#გიორგის ნაამბობი
-აუ გამოფხიზლდი რა-ჩამესმოდა ყურში გოგოს ტირილიანი ხმა მე კი ვერ ვხვდებოდი ვინ იყო. თავში საოცარ ტკივილს ვგრძნობდი. ნელა გავახილე ერთი თვალი და ნაცნობ შეშინებულ სახეს რომ წავაწყდი გამეცინა მაგრამ მალევე დავმანჭე სახე ტკივილისგან
-რაგაცინებს იდიოტო-დაიყვირა და იატაკიზე წამომაჯინა. საშინლად მეხვეოდა თავბრუ, ყველაფერი ტრიალებდა და თვალებში მიბნელდებოდა
-გული მერევა-ხრიწიანი ხმით აღმომხდა და ხელი იმ ადგილისკენ წავიღე სადაც სისველეს ვგრძნობდი.
-ხელი არ ახლო, აბაზანაში შევიდეთ და შეგიხვევთავს-დამიყვირა და სწრაფად გამიჩერა ხელი. ძლივს ძლივობით წამოვდექი ფეხზე და მასზე დაყრდნობილი შევედი აბაზანაში.
-ბექა მოვა მალე-თქვა და თვალებიდან ცრემლები მოიწმინდა
-ესე არ ვიყო რაღაც კარგს გავაკეთებდი-მწარედ ჩავიცინე და მის აწითლებულ ცხვირს, თვალებს და ტუჩებს რომ შევხედე.
-ეხლა რომ რამე დაგემართოს ჩემს გამო მოვკვდები-ამოიტირა კვლავ მან.
-და თუარაფარი დამემართა ჩემთან ვალშიხარ, სიკვდილს არცაპირებ.-ჩავიცინე მე
-ბექა მოვიდა-თქვა ჩუმად და სწრაფად გავარდა აბაზანიდან. მალევე შემოვიდნენ ბექა და ვიღაც ქალი ოთახში.
-ექიმი მოვიდა გაგსინჯავს-მითხრა ბექამ და მხარზე ხელი ოდნავ დამადო.
-თავში ჩაგარტყეს?-მკითხა ექიმმა და თავზე ჩემს ჭრილობას ხელი ფრთხილად დაუსვა.
-ტვინის შერყევა მაქვს-განვუცხადე ექიმს მტკიცედ.
-საავადმყოფოში უნდა წამობრზანდეთ.-მითხრა ექიმმა და სპირტიანი ბამბა თავზე მომისვა. ხმა არ გამიღია. კარში აზუტულ მარიამს ვაკვირდებოდი ჩუმად რომ ტიროდა და მუხლები უკანკალებდა.
-არსად მოვდივარ, თავი შემიხვიეთ და სახლში დავრჩები-ვიუარე მე.
-თავზე გამოკვლევები უნდა ჩაიტაროთ-გაიოცა ექიმმა ჩემი წინააღმდეგობა.
-თავი შემიხვიეთ და სახლში ვრჩები-კბილების ღჭიალით ავხედე ექიმს რომელსაც წამიერად თვალებში შიშმა გაუელვა. სწრაფად მიუბრუნდა საქმეს. ნახევარ საათში თავი უკვე შეხვეული მქონდა და მარიამის ლოგინში ვნებივრობდი.
-წავედი, ექიმს ჩავიყვან, მარიამი მოგივლის თუ რამე დაგჭირდეთ დამირეკეთ-დაგვიბარა ბექამ და სახლის კარი გაიხურა.
-რამე ხომ არგინდა?-მკითხა მარიამმა.
-მარუსია-ვუთხარი თბილად და ოდნავ გვერდით მივიჩოჩე.
-რადამიძახე?-გაკვირვებულმა გამომხედა მან
-მარუსია, გინდა დანაშაული გამოისყიდო?
-კი-თავი დამიქნია და მომლოდინედ გადმომხედა.
-ჯერ მიპასუხე, არც მოგსვლია აზრად რომ სახლში მე დავდიოდი?-გავიცინე მეც.
-მე არვიცოდი-თავი დახარა მან.
-მოდი მომიწექი. ჩამეხუტე-ვუთხარი და ვანიშნე ჩემს გვერდით დაწოლილიყო. გაკვირვება დაეტყო სახეზე თუმცა მალევე გაიძრო ბეჭებზე მოსხმული ჟაკეტი, კედები და საბანში ფრთხილად შემოწვა.
-მოიწი ახლოს კიარ შეგჭამ-გავიცინე მე და მკერდზე მივიხუტე. ნესტოები კი მისი თმის სურნელით ავივსე...

-ეს პაწუა თავი თქვეენ. ბოდიშით 1 დღეც და ისევ ჩვეულებრივ თავებს დაგიდებთ. პირველივე დღეს 10 სტროფი ვეფხისტყაოსანი მქონდა და ძაან დატვირთული ვარ. ყოველ დღე 7 გაკვეთილი მაშწავლებლები და წლის ბოლოს გამოცდები. შემიცოდეთ:((((