ყოველთვის, ნერვები ეშლება თავის უბედობაზე..ნერვები ეშლება,თავის თავზე. ყველა ხათა’ბელაში თავს, რომ ყოფს. განა გამტყუნებს კაცი ამ ჩერჩეტ გოგოს?! რას უძვრებოდა იმ თავზე ხელაღებულ ბიჭს, თითქოს მისი დიდი ხნის ნაცნობი ყოფილიყო.ვერც დანიელს გაამტყუნებ?! მართალია ამ გოგოს, რომ უკრძალავს მოკლე კაბებს ანდა ყელამდე „ამოტმასნულ“ მაგრამ, მაინც მოკლე შოლტებს.. საკუთარი თავის ეშინია და მერე სხვისი.. საკუთარი თავის ეშინია ამ შეშლილმა გოგომ, თავის მორევში არე ჩაითრიოს და უცებ რამე არ „მიქაროს“. ესეც ხომ მამაკაცია და არაერთხელ დაუგემოვნებია მისი ტკბილი ბააგეები. როცა ტკბილ მარწყვს გაუგებ გემოს ძნელია მალევე მოშორდე, ამნდა მასზე უარი თქვა.. თვალი ტკბილად ჩაძინებული აილენისკენ გაპარა თავის ოთახში ხელში აყვანილი აიყვანა, საწოლში ტანსაცმლის ამარა დაწვინა და გასვლის წინ შუბლზე როგორც ჩვევია ხოლმე, ის აკოცა. არუნდოდა გასულიყო, მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა. როგორ უნდოდა ეხლა მასთან ერთად დაეძინა, უბრალოდ დაეძინა მეტი კი არაფერი?! მაგრამ, არა ამ გატუტუცებუ გოგოსაც ხომ ეგუნდა. ხოდა ვერ მიართვა დანიელმა.

^^^
დილით ადრიანად გაეღვიძა, იფიქრა სანამ დანიელი გაიღვიძებს რამეს მოვამზადებო. რადგან რუსა ორი კვირით შვებულებაში, და მის გემრიელ საჭმელს დილ’დილაობით ვეღარ ჭამს ხოლმე, არც დანიელი მისმიერ გაკეტებული მოსწონა, ხოდა რაგზააქ უნდა გააკეთოს თვითონ. რამდენად გამოუვა? ეს ჩვენ კი, არა თვითონაც არიცის.
-ჯანდაბა.._უცებ დაიყვირა და ხელი ცივ წყალს შეუშვირა..
-დილას ჯანდაბით იწყებ?!_ირონიით უპასუხა დანიელმა. პასუხი, რომ ვერ გაიგო მიუახლოვდა.. აილენის თვალზე უკვე მერამდენედ ხედავდა ცრემლს, თუმცა ყველაზე მეტად ეს ცრემლები ტკენს გულს.. როცა, აილენი ტკივილისგან ტირის და არა თავისი ახირების, გადმოაგორებ ერთ-ორ ცრემლს. ხელზე დახედა და დამწვრობისგან აწითლებულ თითს ნაზად გადაუსვა თავისი ხელი. იქვე დადებულ მალამოს დასწვდა და ნაზად გადაუსვა დამწვრობაზე. მალ-მალობით სულს შეუბერავდა თითქოს და ამით ეამებაო. აილენიც გაბრუვდა დანიელის ყურადრებისგან და თავლები მილულა.
-ძალიან გტკივა?_აილენის ამღრეულ თავლებს მიაჩერდა და მერე ისევ ხელს დახედა.
-ცოტა გამიარა._მანაც ამოიბურთყუნა და ეხლარა იგრძნო დამწვარი კვერცხის სუნი.ორივენი ერთად ახარხარდენ როცა, ტაფაზე აღარაფერი იყო დარჩენილი დამწვრობისგან.
-ესეც შენი სუპერ შემწვარი კვერცხი.._დაცინვით მიუგო დანიელმა და ტაფიდან პატარა დანახშირებული სავარაუდოდ კვერცხის მასა ამოიღო. ორივეს სიცილი წასკდა ამ სანახაობაზე. ბოლოს როგორციქნა გახსენდათ, რომ აილენს სასწავლებელში აგვიანდებოდა.
-მე მოვემზადები და წავიდეთ._უცებ ფეხზე წამოდგა აილენი და კერებისკენ გავარდა.
-აილენ..!_მაგრამ, დანიელის სიტყვამ შეაჩერა.
-გისმენ._უკან გამობრუნდა და მის წინ აიტუზა.
-ხომიცი, რომ.._სიტყვა არ დამთავრებინა ისე დაიწყო ახსნა განმარტებები აილენმა:
-ვიცი, რომ არასწრედ მოვიქეცი და ამისგამო სულ მცირე შენსგან ლინჩის წესით მაინც მიწევს დასჯა, და არაუმეტეს დაბმა. თუმცა.! მაქვს ერთი იდეა რაც მგონი შენთვისაც კარგია და ჩემთვისაც.. სასწავლებელში წავალ ოღონდ, ჩავიცვამ მუხლებამდე კაბას ჰა ჰა თუ აცდეს მუხლს 1-2 სმ-თი.როგორცკი დამიმთავრდება, დაგირეკავ და გელოდები შენ, არავითარი წასვლა კაფეებში და ბარებში._ბოლოს როგორც იქნა მორჩა ჩამოთვლას და დანიელის გაკვირვებულ სახეს შეხედა.
-ადამიანო იქნებ მე რაუნდა მეთქვა?!
-რაუნდა გეთქვა?_ტავი მოიქექა გამწარებულმა.
-რადა დღეს საღამოს სადმე გავიდეთ სასეირნოდ თქო. შენკიდე აქ ამერიკის ელშივით ჩამომიყალიბე წესები.._ისევ იუმორით აღსავსე ხმით უპასუხა და გადაიხარხარა.
-რაპრობლემა, შენსგარკულებაშივარ ჯიქურო.
-არა რა, მაინც რასულელია ეს გოგო.._აილენის ჩამონათვალი გაახსენდა და ისევ გადაიხარხარა.
ნახევარ საათში, კიბებზე მოფარფატე აილენის დანახვამ, კინაღამ დაახრჩო. ნერწყვი გრიგალივით მოსდგომოდა ხორხში და ლამის დაეხჩო ჯიქური.. ძვლივს-ძვლივობით გადააგორა მობჯენილი ნერწყვი და კიდევერთხელ აათვალიერა თხემიდან ტერფამდე აილენი..
-რამე მოხდა?_მის გაკვირვებულ მზერაზე აილენი ძალინ ნასიამოვნები დარჩა.
-აილენის ხმამ გამოიყვანა ბურუსში გახვეული დანიელი, არა ეს გოგო ნამდვილად გადარევს ამ ბიჭს.. მაინც რალამაზია.
-ჯიქურო შენგეკითხები.._ხელზე ხელით შეეხო და გონს მოიყვანა დანიელი.
-არა არაფერი, მაგრამ. ასეთი გამოპრანჭულიც, რომ არუნდა იარო სასწავლებელში ეგეც შეიტანე იმ შენს კანონებში კაი?_ძვლივს ძვლივობით მოაბა სათქმელს თავი და მანქანაში მოკალათებულ აილენს კიდევერთხელ ხარბად ააყოლა თავლი.
-ჯიქურო მორჩი ჩემს თვალიერებას და დაქოქე მანქანა თორემ დამაგვიანდება. ვიცი რომ კარგი საყურებელი ვარ მაგრამ რასვიზამთ._მისი მოკლე ჭკუთ ვითომ და დანიელი „მიაბანძა“-ო მაგრამ, ამით დანიელი საერთოდას არ მიბანძებულა.. პირიქით სიამოვნებს , გვერდით ასეთი ლამაზი გოგო, რომ ყავს. თუმცა გრძელ ენიანი.. და საშინლად ენერგიული, რაც ეს გოგო გამოჩნდა მის ცხოვრებაში ყველაფერი არირ-დაირია. საკუთარი თავისთვის სულ ვეღარ იცლის, საქმეებისთვის ხომ საერთოდ. მგონი ამ გოგოს გადამკიდეს, სულ ბიზნესზე უარის თქმაც მოუწევს. მაინც რარის ეს აილენ დევდაირიანი ასეთი , რომ ეს ბიჭი გააგიჟა და სულ მისი ყურადღების ქვეშ რომაა. რას გაუგებ ჯიქურს?! მისთვის, რომ გეთქვათ შენს ცხოვრებაში არის თუ არა ვინმე ვინც იმსახურებს შენს გვერდით ყოფნასო, ერთს ისეთ გადაიხარხალებდა შენს სიტყვებში ეჭვი შეგეპარებოდა რამე, ისეთი ხომარვთქვიო. მისთვის ქალი და მითუმეტეს მეორე ნახევარი სრულიად უცხო იყო.. იყო?! ხო რავიცი რაც აილენი გამოჩნდა მას შემდეგ სულ ამ გოგოს ფიქრებშია, და საკუთარ თავის ჭიდილში, რომ ეს გოგო სულაცარაის მისი შესაფერისი. ის ერთი ენაგატლეკილი გოგო რომლის მორჯულებაც თვით ადამსაც კი გაუჭირდებოდა. გონია, რომ ეს გოგო არ შეუყვარდება და არუნდა მისგან იგრძნოს გრძნობა რომელზეც გრძნობითვე ვერ უპასუხებს.. ყოველთვის ფიქრობდა, რომ ის ვერავის შეიყვარებდა. ანდა რასაჭირო იყო სიყვარული მითუმეტეს ცოლის მოყვანა.. ვერასდროს უგებდა თავის ძმაკაცებს, როცა ცოლი მოყავდათ მათ. არა იმას კი არა ამბობს, რომ ქალი საერთოდ არა საჭირო, არა ამას როგორ იტყვის განა მას არყავს „ერთჯერადი ქალები“, უბრალოდ ვერაფერს ხედავს იმაში კარგს რომ მოიყვანოს ცოლი მითუმეტეს, რომ აილენის ნაირი ცოლი. ფიქრების გასაფანტად თავი გააქნია და გაიღიმა.
-რაგაცინებს?_მისი ღიმილი აილენს არ გამოპარვია თავლთა ხედვიდან.
-ისე უბრალოდ._გასცა არცთუისე დამაკლმაყოფილებელი პასუხი და მანქანა სასწავლებლის წინ გააჩერა.
როგორცკი სასწავლებელთან მივიდა მაშინვე გადავიდა აილენი მანქნიდან. არცკი დამშვიდობებია. ანდა რა საჭირო იყო დამშვიდობება.. სულ რაღაც 5 საათში ისევ უნდა ნახოს.. მაგრამ, ამ 5 საათს როდის გაიყვანს ეგ უკვე არიცის. ფეხის კანკალით დგამდა თითოეულ ნაბიჯს იმის შიში, რომ შეიძლებოდა ის მხეცი „გოჩა“ დახვედროდა ოთახში. მისგან გასაკვიურიც კი არ იქნებოდა ეს საქციელი, გოგო ისე მიიყვანა სახლში და მასზე ძალის გამოყენება სცადა.. უარესად იგრძნო თავი, ამის გახსენებაზე.. კედელს მიეყრდნო და ქუთუთოები ერთმანეთს ისე მაგრად დაჭირა, რომ სიმწრისგან ცრემლებმა გაუპო სახე. არშეეძლო შესულიყო და მის უდარდელი გამომეტყველება დაენახა. ეს მასზე უარესად იმოქმედებდა..მობილური მოიმარჯვა და დანილეს დაურეკა.
-გისმენ აილენ_მანაც არდაყოვნა და მალევე უპასუხა. გოგონას ტირილის ხმა, რომ გაიგონა ყურმილში მაშნვე მოატრიალა მანაქანა და სასწავლებლისკენ დიდი სიჩქარით გააქროლა მანქანა. იქ მისულს აილენი ძალიან ცუდ მდგომარეობაში დახვდა, ფერი დაჰკარგვოდა, ხელები უცაახცახებდა და თვალებს ძვლივს ძვლივობით ახელდა. ხელში აიყვანა და მანქანაში ჩასვა. გვერდით მიუჯდა და მისი გამოფხიზლება სცადა, თუმცა აილენი გონს ვერ მოვიდა. მანქანას გაფრთრებით მართავდა, მისთვის შუქნიშანი სულაც არ არსებოდა, ეხლა მხოლოდ აილენზე დარდობდა. მალი’მალ გადახედავდა უგონოდ მისვენებულ აილენს და საჭეს მთელი ძალით უჭერდა ხელს. ეხლა იგრძნო, ეს გოგო რა დიდი ბედნიერებას ანიჭებს როცა, თავის ენას არ აჩერებს და სულ ტიტინებს. არასდროს გაუბრაზდება ოღონდ ეხლაც დაილაპარაკოს და თავლები გახილოს. სავადმყოფოში აილენი ხელშ აყვანილი მიიყვანა, საკაცეზე არ დააწვინა თავისი ხელით შეიყვანა ოპალატაში და საწოლზე თავისი ხელით დააწვინა. ექიმებმა ოტახის დატოვება სთხოვეს, მანაც აღარ გაუძალიანდა და დერეფანში გავიდა. დრო ძალიან იწელებოდა, აილენს მხოლოდ გონება ქონდა დაკარგული ეს ექიმები კი არადა არ გომოდიოდნენ პალატიდან. ნერვიულად დადიოდა წინ’უკან დანიელი. სადაციწო შეგლიჯავდა კარებს და შევიდოდა აილენთან. როგორციქნა, ინება ექიმმა გამოსვლა და დანიელისკენ წავიდა.. მამაკაცმა როგორცკი პალატიდან გამოსული ექთანი დანინახა მაშნვე საასთან გაჩნდა.
-რასჭირს აილენს?_მის ხმაშ იგრძნობოდა შიში, პირველად ცოვრებაში შეეშინდა ასე ძალიან, არასდროს, არ ყოფილა მის ცხოვრებაში ისეთი პრობლემა რომლის გადაჭრაც გასჭირვებოდა, ანდა მასთან შეჭიდება შეშინებოდა.

-აილენი, ისევ უგონოდა.. თუმცა მის სიცოცხლეს საფრთხე 1% კი არ ემუქრება, გოგონას რაღაც ძალიან აწუხებბს, იქნებ გაიხსენოთ, რამე პრობლემა ხომარაქვს?! ანდა რამე სტრესი შიშისა? ვინმემ რამე ხომარ დაუშავა?

-ეხლაღა გაახსენდა იმ ცხოველის ნამოქმედარი, გაახსენდა მისი კურსელი, რომ იყო ვინც მისი გაუყატიურება სცადა.. ხელი ისე ძალიან მომუშტა, მის მოვლილი კანიდან სისხლმა გამოჟონა, ამას არაპატიებდა.. არაპატიებდა აილენის ასეთ დღეში ჩაგდებას. აილენი პრობლემა მისი პრობლემაც არის და ამ პრობლემას ასე არდატოვებს.
თითოეულ ადამიანს უამრავი პრობლემა აწუხებს.ზოგი მათგანი რამდენიმე გზით შეიძლება გადაიჭრას, ზოგისთვის ერთი გზის მოძებნაც კი ძნელია. პრობლემას არ გააჩნია ცალსახა ამოხსნა. მისი გადაჭრის გზა კონკრეტული პირობებით უნდა მოხერხდეს. ხშირად ადამიანი ცდილობს არ იფიქროს პრობლემაზე, თვალი დახუჭოს მასზე. ეს, უკეთეს შემთხვევაში,გაადავადებს პრობლემის გადაჭრას ან კიდევ უფრო გაართულებს მას. პრობლემები შეიძლენა იყოს საზოგადოებრივი ან პირადული. შესაძლოა, გარკვეულ ეტაპზე, საზოგადოება ან მისი ნაწილი ვერ ხესავს ან არ აღიარებს პრობლემის სეიოზულობას. ცოდნა, ადამიანთა დამოკიდებულება და მონდომება ის აუცილებელი პირპობებია, რომელებიც პრობლემის გადაჭრას სჭირდება. დანიელიც ყოველთვის ცდილობდა პრობლემები, ჩხუბისა და ყოველგვარი შეურაწყოფის გარეშე მოეგვარებინა. თუმცა, ეხლა საქმე ღირსებას ეხება, აქ კი დანიელი არაფერზე ფიქრობს გარდა იმ პიროვნების კარგად შელამაზებაზე. არ, აპატიებს იმ გაიძვერას აილენის ასეთ დღეში ჩაგდებას. არ აპირებდა, ამ პრობლემის ასე მოგვარებას თუმცა გადაიფიქრა, ეხლა ისა, რომ შეიძლება ის უუკანასკნელი გაიძვერა შემოაკვდეს კიდეც. მანქანა სასწავლებლის წინ გააჩერა. საერთოდაც არ აინტერესებდა ეხლა, ლექციები რომ ტარდებოდა და ეგრეთ წოდებული „გაკვეთილზე“ შეჭრა კი მისი სტილი არა. თუმცა, როცა საქმე აილენს ეხება აქ დანიელი სრულიად უცხო და დაუნდობელი ხდება, არაფერი აინტერესებს გარდა იმ ნაბი*ვრის ნახვისა. კარები შეაღო და მაშნვე ყველას მზერა მისკენ იყო მიმართული.. გეფიცებით იცნო მისი არაკაცული გამოხედვით იგრძნო, რომ ისიქნებოდა.. სიბრაზემა უფრო დაუარა მთელ სხეულში და განგაშს ზარის ხმაც გაისმა.
-გამბედაობა ეყოს და ფეხზე ადგეს, ის ვინც გუშინ აილენთან ერთად იყო.._იმ ერთადერთს უყურებდ ადა სიტყვებს ის ამბობდა.. იცოდა, რომ ის იქნებოდა მაგრამ, აინტერესებდა გამბედაობა თუ ეყოფოდა და თვითონ თუ აღიარებდა.
-კიდევერთხელ ვიმეორებ, როგორც კაცს შეეფერება ის ემოიქცეს და დამელაპარაკოს, გუშინ აილენის გაუპატიურება რომელმა სცადა?!_ამ სიტყვების გაგონებაზე ყველას ფერი წაერთვა სახეზე.. ყევლამ ერთმანეთს გადახედეს და მხრები აიჩეჩეს. ის გაიძვერა კი ღიმის არ იშორებდა სახიდან.
-ოხ შე ნაბ****.._მის ღიმილნარევ სახეზე ისეთი მუშტი მიიღო, დანიელისგან რომ სისხლის ჩანჩქერი წამოუვიდა ცხვირიდან.. ხელი ჩაავლო „საროჩკაზე“ და სულ თრევა’თრევით გაიყვანა სასწავლებლის გარეთ.. ისე გამეტებით ურტყავდა ხელს სახეში, როგორც აილენის დასისხლიანებულ ტუჩის დანახვაზე ეტკინა გული.. მის სახეს კიდევ ატყვია ამ გაიძვერას დანარტყავი.. თავისი სისხლი, რომ ხელზე გადაედო მაშინ მოსცილდა და თავის ზედას შეაწმიდა მისი უნამუსო სისხლიც.. მანქანაში მოწყვეტით ჩაჯდა და ნაიკს დაურეკა.
-ნაიკ სადხარ?_ძამაკაცებს არასდროს თქოვდა დახმარებას, განა იმიტომ , რომ მათი დახმარება არ სჭირდებოდა არა პირიქით არასდროს ყოფილა საქმე მის ცხოვრებაშ რომ, ვერ მოეგვარებინოს, ეხლაკი ნაიკი ყველაზე მეტად სჭირდებოდა გვერდით.
-მოსკოვშ ვარ, გუშნ ჩამოვედი შენ?
-მეც, და მისმინე, სავადმყოფოში მივდივარ ეხლა, ხოდა მოდით რა ბიჭებმა.
-სავადმყოფოში რაგინდა მოხდა რამე?
-არა არაფერი, მე კარგად ვარ, მოკლედ გრძელი ამბავია როცა მოხვალთა გიხსნით.

^^^^

სავადმყოფოში მისულებს დანიელი ისეთ ფორმაში დახვდათ, თავისი ძამაკაცი თვითონაც კი ვერ იცნეს.. არასდროს ენახათ დანიელი ასეთი.! არც მაშინ დედა, რომ მოუკვადა.. განა არტკიოდა.. კი როგორაარა! მაგრამ დანიელი ასეთი იყო, არასდროს ამჟღავნებდა თავის დარდს, არასდროს აგრძნობინებდა სხვას, თავის გასაჭირს.
-დანიელ.!_გაკვირვებულმა დაუძახა სკამზე მჯდომ დანიელსრომელსაც თავი ხელში ჩაერგო და რაღაცაზე ფიქრობდა.
-ნაიკ!_მისმა დანახვამ ისე გაახარა.. როგორც არასდროს, ეხლა ყველაზე მეტად მისი გვერდში დგომა სჭირდება, მალევე მოვიდნენ დანარცენებიც.. გუგა დანიელის ყველაზე პატარა მეგობარი იყო, მეგობრებს შორის.. როგორც, ძმას ისე ღზდის.
-რაიყო დანიელ აქ რატომ ვართ?_იკითხა გუგამ.
მოკლეთ.. ბიჭებს მოუყვა მისი და აილენის ისტორია, როგორ გაიცნეს ერთმანეთი.. და დღემდე როგორ მოდიოდენ ერთად, მის პირველ კოცნაზეც კი მოუყვა, მოუყვა რა იგრძნო მაშინ როცა აილენს აკოცა. ეს იყო ყველაზე წმინდა კოცნა რაც თუ ოდესმე ქალისთვის უკოცნია, გრძნობით და გულიდან წამოსული სიტყვებით უყვებოდა თითოეულ დეტალს და ისინიც გაოგნებული უსმენდენ დანიელს.
-ძმა მგონი ეს შეყვარებულია.._ჩაილაპარაკა ვითომდა დანიელის ჩუმად მაგრამ, დანიელს რასგამოაპარებს კაცი.
-გუგა, ხომგითხარი, რომ შენ ყვეაზე ბოლომ უნდა თქვა ხოლმე სათქმელი და არა პირველმა.
-უფ, ვითომ რატომ?! თქვენზე 5 წლით პატარა ვარ და თქმის უფლება არ მააქვს, გიყვარს ის გოგო და ჩემსგან რაგინდა?
-გააჩუმეთ..

პ.ს. ოოო..! როგორც ხედავთ უკვე უჭირთ ამ ორს ერთმანეთის გარეშე გაძლება მაგრამ არც აღიარება სურთ... ყველაფერს შემდეგ თავებში გაიგებთ.. ველოდები შეფასებებს მიყვარხართ ყველანი და ბოდიშს გიხდით შეცდომებისთვის გადახედვა ვერ მოვასწარიი...!შემიფასეთ მაინტერესებს თქვენი აზრი..