-მარიამ დაჯექი უკვე თავბრუ დამეხვა-ხმამაღლა მითხრა გიორგიმ
-ვნერვიულოობ-ავბუზღუნდი მე და დივანზე მოწყვეტით დავეცი.
-რატო?-გაკვირვებულმა გამომხედა მან.
-განა ყოველდღე დავდივარ ბებიასთან?-უხეშად ვუთხარი და სამზარეულოში გავედი. ჭიქა წყლით ავავსე და სულმოუთქმელად დავცალე.
-ბექა მოვიდაა-დაიყვირა გიომ და ჩემი ჩანთა მხარზე გადაიკიდა რომელშიც ტანსაცმელები მეწყო.
-ბექაა-დავიწივლე მთელი ხმით და კარში შემოსულ ბექას ზედ შევახტი.
-გოგო ხეიბარი გინდა დამტოვო?-სიცილით თქვა ბექამ და ყელში მიკბინა.
-ბიჭო მეტკინაა-სწრაფად მოვშორდი და მის ნაკბენზე ხელი მოვისვი.
-თბილი ყელი გაქ და რბილი-ჩაიცინა მან და ეხლა უკვე მაკოცა.
-მივდივართ?-წარბაწეულმა გამოგვხედა გიომ
-კი-ჩაიფხუკუნა ბექამ, სახლის კარი მაგრად ჩავკეტეთ შემდეგ კი სამივე ბექას მანქანაში მოვთავსდით
-თავი როგორ გაქვს აბა?-ჰკითხა ბექამ მის გვერდით მჯდარ გიოს.
-რავი, არის-მხრები აიჩეჩა სიცილით მან.
-გახსოვს სკოლაში ფანჯრიდან რომ გადახტი?-სიცილი ატეხა ბექამ
-თქვენ კლასელები იყავით?-ვკითხე გაკვირვებულმა მე
-ხო მე 5 წლის შევედი სკოლაში. დათო და იკაც კლასელები იყვენ-გამცა პასუხი ბექამ
-რატო გადავხტი?-გაიკვირვა გიომ.
-მასწავლებელმა რომ თქვა თუარ გაჩერდები ფანჯრიდან გადაგაგდებო და რომ უთხარი შენი გადასაგდები რამჭირსო და ფანჯრიდან ისკუპე. 3 თვე ინვალიდის ეტლით დადიოდი-ბოლო ხმაზე ხარხარებდა ჩემიძმა.
-რომელი სართულიდან გადახტი?-ინტერესით ვკითხე გიოს
-მეორე-გაიცინა მან
-მასწავლებელს რომ ცარცის ყუთში ჭიაყელა ჩაუსვი?-უკვე საჭეს ვეღარ მართავდა ბექა, მანქანა იქვე გადააყენა და გიოს უთხრა საჭესთან დამჯდარიყო
-ჭიაყელა?-გავიკვირვე მე
-ხო მონადირეთა მაღაზიაში ნახა მგონი, ისიც კარგი იყო მათემატიკის მასწავლებელს სულ რომ აბრაზებდი და სადავ შენ იყავი ის ქალი იქედან რომ გარბოდა-თხრობას აგრძელებდა ბექა
-ეგეთი მავნე იყავი?-სიცილით ვკითხე გიორგის.
-ხო რავქნა ყველა შენნაირი ჭკვიანი ხოარ იქნებოდა-სარკეში თვალი ჩამიკრა მან.
-ერთი გოგო ყავდა ამოვემებული. ყველას ეგონა უყვარდა. არადა ვერიტანდა და მაგიტომ აწვალებდა მთელი დღე, მოიცა რა ერქვა? ლილი ხო?-გიორგისკენ მიაბრუნა თავი
-არმახსოვს-თავი გააქნია მან
-შენ როგორი ბავშვი იყავი?-უკან შემომიბრუნდა ბექა.
-ვსწავლობდი, წყნარი და ჩუმი გაკვეთილი არასდროს გამიცდენია და სახლში მისულს ბებიას სულ ვეხმარებოდი-მხრები ავიჩეჩე მე
-ზურაც წყნარი ბავშვი იყო. თუმცა გაკვეთილებს აცდენდა-ჩაიცინა გიორგიმ
-მალე მივალთ?-ვიკითხე 1 საათის შემდეგ.
-ჯერ არა. დაახლოებით 4 საათის სავალია-მახარა ბექამ.
-დავიძინებ მაშინ-ვთქვი და უკან სკამზე გავწექი.
#გიორგის ნაამბობი
-დაეძინა?-ვკითხე ბექას და გზას გავხედე.
-კი დაეძინა. ირაკლიც ჩამოვა ხვალ ან ზეგ და 1 კვირაში დათო და ზურა ჩამოვლენ-მითხრა ბექამ
------
-მარიამ, გაიღვიძე-ფრთხილად შევანჯღრიე მარიამი და ლოყაზე ტუჩები მივაწებე.
-მოვედით?-ამოიზმუვლა და გვერდი იცვალა.
-ხო, გაიღვიძე.-დამყვირა ბექამ თავზე და ხელით უკან გამომწია.
-შენ ში* ხიარაგაქ?-წარბი ავუწიე ბექას
-ჩემ დასთან მისვლა არმაცადო ეხლა-მხარზე ხელი გამკრა და ეხლა მან დაუწყო მარიამს გაღვიძება. მალევე გადმოვიდა თვალებდასიებული მარიამი თვალებით ფშვნეტით.
-წამო ბებია გველოდება სახლში-მხიარულად თქვა ბექამ და მარიამს ხელი მოხვია. გაბრაზრნული გავყევი და-ძმას უკან რომლებიც სახლში შევიდნენ
-ბებიაა-დაიყვირა ბექამ და სამზარეულოში შეგვიძღვა.
-ჩემი გოგონა მოსულა-გახარებულმა წამოიყვირა 70 წლამდე ქალმა და მარიამი გულში ჩაიკრა.
-ბებო. მარიამი ნერვეულობდა არ მოვეწონებიო-თქვა ბექამ და გაიცინა.
-ეგ დედაშენია შვილო უგულო და საზიზღარი. თვარა მე რას მერჩი ბებია?-შეწუხდა ქალი.
-არაფერს-ამოილუღლუღა მარიამმა და თვალი აარიდა ქალს.
-გიორგი რამდენი ხანია არ მინახიხარ ეგრე უნდა დამეკარგო?-შუბლი შეკრა ქალმა და ჩემსკენ წამოვიდა. თბილად გადამეხვია და ისევ მარიამს მიუბრუნდა.
-გშია ბებია?
-კი ბებია მგლებივით-მარიამის მაგივრად გასცა პასუხი ბექამ.
-ბებია ის ვირები სად არიან?
-"საჯიშე ვირები?"(ეს სახელი მასწავლებელმა შეარქვა ჩემს კლასს და ისე მომეწონა მინდოდა აქაც გამონეყენებინა :დ)-სიცილით ვიკითხე მე.
-დათო და ზურა ბათუმში 1 კვირაში ჩამოვლენ იკა ხვალ ან ზეგ ჩამოვა-თქვა ბექამ და საჭმელი პირში ჩაიტინა
-საჯიშე ვირები ვიმ არიან?-გადმომჩურჩულა მარიამმა
-ჩვენ გვეძახის ბებია-გავეცი პასუხი და საჭმელი თეფშზე გადმოვიღე.
-ჭკვიანი ქალია ეტყობა-გაიცინა მარიამმაც. ჩუმად ვჭამეთ საჭმელი ხმა არცერთ ამოგვიღია. საღამო იყო უკვე ბინდდებოდა.
-წამოდი გარეთ დავჯდეთ სიგრიეა-ვთქვი ხმამაღლა და მარიამს გავხედე.
-კარგი-უმალ ადგა ისიც მაგიდიდა. ერთად გავედით გარეთ და ძელსკამზე გვერდიგვერდ დავჯექით.
-აუ მეცდამაჯინეთ-წამი არ იყო გასული ბექა რომ დაგვადგა თავზე. არ შევიმჩნიე მისი მოსვლა მაგრამ სიცილი ვერ შევიკავე ჩემსა და მარიამს შორის რომ ძლივსძლივობით ჩაჯდა.
-რაო ბექუშ ისე გიყვარვარ მარიამს ჩემს თავს ვერ უნაწილებ?-ჩავისისინე და აწითლებულ მარიამს გავხედე.
-სიმართლე კი ისაა ჩემო გიუშა რო შენ კიარმიყვარხარ, ჩემი და მიყვარს და მის თავს შენ ვერ გინაწილებ-ენა გამომიყო პატარა ბავშვივით მან
-შვილებზე ტყუილად ოცნებობ-კბილების ღჭიალით ვუთხარი და აწრაფად წამოვდექი ფეხზე.
-სადმიდიხარ?-მკითხა ღიმილით ბექამ.
-თქვენის ნებართვით შეიძლება ტუალეტში გავიდე?-წარბი ავუწიე და აბაზანის მიმართულებით წავედი
#მარიამის ხედვა
-მოგწონს ის ვირი?-მანიშნა ბექამ მიმავალ გიორგიზე
-რატო უნდა მომწონდეს?-"გავიკვირვე" მე
-აღიარე რომ მოგწონს-თითი დამიქნია გამაფრთხილებლად
-არმომწონს-ვიცრუე და ბექას თვალი ავარიდე.
-ცრუოობ-თვალები დამიქაჩა ბექამ.
-არაფერსაც არ ვიტყუები საერთოდ დამანებე თავი-გაბრაზებულმა (ოღონდ რაზე გაბრაზებულმა მეც არ ვიცი) ვუთხარი და სწრაფი ნაბიჯებით შევედი ბებიასთან. მან ჩემი ოთახი მიმითითა და მეც იქეთ წავედი. დიდხანს დავბოდიალობდი ოთახში და ყველაფერს ვათვალიერებდი. დიდი და ნათელი ითახი იყო. ოთახის შუაში დიდი ძველებური ტახტი იდგა. ერთ კედელთან კარადა იყო მეორესთან კი უზარმაზარი ფანჯარა. ფანჯარა ეზოს გადაჰყუდებდა. ყურადღებით დავათვაიერე წინა ეზო, გადამწვანებული ეზოს შუაში დიდი კაკლის ხე იყო რომლის ქვეშაც ბექა იჯდა და მობილურზე საუბრობდა. კაკლის პირხაპირ 2 მაღალი ხე იყო ორივე მსხლის რომელთ შორის ჰამაკი იყო გაბმული ჰამაკში კი გიორგი იყო წამოგორებული. სახლის პირდაპირ კი დიდი ჭიშკარი იყო რონელთანაც ჩვენი მანქანა იყო. ოთახში ელექტროენერგია არ მქონდა ჩართული მაგრამ ფანჯრიდან პირდაპირ ჩანდა მთვარე. რომლისგანაც ოთახში ხედვა არ ჭირდა.
-მარიიამმ-მალევე გავიგონე ჩემი ძმის ღრიალი.
-რაგინდა?-ფანჯარა გავაღე და ისე ვუპასუხე.
-ჩამოდი რა, მეზობლის ბავშვებს დავიძახებ და ბანქო ვითამაშოთ
-მოვდივარრ-სიცილით გადავძახე და კისრისტეხვით ჩავირბინე კიბეები რომელიც აივნიდან ეზოში ჩაუყვებოდა.
-საბაა-დაიყვირა კვლავ ჩემმა ძმამ.
-საბაა-უფრო ხმამაღლა იყვირა როდესაც სახელის პატრონმა არ გააგონა
-ჰოუ-გაისმა ბავშვის ყვირილი ღობის იქით.
-გადმოდი ჯოკერში კაცი გვაკლია-გასძახა სიცილით გიორგიმ
-ეხლა არ მითხრათ რომ ვინმე 12-13 წლის ღვლაბთან ერთად უნდა ვითამაშო ჯოკერი-თვალები გამიფართოვდა მე
-არა ნუ გეშინია-თავი გააქნია ბექამ. მალევე დავინახე როგორ გადმიყო გეხი ვიღაცამ ღობეზე შემდეგ კი მთლიანი ტანით ღობეზე აცოცდა.
-ბიჯო მომეხმარეთ თუარა აქედან რომ გადოვხტე რაგადამარჩენს-შესძახა ბიჭებს დაახლოებით 9-10 წლის ბიჭმა
-მოდი-ღობესთან გიორგი მივიდა და ერთი ხელის მოძრაიბით აუტაცა პატარა სხეული ხელში
-ვაა რავახართ ძმები სად დაიკარგეთ-ხელი ჩამოართვა საბამ ბექას
-ნახე ჩემი დაა ეს-დააიგნორა საბას საუბარი ბექამ და ჩემზე ანიშნა
-ლამაზ ქალბატონს ჩემგან დიდებული სალამი-ხელი გულზე მიიდო ბიჭმა და თავი დამიკრა
-ვაიმე რამდენიწლისახარ?-სიცილით ვკითხე და თავზე ხელი გადავუსვი
-11ის. და პატარა კიარავარ თავზე ხელს რომ მისვავ-სწრაფად მოიშორა ჩემი ხელი.
-ბანქოს მოვიტან და მოვალ-თქვა გიორგიმ და სწრაფად შევიდა სახლში
-რაგქვია?-მომიბრუნდა საბა
-მარიამი-ვუპასუხე ღიმილით
-ჩემს შეყვარებულსაც მარიამი ქვია-აღნიშნა ბავშვა და ბექასთან საუბარი დაიწყო. 5 წუთში გამოვიდა გიორგი კალმით, რვეულით და ბანქოთი ხელში. თამაში გავაჩაღეთ. მე და საბა პარაში ვიყავით. მეგონა წავაგებდით ბავშვს რა თამაში ეცოდინებამეთქი და ჩემი რამოდენიმე ხვიშტის მიუხედავად პირველ ადგილზე რომ გავედით თვალები შუბლზე ამივიდა
-პროსტა ეს ნახეთ რა-გაოცებულმა გავხედე ბიჭებს
-თქვენ გეგონათ იპოვეთ სუსტი გახვიშტავდით და მოიგებდით? ბებიათქვენისამ! წავედი ეხლა დავიძინე გვიანია-სიცილით თქვა და საბამ და ბექას დახმარებით უვნებლად გადაძვრა ღობეზე.
-მე და მარიამი დღეს ერთად ვიძინებთ-გამოაცხადა ბექამ და ხელი გადამხვია
-შვილებს არგაღირსებ აბაშიძე!-კბილების ღჭიალით დაემუქრა გიორგი და გაბრაზებული დინჯი ნაბიჯებით ავიდა მეორე სართულზე ....

მოკლედ არვიცი რამდენად გამომივიდა მაგრამ ფაქტია რომ მშობლებმა ჩემს ძმას ინტერნეტი გამოურთეს რათა უკეთ იმეცადინოს! ხოდა ტელეფონით მიწევს ატვირთვა. ბოდიში შეცდომებისთვისს ^_^ მიყვარხართ ყველა.