წლები მალე გადიოდა, მე-7 კლასი, გაზრდილი მე და ნიკა.. ჰო ნიკა არ მოგესმათ.. ამდენი წლის შემდგ ერთმანეთს შევხვდით, ჩემს პარალელურ კლასსში იმყოფებოდა, უფროსწორედ ის მე-8ში იყო.. ჩვენი დილა ყოველთვის ასე იწყებოდა..
-აბა ჩემო პატარა მეგობარო ვინმე ხომ არ გაწუხებს?
-ნიკა არავინ
-ხო მაგრამ ადრე გაწუხებდა ერთი..
-ვინ??
-მე -და ჩუმად ჩაეცინა..
-ა ჰო მახსოვს, სიმართლე გითხრა ვერ გიტანდი მაგ პერიოდში
-სამაგიეროდ ეხლა ვარ ძაან საყვარელი -ისევ ჩუმი ჩაცინება..
-გეტყობა!!.. კარგი უნდა წავიდე..
გაკვეთილზე შევედი თუარა გვერდით კლასიდან ყვირილი მოისმა.. ჩემი მასწავლებელი გავიდა და ახალი ამბავი მოგვიტანა.. ნიკას მისი დამრიგებლისათვის სკამზე ჭიკარტი დაუდია..
სკოლიდან არ გარიცხეს მაგრამ სუსტი დატუქსვა მიიღო..
-ხო ნამდვილად საყვარელიხარ (მე)
-რა არვარ? იცი რა კარგად დავდე ის ჭიკარტი?
-არ ვიცი და არც მაინტერესებს..
-რო გაიზრდები უნდა დაგელაპარაკო რა
-ჰაჰა როგორ?
-ნუ მენაგლები და დროზე სახლში.. დედა გელოდება!
სახლში მისვლლის თანავე გამოკითხვებით ამავსეს, თუ როგორი იყო დღე სკოლაში, მე კი როგორც ყოველთვის ყველაფერი მოვუყევი, შემდეგ კი სამეცადინოდ გავედი..
---
რამოდენიმე დღე ისე სწრაფად გავიდა ვერც კი მივხვდი რომ სკოლა მთავრდებოდა და მე-8 კლასელი ვხდებოდი.. ზაფხულში დასვენებას უკვე ვგეგმავდი და სულ რამოდენიმე დღეში მე და დედამ კოჯორში ამოვყავით თავი.. კარგად ვერთობოდით სანამ ჯოჯოხეთი არ დაიწყო..
დიდი სახლი იყო ამიტომ ნიკა და დედამისიც ჩვენთან ისვენებდნენ..
სხვა დღეებისაგან განსხვავებით ნიკა ჩემს მიმართ დაწყნარებული იყო და ცდილობდა თბილად მომქცეოდა, თავის პლედს და მოსახვევს ყოვლთვის მაძლევდა,
საჭმელს ხშირად თავის ხელით მიმზადებდა...
-ასე რატომ იქცევი?
-როგორ ესე სიხარულო?
-თბილად..
-იმიტომ!! იმიტომ რომ მიყვარხარ!!
-ვაიმეეეეეეეეეეე
-რაიყო?
-რა აფერისტი ხარ
- ყველა წმინდანს გეფიცები არ გატყუებ ქეთი, ბავშური სიყვარული მხოლოდ ერთადერთია..
-ცოტახანი გადი და დამტოვე რა..
-კაი..
მიწევდა ფიქრი იმაზე რაც ნიკამ თქვა, რახდებოდა ჩემს თავს? არ ვიყავი მისდამი გურგლილი მაგრამ არც ვგიჯდებოდი და სიყვარულს დიდად არ ვაფრქვევდი.. მხოლოდ დრო მჭირდებოდა ამ ყველაფერში გასარკვევათ..
იგივე საქციელს ისევ აგრძელებდა.. მისი სითბო გულს მითბობდა და სადღაც სიღრმეში აღწევდა..
-ქეთი მოემზადე..
-რამოხდა?
-მივდივართ
-სად???
-მთაში..
-იქ რაგვინდა?
-სულიერი სიმშვიდეა და ულამაზესი ბუნება..
-აქაც კაია ..
-არა.... გიტაცებ.. !!

(თავი 3)
-რა მიტაცებ? შენ სულ გაგიჯდი ხომ?
-არა ჩემო სიცოცხლე არ გავგიჯდი, მიყვარხარ ხვდები? მიყვარხარ
-რა დავაშავე!
სამზარეულოში მშობლებთან გავიდა და გამოუცხადა რომ ვუყვარდი, უჩემოდ ვერ ძლებდა და ჩემი მოტაცება უნდოდა..
რათქმაუნდა დაიბნენ მაგრამ ზედმეტი არ უფიქრიათ, ორივემ უარი განაცხადა, მე კი ბავშურად ენა გამოვუყავი და საძინებელში შევედი..
დღეები ისე გადიოდა რომ არ ვაქცევდი ყურადღებას, ვცდილობდი თავი ამერიდებინა, არ ველაპარაკებოდი, არ მინდოდა უფრო დამეძაბა სიტუაცია..
ზაფხული ჩვეულებრივად მიიწურა, აგარაკიდან წამოვედით და ჩვეულ რიტმს დავუბრუნდით..
ნიკა ჩემს სკოლაში აგრძელებდა სიარულს, მე-9 კლასი და გამოცდები წინ მელოდა, ასერომ არავის თავი და არავის ნერვები არ მქონდა, მხოლოდ სწავლა და სწავლა..
ერთადერთი რაც მაკვირვებდა ის იყო რომ ნიკა ახერხებდა დავენახე მაგრამ არ მოსულიყო, არ გამომლაპარაკებოდა და ამავდროულად ჩემზე ყველაფერი იცოდა..
-ამას როგორ ახერხებ?
-რას?-და თან უინტერესოდ ფურცლავდა წიგნს..
-იმას რომ ჩემზე ყველაფერი იცი
-არაა შენი საქმე.. გამოცდები გაქ წლისბოლოს ასერომ მოემზადე..
თავს ახლა ის მარიდებდა, მეგონა აღარ ვუყვარდი მაგრამ ეს მხოლოდ ჩემი მოსაზრება იყო..

-----

პ.ს მოკლედ ბავშვებო დაგიბრუნდით, ბოდიში სოფელში ვიყავი და ვერ ვდებდი.. მომენატრეთ და მიყვარხართ ყველა, მადლობა ვინც ამ ისტორიას კითხულობს და რავი, მომავალი ისტორიის სცენარი ასევთქვათ შექმნილი მაქვს და ამის დასრულების შემდეგ უფრო საინტერესო და "იდუმალებით მოცულ" ისტორიას შემოგთავაზებთ..