გამთენისას როგორც ყოველთვის ლელა მიკაკუნებდა კარებზე და შეძახილებით მაღვიძებდა. ზანტატ გადავგდე თეთრი საბანი ძირს და კარების გასახსნელად წავედი
-(მე) გავიგე ლელაააა! გ ა ვ ი გ ე
სიტყვები დავურმცვლე და ერთი თვალი მოვჭუტე
-(ლელა) დროზე თორე დაგაგვინდება
-(მე) კაი ნუ ღელავ მე მაინც არავინ გამომაგდებს სკოლიდან
-(ლელა) იოცნებე ლამაზო
ლელამ თითი გამოიშვირა ჩემსკენ და ხმამაღლა შემომძახა
-(ლელა) ხუთ წუში ზაზა უნდა გავიდეს,მამაშენმა დაიბარა ამიტომ დროზე გაემზადე რომ შენც წაგიყვანოს
-(მე) ღმერთო ჩემო
მძიმეთ ამოვისუნთქე და კარები მივხურე
სასწრაფოდ შევისხი ცივი წყალი,ტანზე თბილად გადავიცვი,ჩემი და ლიკას ჩანთა ავიღე და ქვემოთ დავუყევი კიბეებს.თან საშინლად ვამთქნარებდი და უჯმურად ვუღიმოდი კარებთან მდგარ ზაზას
-(ლელა) დეა რახანც აქ ვერ ასწრებ საუზმობას,იქ შესვენებაზე მაინც წაიხემსე
-(მე) მეც მოვახერხებ როგორმე!
ხანდახან როგორი უხეში ვიყავი,ჩემი თავისაც მიკვირდა.კარები გავიჯახუნე და მანქანაში ჩავჯექი
უკვე სკოლამდე ვიყავი მისული როცა ლიკამ დამირეკა
-(მე) გისმენ ლიკა!
-(ლიკა) აუ დეა,მაგარი სიცხე მაქვს,ალბათ გუშინ გავცივდი და ვეღარ მოვდივარ
-(მე) აუ მე კიდე შენი ჩანთა წამოვიღე,მომიწევს ტყვილად ვათრიო
-(ლიკა) შენ მარტო ჩანთა გადარდებს?
გაკვრივებული ტონით შემეკითხა და პასუხსაც გაოცებით ელოდა
-(მე) ხო კარგი,უნდა წავიდე
დილით ყოველთვის ასეთი უჟმური და უხასიათო ვარ
სკოლის კიბეებზე ავდიოდი როცა ნიკა შემომეგება
-(ნიკა) ჰეი პატარა როგორ ხარ?
-(მე) როგორც ყოველთვის
-(ნიკა) აუ ბოდიში რაა გუშინ რომ ვერ გამოგიარე,მაგარი დაღლილი ვიყავი
-(მე) შეგეძლო უბრალოდ დაგერეკა მე გელოდებოდი
-(ნიკა) კარგი ბოდიში ხომ მოგიხადე? მეორეჯერ აღარ განმეორდება
-(მე) ხო შენ მარტო ბოდიშების მოხდა იცი!
ნიკას თვალი ავარიდე და სკოლის იქით დიდ ხესთან გავაჩერე თვალი სადაც გიგას მოვკარი თვალი.რაღაცნაირად მიყურებდა და ვერ ამოვხსენი რატომ
-(ნიკა) ეი სად დაფრინავ?
ნიკამ ხელები ამიფრიალა თვალების წინ
-(მე) კაი უნდა ავიდე კლასში,მერე შეგეხმიანები
ნიკა ჩემსკენ გადმოიწია და ჩამეხუტა
-(მე) კარგი იდიოტო უნდა ავიდე თქო
სიცილით ვუთხარი და განზე გავდექი
-(ნიკა) კარგი,ჭკვიანად
თვალი ჩამიკრა და იქაურობას გასცილდა
კლასში ავდიოდი და გიგაც წამომეწია
-(გიგა) ვინ იყო? მკაცრად მომაჯახა სიტყვები
-(მე) ვინ?
უცბად დავიბენი,რადგან ასე ჯერ არ უკითხია რამე და თან არც ასე უეცრად მოსულა ჩემთან
-(გიგა) წეღან ბიჭს რომ ესაუბრებოდი იმაზე გეკითხები
-(მე) რაში გაინტერესებს?
-(გიგა) აუ მეტყვი თუ არა?
-(მე) ჩემი მეგობარია
-(გიგა) ხარაშო,მაგრამ იცოდე არ მომწონს ეგ შენი მეგობარი
ამანაც თვალის ჩაკვრით დააგვირგვინა საუბარი და საპირისპირო მხარეს წავიდა
ძალიან გამიკვირდა ასე უცბად რა ეტაკა,მაგრამ გულში რაღაც ძალიან მომეღუტუნა,პირველად გამოიჩია ჩემს მიმართ ასეტი ინტერესი
შევედი მოწყენილ კლასში და ჩემს მერხთან მივცოცდი
მთელი გაკვეთილები ჩემს გვერდით მჯდომ მეტიჩარა გოგოს ვუსმენდი,უკვე მეასედ მომიყვა როგორი ''ზმანები'' უნდა ახალი წლისთვის
როგორც იქნა დაირეკა ბოლო გაკვეთილის ზარი,იმ წამსვე წამოვფრინდი,ჩანთებს ხელი დავავლე და გარეთ გავედი
ვიგრძენია რა კარგი სუნი აქვს თავისუფლებას
როგორც კი სკოლის კიბეებზე ჩავდიოდი ზაზამ დამირეკა და გადმომცა რომ მაქსიმუმ ათი წუთით დააგვინდებოდა
სკოლის ჭიშკარიდან,ყველა მოსწავლე წავიდა მე კი ტრასაზე დიდ ქვას ფეხით მივაგორავებდი
თითქოს ვიგრძენი უკნიდან ვიღაცის აჩქარებული ფეხის ხმა და როდესაც უკან შევტრიალდი რაღაც სქელი ჩამომაცვეს თავზე
ვიგრძენი როგორ ამიყვანეს ხელში და ჩქარა-ჩქარა მივყავდი სადღაც.ბოლოს მანქანის კარების მოჯახუნების ხმა გავიგე და ძრავის ყმუილი
ვწიოდი და ვკიოდი,ხელ-ფეხს გამწარებით ვიქნევდი,არ ვჩერდებოდი,და ვერც მაჩერებდნენ
-(შონზო) ბიჭო გააჩერე როგორმე
-(დაჩი) ვერ ვაჩერებ და რა ვქნა ტოო
-(შონზო) ერთი მაგის და ლუკასიც რააა...................
ბოლოს მხოლოდ ძლიერი დარტმა ვიგრძენი თავში და გავითიშე

-------------
ვიცი რომ პატარა თავია,მაგრამ მეტი ვერ მოვასწარი,შემდეგში უფრო დიდის დავდებ
აბა შეაფასეთ :*