მისაღებში ვიჯექით ყველა.უხერხული სიჩუმე გამეფებულიყო თითქოს განგებ არ იღებდა არავინ ხმას მე თავი მქონდა დახრილი და ვცილობდი ბექასთვის თვალი ამერიდებინა ის კი ურცხვა მომშტერებოდა და თვალს არ მაშორებდა როდადრო ღიმილი შეეპარებოდა ტუჩის კუთხეში. ვგრძნობდი მწველ მზერას და სა დავმალულიყავი არ ვიცოი მინდოდა გავქცეულიყავიი დრო მჭირდებოდა ასაფიქრებლა და იმის გასააზრებლად რა ხდებოდა ჩემ თავს ამის საშვალებას კი ბექა არ მაძლევდა. მასზე ფიქრი სულ თან დამყვებოდა ახლაც კი ასეთ რთულ ვითარებაში მასზე ვფიქრობი იმ კოცნაზე ვფიქრობი რომელმაც თავგზა ამიბნია და მთელი დაწყობილი გეგმები ჩამიშალა
-აუ რა გჭირთ თქვენ ტოოო_ვეღარ მოითმინა ცოტნემ
-შენ ნუ ყოფ ყველგან ცხვირს_გაუწყრა მარიამი
-შენ კიდევ ყოველ სიტყვაში ნუ მეჩრები_შეუტია ცოტნემ
-იმიტომ ცომ უაზროდ ლაპარაკობ
-ხოო? მაშინ შენ მასწავლე აზრიანად ლაპარაკი
-ძალიან ჩლუნგი მოსწავლე იქნები და შენზე დროს ვერ დავკარგავ
-მარიამ ნერვებს მიშლი უკვე_გაღიზიანდა ცოტნე
-მეც ეგ მინოდა_არ ჩამორჩა მარიც
ღიმილი ვერ შევიკავე მათ ამ ბავშურ კამათზე მე და ბექაც ხომ ზუსტა ასე ვკამათობთ ხოლმე.. როგორც კი ეს გავიფიქრე ბექასკენ გამექცა თვალი ისიც რომ ზუსტად ჩემ მგომარეობაში აღმოვაჩინე გული გამითბა ღიმილით აკვირდებოდა როგორ კამათობდნენ გვრიტები.. არვიცი რა მოხდა იგრძნო რომ მე ვუყურებდი თუ რა მაგრამ მანაც შემომხეა და წამით ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდა .. ისევ ის უცნაური მუხტი ისევ ის საოცარი შეგრძნება რომელიც მთელ სხეულში მივლია თავი ავხარე და თვალი ავარიდე
-ჰე ეხა მორჩით ჩხუბს და გავეით რაა_წამოდგა ბექა
-მოიცა სად მივივართ?_დავინტერესდი მეც
-რაჭაში_ტუჩები დაპრუწა მარიმ
-აუ რა მაგარია_გაოცებას ვერ ვმალავი მე
-ხო რა კარვები კოცონი მწვადებიი მაგრად გააასწორებს რა_მხარი ამიბა ცოტნემაც
-წავალ საჭირო ნივთებს მოვამზადებ_ვთქვი მე და წასაასვლელად გავემზადე მარიმ რომ შემაჩერა
-მე უკვე ყველაპერი მოვამზადეე _სიამაყისგან საყვარლად გაიბღინძა მარი
-ჩემი საოცრება ხარ_ლოყაზე ხმაურიანად ვაკოცე


ეზოში ვიდექით და გაცხარებული ვკამათობით ვინ როგორ გავნაწილებულიყავით და ვინ ვისი მანქანით უნდა წასულიყო ცოტნემ განაცხადა ჩემთან მარი ჯდება და არავინ შემეკამათოსო ყველა განაწილდა მხოლო მე დავრჩი ტოლვილივიტ გარეთ ადგილი მხოლოდ ბექასთან იყოო მაგრამ მე რა თქმა უნდა მასთან ერთად არ ვიმგზავრები
-მოიცადეთთთ_შევაწყვეტინე კამათი ბავშვებს_მე ვინ წამიყვანს
-ამხელა ვაჟკაცს ვერ ხედავ_ბექაზე მიმითითა ცოტნემ თან გაეცინა
-არა შანსი არაა ამას არ გავყვები
-გამომყვები და თან მერე როგორ_შემეკამათა ბექა
-მაგასაც ვნახავთ
-ავნაძლევდეთ?
-ვერ მაიძულებ შენთან ერთად წამოსვლას
-ღმერთო როგორ დამღალა ამ ჯიუტმა ბავშვმა_ამოიბურტყუნა და ჩემსკენ დაიძრა ვერც კი გავიაზრე ისე შემისვა ბეჭზე და მანქანისკენ წამიყვანა
-რასაკეთებ იიოტო დამსვი_გავკიოდი მე
-ვცილობ სიჯიუტეს გადაგაჩვიო.. ნუ ფართხალებ დამივარდები
ცალი ხელით გააღო მანქანის კარი და შიგნით შემტენა ღვეი შემიკრა მანქანას მოუარა და საჭესთან დაჯა მოვემზადე რომ გემრიელად გამომელანძღა მაგრამ პირი გავაღე თუ არა ტუჩებზე თითი ამაფარა და მითხრა
-რაჭამდე შენი ხმა არ გავიგო მინდა მშვიდად ვიმგზავრო
არვიცი რატომ ავემორჩილე მაგრამ გავჩუმი საზურგეს მივეყრდენი და მოვუდუნი მგზავრობისას სულ მეძინებოდა ხოლმე და ახლაც ასე მოხა ძილბურანში მყოფი ვგრძნობდი ბექა როგორ აპარებდა ჩემსკენ თვალს


რომ გავიღვიძე უკვე შებინდებული იყო ბიჭებს კარვებიც გაეშალათ და კოცონიც დაენოთ მანქანის კარი გავაღე და დაბუჟებული ფეხები მიწაზე დავწყე ღრმად ჩავისუნთქე სუფთა ჰაერი და გარემოს თვალი მოვავლე შაორთან ვიყავით დაბანაკებული ბავშვები მხიარულად იცინონენ მაგრამ ჩემი ყურადღება სულ სხვა რამემ მიიპყრო ბექა ამოდიოდა წყლიდან წელს ზევით შიშველი უაზროდ მივაშტერი მის დაკუნთულ და განიერ მხარბეჭს როგორი მომხიბლავი იყოო ღმერთო ჩემო ფიქრიდან ნისევ მისმა ხმამ გამომიყვანა
-რაო თამთა ჩემ ვარცხნილობას აკვირდები ხო?_ირონიული ღიმილით ამხედა ჩემზე ორი თავით მაღალმა
-ნამდვილი იდიოტი ხარ_გავბრაზი და ტყისკენ ავიღე გეზი გასეირნება ნამვილა არ მაწყენდა
-თამთა საღამოს ტყეში სიარული სახიფათოა_მომაძახა ცოტნემ
-ჩემ თავს მე თვითონ მივხედავ_კიდევ უფრო გავბრაზდი და ნაბიჯს ავუჩქარე .


მადლობა ყველას ვინცნ კითხულობს