- კარგად გაატარა ღამე? სიცილით კითხა არბიმ
- ისე არაა როგორც შენს გგონია
-ხოო?
-ხო, ხო! წუხელ მთვრალი მოვედი და მარტო დაიძინება არ მინდოდა
-და წილსიპირული გიმღერა? გადაიხარხარა არბიმ.
- არაფერი არ ყოფილა , ვერ გაიგე.
-კაი, კაი. და რას ვაპირებთ? ვერ გადავიყვანთ და ვერც აქ გამოვკეტავთ.
-არ ვიცი რა ვქნა. თავგზა სულ ამებნა.
-თუ ვერ გადავიყვანთ აქ ხომ ვერ გამოვკეტავთ. მალე ორი თვე გახდება რაც აქაა და გარეთ პრაქტიკულად არ გასულა.
- ეგ ცუდი, მე მაგალითად დეპრესიაშია ჩავვარდებოდი. მაგრამ ასე უბრალოდ გაუშვებ? ინტერესით იკითხა არბიმ
-სხვა გზა არ მაქვს.
-იცი რო შენს მიმართ გრძონობა გააჩნია, ანუ ორივე რაღაცას გრძნობთ ერთმანეთის მიმართ. ნუ, შენ ვიცი რო გიყვარს.
-ნუ დაიწყე რა.
- იცი რა ჩემს ჰედას მოვიყვან, ცოტა გოგოსთან მაინც გაერობა არ მგონია შენ ძმასთან კომპიუტერზე თამაში ძალიან ხიბლავდეს.
-იმედია შენი და შენი ოჯახი ისევე მიიღებს ქართველის ამბავს როგორც შენ. ეჭვით კითხა ანდრომ?
- რა თქმა უნდა, მე თუ მივიღე ისინიც მიიღებენ, ასეთ გენილურ კაცს გაუგებარი მშობლები არ გაზრდიდნენ. ანდროს გაეცინა არბის თავის ქებაზე.


***
ყველა ერთდ იჯდა მაგიდასთან სასაუზმოდ, გუშინდელის მერე არავინ არ იყო გადასარევ ხასიათზე. ვასია ჩაფიქრებული იჯდა ერთხანს, მერე ღრმად ჩაისუნთქა, და საუბრის დასაწყება მოემზადა. მისი ეს საქციელი არავის გამორჩენია და მოსასმენად მოემზადნენ.
- წუხელ ბევრი ვიფიქრე, განაჩენივით გაისმა მისი ხმა, -ხოდა გადაწყვეტილება მივიღე. მარის გადაყვანა თითქმის შეუძლებელია, რუსის ჯარი აფხაზეთის საზღვარზე დგას. არმინდა ვინმე მოკვდეს, ქართველის დარჩენა აქ კიდევ საშიშია მისთვის, ამ ეტაპზე მაინც. ბევრი ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტე რომ შენ და მარი უნდა დაქორწინდეთ, შენს გვარზე გადმოვა და შენი ცოლი ერქმევა, არ მგონია მერე ვინმემ რამე დაუშავოს.
მარის გონება გაეთიშა, მხოლო დაქორწინებას იმეორებდა მისი გონება და ანდროს აშტერდებოდა, შეაჩნია ანდრო როგორ აღელვდა. დაქორწინდეს? ანუ მისი ცოლი იქნება, ძლაიან გაუხარდა მაგრაამ ასე არ უნდა, ანდროს ის არ უყვარს. როგორც კი მასთან დაწვება და კაცი თავის ჟინს დაიკმაყოფილებს მერე დაკარგავს მისადმი ინტერესს. მერე მარის რა შერჩება? თვითონ უნდა ანდროსთან მთელი ცხოვრება, იცის სისუსტეს გამოიჩენს, იცის ანდროს გვერდით აზროვნებას დაკარგავს და იმას გააკეთებს რაც ანდროს უნდა. და ანდროს რა უნდა მასთან ? დაწოლა! ეს ბევრჯერ უთხრა ანდრომ. და თუ არაფერი მოხდება მათ შორის? მარი როდესღას დაბრუნდება და ანდრო მაინც დაივიწყებს. ფიწრებიდან ანდროს ხმამ გამოიყვანა.
- მამა რას ამბობ?
- რომელი სიტყვა ვერ გაიგე ანდრონიკე! მკაცრად გაისმა ვასიას ხმა
- დავქორწინე გოგოზე რომელსაც ორი თვეც კი არაა რაც ვიცნოობ? მარის ბრაზი მოერია, ანუ მას მასზე დაქორწინება არ უნდა.
-ანდრონიკე, არმოგონია წინააღმდეგი იყო, როგორ ვხედავ კარგად ერთობი მარისთან. ვასიას სიტყვებზე მარი წამოწითლდა, ანუ რა გამოდის რომ ვასია ფიქრობს რომ ერთად ძინავთ. მარი სიბრაზემ მოიცვა, ასეთივე გამომეტყველებით შეხედა ვასიას, ვასიამ როგორც კი მისი სახე დაინხა იმწამსვე გააგრძელა ლაპარაკი, - გართობაში მე ვიგულსხე რომ ერმანეთს კარგად ეწყობით და ასე ვთქვათ ბევრს აწვალებთ ერრთმანეთს. ჩემს თვალებს კი არაფერი გამეოპარაება! მუქარასავით გაისმა ვასიას ბოლო წინადადება. ერთხანს სიჩუმე ჩამოწვა, ვასიამ ისევ გააგრძელა, - ეს ქორწინიბე ჯერჯერობით ფიქტირული იქნება, თუ მოგინდებათ შეგიძლიათ ნამდვილიც გახადოდ, მარიმ გარკვევით დაინა როგორ გაიღიმა ვასიამ, შეუმჩნევლად მაგრამ მაინც დაინახა. -მარი კარგად იცი რომ უსაფრთხოდ ვერ იქნები, ჯობია ეს გააკეთოთ, მე ვიცნობ კაცს ქორწინების სახლიდან და იქ მოაწერთ ხელს. ანდრონიკე, ჩვენი რამდნეიმე ნათესავი უნდა დავპათიჟოთ და მეზობლოებიც სახლშ, ხელის მოწერის მერე რომ გაიგონ შენი ცოლია და კარგად ჩაიბეჭდონ თავში. აბა რას იტვით?

მარის არაფრის თქმა არ შეეძლო, ანდროს გახედა რომელიც მარის მსგავსად არაფრის თქმას არ აპირებდა. ანდრო და მარი ერთანეთს მიშტერებოდნენ, თითქოს ერთმანეთს ეკითხებოდნენ რა ვქნათო.
- ძალიან კარგი იდეა. წარმოთქვა არბიმ. როდის იქნება ქორწილი? ინტერესით იკითხა არბიმ.
- ამ შაბათ-კვირას უნდა მოვახერხოთ. რაც მალე მით უკეთესი, ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა ვასიამ.
- მე აღარაფერს მეკითხებით ? მაგიდიდან ადგა ანდრო
- სხვა რა ვქნათ ანდრო? შეუბღვირა არბიმ, გინდა რომ შენს ქართველს რამე დაუშავოს ვინმემ? გიჟები არ ვართ აფხაზები მაგრა არაკაცი ყველგანაა. მარის ყურში მოხვდა "შენი ქართველი", ანუ რა გამოდის რომ არბიმ და ანდრომ მარიზეილაპარაკეს, ცოტა გაუხარდაამ ყველაფრის მერე სასიამოვნო რაღაც გაიგო, მაგრამ რამდნეიმე წამში ხასიათი გაუფუჭა ანდროს სიტყვებმა.
- ჩემი ნამდვილად არ არის! დახმარებით დავეხმარები, არმინდა ვინმეს უბედურება ჩემს კისერზე იყოს.
- ძალიან კარგი, ხმამაღლა თქვა მარიმ, -ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა ვისზე დავქორწინდები, მთავარია უსაფრთხოდ ვიყო და უსაფრთხოდ დავბრუნდე სახლში.
- ძალიან კარგი, ჯიბრით გაიმეორა ანდრომ.


***
მეორე დღეს არბს და მოვიდა, მარის ძალიან კარგად შეხვდა, ეს გოგო ძალიან მოეწონა. ამ ხნის განმავლობაში პირველად შეძლო ვიმესთან საკუთარი თავის შესახებ. იმ დღესვე წავიდნენ კაბის საყიდლად, მარი ცდილობდა რომ ნაკლები ყურადღება მიექცია, ისაც ისე გამოეწყო როგორ არბის და, ყუადღებას საერთოდ არ იქცევდა, მაღაზიებში საერთოდ არ ლაპარაკობდა, არ უნდოდა ვიმენს აქცენტით ეცნო ვინ იყო. როგორ იქნა კაბა იყიდეს, მერე არკში დაჯდნენ და ანდროს ლოდინი დაიწყეს.
- ანდრო მოგწონს? შეპარვით კითხა ჰედამ. მარიმ პასუხი დააყობნა ვერ გადაეწტვიტა რა ეთქვა
- იცი... ძალიან.
-ეგერეც ვიცოდი,გაინიცა ჰედამ
- მაგრამ თვითონ არ მოვწონვარ, ხომ ხედა როგორ მექცევა, სახელითაც კი არ მომმართავს.
- ანდრო სხვანაირია, ანუ გრძნობებს ვერ გამოხატავს, არც ლაპარაკი უყვარს გრძნობებზე.
- ვიცი ვიცი, მთელი ოჯახი მასეთია, მაქსის გარდა, გაეცინა მარის.
- იცი? ვიცი რომ ანდროს მოწონებაზე უფრო ძლიერი გრძნობა აქვს შენდამი
-საიდან იცი? ინტერესით კითხა მარიმ
- მოდი ამას საიდუმლოდ დავტოვებ. ანდროს ქცევებში უნდა მიხვდე შენ მიმართ რას გრძნობს, ის არ ამბობს, აკეთებს. იმ კაცებ არ გავს ქალებს კომპლიმენტეით რომ ავსებენ, ეუბნებინ რომ უყვართ და მათ გარეშე სიცოცხე არ შეუძლიათ. თან, ჰედამ გაიცინა, -ცოტა უცნაურადა გამოხატავს გრძნობებს, ცოტა უხეშადაც. ერთხელ, რამდნეიმე წლის უკან სახლში წვეულება მოაწყო არბიმ ჩემთვის, ანდროც იქ იყო რა თქმა უნდა, მოკლედ იქ ერთი გოგო იყო, ძალიან ლამაზი იყო, და ანდრომ კი იმის მაგივრად რომ ეთქვა ლამაზი ხარო, უთხრა რომ ძლიან ლამაზი კაბა ეცვა, ანუ კომპლიმეტი უთხრა თავის ჭკუით, ის გოგო მთეი საღამო აღარ დალაპარეკებია.
- როგორ იყო ის გოგო? მარის უნდოდა გაეგო როგორი გოგოები მოსწონდა ანდროს. ახლაღა დაფიქრდა იმაზე რომ ანდროზე საერთოდ არაფერი არ იცოდა.
- ის გოგო, კარგად მახსოვს იმიტომ რომ ანდრომ ძალიან გააბრაზა. ქერა იყო ცისფერი თვალებით, თითქმის ანდროს სიმაღლე. მარის არ მოეწონა ჰედას პასუხი, ის ისეთ გოგოს აღწერდა როგორის თვითო არანაირად არ იყო, არც ქერა იყო და არც ცისფერთვალება, არც თითქმის ანდროს სიმაღლე. თითქოს ჰედამ გაიგო მარი რაზე ფიქრობდა. - ეს წლების წინ იყო და კაც გემოვნება ეცვლეა, თანაც არ მგონია კაცს ან მარტო ქერა მოსწონდეს ან მარტო შავგვრემანი. ხომ იცი შავგვრემანი გოგოები საუკეთესო ცოლები არიან და ეს კაცებმაც იციან. ჰედამ თავი მაღლა ასწია და არემარეს ამაყად მოავლო თვალი. -აი ანდროც მოდის.

ჯერ ჰედა მიიყვანეს სახლში, ჰედა მხიარული გოგო აღმოჩნდა, ათას რამეზე ლაპარაკობდა ეს უჟმურიც აალაპარაკა. ამ ხნის განმავლოგში ბევრი იცინია ანდრომ, მარისაც აჰყვა აღარ შეძლო თავის შკავავბეა, ჰედას ნარი იუმორით ჯერ გოგოს არ შეხვედრია. მანქანაში სიჩუმე ჩამოვარდა, კარგა ხანს იარეს ხმის ამოუღებლად, ისევ ანდრომ გადაწყვიტა ლაპარაკი დაეწყო.
- შენი მოწმე ხელის მოწერაზე ჰედა იქნება, რამე პრობლემა ხომ არ გაქვს. ისე უთხრა ანდრომ გზისთვის თვალი არ მოუშორებია. მარი დაფიქრდა, სევდა მოერია. - რა? არ გინდა ჰედა რომ იყოს?
- მინდა უბრალოდ გამახსენდა მე და ჩემი დაქალი როგორ შევპირდით ერთმანეთს პირველი ვინც გათხოვდებოდა ის იქნებოდა ხელის მომკიდე.
- ბოდიში მაგრამ შენს მეგობარს ვერ ჩამოვიყვან
- ველური ხარ ანდო, გაბრაზებით ჩაილაპარაკა ანდრომ. ანდრომ სწრაფად გადაიყვანა სავალი გზიდან მანქანა და გააჩერა, მარიმ გაკვირვებულმა შეხედა.
- ხომ გაგაფრთხილე ველურს და მასეთ რაღაცეებს ნუ მეძახი თქო! ხმა გაუმკაცრდა ანდროს.
- არ მოიქცე მასე და არც დაგიძახებ, შეუბღვირა მარიმ.
- მართლა ველურივით რომ მოგექცე მერე რას დამიძახებ? კბილებსი გამოცსრა ანდრომ. მარის მისი გამომეტყველაბა არ მოეწონა, უკან დაიხია, მართლა შეეშინდა მისი. რამდნეიმე წამი უყურებდა ანდრო მას და უფრო აშინებდა, მერე უეცრად ანდრომ გადაიხარხარა. მარის ახლა უფრო შეეშინდა, ამას არ ელოდა.
- რა მშიშარა ხარ დეტექტივო, ირონიულად ჩაიღიმა ანდრომ. მარის სიბრაზისგან თვალებზე ცრემლები მოაწვა. ანდროს ამის დანახვაზე სახე მოეღუშ,მისკენ მიიწია და გულში ჩაიკრა. - კაი რა, უბრალოდ ვიხუმრე, ეუბნებოდა და თავზე კოცნიდა. მერე თავი ააწევინა, ერთხანს უყურა თვალებში, მერე მზერა მის ტუჩებზე გადაიტანა, ნელა შეეხო. ძალიან ნელა კოცნიდა, მარის გული ამოვარდნას ქონდა, ასეთი ნაზი ანდრო ჯერ არ ენახა. ნაზად და დიდი მონდომებით კოცნიდა, მერე მარის ტუჩებს მოშორდა, ისევ თვალებსი ჩახედა, მარიმ გარკვევით დაინახა როგორი სითბოთი უყუირებდა ანდრო, მერე ისევ მის ტუჩებს დააკვდა, მისი კოცნა ისეთი ნაზი აღარ იყო როგორს რამდნეიმე წამის წინ, ახლა აფრო მომთხოვნი გახდა. ერთი ხელი მარის წელზე ეკიდა ანდროს მეორეთი კი ღვედი შეუხსნა და თავსი კალთაში ჩაისვა. მარი საერთოდ ვერ აზროვნებდა, მოქმედებაზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი. ისევე როგორც ადრე ახლაც ანდროს ხელებმა მაისურის ქვეშ მოიყვნაა აზრზე. ანდროს მხრებიდან ხელები ჩამოიღო , ნდროს ხელები დაუჭირა და თავის ადგილას დაბრუნდა. ანდრო ხმას არ იღებდა, სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა, მარის იგივეს აკეთებდა.
- სულ ამ დროს რატომ მაჩერებ? უმაყოფილოდ ჩაილაპარაკო ანდრომ. მარი ხმას ვერ იღებდა, რა ეთქვა შენი კოცნა გონეას მაკრაგვინებსო და სანამ ძაან შორს არ შეტოპავ იქამდე ვერ მოვდივარ აზრზეო? არა ამას ვერ ეტყოდა, ეს იგივეა რაც უთხრს მიყვარხარო. მარი ისევ დუმდა, - ისე კოცნაში აყოლა რომ გესწავლა კარგი იქნებოდა, ირონიულად ჩაიცინა ანდრომ.

სახლში რომ მივიდნენ ორ უცხო მანქანას მოჰკრეს თავი ეზოში, მარიმ შიშით შეხედა ანდროს. ანდრომ ხელი მოხვია და ისე გააგრძელა გზა.
-ნუ გეშინია ჩვენი ბიძაშვილები არიან, ღიმილით გადაულაპარაკა ანდრომ ,მაგრამ დაინახა როგორ დაეჭიმა სახე ანდროს. - ადრე თუ გვიან მაინც გაიგებდნენ რომ ცოლი მოვიყვანე.
სახლში შესულს მას რამდნეიმე უცხო თვალი უყურებდა და ათვალიერებდა. სტუმრებმა მარის თვალიერება რომ დაამთავეს ანდროს ჩაეხუტნენ და მოიკითხეს, ეს მოკითხვა ორი სამი წუთი მაინც გაგძელდა, სტუმრებმა ისევ მოიცალეს მარისთვის, ახლა მარის უყურებდნენ ღიმილით და მისთვის გაუგებარ ენაზე ელაპარაკებოდნენ. მარის ანდროს შეხედა და თვალებით თხოვა ამ სიტოაციიდან გამომიყვანეო.
- დეიდა მარიმ აფხაზური არ იცის. რუსულად გასცა ანდრომ პასუხი.
- საიდანაა? ინტერესიტ იკითხა ქალმა და მარის მიაჩერდა, იგივე გააკეთეს დანარჩენებმაც. მარის ახლა ეგონა რომ ადუღებულ წყალში ას გრადუსზე ხარშავდნენ, მთელი სხეული უხურდა, არ იცოდა რა ექნა, ისევ ანდროს გახედა.
- თბილისიდანაა, გაისმა ანდროს ხმა. ერთხანს სიჩუმე ჩამოწვა.
- ქართველია? გაისმა ხანში შესული კაცის ხმა
-კი ქართველია, მკაცრად წარმოთქვა ანდრომ
- აქ როგორ აღმოჩნდა? ინტერესით იკითხა ახალგაზრდა ბიჭმა
- ჯადოსნურად, ერთ დილასაცგავიღვიძე და ჩემს ოთახსი დამხვდა.
- ანდრო შენი იუმორით ყოველველთვის აღრფთოვანებული ვიყავი, რამე იუმორისტილ შოუში უნდა გამოხვიდე.
- არა მე როგორ შეგედრები ბიძაშვილო, შენნაირი იუმორი არ მაქვს, გზას უფრო ნიჭიერს დაგითმობ.
- მორჩით, ეხლა არ დაიწყოთ თქვენებურები, ისევ იმ ხანში შესულმა კაცმა თქვა. - რაღ ადაგვჩენია ანდრო მოდი მოგილოცო, კაცი ანდროსკენ წამოვიდა და გადაეხვია, მერე მარისაც გადაეხვია და თვაის ადგილს დაუბრუნდა. დეიდამაც და დანარჩენებმაც იგივე გააკეთეს. ყველაზე ბოლო კი ანდროს ბიძაშვილი იყო რომელთანაც არც ისე კარიგი ურთიერთობა უნდა ქონოდა.
- ეს უჟმური რამ მოგაწონა? გაუცინა და მარის გადაეხვია. ანდროს სახე დაეძაბა, სიბრაზისგან არ იცოდა რა გაეკეთებინა, მარი მას სწრაფად მოუახლოვდა, წელზე ხელი შემოხვია და ზედმიეკრო. მერე ანდროს ახედა და თბილად გაუღიმა.ანდრო ცოტა დამშვიდდა.
- მე სამზარეულოში გავალ და სუფრას გავშლი, თქვენ დაჯეით, წამოდ მარი მომეხმარე.
- აბა ვნახოთ როგორ დატრიალდება პატარძალი, ისევ იმ ბიჟმა ჩაილაპარა ირონიულად და ადნროს გახეედა. მარის და მარიას ანდროც გაყვა უკან.
-დედა ამათ აქ რა უნდათ? რატომ არ ვიცოდი რომ მოდიოდნენ?
- სახლში დაურკიათ და მაქს აუღია ყურმილი, ხოდა უთქვამთ სტუმრად მოვდივართო და მშობლებს გადაეციო. მას კი დაავიწყდა ჩვენთვის ეთქვა.
- სულელია ეგ ბავში რა. მაგიდას მსუბუქად დაარტყა მუშტი ანდრომ.
-კაი დაწყნარი ადნრო. კვირას წავლენ.
-რა?
- ანდრეი რა ვქნათ სახლიდან ხომ არ გავყრით ნათესავებს.
- მაგის დედას უთცხარი რომ უაზრო კომენტარებისგან თავი შეიკავოს მაგისმა იდოტმა შვილა და მარის არ მიუახლოვდეს თორებ საავადმყოფოში გავისტუმრებ. კბილებში გამოსცრა ანდრომ.
- გაანებე თავი ხომ იცი როგორიცაა. მარიამ ჭურჭელს დაავლო ხელი და სამზარეულოდან გავიდა.
- რა ხდება ანდრო?
- ისეთი არაფერი, ერთი იდიოტია.
- მერე მაგ იდიოტის გამო გიჯდები?
- ეგეთ იდიოტებს უნდა დაუმტვრიო ძვლები სათითაოდ ზუსტად
- რა სასტიკი ყოპილხარ, გაუცინა მარიმ, ანდროსაც გაეცინა, ანდრო ამას მიუხლოვდა, წელზე ჩემოხვია ხელები დათავისკენ მიიზიდა.
-ოპ. ოპ, ოპ , რატომ ცუღლუტობ ანდრო? ისევ ეს გამაღიზიანებელი ხმა, მარიმ სახუთარ წელზე იგრძნო ანდროს დაჭიმული ხელები. -როგოგ შეილება ესეთ რაღაცეები ქორწილამდე, როგორც ვიცი ქართველებს დიდი ტრადიციები გაქვთ...ხლაპარაკი ანდრომ გააწყვეტინა.
- სხვის საქმეში ნუ ერევი!
- სხვა ხარ ძმაო? როგორ გეკადრება, ჩემი სისხლი და ხორცი ხარ. მხარზე ხელი დაჰკრა და სამზარეულოდან გავიდა.
- ერთმანეთ რატომ ვერ იტანთ.
- ხითი წლის წინ, ჰედამ სკოლა რომ დაამთავრა წვეულება მოუწყო არბიმ, ხოდა ეს იდოტიც აქ იყო მაშინ და წავიყვანე. ისეთი არაფერი , ჰედას ჩვეულებრივად ექცეოდა წვეულებაზე, ზედმეტი ყურადღება არ მიუქცევია. მერე ტურმე ურეკავდა და წერდა, ჩვიდმეტი წლის გოგოს თავგზა აუბნია, იმ სულელმაც დაიჯერა ამსი ყველასიტყვა, და იცი რა სესთავაზა? გავიპაროთო, შენ მუსლიმანი ხარ მე ქრისტიანო და შენი მშობლეიბი არ მოგვცემენ დაქორწინების უფლებასო. ნაგავი, დაქორწინება სულ არ უნდოდა, ანდრო ერთხან გაჩუმდა, - არბის ჰედას ტელეფონში გიპიესი ქონდა ჩართული ყოველთვის, მაინც ეშინოდა არბის, მოკლდ ვიპოვეთ და წამოვიყვანეთ. ეს ნაგავი მაშინ ოცდარვა წლის იყო და სულ მთლად ბავშვს დაადგა თვალი. ანდრო სიბრაზით ლაპარაკობდა და მუშტებს მაგრად უჭერდა მაგიდას, მარი მასთან მივიდა და ჩაეხუტა. ფირებიდან ორივე მარიას ხმამ გამოიყვანა, სუფრასთან დასაჯდომად ეპატიჟებოდა.



***
ანდრო ორი დღის მერე დაბრუნდა, პარასკევ საღამოს, ხელსი მოწერა კი შაბათს იყო. ყველა სასტუმრო ოთაში იყო ანდრომ კარი რომ შემოაღო. მარის სახე გაუნათდა, ანდროს გაუღიმას. ისიც მისკენ წავიდა და დუჩებში მოწყვეტიტ აკოცა, მარი გაწითლდა, შერცხვა, მარიასი და ვასიასი შრცხვა ყველაზე მეტად. ანდრო გვერდზე დაუჯდა და მიიხუტა.

-აბა ბიძაშვილო ღელავ? ისევ ის ამაზზრზენი ხმა, თითქოს თავიდან მარიმ ვერაფერი დაინახ მასში გამაღიზიანებელი,მაგრამ ეს ორი დღე საშინლად გააღიზიანა, ბევრ კითხვას სვამდა, ყველაფერში ცხვირ ყოფდა. მისი და ანდროს ბავჩვობის ამბებ უყვებოდა და სულ ცდილობდ ანდრო დაემცირებინ და საკუთარი თავი ანგელოზად გამეოყვანა.
- რატომ უნდა ვღელავდე? ინტერესით კითხა ანდრომ
- როგორ არ ღელავ? არტისტულად გაიკვირვა მან. ცოლო მოგყავს და თავისუფლებას უნდა გამოემშვიდოა, ჩაო ნაირნაირო გოგოებეო. თუ არ აპირებ დამშვიდობებას? ირონიულად ჩაილაპარაკა მან. ანდრო წმაოიწია,მარიმ მას ხელი მოხვი და უკან დააბრუნა. ანდროს სიბრაზისგან სუნთქვა გახშირებოდა.
- არაკაცები ღალატობენ ცოლს, ცოლის მოღალატე კაცი კი პირველ რიგში საკუთარ თავს არ ცემს პატივს, მშვიდად დაიწყო მარიმ, - ანდრო კი არაკაცი არაა. ღალატი მეტი არაფერია თუ არა ცხოველური ინსტინქტი დაიკმაყოფილოს ფიზიკური მოთხოვნილება. ღალატობენ საცოდავი კაცები რომლებსაც უნდათ ამ გზით დაუმტკიცონ საკუთარ თავს რომ კიდე შეუძლით ქალის მოხიბვლა და ლოგინში შეტყუება, ამ გზით ცდილობენ რომ დაუმტკიცონ თავიაანთ უბადრუკ თავებს რომ მაგარი კაცები არიან. მოღალატე კაცი საცოდავია და თვით შეფასება აქვს ნულის დონეზ. მოღალეტე კაცი არარაობა და უსუსურია. მშვიდად დაამთავრა მარიმ და ირონიულად გაუღიმა გაყოყოჩებულ მამაკაცს რომელსაც სახიდან ღიმილი წაშლოდა.
- მწარე ენა გქონია ქართველო, ირონიულად ჩაიღიმა მან
- თუ არ გაჩუმდები ჩემი მუშტის სიმწარესაც შეიგრძნობ, კბილებში გამოსცრა ანდრომ.

---------------
მოკლედ ბოდიშით. ისევ ცუდად გავხდი და სიცხიანი ნამდვილად არ მწონდა თავი რამე დამეწერა.
ხვალ დავდებ დიდ თავს!