი და წავედი ეხა ბავშვები მელოდებიან.
ტელეფონი გავუთიშე და ჩვენს ურთიერთიბაზე დავიწყე ფიქრი. წლების წინ მე ირაკლი ძალიან მიყვარდა ბავშვები მიძახოდნენ ირაკლისაც ძალიან უვარხარ უბრალოდ ვერ ბედავს თქმასო ,შემდეგ ეს გრძნობა თანდათ განელდა, მაგრამ გულის სიღრმეში ალბათ ისევ მიყვარს და სწორედ ესაა იმის მიზეზი, რომ აქამდე შეყვარებული არ მყოლია. ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ ირაკლის ჩამოსვლით ნაწყენი დავრჩი. უბრალოდ ეს გაუგებრობა ძალიან მაბნევდა და მაღიზიანებდა.

პ.ს გავაგრძელო? დააფიქსირეთ თქვენი აზრი.