ლილეს კალთაში ჩამეძინა.. გონს მომიყვანა კარზე ბრახუნის ხმამ უცებ წამოვხტი..
-ან რა ხდება ვინაა?
-არ ვიცი ვნახავ ახლავე
ბექას ხმა მომესმა.
-ანა გამიღე კარი!ვიცი,რომ სახლში ხარ
მისი ხმის გაგონებაზე უფრო ცუდად გავხდი.ლილეს ვუთხარი,რომ მას გაეღო კარი მე არ მინდოდა მისი ნახვა და საუბარი მითუმეტეს.ლილემ მითხრა რომ გავაღებო და მე ჩემს ოთახში შევედი.
-ლილე სადაა ანი?
ბექა შემოვარდა ოთახში არანორმალურის სახე ქონდა სახეზე მთლიანად წაშლილი იყო არანაირი ემოციის კვალი არ ეტყობოდა.
-ბექა ძალიან გთხოვ წადი,მეტად ნუ დაძაბავ სიტუაციას.არ უნდა შენთან ლაპარაკი
-ანა გამოდი სანამ არ დაგელაპარაკები არ წავალ იცოდე აქედან
გამწარებული ურტყავდა მუშტებს კედელს
მივხვდი,რომ ბექა არ წავიდოდა და აჯობებდა გავსულიყავი.მოვიკრიბე მთელი ძალა,ცრემლები მოვიწმინდე და ამაყად გავედი
-ან გთხოვ მაპატიე ყველაფერი არასწორად გაიგე,გთხოვ დამიჯერე.
-ბექა მე მჯერა იმის რაც დავინახე.მეზიზღება ჩემი თავი იმის გამო რომ შემიყვარდი.როგორ მოგენდე,როგორ მჯეროდა შენი თითოეული სიტყვის და შენ ამ დროს რამდენად ბინძურად მეთამაშე.
-ასე ნუ მელაპარაკები,მართლა არ გატყუებ შენ ჩემთვის ყველაფერი ხარ,ჩემი სამყარო შენს გარშემო ბრუნავს,ჩემი ერთი ცალი ხარ რომლის მსგავსიც სხვა არ არსებობს.
-ბექა არ გინდა,დროს ტყუილად კარგავ,წადი!
ვიგრძენი როგორ მომიჭირა ბექამ ხელები მკლავებზე და მისკენ შემაბრუნა
-თვალებში შემომხედე და ისე მითხარი,რომ წავიდე.თუ ასე იზავ არაკაცი ვიყო თუ შენს ცხოვრებაში კიდევ გამოვჩნდე სანამ შენ არ მთხოვ.
მოვიკრიბე ძალა,არ ვიცი საიდან მქონდა ამ ყოველივეს ძალა,მაგრამ შევხედე თვალებში და ვუთხარი წასულიყო.წინადადება არ მქონდა დამთავრებული რომ ბექამ ხელები გამიშვა და კარისკენ წავიდა თუმცა კართან რამოდენიმე წამს გაჩერდა უკან არ შემოუხედავს კედელს მუშტი დაარტყა და კარიც მიიჯახუნა.
რომ დავინახე როგორ გავიდა ბექა კარიდან,გამომეცალა მთელი ის ძალა რაც კი აქამდე ვიკრიბე და იმ წამსვე კედელთან ჩავიკეცე,წამომივიდა ცრემლები მივხვდი,რომ ამით ყველაფერი დასრულდა საბოლოოდ წერტილი დაესვა და მე ის დავკარგე.ბექა იყო ჩემი ყოველი ჟრუანტელის ეპიცენტრი! თან ვფიქრობდი იქნებ ბექა მართალი იყო,იქნებ მართლაც არაფერია მათ შორის,მაგრამ ვცდილობდი ამაზე არ მეფიქრა რადგან ვერ გადავიტანდი ბექას ასე უმიზეზოდ დაკარგვაას.გამახსენდა ლილეც,მაგრამ რომ მივიხედე არსად არ იყო ჩხუ ის დროს წასულა.ავდექი და საწოლში დავწექი.მთელი ღამე ტირილსი და ფიქრებში გავათენე,გამთენისას უუკვე საბოლოოდ გადავწყვიტე,რომ მე მას დავივიწყებდი ყველაფეის ფასად.
ბექას მონაყოლი
ანუკის სიტყვებმა გამანადგურა,არ მეგონა თუ ასე არ მენდობოდა მან ყველაფერი დაანგრია,მაგრამ იმასაც ვფიქრობდი,რომ ანუ ამ ყველაფერს სწორად თვლიდა რადგან მან თავისი თვალით ნახა როგორ მკოცნიდა მარი.
მტკიოდა ანის ნათქვამი ყოველი სიტყვა,მის გარეშე მე ვერ ვიცხოვრებდი ის იყო ჩემი ცხოვრებიდ სიხალასე დდა სიფერადე და ახლა რა ვაკეთო ამ უფერულ სამყაროში,არავინ აღარ მყავს.
დარეკა ჩემმა ტელემ,გიო იყო დაა ბარში მოდი აქ ვართო.მომეწონა ეს აზრი,რადგან ახლა დალევის მეტი არაფერი მინდოდა,არ მინდოდა ანუკის გარეშე ამ სამყაროში ყოფნა მინდოდა მოვწყვეტოდი ამ სამყაროს.ბარში მივედი ბიჭები იყვნენ ბევრი დავლიეთ,ფეხზე დგომაც კი მიჭირდა,მაგრამ მთავარი ის იყო,რომ ანიზე ფიქრი წამითაც არ მომცილებია უფრო მტკიოდა.
ბარში მარი და გოგოებიც ყოფილან და მარიმ ასეთ მდგომარეობაში,რომ მნახა შემომთავაზ მასთან ასვლა მეც უარი არ მიქვამს ვიფიქრე ასე მაინც შევძლებ ანის დავიწყებასთქო და ავედით მარისთან ღამე იქ გავატარეთ.
ანის მონაყოლი
დილით როგორც ავდექი სახლში ვეღარ ვჩერდებოდი და ლილესთან გავვარდი..
-ჩემო გოგო როგორ გამიხარდა რომ მოხვედი.
შევედი სახლში ლაშაც სახლში იყო.ლაშამ არაფერი იცოდა მე და ბექას ურთიერთობაზე.
-ანოუკ რაღაც არ მომწონხარ და ხო მშვიდობაა?შენს თავას არ გავხარ
-კი ლაშა ყველაფერი კარგადაა
-მოდი დაჯექი ფილმს ვუყუროთ
დავჯექით ერთად და ფილმის ყურება დავიწყეთ ცოტახანში ლაშას ტელეფონმა დარეკა.ლაშამ თქვა ბექა რეკავსო და მის ხსენებაზე სახე მთლიანად წამეშალა
-ხო რაას შვრები?
-სად ხაარ?მარიშთან გაათიე ღამე?მოიცა ტო შერიგდით?
ამ სიტყვების გაგონებაზე ვერც კი მივხვდი ისე ავდექი და სირბილით გამოვვარდი ოთახიდან ვერავინ ვერაფერს მიხვდა ნუ რა თქმა უნდა ლილეს გარდა.