მზის სინათლე თვალებში უჭვრიტინებდა ქალს . მან ჯერ ერთი თვალი გაახილა შემდგომ მეორე გაუნძრევლად იწვა და ათვარიელებდა გარემოს . ნუთუ მოვკვდი ? და ეს ვერ შევიგრძენი ? სიკვდილი ვერ შევიგრძენი ? აა ქალს უნდოდა წამოდგომა მაგრამ რაღაც აწვებოდა წამოდგა ოდნავ და მამაკაცის სახე დაინახა რომელიც ნახევრად მის მხრებს აწვებოდა .
გაეღიმა
-უკაცრავად
მამაკაცმა ამოიხვნეშა და წამოდგა
-დილამშვიდობისა ქალბატონო
-თქვენ ვინ ხართ ? ან აქ საიდან მოვხვდი ?
-მე რავიკი ვარ შეგიძლიათ მხოლოდ სახელით მომმართოთ
-გასაგებია
-ხოლო, თქვენ ?
-მე ...მე ... მე ჩემი სახელიც კი არ მახსოვს ...
-იქნებ გამანდოთ თქვენი ისტორია ?
-არც ჩემი ისტორია მახსოვს მე მხოლოდ ვცხოვრობ ერთ პატარა უსიცოცხლო ქოხში და ქოხთან ახლოს ქუჩის ბოლოს დედაჩემის საფლავია , დედაჩემი ძალიან კეთილია მე ის ძალიან მიყვარს
-ჰო მაგრამ თუ დედათქვენი გახსოვთ ესეიგი დანარჩენიც უნდა გახსოვდეთ
მამაკაცმა თან ქალის მაჯა დაიკავა მას დასჩერებოდა , ის იმდენად მისუსტებული იყო ..
-არვიცი .. არვიცი...
კარგით არაფერი მითხრათ მე ძალიან მშია , იქნებ თქვენც ? ჩემთან ერთად ისადილებთ ?
-არვიცი , მე ძალიან მცხვენია
-ვერაფერს ვხედავ სასირცხვილოს
-კარგით , გმადლობ რავიკ..
-ხო , მაგრამ მე თქვენი სახელი არვიცი როგორ მოგმართოთ ?
-ალბად ჟოზეფი ..? არვიცი
-მადამ ჯოზეფ , ცოტაც დამელოდეთ
რავიკი გავიდა, ხოლო როცა შემოვიდა თან მოაყოლა ყავა და ნამცხვარი
-მიირთვით
-ძალიან დიდი მადლობა
-კი მაგრამ რისთვის ?
-სულ რაღაც 1 კვირაა არაფერი მიჭამია
-შეგიძლიათ დარჩეთ ჩემთან სანამ, თქვენს წარსულს არ გაიხსენებთ
-ხო , მაგრამ ეს შესაძლოა ?
-რათქმაუნდა ! თქვენთვის ლამაზი ოთახიც კი მაქვს ზუსტად თქვენნაირი ლამაზი ლედისთვის ,შესანიშნავი ოთახია იმედი მაქვს კმაყოფილი დარჩებით .
-როგორ თუ არა ? მე ხომ ქოხში ვცხოვრობდი და საწოლიც კი არ მქონდა ?
-ნუ იტყვით შეგიძლიათ აქ დარჩეთ მუდამ !
-კი მაგრამ ამხელა რისკზე რატომ მიდიხართ ? მე ხომ თქვენთვის არავინ არ ვარ და არაფერს წარმოვადგენ ?
-უკვე წარმოადგენთ მადამ ჟოზეფ ! თქვენ ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი იქნებით თუ ამას დათანხმდებით
-ქალს უკვირდა ასეთი ლამაზი მამაკაცს ჩემთან რა უნდაო ? უკვირდა
-ძალიან მომეწონა სადილი ბატონო რავიკ დიდი მადლობელი ვარ .
-წამობრძანდით თქვენ ოთახს განახებთ
-რათქმაუნდა
მამაკაცი წინ მიდიოდა ქალი კი უკან მიედევნებოდა მამაკაცი კიბის საფეხურებს აჰყვა და ქალს ხელი გაუწოდა , ქალმა ჩასჭიდა და მაღლა მეორე სართულზე ავიდნენ. კაცმა სულ პირდაპირ დიდი კარები გამოაღო , ქალი გაოგნდა
-ოუუ რა სილამაზეა
-ეს ოთახი თქვენია ! მასში არავის უძინია თქვენ პირველი ხართ და "ალბად უკანასკნელი" ბოლოს ჩუმად მიაყოლა
ქალი შევიდა და თვარიელება დაიწყო , კარადა გამოაღო
-ოო რა ლამაზი კაბებია
-მე გავალ თქვენ მოწესრიგდით და მერე ვახშამზე დაგპატიჟებთ
-კარგით გმადლობ
ქალი მივიდა ახლოს დააკვირდა ბაგეებთან ახლოს მივიდა შემდეგ კი მოსწყდა და კარები დაკეტა .
-ოუუ დედიი ეს შენი დამსახურებაა
ის სააბაზანოში შევიდა და რომ გამოვიდა ღრუბელივით თეთრი და ქერა ლამაზმანი გამოვიდა რომელიც, სულ რაღაც 20 წუთის წინ შავი და შავგრემანი იყო . მან თეთრი მოკლე კაბა ჩაიცვა რომელიც სულ თვლებში იყო , თმები ცამოივარცხნა ბანტით შეიკრა ფეხზე კი ლამაზი თეთრი მაღლები ჩაიცვა .შემდეგ კი სარკეში ჩაიხედა
-ნუთუ ეს მე ვარ?
-ნამდვილად?
თვითონაც კი უკვირდა ისეთი ლამაზი იყო გაოგნდა
-ალბად მეჩვენება
კარებზე კაკუნი გაისმა , ქალმა კარები გააღო და რავიკი შემოვიდა
-ოო ღმერთო ჩემოო
ქალი მივიდა გამოეცეკვა და შემდეგ ჩაეხუტა , კაცმა მისი თავი ვერ დაიმორჩილა და თვითონაც შემოჰხვია ხელები
-ახლა კი ისეთ ადგილას წავალთ სადაც შემ ძალიან მოგეწონება
უთხრა და ოქროსფერ თმებზე ხელი გადაუსვა .