რამდნეიმე ადმიანის ხმა ემსოდა, გამოეღვიძა, ანდროს ყავდა ხელში აყვანილი და თავის მის ყელში ჩაერგო. ეღვიძა მაგრამ სრულიად არ იყო ამოფხიზლეული, არც უნდოდა. ანდრომ კიბეები აიარა, მერე ოთახის წინ გაჩრდა, გზა ისევ გაგრძელა და კარი შეაღო. მარი საწოლში ჩააწვინა და ოთახიდან გავიდა. მარის ისევ თვასი ძველ ოთახძი იყო, ზუსტად იმ ოთახში თავიდან რომ გამოუყვეს. რა გამოდის რომ ანდრო თავის ოთახთან შეჩერდა, უნდოდა იქ შეეყვანა მაგრამ გადაიფიქრა. რატომ? მარის ეს კითხვა აეკვიატა. სასაცილოა არაა, იცის რომ ანდროსთვის სულერთია მაგრამ მაინც მასთან უნდა, ბრაზდება იმაზე რომ ანდრომ მათ ძველ ოთახში არ შეიყვანა. ანდროს ოთახი კი უკვე ორივესი გახადა, რა სასაცილოა შყვარების ძღვარზე მყოფი ქალი.

ახლა რა იქნება? ყველაფერი აირია. აქამდე არ ქონდათ კარგი ურთიერთობა და ახლა საერთოდ ყველაფერი აირია. ანდრომ თავის ოთახიდან ფაქტობრივად გამოაგდო, უნდა რომ მასთან საერთოდ გაწყვიტოს ყველანაირი ურთიერთობა, თავიდან იცილებს. ნეტა თუ მოვა სახლში ხშირად და თავს თუ აარიდებს?

რომ გაემოეღვიძა ბინდდებოდა, საშინლად მოშიებია მაგრამ ქვემოთ ვერ ჩავა, უბრალოდ ანდროს ნახვის სცხვენია. რა უნდა უთხრას, როგორ შეხედოს. კოცნის ორგანიზატორი თვითონ იყო, ანდროს ისეთი სკანდალი მოუწყო კაცი წყობილებიდან გამოიყვან, თან თითქმის საკუთარი თავი შესთავაზა, ყველაფერი თვითონ დაიწყო. საკუთარ თავზე გაბრაზდა, ეს როგორ დაემართა, აქამდე როგორ მივიდა. კარზე ვიღაცამ ფრთხილად დააკაკუნა და შემოაღო, კარში ანდრო შემოვიდა, სადილზე შამოდიო უთხრა და კარი გაიხურა.
ძირს რომ ჩვიდა ყველა მაგიდასთან იჯდა, მარი წამოწითლდა ანდროს კმაყოფილ სახეს რო წააწყდა. ლუკმა არ გადასდიოდა ყელში და ანდროზე ფიქრობდა, თავიდნა არამოსდიოდა ანდრო რომელიც დიდი მონდომებით კოცნიდა და მაისურის ქვეშ უფათურებდა ხელებს, აბა ამს სხვა რა დააარქვას. მარია ხმამ გამოაფხიზლა
-ალბათ რამე სასიამოვნოზე ფიქრობ ჩემი შეკთხვა ორჯერ რომ ვერ გაიგონე
-დიდი ბოდიში ჩვფიქრდი. გაიგონა ანდრომ როგორ ჩაიცინა, მარიმ საპასუხოდ გაბრაზებილმა შხედა.
- ვამბობდი როგოროც სჩანს აქ დიდი ხანი მოგიწევს დარჩენა. სამსახუში პრობლემები ხომ არ შგექმენბა?
-არა დავრეკე და უფროსმა მითხრა როცა გინდა დაბრუნდიო. ძალაინ კარგი უფროსი მყავს.
-ასე კარგად ალბათ შენი ფორმების გულისთვის გექცევა, ირონიულად ჩაიცინა ანდრომ.
-ანდრეი? შეიცხადა მარიამ, - როგორ ელაპარაკები!
-მადლობა ანდრო კომპლიმენტისთვის. კომპლიმენტების თქმა თუ იცოდი არ მეგონა.
-მე კიდე ბევრი რამე ვიცი, ორაზროვნად ჩაიცინა ანდრომ.
- მარი მეგობარი ბიჭი გყავს უეცრად კითხა მაქსმა.
-ხო მეც მაინტერესებს, დასცინა ანდრომ
-კი მყავს, ნიშნის მოგებით გადახედა მარიმ ანდროს
-ალბათ ძალიან ერთგული ხარ! იესვ ორაზროვნად ჩაიცინა ანდრომ. მარი გაბრაზდა, რის თქვმა უნდოდა ანდროს ამით? ანუ უკანასკნელ კა*პას შადარა.
-მარი ძალიან ლაამზი ხარ, სიტყვით გამოვიდა მაქსი
-მადლობა მაქს, მარის შერცხვა, ანდრო მას მზერას არ აშორებდა
-მარი შენი მშობლები რას საქმიანობენ? ისევ ღიმილით კითხა მარიამ. სირბრაზისგან ნერვებს ვერ თოკავდა მარი, ისევ ანდროს კომენატარი მის ერთგულებასთან დაკავ/სირებით არ ამოსდიოდა თავიდა, პასუხის გაცემა რამდნეიმე წუთით დააგვიანა.
- მამაჩემი ინჟინერია, დედა კი ისტორიკოსი.
-ძალიან კარგი, სახალისო ცოვრება გექნებოდა. და შენ რატომ გადაწყვიტე გამომძიებელი ყოფილიყავი?
-მე..ბიძამ მყავდა გამომძიებელი და ათი წლის რომ ვიყავი ერთრთი საქმის დროს მოკლეს.
- ვწუხვარ
- არაუშავს, უკვე მივეჩვიე.
- ანდრონიკე უკვე ბევრს სვამ? ამდენი ხნის განმავლობაში პირველად ამოიღო ხმა ვასიამ.
-მამა, როდესმე რამე შემშლია გინდაც მთვრალს?
-ანდრონიკე, გეყოს ადი შენს ოთახში.
-არის უფროსო, ანდრო წამოხტა სკამიდან და კიბეს მიაშურა მაგრამ ფეხი ხალიჩას წამოკრა და ძირს დაეცა. მარი მაშინვე წამოხტა და ხელი მიაშველა.
-მე ავიყვან , იჯექით თქვენ, განაცხადა მარიმ. ანდროს ხელკავი გამოსდო და ასვლაში დაეხმარა. საწოლამდე მიიყვანა, ის ის იყო რომ უნდა დაეწვინა ანდრომ მოქაჩა და ჯერ ანდრო დაეცა საწოლზე, ანდროს კი მარი დაეცა. ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ, არცერთი არ აპირებდა ხმის ამოღებას, უბრალოდ ერთმანეთით ტკბებოდნენ. მარი ანდროს შხებამ გამოაფხიზლა, კაცი თმებზე ეფერებოდა და თვალს არ აშორებდა.
-დარჩი ჩემთან ამაღამ და უამრავ კომპლიმენტს გეტყვი. მარიმ გადაიხარხარა.
- კომპლიმენტები არმაკლია თანაც კომპლიმენტების გამო ღამე დარჩენაც არავისთან მიწევს.
- ხოო? ნაუ ბერი გეუნება კომპლიმეტს?
- კი ზაან ბევრი.
-მჯერა, მჯერა, გადაიხარხარა ანდრომ. მაგალითად ჩემი ძმის ტოლი თინეიჯერ ბიჭები ხო. ანდრო უფრო ახარხარდა.
- მარტო თინეიჯერ ბიჭები არა მათი უფროსი ძმებიც, ახლა მარიმ გაუღიმა ირონიულად. ანდრომ ხარხარი შეწყვიტა, სახე დაუსერიოზულდა, ერთხან იფიქრა..
- შენ რა მართლა გგონია რომ კომპლიმენტებს გულრწფელად გეუბნებიაან? ცდები, კომპლიმენტებს არასიმპატიურ გოგოსაც ეუბნებიან მათი ლოგინში ჩაწვენა რომ უნდათ.
-იმის თქმა გინდა რომ ჩემი ლოგინსი შეტყუება გინდაა? ანდროს გაეცინა.
-შენ წინააღმდეგი ხარ? ანდრომ სერიოზულად კითხა. ანდროს ბევრი არ ქონდა დალეული ალბათ ოთხი ხუტი ჭიქა წითელი ღვინო თუ დალია მაგრამ კარგ ხასიათზე კი იყო მოსული. სერიოზული ლაპარაკი ამბათ ამათან არ ივარგებდა ახლა და ისევენ უნდა ემაიმუნა როგორს ანდრო მაიმუნობდა.
- რაო ნატაშამ, სვეტამ, ალიონამ, ნასწიამ უარი გითხრეს?
- ჩემთვის უარი დღემდე არავის თქვამს, ადრე თუ გვიან ყველა ჩემს საწოლში ხვდება? ორაზროვნად ჩაიღიმა ანდრომ
- იმის თქმა გინდა რომ საწოლის გარდა სე*სი არსად გქონია? დანანებით კითხა მარიმ.
- იცი რა ისეთი გოგოს კალობაზე რომელმაც ბიჭს პირველად აკოცა გარყვნილი აზრები გაწუხებს? მარის შერცხვა, მართლა შორს წავიდა, არადა უნდოდა ანდროსთვის დაეცინა და გაებრაზებინა, ახლა კი რა გამოვიდა თვითონ მიაყენა შეურაცყოფა. ჯერ ისევ ანდროზე იყო მოთავსებული, სწრაფად წამოდგა და ოთახიდან გაიქცა. ყურში კი ისევ ცაემსოდა ანდროს სიყვები " რა ველურივით ადექი, ცოტა ნელა". ვაჯბატონმა იქნებ ჭკუა ისწავსლოს რამდნეიმე წამიანი ტკივილით.

***
-შენ რაღაც ხშიშრ ხშირად დადიხარ სახლში რა ხდება ანდრეი? კითხა ბავშვობის ძმაკაცმა.
- არაფერი არბი, არაფერი.
-ვინმესთან დადიხარ? შეგიყვარდა? ანდროს გაეცინა. პასუხის გაცემას ჯერ არ აპირებდა, - ანდრეი ძმები არ ვართ? იწყინა არბიმ, არაფერს მეუბნები?
- ვერ დაიჯერებ ისეთი ამბავია.
- დაუჯერებლი შენ რა უნდა შეგმთხვევოდა, ინგლისის დედოფალს შუყვარდი?
- კაი რა, გადაიხარხარა ანდრომ. დაჯექი არ მინდა დაშავდე რომ დაეცემი. ანდრომ ყველაფერი მოუყვა, რაღაც რაღაცეები არ მოუყვა, ისეთი რაცეები რაც მარტო მარის და თვითონ უნდა ცოდნოდა. ერთხანს არბი ჩუმად იჯდა, ანდრო მისგან რამის თქმას ესლოდა, მაგრამ ის დუმდა.
- შყვარებული ხარ ქართველზე, ღიმილით წარმოთქვა მან.
-კაი რა შეყვარებული არ ვარ, უფრო მიზიდავს. განსხვავებული გოგოა, დანარჩენებს არ გავს. მშიშარაც არის და თან მამაცი, ნაზიცაა და ველურიც, მოხრძალებულიც და უხეშიც. ანდროს ყუირებმადე გაიღიმა.
- მაგრად გაბიხარ ზმა, არბიმ მხალზე დაკრა ხელი. მე როდის გეუბნებოდი რომ ჩენი და ქართველი ები მსოფლიოში საუკეთესოები არიან. იმიტომ არ ვამბობ რო ჩეჩენი ვარ, თავის მართლება დაიწყო არბიმ. ანდრომ გადაიხარხარა. -, იცი ანდრეი მეც მინდა ერთი კაი გოგო, მოსიყვრულე რომელიც სახლში დამელოდება და დილით გამომაცილებს. ანდრომ წაუსტვინა
-ცოლის მოყვანას აპირებ? ჩეჩენი თუ ქართველი? გადაიხარხარა ანდრომ.
-შენს ქორწილში რომ ჩამოვალ საქართველოში მერე გამაცანი ერთი კარგი გოგო.
- ჩემი ქორწილი საქართველოში? გადაიხარხარა ანდრომ, არც იოცნებო.