ხანდახან საკუთარ ყოფას ვნანობ,რაიქნება თუ ინანებს ბავშვიც რომელიც ჩემშია. ყველაფერში ერთადერთი დამნაშავე მე ვიქნები და სულ ეს იქნება...
* * *
დრო გადის, უკვე სამი თვის ორსული მქვია და ვგრძნობ ჩემს პატარას რომელიც ხშირად მოძარაობს და ელოდება იმ სამყაროდან ამ სამყაროში გადმოსვლას.უკვე ბევრი პატარა ნივთი მაქვს ამასთან ერთად დიდი სიხარულიც... სულმოუთმენლად ველოდები 6 თვის გასვლას. შევეგუე რომ მარტოხელა დედა ვიქნები და ჩემი ჩვილით ვიბედნიერებ.
ერთ დღესაც როცა საყიდლებიდან შინ ვბრუნდებოდი, მივხვდი რომ ერთადერთმაც მიღალატა და გულში ლახვარი ჩამცა.
დედაა, დედა რომელიც იმ მომენტში მძულდა, კაცთან ერთად ვერანდაზე იჯდა ვიღაცის მკლავების ქვეშ,მის ხელს ეხებოდა და ნებივრობდა. მივხვდი რომ ერთადერთმაც სამუდამოდ გამწირა და მე 18წლის ორსული სრულიად გარიყული დამტოვა.. ნუთუ მამას შემცვლელი ასე მალე იპოვა ? ის ხომ ასე განიცდიდა... უამრავი კითხვა მებადებოდა...
თვალებს სულაც ვერ ვუჯერებდი ყოველივეს, ეს ყველაზე მწარე რეალობა იყო, სადაც მე ერთადერთი იმედიც დავკარგე.
უსიტყვოდ ვიდექი, ცრემლად ვიღვრებოდი და ვხედავდი როგორ კოცნიდა ჩემი დედიკო ვიღაც უცნობს რომელსაც პირველად ვხედავდი. უბრალოდ კარები გავიჯახუნე. მაშინ მიხვდნენ რომ ჩემთვის ყველაფერი ნათელი იყო. სასწრაფოდ შევვარდი ჩემს ოთახში და ცრემლების ცვენით ჩავალაგე ტანსაცმელი და საჭირო ნივთები, ცოტა ფულიც რამოდენიმე საბანკო ბარათი და გამოვვარდი..
დედა მომდევდა, მას უკან მოყვებოდა სრულიად უცნობი და უბრალოდ იღიმოდა. ეს ადამიანი შვილად უფრო შეეფერებოდა მაქსიმუმ ის 25ამდე იქნებოდა,ბევრი მეხვეწ-მემუდარა. მაგრამ უკანაც არ გამიხედავს, აგიხსნიო მაგრამ არც ეგ იყო საჭირო. უბრალოდ გამოვედი იმ სამყაროდან სადაც თბილი ოჯახი და ბევრი ახლობელია. მაშინ ვიგრძენი როგორ მეზიზღებოდა ყველა ვინც ტკივილს მაყენებდა და მაზოლზე ფეხს მაჭერდა, ახლა სრულიად მარტო ვიყავი ჩემს პატარასთან ერთად ამხელა სამყაროს წინაშე და ჩემი ერთადერთი ნაპერწკალი სიხარულისა ხშირად მახსენებდა თავს !!!