ორშაბათი დღე იყო საშინლად წვიმდა ნიკამ მომწერა დამელოდე მანქანით გამოგივლიო რათქმაუნდა დავთანხმდი
არ ვიცი როგორ მაგრამ ურთიერთობა გამოგვისწორდა უფრო მეტიც ნიკუშას ისე არ ვუყურებდი როგორც საბას გიოს ან დანარჩენებს ვგრძნობდი რომ ნიკასთან სხვანაირი ურთიერთობა მქონდა
მომწერა უკვე მოვედი და ჩამოდიო
ჩანთა ავიღე დედიკოს დავემშვიდობე და სადარბაზოდან გავედი როდესაც მანქანაში ჩავჯექი გადამკოცნადა გაზს ბოლომდე მიაწვა
-მარი და საბა რას შვებიან როდის ჩამოდიან?
-მარიმ მითხრა ზეგ მოვდივართო
-კარგია
-ხოო შენ რას შვები მოემზადე ტესტებისთვის?
გაკვირვებულმა გამომხედა
-რა კითხვებს სვავთ ქალბატონო ბარბარე?
-ხოო კაი ვიცი და გადაგაწერინებ აბა ისე ხო არ დაგტოვებ არა

მესამე გაკვეთილი უნდა დაწყებულიყო ტესტები გვქონდა
დედამ დამირეკა დღეს მორიგე იყო
ხოო მართლა დედა ექიმია სულ ახლახანს დაიწყო მუშაობა
დავემშვიდობე თუ არა ზარი დაირეკა და მასწავლებელიც შემოვიდა
მთელი ამ ხნის განმავლობაში ნიკამ შემაღონა
"აუ ხელი გაწი რა მეფარება" "თმა გადაიწიე ხელს მიშლის" " დარწმუნებული ხარ რომ სწორად წერ" და მსგავსი ფრაზები
როგორც იქნა 7 გაკვეთილი დამთავრდა და სახლში წამოვედით
-არ ამოხვალ?
-არ მინდა რომ შეგაწუხოთ
-მარტო ვარ
-კარგი მაშინ სულ ცოტახნით
-ყავას დალევ?
-კი ოღონდ უშაქრო
-ვიცი
ყავა მოვიტანე დანიკას პირისპირ დავჯექი
-19 -ის ხარ ხომ?
-ხო
-და მეთერთმეტე კლასში?
-გრძელი ამბავია
-მომიყევი რა ძალიან მაინტერესებს მე არსად არ მეჩქარება
-მკვდარი დავიბადე
-რაა.....
-ხოო დედა მშობიარობას გადაყვა 3 წელი ვიწექი საავადმყოფოში ამ სამი წლის მანძილზე მამაჩემთან ყოველ წელს მიდიოდნენ ერთი და იგივე კითხვით
-აპარატი ხომ არ გამოვრთათ
მამაჩემი კი იმედს არ კარგავდა სამი წლის მერე გამოვძვერი მერე სამი წლის ბავშვთან შედარებით გინებრივად სუსტი ვიყავი 3 წლის შემდეგ მამაჩემმა გადაწყვიტა ოპერაცია გამეკეთებინა გავიკეთე და კიდევ ერთი წელი ვიწექი საავადმყოფოში რომ გამომწერეს დეკემბერი იყო უკვე და მეორე წელს შევედი სკოლაში ისე რომ ბაღშიც კი არ მივლია მიჭირდა ბავშვებთან ურთიერთობა ამიტომ მასწვალებელმა მართო დამსვა სიმართლე გითხრა ძალიან გამიხარდა ასე მერჩივნა
ყოველთვის ვამბობ რომ სიცოცხლე მამამ მაჩუქა იმის წარმოდგენაც კი მზარავს მამაჩენს ზუსტად 12 წლის წინ დადებითი პასუხი რომ გაეცა
-გაჩუმდი ეგ მეორედ აღარ გაიმეორო ღმერთს მადლობა შესთხოვე რომ ცოცხალი ხარ
-ყოველ ღამე ვუხდიღმერთს მადლობას
არ ვიცოდი თუ დედა არ გყავდა ვწუხვარ დედაშენის გამო
-ხოო რაღაცით ვგავართ ერთმანეთს არა?
ისეთი თვალებით შემომხედა ცრემლები მომადგა
-გენატრება?
-რა?
-ვინ ბარბარე ვინ მამაშენი გენატრება?
-ყველაზე მეტად
-რა არის არა ცხოვრება მამაჩემმა სიცოცხლე მაჩუქ მე კი საყვარელი ადამიანი მოვუკალი
-ეს ხომ შენი ბრალი არაა
-ვიცი მაგრამ ძალიან მიჭირს მამაჩემს თვალებშიც კი ვერ ვუყურებ წესივრად
-მესმის შენი
-კარგი გვეყო თორე სადაცაა ავტირდები (გაიცინა)
-სასიამოვნო იყო შენთან საუბარი
-კარგი მე წავალ ხო?
-კარგი
ადგა მომიახლოვდა და ჩამეხუტა მერე თავზე მაკოცა
ჟრუანტელმა დამიარა იგრძნო და ჩაეცინა
-ნახვანდის ნიკუშ
-დროებით ადგა და წავიდა
მეკი მე მწარედ ავტირდი მაშინვე მარის დავურეკე
-მარი შენ ხარ?
-ხოო რა იყო რა ხმა გაქ
-მიყვარს მარი მიყვარს
-ვინ გოგო
-ნიკუშა ჟღენტი


ესეც მეოთხე თავი შემიფასეთ