გაკვეთილი ნელ-ნელა მიიზლაზნება, თითქოს შენს ჯინაზეო...
-ყიფშიძე-გაისმა მასწავლებლის მკაცრი ხმა
-ა, ხო... დიახ მას...-დაბნეული ადგა ნატა
-რა ვიკითხე?-დამნაშავემ დახარა თავი ნატამ-სად იყურები ერთი ვიცოდე? რაზე ფიქრობ?! ჩაერთე გაკვეთილში!!!
-ბოდიშით, მას-ზარიც დაირეკა... კლასიდან არ გასულა, იჯდა თავის ადგილას... „ის“ შემოვიდა...
-ზდაროვა ბიჭებს!-დაიგვირგვინა მისმა ხმამ და ყველას ხელი ჩამოართვა-ნატალია! შენ რა წყნარად ზიხარ ქალბატონო...
-რა გნებავს?-თავი ასწია ნაატამ.
-რატომ არ გამოდიხარ კლასიდან?!
-არ მინდა გასვლა და არ გავდივარ-გაუღიმა და წიგნის კითხვა განაგრძო
-ნიკა, მოდი აქ, ტო-დაუძახეს ბიჭებმა...
-ჭკვიანად, ნატალია!-გაუღიმა, ისე, როგორც ნატას უყვარდა და წავიდა..
გაკვეთილები დასრულდა... ნატა ყოველთვის ბოლლო გადიდა... კლასს გადახედავდა, თუ მოწესრიგებული იყო, სახლში მიდიოდა, თუ არა რჩებოდა, ალაგებდა და ისე მიდიოდა... ახლაც კლასი მიალააგა, ბოქლომი აიღო, ჩნთა მოიკიდა და კარისკენ დაიძძრა, ნიკა, რომ შეჩეხა
-რა გნებავს?
-მე ბევრი რამე „მნებავს“ ნატალია! დირექტორი გვიბარებს...
-რა უნდა? რატომ გვიბარებს?-აფორიაქდა ნატა...
-წამოდი-დირექტორის კაბინეტში შევიდნენ და დასხდნენ
-ბავშვებო, მადლობთ, რომ მობრძანდით.. ნატა და ნიკა თქვენი დახმარება გვჭირდება... პირველი კლასის მასწავლებელი შეუძლოდ არის და თქვენ, რომ მიხედოთ, გამოცდებიდან თავისუფლები იქნებით...
-კარგით-თქვა ნატამ და გაიღიმა...-და ერთად უნდა ვასწავლოთ, თუ ?
-ერთად...
-კი, მაგრამ-სიტყვა გააწყვეტინა ნიკამ
-თანახმა ვართ, როდიდან დავიწყოთ?-ღიმილით თქვა ნიკამ.
-ხვალიდან...-თქვა დირექტორმა... კაბინეტი დატოვეს,
-გაგაცილებ-მიუახლოვდა ნიკა ნატას
-არა, მადლობ.
-კარგი, ნახვამდის-მეორე დღეს ადგა, გაემზადა და წავიდა.
-გამარჯობა ბაშვებო. დასხედით. - თქვა ნატამ და ადგილი დაიკავა
-ბავშვებო როგორ ხართ?-კლასში ნიკა შევიდა
-კარგად-ერთხმად თქვეს ბავშვებმა
-მოდით ჯერ გავიცნოთ ერთმანეთი. მე ნატა ყიფშიძე ვარ, ეს ნიკა ნატრაძე-ბავშვები გაიცნო და დღეც მიილია... ასე გავიდა ერთი კვირა...ნატა ისევ წავიდა სკოლაში... ისეთი საყვარლები იყვნენ პატარები... ახსენდებოდა პირველი კლასი...
-ბავშვებო დაწერეთ წინადადებები?
-დიახ მას_ერთხმად უპასუხეს და ყველამ რვეული გადაშლა... ყველას რვეულში ეწერა „მიყვარხარ ნატა!“, მერე ნიკა შემოვიდა. დიდი ვარდების თაიგული ეჭირა და ნატას მისცა, თნ ყურში ჩასჩურჩულა „მიყვარხარ“-ო...
ბოლო გაკვეთილი სპორტი ჰქონდათ... ნიკა ბიჭებს ეთამაშებოდა ნატა პატარა გოგონებთან საუბრობდა
-ბავშვებო მოდით ვითამაშოთ აბა... კითხვებს დამისვამთ და მე გიპასუხებთ...მხოლოდ სიმართლეს
-რამდენი შვილი გინდა?(ნიცა)
-სამი, ან სამზე მეტი
-გიყვართ ნიკა?(ნია)
-მმ... არ ვიცი-გაიცინა ნატამ
-ანუ გიყვართ-დაასკვნა ნინუცამ
-მიყვარს... ეს ჩვენი საიდუმლო იყოს..-გაუღიმა ნატამ
-რამდენი წელია რაც გიყვარ? (ნანუკა)
-დაახლოებით 5 წელია...
-ვაუ, იმჩნევდი? ნიკამ იცოდა?(ნანი)
-არა, არ იცოდა არც ვიმჩნევდი...-გაეცინა ნატას და გაიფიქრა“საიდან ასეთი კითხვები“-ო
-საინტერესოა... და ნატა მას, იცით მეც მომწონს ერთი ბიჭი 9 წლისაა და რა ვქნა?
-არ ვიცი... მას უყვარხარ?
-ეჰ, არ ვიცი, არც მე -დამწუხრებულმა თქვა მარიამმა-დღს ვეტყვი, რომ მიყვარს
-მომიყევი მერე ხომ?-გაიცინა ნატამ,... მარიამმა თავი დაუქნია... გაკვეტილები დასრულდა, ნიკამ ნატა გააცილა... სადარბაზოსთან ნატა გაჩერდა... ნიკასკენ შებრუნდა, აიწია და ყურში ჩსჩურჩულა
-მეც მიყვარხარ-ნიკას ჭინკები აუთამაშდა თვალებში... ხელში აიტაცა გოგონა და დააბზრიალა, მაგრად ჩეხუტა და ბოლოს მის ნაზ და ათრთოლებულ ტუჩებს შეეხო და დაუკოცნა...
-მარიამ აბა რა მოხდა? უთხარი?- კითხა ნატამ მარიამს
-ვაიმე, მას არ მჯერა... როცა თქმას ვაპირებდი მანამდე რაღაც უნდა გითხრა-ო და გამომყევი-ო.. მეც გავყევი... რომ ვკითხე რა უნდა გეთქვა-მეთქი და მიყვარხარ-ო ასე მითხრა... შემდეგ ჩამეხუტა და ლოყაზე მაკოცა... მეც ვუთხაი რომ მიყვარდა-მთელი აღტაცებით საუბრობდა მარიამი-ახლა ჩემი შეყვარებულია და ჩემი ბიჭია
-და ადრე არაა შენთვის ჯერ შეყვარებული?
-არა-გაიცინა და მიეხუტა ნატას... ზარიც დაირეკა
-მას, დემეტრესთან ავალ, რა-მივიდა მარიამი ნატასთან
-კარგი, ფრთხილად იყავი
მარიამმა ფრთხილად აირბინა კიბეები და დემეტრეს კლასისკენ გაიქცა... შესულს დაინახა, როგორ ეხუტებოდა დემეტრე ვიღაც გოგონას... ეწყინა მარიამს და კლასში ჩვიდა, თან ატირდა.
-მარიამ, რა მოხდა/ რამე ხომ არ იტკინე? მარიამ!
-დემეტრე სხვა გოგოს ეხუტებოდა...-ასრუტუნდა მარიამი
-და რატომ ეხუტებოდა ?-გაეცინა ნატას მარიამის საქციელზე
-არ ვიცი...
-იქნებ აწყნარებდა, როგორც მე შენ, ახლა გაწყნარებ? მეს ხომ შენ უყვარხარ-მიიხუტა ნატამ გოგონა...
-მართლა?-სახე გაუბრწყინდა
-მართლა...კარისკენ გაიხედე-გოგოონამ გაიხედა და დემეტრე დაინახა, რომელსაც თვალები დასევდიანებული ჰქონდა...-მე გავალ, ჭკვიანად მარიამ!-თქვა ნატამ და გავიდა კლასიდან. მარიამი ადგა და მივიდა მასთან... ერთხანს თვალებში უყურა, შემდეგ ჩაეხუტა
-რატომ წახვედი?-ჰკითხა დემეტრემ
-შენ იმ გოგოს ეხუტებოდი და...
-იეჭვიანე? სულელო, ეენე იყო, ჩემი და...
-მართლა?
-კი
-სულელიი არ ვარ..
-კარგი, ჩემი გოგო ხარ!
-ზარი დაირეკება და დაგაგვიანდება გაკვეთილზე...
-კიდევ გნახავ-უთხრა დემეტრემ, ლოყაზე აკოცა და წავიდა... გაკვეთილები დასრულდა მარიამი სახლის გზას გაუდგა, გზაში კაკო შეხვდა... კაკოსაც უყვარდა მარიამი, ამიტომ დემეტრესთან ხშირად ჩხუბობდნენ...
-მარიკო, საით გაგიჩქარებია?
-სახლში
-გაგაცილებ..
-მე ვაცილებ-უკან ამოუდგა დემეტრე მარიამს... გოგონაც მას ჩაეხუტა... გვერდი აუარეს კაკოს და წავიდნენ
-შენ სკოლაში არ უნდა იყო?
-გამოვიპარე... კაკოს აღარ გაეკარო კარგი?
-კარგი....და რატომ?
-ჯერ პატარა ხარ და ვერ გაიგებ, გაიზრდები და მიხვდები...
-კარგი...-სახლამდე მიაცილა შემდეგ წავიდა...
ნიკა და ნატა ერთად დასეირნობდნენ... ხელიც სთოხოვა ნიკამ ნატას, ისიც ბედნიერი დასთანხმდა...ერთ წელიწადში პატარა ნუცაც შეეძინათ... ასე ცხოვრობენ ბედნიერად
_______________________________________________________________________________

ეს ისტორიის პირველი ნაწილი... ველი კომენტარებს.... იმედია მოგეწონათ.. მეორე ნაწილი დემეტრე და მარიამი იქნება(15 წლის შემდეგ ) სურათზე ნიკაა :)