-ნათია??? -სალომეს გაკვრვებას საზღვარი არ ჰქონდა. თავიდან სურდა რომ ნიასთვის ჩაეტანა მობილური მაგრამ გადაწყვიტა რომ მესიჯი წაეკითხა.
[ნათია] [ ნიკა, ვერ ვითანხმებ მაგ შენი ნინუცას მამიკოს რომ ცოლად მომიყვანოს, თუ არ მომყვანს ისე ქონების ერთი როცენტიც კი არ დამრჩება , გამოშტერებული ზის და თავის დეგენერატ ყოფილ ცოლ ლალიზე ფიქრობს, როგორ უთხრას სიმართლე... ] სალომეს ამ მესიჯის წაკითხვამ დააბნია მაგრამ მიხვდა რომ ეს სახუმარო არ იყო. თავისი მობილურ ჯიბიდან ამოიღო და ნათიას მესიჯს გადაუღო. შემდეგ ნიკას მობილური თავის ოთახშ დატოვა, არ უნდოდა ჩაეტანა რომ რამე ეჭვი არ გასჩენდა ნიკას მის მიმართ და დაბლა ჩავიდა. სალო სამზარეულოში შევიდა და ჭურჭლის რეცხვა დაიწყო, თან ბიჭებს უყურებდა, გამრჩეულად კი ნიკას. მის მიმართ უკვე ზიზღს გრძნობდა. უეცრად ნიკა ფეხზე წამოდგა და სალოსთან მივდა.
-სალ, მობილურიარ მაქვს, ალბათ შენს ოთახში დამივარდა და შეიძლება ავიღო?
-კი სეიძლება -სალო სახეზე რეაქციას მალავდა - მეც გამოგყვები, ლეპტოპს ავიღებ. ნიკა და სალო ოთახში ავიდნენ. ნიკამ მობილური აიღო და ნახა რომ ახალი მესიჯი ჰქონდა მოსული. [ნათია] [ ნიკა დამირეკე ] რომელიც სალოს გასვლის მერე მოსვლდა ნიკას. ბიჭმა სალომეს შეხედა, გოომ კი სანაცვლოდ გაუღიმა, ლეპტოპს ხელი მოკიდა და ორივე დაბა ჩავიდნენ.

ნინი დვანზე იჯდა და ფიქროდა რა ხდებოდა მის გულში. რატომ აწუხებდა უცნაური ფიქრები. რატომ აწუხედა კითხვა რომელიც, დღეს, ლუკას ნახვის შემდეგ დაებადა. 13 წლის იყო როცა ლუკას შეხვდა, იცოდა რომ უყვარდა მაგრამ გრძნბდა რომ ეს არ იყო ნამდვილი სიყვარული. ლუკა ანებვრებდა, ყველთვის გვერდში ედგა მაგრამ მას ისე არ უყვარდა ის როგორც ბიჭს. შუაღამეს როცა ნინი ჯერ კიდევ ფიქრებშიიყ გართული, კარების ჭრიალის ხმამ გამოაფხიზლა. ლუკა მივიდა ნინის წინ მდგარ სკამთან და ჩამოჯდა.
-არ გეძინება? -ჰკითხა ლუკამ -გვიანია უკვე.
-არ მეძინება.
- შეიძლება დვანზე მეც დავჯდე? -ლუკამ ნინის ღიმილით დაუსვა კითხვა.
-კი დაჯექი - მანაც გაუღიმა. ლუკა ნინის გვერდზე მოავსდა, ხელები თავზე შემოიწყო და თვალები მოხუჭა. ნინიმ მას გახედა, სახე დამანჭ და ლუკას საპირისპირო მხარეს გადაწია თავი.
დილით ნინი ლუკამ გააღვიძა. ბიჭმა მას მობილური დაუბრუნა. ნინიმ მობილური რომ ჩართო ბევრი შემოსული მესიჯი და ზარი ნახა. ნიკას ნარეკებზე ანერიულდა რომ დიდხანს ალოდინა და არ მივდა. ნინიმ პირველი სალოს დაურეკა რადგან მასაც არ ჰქოდა ნაკლებად ნარეკი მისთის თან მანქანაში ჩაჯდა. ლუკაც საჭესან დაჯდა, ღვედი შეიკრა,მანქანა დაქოქა და თან ნინის უთხრარომ მასაც შეეკრა ღვედი. ნინი დიდხანს ელოდა როდის უპასუხებდა სალო ზარს და როგორც იქნა აიღო მობილური.
-სალ მაპატიე, გთხოვ, რომ განერიულე არ მინდა, ვიც რო ძალ.... -სალომ ნინის წინადადებაც არ დაამთავრებინა ისე დაიწო ლაპარკი.
-მისმინე გოგო, ეხლა ეგ არ არის გადამწყვეტი, მთავარია რომ კარგად ხარ! მოკლედ სერიოზული საქმე მაქვს. როცა მოახერხებ ჩემთან მოდი მაშინვე.
-ხომ მშვიდობაა?-აღელვება შეეტყო ხმაზე ნინის და ლუკამ მაშინვე გახედა.
-მოდი და გეტყვი. გკოცნი! -სალომ მობილური გაუთიშა. ნინი ანერვიულდა. საბა ან დემე ხომ არ არის ცუდადო. მაგრამ სერიოზული საქმე თუა ცუდა ყოფნა რა შუაში იყო?
-ნინი, ხომ მშვიდობაა??
-არ ვიცი... სალოსთან მიმიყვანე პირდაპირ.
-კარად არის?
-კი კარგადარის?
-რაღაცას მატყუებ!
-და ძალიან ხომ არ ყობ ჩემს საქმეში ცხვრს? -ნინიმ ხმას აუწია. ნიკამ მანქანა გააჩერა და სალოს შეუბრუნდა.
-მომისმინე ! მე შენ მიყვარხარ, და რომ მიყვარხარ ვნერვიულობ და მინდა რომ არაფეი მოვიდეს გაიგე გოგო?!
-გოგოს სახელი აქვს!
-ვიცირა სახელიც აქვს და ნერვებს ნუ მიშლი!
-იდიოტი ხარ!
-შენ საყვარელი! - და ნიკამ ჩაციცინა თან ნინის შეხედა.
-წავიდეთ ეხლა...
-წავიდეთ, სხვა რაგზაა...
ლუკა და ნინი შუადღით ჩავიდნენ ქალაქში. როცა სალოსთან მივიდნენ ნინი გიჟივით გადავიდა მანქანიდან დალუაც გადაყვა. გკო გაჩერდა და ბიჭს მიუბრუნდა.
-შენ რა მე მომყვები?
-მე... მე მანტერესებს სალო როგორაა.... იქნებ რამე ჭირს... თან საბას ვნახავ.
-კარგი ხო.
ორივე დაუკაკუნებლად შევიდნენ სალშიდა იქვე მჯდომ დემესთან, საბასთან და სალოსთან მივიდნენ. ლუკამ გადაკოცნა სამივე და საბას მიუჯდა გვერდზე ან სალომე ნინის თვალებითეუბნებოდა ამას აქ რა უნდაო. ნინი სალოს წინ, სავარძელზე ჩამოჯდა, უთხრა დაიწყეო და ორი თითი საფექეთან მიიდო.
-მოკლედ, ძალიან მიჭირს ამის თქმა მაგრამ... ნინიმ სალოს წინადადება გააწყვეტინა.
-მიჭირს, არ შემილიადა გამიშვი დამაკავეები არ გვინდა პირდაპირ თქვი. - და თან ნინი ნერბიულობისგან ვეღარ სუნთქავდა.
-მოკლედ ნიკა ...
-ნიკას რამე დაემართაა!? -ნინ გიჟივით წამოდგა სავარძლიდან. მის რეაქიაზე ლუკა გაგიჟდა მაგრა თავს იკავებდა. დემეტრე მიხვდა და თვალებით ანიშნა ლუკას დამშვიდდიო.
-დაჯექი არაფე მოსვლია! -ნინი სავარძელზე დაჯდა და ცოტა არ იყს დამშვიდდა რომ გაიგო რომ ნიკა არგად იყო.
-მოკლედ ნიკა და ნათია ერთად არიან შეკულებ რომ მამაშენის ქონება მიითვისონ. - ნინის ამის გაგონებაზე სუნთქვა შეეკრა თითქოს გულში რაღაც ჩაწყდა. ასეთი რამ არასდროს უგრძვნია. ადამიანი რომელიც ამ დღეებში მის ცხოვრებაში გამოჩნდა და მისი ცხოვრება შეცვალა, იგებ სრომ თურმე ის მისი მტერია. როცა ნიკამ აგრძნობინა მას სითბო, იგებს რომ მისგან მხოლოდ სიცივეს თუ იგრძნობდა. მის გულში სიძულვილის გრძნობამ დაიუფლა ნიკას სიყვარულის მაგივრად. თავი ძლიერად დაიჭირა მაგრამ გულში რატომღაც სისუსტეს გრძნობდა, სისუსტეს რომელიც მას არასდროს უგვრძვნია. ცემლი წასკდა მაგრამ მაშინვე მოიწმინდა.
-რა უნხა ვქნათ ნინი? -სალომემ ამდენი ხნის დუმილი დაარღვია.
-არ ვიცი მაგრამ მოვიფიქრებ! ამას ასე არ დავტოვებ!

-----------
ხვალ შეიძლება ორი თავი დავდო ერთად :)) თუ რამე შეცდომა ბოდიშით რადგან კომპიუტერით არ ვწერ <3 მადლობა წინასწარ