ნინის ნელნელა გამოეღვიძა. მანქანაში იჯდა და ხელ-ფეხი შეკრული ჰქონდა. წინ ორი მამაკაცი იჯდა რომლებსაც სახე დაფარული ჰქონდათ. გოგომ ფანჯარაში გაიხედა. ქალაქს ძალიან მოშორებული იყო, მხოლოდ ხეებს ხედავდა.
-სად ვარ?-წაიკრუსუნა ნინიმ.-ვინ ხართ?არცერთს ხმა არ გაუცია გოგოსთვის.
-შეგიძლიათ ამხსნათ? - ნინის ხმაში ანერვიულება შეეტყო.
-მე ვარ სიხარულო! მიცანი? -ბიჭმა ნინისკენ გაიხედა. მხოლოდ თვალები უჩანდა. შედეგ ნიღაბი მოიხსნა. ნინის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა.
-ლუკა?!?!
-ხო სიხაულო, ლუკა ვარ! - ბიჭმა ნინის გაუღიმა.
-რა გინდა? ხომ დავამთავრეთ ჩვენ ურთიერთობა? - გოგომ ხმას აუწია.
-ეგ... მხოლოდ დასაწყისია პატარავ! -ლუკა შებრუნდა და მთელი გზა ერთმანეთისთვის არაფეი უთქვამთ. რადენიმე ხნის შემდეგ პატარა სახლს მიუახლოვდნენ. ნინის ლუკამ ფეხებზე თოკი მოხსნა. გოგო მანქანიდან გადმოვიდა, ლუკასთვის გაძალიანებას აზრი არ ქონდა და დაემრჩილა. ნინი და ლუკა პატარა ოთახში შევიდნენ. ბიჭმა ნინის ხელებიც გაუხსნა. გოგო იქვე მდგარ დივანზე წამოჯდა. ოთახს თვალი მოავლო და თავი ხელებში ჩარგო. ლუკამ სკამი ნინის წინ დადგა და ჩამოჯდა. ცოტა ხანს ხმა არ ამოუიათ. შემდეგ სიჩუმე ლუკამ დაარღვია.
-ნი... გახსოვს პიველად რომ ერთმანეთს შევხვდით?
-კი მახოვს. - ნინიმ თავი აწია და ლუკას გაუღიმა.
-რა კარგი დრო იყო.
-რა გიდა ლუკა?
-არაფერი... შენ მინდხარ!
-და შენ არ მითხარი რომ აღარ გიყვარდი?
-მიყვარდი!... მიყვარხარ!... და მეყვარბი! -ლუკა გაღიზიაებული წამოდგა და კედლს ხელებით მიეყრდნო.
-და ამის გულისთვის მომიყვან რომ ეს გეთქვა? -ნინი გაბრაზდა და დივნიდან წამოდგა.
-ვიცი რომ შენს ცხოვრებაში სხვა ადამიანი გამოჩნდა.
-რა?! -გაოცებულმა შეხედა ლუკას - საიდან გაიგე?
-არ აქვს მნიშვნელობა საიდან გავიგე ნინი! მთავარია რომ შენ...ჩემი იქნები! ლუკა ნინის მიუახლოვდა, კედელზე მიაყუდა და თავის ხლებს შუა მოაქცია. ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ. ნინი ლუკას მწვანე თვალებს უყუებდა. თითქოს დაინახა მან ბიჭში რაღაც რაც ხუთი წლის განმავლობაში არ უნახავს, და არ უგრძვნია. ლუკა ნინის ბაგეებს ნაზად შეეხო. გოგოს ის არ გაუჩერბია, თითქოს სიამოვნებდა მისი შეხება. ამდენი ხნის მანძილზე მას თავი ლუკასთან ერთად ასე არ უგრძვნია. ბიჭმა ნინის წელზე ხელები მოხვია და თავისკენ მიიზიდა. უეცრად ნინიმ ლუკა გააჩერა და ხელები გააშვებინა. გოგო დივანთან მივდა და ჩამოჯდა. ლუკაც მის წინ მდგომ სკამზე დაჯდა.
-გიყვარვარ? -ჰკითხა ლუკამ ნინის.
-ლუკა გაჩერდი გთხოვ!
-მიპასუხე! -ხმას აუწია ბიჭმა -რომ გეკითხები უნდა გამცე პასუხი!
-მე და შენ ურთიერთობა ავამთავრეთ ლუკა! -ნაღვლიანი ხმით უთხრა ნინიმ ლუკას და ცრემლი წამოუვიდა.
-მე რა გკითხე ვერ გაიგე?!
-არ მიყვარხარ.
-კარგი! -ლუკა სკამიდან წამოდგა და ოთახიდან გასვლა დააპირა.
-ლუკა? - ბიჭი ნინის მიუბრინდა.
-გისმენ!
-როდის წამიყვან სახლში ?
-ხვალ დილით! -და ოთახიდან გავიდა.

ნიკა ელოდა ნინის კაფეში დიდხანს, და რომ არ მოვიდა მას დაურეკა. ნინის მობილური გათიშული ჰქონდა. შემდგ მან საბას დარეკა რადგან მისი დას ეცდინებდა სად იყო.
-საბა ნიკა ვარ ძმა, ოგორ ხარ?
-კარგად, შენ?
-რავი ტოო. იცი ნინი სადა??
-არა არ ვიცი, ჩემდას ეცოდინება. არ მოხვალ ჩეთან? დემეტრეც აქ არის.
-კაი გამოვალ და თან შენ დას ვკითხავ იქნებ იცოდეს.
-კაი ბრატ, გელოდები.
ნიკა წავიდა საბას. კარზე ზარი დარეკა. კარები საბამ გაუღო.
-ნიკუშ, ძმაა... მოდი.
ნიკა სახლში შევიდა, დმეც ნახა, შემდეგ საბას უთხრა სალოს ვნახავო და სალოსთან ავიდა და კარზე დააკაკუნა.
-შემოდით.
-სალ, როგორ ხარ?
-კარგად შენ? შემდი დაჯექი.
-რავი... გოგო ნინი არ ჩანს, ველდე კაფეში და სად არი ხო არ იცი?
-შენთან წამოვდა ნიკა... ვაიმე სად უდა იყოს? -სალომე ანერვიულდა და ოთახში სიარული დაიწო.
-კარ ჩავალ დაბლა ბიჭებთან და გამოჩნდება სად წავა.
-კარგი, მიდი. -სალო უფრო ანერვიულდა. უეცრად ნიკას მობილური დაინახა თავის ლოგინზე. -ალბათ დაუვარდა, ჩავუტან -ნინიმ მობილურს ხელი მოკიდა და სანამ ოთახის კარს გასცდებოდა, ნიკას მობილურზე მესიჯი მოვიდა. სალომ მობილურს დახედა და გაოცდა.
-ნათია?!?!?!?!?!
--------------
კიდევ ერთხელ გიხდით ბოდიშს სახლებზე, რომ მეხუთე თავში შეცდომით მოვიხსენიე ლაშას ანუ ნინის მამის საყვარელი, რომელსაც ნათია ქვია და არა ლელა... მადლობა წინასწარ და ველი თქვენს აზრს.