6

მია ფრთხილად შებრუნდა დედამისისკენ. თალი თვალში გაუსწრა. სხვა რამ დაინახა. გაბრაზება. მიხვდა რომ ნათიამ ყველაფერი იცოდა. იცოდა სანდროზე და მათ ურთიერთობაზე. თითქოს ბურთი გაეჩხირა ყელში. თვალები მაგრად დახუჭა და ნერწყვი გადაყლაპა. აი ეს უკვე არ იყო კარგი ამბავი. რისიც ყველაზე ძალიან აშინებდა ის მოხდა. დაშორდებოდა სანდროს და დამთავრდებოდა ყველაფერი. ნათიამ ხელით ანიშნა რომ მია სკამზე დამჯდარიყო. გოგონაც დაემორჩილა დედის ბრძანებას. მაგიდასთან დაჯდა და თავი ჩახარა, თითქოს დამნაშავე იყოსო. რატომ იყო დამნაშავე? რა ჩაიდია? რატომ არის ბავშვებისთვის სიყვარული დანაშაული? სულ ეს კითხვა უტრიალებდა თავში და ახლაც არ იცილებდა თავიდან. ფიქრში გართულს დედის გაბრაზებულა ხმამ გამოაფხიზლა. მის წინ მჯდარიყო ნათია და წარბევ შეკრული უყურებდა.
-ესეიგი შეყვარებული ყავს ქალბატონს არა?!
ამის გაგონებაზე უფრო ანერვიულდა მია. უნდოდა ებღავლა, ეტირა მაგრამ არა. არ გაბედა. ან ვერ გაბედა. დედის წინ ისკპერიკების გამართვა არ უდოდა.
-მითხარი რამ გაგაგიჟა მია, რამ!! -ძალიან გაბრაზებული იყო ნათია -რა ვნახე! ესრა წავიკითხე! რა მესიჯებია ის მია! რა მესიჯებია! რა სიყარულობანა აგიტყდა მითხარი! რისთვის ვმუშაობ! რისთვის ვწვალობ! იმსთვის ომ შენ არ ისწავლო და ბიჭებს ზდიო?! -ისეთი გაბრაზებული იყო ნათია რომ ყველაფერს გადაწვავდა რომ შეძლებდა -რისთვი! შენი უსგავსო საქციელისთვის!?
მიას უკვე ცრემლების შეკავება აღარ შეეძლო და ღაპაღუპით წამოვიდა მისი ჩაითლებული თვალებიდან. თითო წვეთი უკვე ტკივილის იყო. ნათია კი ამას უყურებდა და ვერც კი ფიქრობდა რომ მართლა უყვარდა. დედაა მაგრამ ვერ ხვდებდა. უნდა ესწავლა მის შვილს და არა ბიჭებისთვის ედევნა.
-ეხლა არგად მისმინე! მაგ ბიჭს ახლოსაც არ გაკარები! თორემ მე ქალი არ ვიყო შენ თუ სალში შემოგიშვა! უსინდისობა და უნამუსობა არ მიყვარს ადამიანში! შენ კიდე უარესი ხარ! გაგაფრთხილე მია, გაგაფრთხილე! -დაამთავრა თუ არა ნათიამ ლაპარაკი მაშინვე თავის ოთახში გავიდა. მია იჯდა და ტიროდა. ტიროდა და უნდოდა ტკივილი მოეკლა ამ ცრემლებით მაგრამ არა. არ გამოსდიოდა. შუაღამემდე იდა ასე. გაშტერებული ერთ ადგილას. ჩაწითლებულ თვაებს ათაში ერთხელ თუ დაახამხამედა. ღამის ოთხი საათი იყო კარების ხმა რომ გაიგონა. სამზარეულოში ცოტნე შემოვიდა. ცოტა ნასვამი იყო და წაიბარბაცებდა ხოლმე. სამზარეულოს შესასვლელში გაჩერდა და თავის დას მიაშტერდა. ერთი თვალი დახუჭა და ყურბა დაუწყო. მიამ ძმას თვაები მიანათა მაგრამ არა სიხარულის, სევდის. ძმამ ესრომ დაინახა გიჟივით გაექანა მაგიდისკენ და დის მოპირდაპირედ დაჯდა.
-რა გჭირს ტოო!! -ანრვიუდა ძმა.
-არაფერი!
-მითხარი თორემ მაინც გავიგებ!
-არაფერითქო!
-აუ მითხარი თორე მოვუ**ნავ კარგის ტ*აკს! -უკვე სერიოზულად გაბრაზდა და ხას აუწია.
-გეტყვი, გეტყვი ოღონდ ჩუმად.. -ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და თავი ჩახარა.
მიამ როგრღაც დაიწო ლაპარაკი. ყველაფერი მოუყვა თავის ძმას. ენა ძმასაც იგივე რეაქცია ექნებოდა რგორც დედამისს მაგრამ შეცდა. როგორც კი ლაპარაკი დაამთავრა მაშინვე მივია დასთნ და მაგრად ჩაეხუტა. მიას ესიამოვნა ძმის ასეთი საქციელი. და ასუხის ნიშნადაც ისიც მაგრად მოეხვია.
-მოგვარდება ყველაფერი არ ინერვიულო... -ძმამ ანუგეშა მია და შემდეგ ორივე ოთახებსკენ გარმართნენ. მიას მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს.
დილით ნათია მიას ოთახში შევიდა. მია წასული დახვდა. საათს რომ დახედა უკვე ცხრა ხდებოდა და აღარ უნერვიულია, აბაზანიშ შევიდა და მოწესრიგება დაიწყო.

მია სანდროს ელოდებოდა სახლის წინ. როგორც იქნა გამოჩნდა სანდროც. მია ბიჭს მაშინვე ჩაეხუტა.
-სანდრო გავაცდინოთ სკოლა დღეს რა? -სანდრომა იგრძნო რაღაც ვერ იყო კარგად და დათანხმდა. დიდხანს დადიოდნენ. ხმა არც ერთს ამოუღია. მიას არ უნდოდა ეთქვა რა მოხდა წუხელ ღამით მაგრამ დამალვაც არ შეეძლო.
-სანდრო დედაჩემმა ყველაფერი გაიგო! -თავი ჩახარა ნიამ.
-რა თქვი?! -აღელდა სანდრო და სვლა შეწყვიტა.
-ჰო გაიგო. მეჩხუბა. გამლანძღა და შენი ნახვა ამიკრძალა. -საუბარი რამდნიმე წამთ შეწყვიტა და ისევ გააგრძელა. -შემდეგ ჩემს ძმას მოვუყევუ და მითხრა არ ინერვიულოო.
-დამშვიდდი რა სიხარულო -სანდრომ მია მაგრად ჩაიხუტა და თავზე აკოცა.

ნათია დიდი ხნის მზადების შემდეგ როგრც იქნა გავიდა მისაღებში. იქვე მსხდმ მამა შვილს რომ შეხედა მომღიმარი სახე შეეცვალა და ნელი სვლით მიუახლოვდა ორივეს. ზუამ მუღლეს შეხედადა ღრმად ამოისუნთქა.
-გახსოვს რამდნიწლისები ვიყავით რომ დავქორწინდით? -ამის მოსმენაზე ნათიას სახე უფრო შეეცვალა მაგრამ დაბნეულობა დამალა.
-კი... თხუთმეტის -თავიდან თითქოს ვერ მიხვდა რატომ ეკითხებოდა მეუღლე ამას მაგრამ რომ მიხვდა მიზეზს, უკვე იცოდა ამას რა მოჰყვებოდა.

-------------------
არ მინდა უაზროდ გავწელო რომ არ მოგბეზრდეთ ამიტომ ვცდილობ რომ არც ძალიან შევამოკლო ,,, ნორმალური მინდა იყოს. მოკლედ მალე დავამთავრებ ამ ნაწარმოებს და ახლით შემოგიერთდებით მალე ... დიდი მადლობა რომ კითხულობთ და ველოდები კომენტარებს...