დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს ველოდებოდი, ნერვიულობისგან გალურჯებული ხელებს ვისრესდი, მხოლოდ მაშინ წამოვდექი,როდესაც ნიკა მომიახლოვდა..

-აბა როგორ გრძნობს პრინცესა თავს?
-ეხლა გაგახსენდი ხო?
-ეე გოგო თავს ნუ იფასებ და ნუ მენაგლები!
-უბრალოდ გითხარი!!
-ნერვიულობ?
-მეტყობა რამე ნერვიულობის?
-კი..(ხელი მომკიდა ხელზე) სულგაყინულიხარ
-ჰო მეშინია
-დამშვიდდი, ხომ იცი ყველაფერი კარგად იქნება.. მოდი ჩემთან და დაწყნარდი.. მე შენთან ვარ..

პირველი ჩახუტება, ხანგძლივი დროით.. მანამდე მეხუტებოდა სანამ ჩემი სახელი და გვარი არ ამოიკითხეს, სანამ შევიდოდი კი შუბლზე მაკოცა..
1 საათის შემდეგ გამოვედი, დამწუხრებული სახით და კარებთან დავდექი..

-ქეთ რამოხდა?
- ...
-ქეთა ნუმაშინებ ამოიღე ხმა, რატომ ტირი..
-ნიკა....
-რახდება! მითხარი სწრაფად
-ჩავაბარეეეეეეეეე (გახარებული მისგულს მივეკარი და რაც ძალა მქონდა ჩავეხუტე)
-ჩემი ჭკვიანი გოგო, ახლა უკვე მეათე კლასელი ხარ, აბა რა საჩუქარი გინდა?
-აჰაჰ არმინდა მადლობა არაფერი..
-ნუ მეწინააღმდეგები.. კაფეში წამო და მერე რასაც გინდა იმას გიყიდი..

ხმის ამოუღებლად წავყევი, მთელი გზა გაჩუმებული ვიყავი, როცა დავსხედით და შევუკვეთეთ რაც გვინდოდა დუმილი მე დავარღვიე..

-ნიკა
-ჰო
-რატომ არ მელაპარაკებოდი ამდენი ხანი?
-იმიტომ რომ არ მინდოდა მომზადებაზე ხელი შემეშალა, მინდოდა ყველაფერი კარგად ყოფილიყო და არც იფიქრრო რომ იგივეს აღარ ვგრძნობ..
-გასაგებია..
-(ჩუმი ჩაცინება, საყყვარელი ღიმილი) და შენ რა გეგონა?
-ამ არაფერი.. აუ ნიკაა
-გისმენ
-შეიძლება რაღაც გითხრა?
-მიდი აბა
-მიყვარხარ!
-რა? კიდეგაიმეორე აბა
-მიყვარხარ თქო!
-სიზმარშივარ?
-არა სულელო ცხადში.. მართლა, უბრალოდ ამ დროის განმავლობაში მივხვდი რომ უშენოდ სუსტივარ..
-მეც მიყვარხარ ჩემო პატარა.. (ხელი ხელზე მომკიდა და გამიღიმა)

პირველი სიცოცხლე დედამ მაჩუქა, მეორე ნიკამ! ვიღაცის სიყვარული ხომ თავიდან დაბადებას ნიშნავს..
ამ დღის შემდეგ ყოველდღე მაკითხავდა და ცდილობდა უფრო მეტი სიყვარული გადმოეცა, ჩვენი მშობლებიც ჩვენი ბედნიერებით ხარობდნენ, ასერომ მათი მხრიდან არანაირი წინააღმდეგობა არ გვქონია..
ზაფხული ერთად გავატარეთ, მხოლოდ ჩვენ ორნი, მხოლოდ სიყვარული და უსასრულო დრო..
სკოლისპერიოდი უკვე ორივესთვის სასიამოვნო იყო, ახალწელს ზუსტად 00:00-ზე მასჩავეხუტე და ორივემ ერთდროულად ვთქვით რომ ერთმანეთი გვიყვარდა..

წლები მალე და ერთად ყოფნაში გადიოდა, უნივერსიტეტის დროც მოვიდა, ორივე ერთ ფაკულტეტზე მოვხვდით, აქაც ერთად, სკოლაშიც ერთად ვიყავით, მერე სახლშიც ერთად ვიქნებოდით....
ყოველთვის ვცდილობდი მისთვის რამე მესიამოვნებინა, ისიც ამისთვის ყველაფერს აკეთებდა და უნივერიტეტიდან როგორც კი გამოვედით, ეზოში ბუშტები დამხვდა, რომელსაც ეწერა "ქეთა მიყვარხარ"
არვიცი როგორ ავხსნა ამ დროს რა ვიგრძენი...

-აბა ჩემი გოგო ბედნიერია?
-უზომოდ..
-ძალიან კაი..
-ჩემიბიჭი! ჩემიქმარი
-ჩემოცოლო, სახლში მიგიყვან..

თითქმის ყოველთვე და სტუდენტობის პერიოდში წელიწადში რამოდენიმეჯერ ასეთ რაღაცეებს აკეთებდა, მეც რათქმაუნდა მინდოდა ბედნიერი ყოფილიყო, ყვეალზე მეტად კი ბოლო წლის ბოლო სიუპრიზი დამამახსოვრდა.. მყუდრო ბარში დამპატიჟა..

-მოკლედ ქეთ მისმინე საქმე მაქვს
-რა საქმე ცხოვრება?
-ბევრი ვიფიქრე და მგონი ასე აღარ შეიძლება, მე ესეთი ურთიერთობა აღარ შემიძლია..
-რა? როგორი?
-აი ასეთი როგორიც ახლა გვაქვს, გამიგე გთხოვ რა..

თვალები ამიცრემლიანდა და განვაგრძე..

-გასაგებია! ანუ შენიცხოვრებიდან უნდა წავიდე.
- .............
-კარგი როგორც გინდა, მაგრამ შეგიძლია ამიხსნა რატომ?
-არ შემიძლია ასეთი ურთიერთობა
-კარგი მშვიდობით და იცოდე რომ მიყვარდი, მიყვარხარ და მეყვარები სულ!

ფეხზე წამოვდექი და გასასვლელი კარისაკენ გავეშურე როცა დამიძახა..
-ქეთ!!
-(უკან მოვიხედე, იმხელაზე დაიძახა ყველა ჩვენ გვიყურებდა) რამოხდა?
-ცოლად გამომყვები?
-რაა?
-ჰო ცოლად გამომყვები? შენთან სერიოზული ურთიერთობა მინდა, და აღარ მინდა შეყვარებულობანა..
-(ავტირდი, გავიქეცი და ჩავეხუტე, ცოტა დაწყნარების შემდეგ კი ძამოვიძახე "რათქმაუნდა" .. ყველა ტაშს გვიკრავდა, მე კი მის გულის ცემას ვუსმენდი)


------

ქორწილის დღე ახლოვდება, მეჯვარეები გვყავს, ბეჭდები გვაქვს, სამოსელი შერჩეულია, მხოლოდ ქორწილი დარჩა..
თეთრი კაბა, მისი ღიმილი და ჯვრისწერა..
ღმერთო ჩემო სასწაული იყოო!!
ჩემი ბედნიერება, ჩემი მეორე სიცოცხლე რომელიც უფალმა მაჩუქა უკვე ჩემი ქმარი იყო.. ისე რა მაგარი სიტყვაა "ქმარი"..

ორივე ვმუშაობდით, ბედნიერად ვიყავით მაგრამ უფრო მეტად მაშინ შემიყვარდა როცა გავიგე რომ ფეხმძიმედ ვიყავი..
ეს რომ გაიგო სიხარულისგან გული წაუვიდა და გაითიშა, რამოდენიმე წუთში კი როცა რეალურ ცხოვრებას დაუბრუნდა სიხარულით სადღაც დაფრინავდა..

ტყუპები, გოგო და ბიჭი, მშობიარობა, ლიზი და საბა! ჩემი პატარები და ჩემი ქმარი!
ცხოვრებაში როგორც წესი ქალს 3 სიცოცხლე ყავს..

დედა/მამა- ადამიანები რომლებიც ზრდიან..
ქმარი-ვისაც უყვარს და სიცოცხლის ბოლომდე ეყვარება
შვილები- ქმრის სიყვარულის ნაყოფი.. ოჯახის ყველაზე დიდი სიხარული და პატარების პირველი სიტყვა "აღუ" "დედა"...

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე... ჩემი ოჯახი და ჩემი სიყვარულები...

(დასასრული)

-----

პ.ს აბა როგორ მოგეწონათ? ხვალ ან ზეგ ახალ ისტორიას დავიწყებ, საინტერესო და იდუმალებითმოცულიიქნება და იმედია იმასაც წაიკითხავთ.. იაქტიურეთ რა გთხოვთ..