გამარჯობა მე მია ვარ და მსოფლიოში ყველაზე მაგარი სამეგობრო მყავს.არ ვიცი სად,როგორ ან რანაირად შევიყარეთ ერთად ამდენი გადარეული.ზოგჯერ იმდენს ვსვამთ რომ ვიღვიძებთ ვის სახლში ვართ არ გვახსოვს.ერთმანეთის წაკბენებზე ვაფრენთ მაგრამ მაინც მუდამ ერთად დავდივართ დილით ყავასაც კი ერთად ვსვამთ ამოჩემებულ კაფეში თქვენ წარმოგიდგინეთ იქ ცალკე დიდი მაგიდა აქვთ გამოყოფილი რა თქმა უნდა ერთ კაფეში ათი გადარეული თინეიჯერი რომ შევა რა მოხდება..ამიტომ სხვა კლიენტებისგან შორს გვსხამენ ადრე არ მოგვწონდა საზოგადოებისგან რომ გვყოფდნენ მაგრამ მერე მივხვდით ეს ჩვენ ვიყავით საზოგადოება და სხვების საუბარი არ გვჭირდებოდა და ახლა თავს მაგრად ვგრძნობთ.
არა არ იფიქროთ რომ ერთმანეთთან ნარკოტიკები ან მოსაწევი გვაკავშირებდეს არა!პირიქით სამეგობროში წესები გვაქვს და ამ წესებს ვერავინ გადააბიჯებს.
ადრე მხოლოდ 4-ნი ვიყავით მე,ლიზი,სანდრო და გიო მერე მოვიდნენ და მოვიდნენ.
იმდენ პრიკოლ სიტუაციას ვქმნით ქუჩაში რომ ყველა გვცნობს ყველა კუთხე კუნჭლში შეგვიძლია ჩვენი ყიჟინა ავტეხოთ და გავამხიარულოთ.
ერთმანეთს ვართობთ ვეხმარებით გვერდში ვუდგავარდთ.აი დალევაზე კი უერთმანეთოთ წვეთს არ ვსვამთ ეს წესი თავიდანვე შედგა როცა მხოლოდ ოთხნი ვიყავით იმ დღეს განგებამ შეგვახვედრა ერთმანეთს ოთხივენი ნასვამები ვიყავით და ერთმანეთს უბრალოდ ერთ კაფეში შევეყარეთ სადაც ‘’პახმელიაზე’’ყავით ვცდილობდით გამოსვლას.აი ის დღე არ დაგვავიწყდება სანდრომ თქვა მარტო ვარო და მის სახლში ავედით იმდენი დავლიეთ დილით ერთმანეთის სახელები არ გვახსოვდა.
მე მგონი ერთნაირადაც ვაზროვნებთ ყველა ერთ დროს შევდივართ ფეისბუქზე და ისე ვერთობით როდის გვეძინება კლავიატურაზე ვერ ვხვდებით.
შემიძლია კიდევ ბევრი რამ მოვიგონო მაგრამ სკოლაში მეჩქარება დამამთავრებელ კლასში ვარ.ვერ ვიტყვი სწავლით თავს ვიტეხ მეთქი მაგრამ კარგად ვსწავლობ არ ვარ შკოლნიკი და ამის გამო რამდენჯერმე დირექტორის კაბინეტში მომიწია სტუმრობა (შატალოები და გაკვეთილის გაცდნენები რა თქმა უნდა ასევე ფანჯრიდან ქაღალდების სროლა და სხვა ათასი ხულიგნობა)
-დე მე მივდივარ
დავუძახე დედაჩემს ნონას და კარი გავიჯახუნე ერთი სული მაქვს მეგობრებს როდის ვნახავ.
ლიზი და მარი მომენატრა შაიც რა თქმა უნდა ბიჭებმა უკვე დაამთავრეს და უნივერსიტეტში’’სწავლობენ’’ ამასაც თუ სწავლა ქვია სულ ჩვენთან არიან.
-მია მია
ჩემსკენ ისე გამოექანნენ ლიზი და შაი თითქოს ერთი წლის უნახავი ვყავდი
-ხალხნო მარტო 3 კვირაა არ მინახიხართ დანარჩენ დღეებს სულ თქვენთან ვატარებდი.
-რა არ მოგენატრეთ?? (ლიზი)
-ნუ სულელობ გოგო წამებს ვითვლიდი როდის გნახავდით.მარი სადაა??
-გაცივდა
შეწუხებულებმა მახარეს გოგონებმა.
-აუ არა რა დაემართა?? მაინც რა სუსტი ორგანიზმი აქვს გადამრევს რა.
-ხო რა ვიცი (შაი)
-წამო კლასში წავიდეთ.
-მეზარება ეხლა დამრიგებლის ხმას ვუსმინო.(მია)
-მეც მაგრამ მგონი ახალი მოსწავლები გვყავს-მერე ჩამჩურჩულა-რამდენიმე ბიჭიც
-ოხ შენ ხო სხვაზე ვერაფერზე ფიქრობ რაა ლიზ (შაი)
ყველამ სიცილი დავიწყეთ და მხირულ ნოტაზე შევედით კლასში.
ჩემს ადგილზე დავჯექი და გვერდით როგორც ყოველთვის ლიზი უნდა დამჯდარიყო მაგრამ გვერძე გავიხედე და ვიღაც სიმპატიური ბიჭი იჯდა თავჩახრილი და თითქოს გამოუძინებელი მეჩვენა.ერთი მხრივ გავბრაზდი მაგრამ მისმა გარეგნობამ მთლად დამამუნჯა.