-მაგ ბიჭს ჭკუიდან გადავიყვანთ-დამპირდა ლაშა და გველურად ჩაიცინა. მეც გავიცინე და თავი მხარზე ჩამოვადე. იმ ამბის მერე 1 კვირა იყო გასული რატი არ შემხმიანებია მე კი კვლავ მარტო ვარ სახლში, არ ფიქრობენ დედაჩემი და მამაჩემი აქეთ ჩამოსვლას. ისიც კი იფიქრეს კოჯორიდან იარეო მაგრამ სასტიკი უარი ვთქვი და ისევ მარტო ყოფნა ვამჯობინე.სკოლაში კი ჩვეულებრივად დავდივარ როგორც მეთორმეტე კლასელს შეეფერება. 2 თვეში გამოცდები მაქვს მაგრამ დიდად არ ვნერვიულობ. ვიცი რომ ჩავაბარებ.
#რატისთან
-ბიჭო რაარი ტოო, 1 კვირაა მგონი ეგრე დაბღვერილი დადიხარ-კვლავ წუწუნებდა ლევანი
-ვერ დაინახე? იმ ბიჭს ეხუტებოდა მთელი საღამო. რამდენიც არ უნდა ვიძახო ჩემი შეყვარებულიათქო და მისი მშობლები ვარწმუნო ის უყვარს.-ამოვიხავლე და თავზე ნერვიულად გადავისვი ხელი.
-აუ ტოო. ეგრე რომ დამენებებინა შენი დისთვის თავი ეხლა კაცმა არ იცის სად ვეგდებოდი მთვრალი სიყვარულისგან შეშლილი. მიდი ცადე, როგორც გინდა თავი შეაყვარე-ბეჭზე დამკრა მუშტი ლევანმა.
-ხო მაგრამ ის უყვარს-ამოვიბლუყუნე მე
-ნუ იქცევი უკანასკნელი *ლესავით შე*ემა. მიდი და როგორც გინდა გოგოს თავი შეაყვარე-შემომიღრინა ლევანმა და ფეხზე წამოხტა.
-უკანასკნელი *ლესავით შენიქცევი-გაბრაზებულმა მივახალე და სწრაფად გამოვვარდი სახლიდან. ღამე იყო მაგრამ ვიცოდი ელე სახლში მარტო იქნებოსა. არც შევმცდარვარ. კარზე ზარი დავრეკე თუარა 2 წუთში კარი წინსაფარ აფარებულმა ელემ გამიღო. უცნაურად შემომხედა თუმცა დავაიგნორე
-რაო ლაშიკოს ელოდებოდი?-ირონიულად ვუთხარი კარი მივკედე და სწრაფად მივიმწყვდიე კედელთან.
-დიახაც ლაშას ველოდებოდი-ნიშნისმოგებით მითხრა და ფქვილიანი ხელები ჰაერში ასწია რომ არ დავესვარე.
-9 კოცნა დამრჩება-ყურის ბიბილოზე ვაკოცე და ვნებიანი ხმით ჩავჩურჩულე ყურში. მალევე მოვიქციე ბაგეებს შორის ყური და ვაკოცე. მერე ლოყაზე გადავედი, ცხვირზე, ბოლოს ვნებიანად დავეწაფე მის ტუჩებს. მთელი მონდომებით და მონატრებული ვკოცნიდი ნაცნოვ და საოცრად საყვარელ ვარდისფერ ბაგეებს. ბოლოს ჰაერი რომ აღარ მეყო მოვშორდი და ყელში ვაკოცე.
-გამიშვი-დაიჩურჩულა და სწრაფად მკრა ხელი. ირონიულად ჩავიცინე მის ქმედებაზე და სამზარეულოში შევაჭერი. როგორც ჩანს პიცას აკეთებდა.
-აქ რაგინდა?-მკითხა და კვლავ გააგრძელა ფუსფუსი.
-მომენატრე-გულრწფელად და დაუფარავად ვუპასუხე და მაგიდაზე შემოვჯექი.
-მე მალე მივდივარ. მე და ლაშა კინოში უნდა წავიდეთ-მითხრა და პიცის ცომს სხვადასხვა სახის ინგრედიენტი დააყარა.
-ვაა-აღმომხდა ვითომდა "გახარებულს" და ირონიულად ჩავიცინე.
-მალე წახვალ?-მკითხა და თვალები გადაატრიალა
-ხო ჩემი მივიღე, მივდივარ უკვე-ავდექი და სწრაფად წავედი კარისკენ. უკან გამომყვა და გავედი თუარა კარი გადაკეტა. სადარბაზოდამ გასული არ ვიყავი ლაშა რომ შემოვიდა სადარბაზოშ

ი. მომესალმა და სწრაფად აირბინა კიბეები.
-გამახებთ როგორ უნდა კი ოში სიარული-გაბრაზებულმა ამოვიჩურჩულე და მანქანაში დავჯექი. ცოტა მოშორებით გადავაყენე რომ არ შევემჩნიე და თან დამენახა. 20 წუთში ჩახუტებულები გამოვიდნენ და BMWს მარკის მანქანაში დაჯდნენ
-ამას ხომ ჩემი მერსედესი ჯობია-გავიცინე მე და საჭე დავატრიალე. ამირანში მივიდნენ. რაღაც ფილმზე აიღეს ბილეთი. საბედნიეროდ მათ უკან რიგში ავიღე ბილეთი. პოპკორნი ვიყიდე და უკან დავუჯექი. საუბრობდნენ და იცინოდნენ თუმცა მაშინვე გაჩუმდნენ ფილმი რომ დაიწყო. გაღიმებულმა ამოვიღე პოპკორნი და ერთი პირდაპირ თავში ვესროლე ელეს მეორე კი ლაშას. გაოცებულმა გადმომხედა ელენემ
-აქრაგინდა?-გაოცებულმა დამიჩურჩულა
-გოგონი მიბრუნდით ფილმის ნახვაში ხელს მიშლით-ცოტა ხმამაღლა ვუთხარი,დავინახე როგორ გაწითლდა და ლაშას მიეხუტა. მაშინვე ვესროლე რამოდენიმე პიპკორნი და მანამ არ გავჩერდი სანამ არ მოშორდა. მთელი ფილმის განმავლობაში ვაწვალებდი ბოლოს გავედით თუარა გარეთ კვლავ მათ მანქანას გავყევი. დავინახე როგორ აკოცა ლოყაზე ელემ და ისე გადმოვიდა მანქანიდან. დავრწმუნდი თუარა რომ ანჯაფარიძე სახლში იყო სწრაფად გადავედი მანქანისკენ და იქვე გაჩერებულ ლაშას მინაზე მივუკაკუნე.
-რახდება?-მინა ჩაწია და უინტერესოთ მკითხა.
#ელენესთან
ჯერ კიდევ ვიცინოდი კინოს ინციდენტის გამო. სწრაფად გადავიხედე ფანჯრიდან და რომ დავინახე ლაშა და რატი რაღაცაზე გამწარებული საუბრობდნენ მაშიმვე სიცილი ამიტყდა
-ეგრე გინდა ვაჟბატონო შენ-გავიცინე მე და დაღლილი შევწექი ლოგინში. დილით კვლავ სკოლაში სადავ ლაშამ მომაკითხა. დავინახე ლიკას რატიმ მოაკითხა მაგრამ ლაშას მანქანისკენ წავედი.
-აუ გუშინ იმენა სერიოზულად მებაზრა ტო-გაიცინა ლაშამ.ლოყაზე მაკოცა და მანქანა დაძრა
-დავინახე.-გავიცინე მე
-ცოდოა-თავი გააქნია უკმაყოფილოდ
-მშია. სადმე გააჩერე. ჯანდაბას მე გადავიხდი-უკმაყოფილოდ ვუთხარი და კაფეზე ვანიშნე
-რათქმაუნდა შენ უნდა გადაიხადო ხო ხედაც რა შარში ვყოფ თავს. 1 ლუკმად არ ვეყოფი შენ რატის-გაიცინა და მანქანა გააჩერა. მალევე გაჩერდა ჩვენა უკან რატის მანქანა საიდანაც ლიკა და რატი გადმოვიდნენ
-ვაა, მოდით ერთად დავჯდეთ გავერთობით-გაიცინა ლიკამ და ხელკავი გამომდო.
-ლევანის დავურეკე ვუთხარი და მოვა-უემოციოთ თქვა რატიმ და კაფეში პირველი შევიდა. მალევე შევყევი მეც. ლაშას გვერდით დაცჯექი ისე რომ რატი წინ მეჯდა. შეკვეთა მივეცით და სანამ მოვიდოდა მანამ ლევანიც მოვიდა
-მალე უნდა ნახო ძამიკო ვინმე სადამდე უნდა გვეჯდე ეგრე მარტო?-ირონიულად ამოილაპარაკა ლიკამ და შეუმჩნევლად ჩამიკრა თვალი
-ვა ელე ლაშა და შენ ერთად ხართ?-ჩაგვეძია ლევანი
-ხო-დაუსასტურა ლაშამ.
-მოდი რა რატი ადგილი გამიცვალე, ჩემი ვიჭის გვერდით მინდა მე-უთხრა ჩემს გვერდით მჯდომმა ლიკამ რატის რომელსაც ლევანის გვერდით დაეკავებინა ადგილი. ადგები გაცვალეს მაგრა. არ შევიმჩნიე. მალე ლაშას დაურეკეს სამსახურიდან და წავიდა. ლიკამ მასწავლებელი მაქო და ლევანმა წაიყვანა, მხოლოდ მე და რატი ვიჯექით მე "უხალისოდ" ვჭამდი ის კი უბრალოდ ოჯდა
-ეგრე დაგამწუხრა შეყვარებულუს წასვლამ-ირონიულად მითხრა და წელზე ხელი მომხვია.
-გამიშვი-ვუთხარი დაბნეულმა და ვცადე ხელი მომეშორებინა.
-რატომ აკეთებ ამას?-ხრიწიანი ხმით დაიჩურჩულა მან
-რას ვაკეთებ?-ვითომდა გავიკვირვე მე.
-იცი, მიყვარხარ, შენ კიდეც იმ *ირთან ერთად დასეირნობ ის სკოლაში გაკითხავს და დღეს ვიგებ რომ ერთად ხართ-საოცრად ნაღვლიანი და ხრიწიანი ხმით თქვა და თვალი თვალში გამიყარა
-მე არმიყვარხარ, ის მიყვარს- ვიცრუე და თვალი ავარიდე
-ბოლო შანსი გაქვს, იცოდე თუ კვლავ იგივეს გამიმეორებ აღარასდროს გაგცემ ხმას და ვაფშე არც კი შევიმჩნევ შენს არსებობას-ამოიოხრა მან
-არმიყვარხარ-მისი გამწარებით სურვილშებტრობილმა ვერც კი მუვხვდი თუ რა ძალიან შევტოპე და პირდაპირ ვუთხარი.
-კარგი, გადავიხდი და შეგიძლია სახლში წახვიდე-ბოლო სიტყვები იყო რაც მითხრა, უხმოდ ადგა. ლოყაზე მაკოცა ფული გადაიხადა და მთელი სიჩქარით გააქანა მანქანა. მისი წასვლიდან 5 წუთში შემოვარდა ლაშა და გვედით მომიჯდა
-რაო?-იკითხა და ცრემლიან თვალებში შემომხედა.
-ჩემი ბრალია,ზედმეტად შევტოპე-ამოვიკნავლე და სწრაფად წამოვდექი ფეხზე. მითუმეტეს იმისა რომ ძალიან ციოდა მხოლოდ თხელი სვიტერის ამარა გავედი გარეთ და გავიქეცი. ვიცოდი აუცილებლად წაიღებდა ჩემს ნივთებს ლაშა ამიტომ არ მინერვიულა. უკვე ცრემლები ღაპა-ღუპით მცვიოდა და გაყინულ სახეს უფრო მიყინავდა. სიცივე ძვალ რბილში ატანდა მაგრამ არ მანაღვლებდა. მალევე სირბილისგან დაღლილი დავჯექი სკამზე და ცრემლები გაყინული ხელებით მოვიშორე. საბოლოოდ მხოლოდ ის მახსოვს სანამ თვალთ დამიბნელდებოდა ლიკას შეშინებული სახე და ბოლოს როგორ ამიყვანა ლევანმა ხელში. რომ გამოვიფხიზლე საავადმყოფოში ვიყავი, თავზე თვალებდაწითლებული ლიკა მადგა და უქვე კუთხეში ლევანი იჯდა.
-მისი ბრალია ხო?-ხმააკანკალებულმა მკითხა
-არა, პაატას გეფიცები თუ მისი ბრალი იყოს დამე-დავიჩურჩულე ხრიწიანი ხმით და თვალები უღონოდ დავხუჭე ისევ მაგრამ მალევე გავახილე
-მაღალი ტემპერატურა გაქვს მაგრამ სახლში წაგიყვანთ და ლია მოგივლის-მზრუნველად მუთხრა და თუბლზე მაკოცა. გავაფრთხილე ყველა მშობლებს არ უთხრათ ჩემი ამბავიმეთქი მაგრამ მაინც გაიგეს. ჩამოვიდნენ მაგრამ დედაჩემს არ მაკარებდნენ ორსულ ქალს გრიპი არ გადადოო, რატის ოთახში ვიწექი და თავს მამაჩემი და ლია დამტრიალებდა. უკვე 2 კვირა იყო ვერა და ვერ გამოვჯანმრთელებულიყავი წესიერად. რატი კი ერთხელაც არ მოსულა სანახავად. ლაშა და ლევანი კი თითქმის ყოველდღე დადიოდნენ. სუსტი იმუნიტეტის გამო ძალაგამოცლილი ვიწექი ლოგინზე და თვალები მებლიტებოდა. უკვე მარტის შუა რიცხვები იყო და მინდოდა მალე ფამოვჯანმრთელებულიყავი. თმებიც იმხელა მომეზარდა უკვე წინ რომ გადმოვიყრიდი თვალევში მეფხატებოდა. მისაღებში ხმაური გაისმა. ლიას ღშფითებული შეძახილები მესმოდა თუმცა ყურადღებას არ ვაქცევდი. მალევე ითახში სახეწაშლილი და გაფითრებული ლიკა შემოვიდა.
-რამოხდა?-ვკითხე ლიკას სისტი ხმით და მისკენ გადავბრუნდი
-რატიმ ცოლი მოიყვანა....