-რა, ეს რაიყო გიორგი?-გაოცებულს აღმომხდა და სწრაფად წამივხტი ლოგინიდან.
-გაკოცე-უდარდელად მითხრა და გაიცინა.
-რატო?-ვკითხე და ვიგრძენი როგორ ამიხურდა ლოყები
-რა არ შეიძლება?-ჩაიცინა მან.
-არა, არ გაბედო მეორედ-ვუთხარი და სწრაფად გავვარდი ოთახიდან. აბაზანაში შევედი და გაღიმებული დავდექი სარკის წინ. ჯერ კიდევ ვგრძნობდი მის ტუჩებს ჩემს ბაგეებზე და გული სადაც იყო საგულედან ამომხტარიყო. ლოყები სულ გაწითლებული მქონდა ისევე როგორც ტუჩები.
-მაინც იდიოტია-ხმამაღლა ვთქვი ჩემს თავზე გაბრაზებულმა და აბაზანიდან ხმაურით გამოვედი. ჯერ მხოლოდ შუა დღე იყო, წყლის ჭურჭელს ხელი დავავლე და წყაროს მიმართულებით წავედი. არმინდოდა ცოტა ხანს მაინც მისი ნახვა. ძლივს-ძლივობით მივაგენი ადგილს, თუმცა უნდა ვაღიარო ნამდვილი მთის წყალი იყო, არაჩვეულებრივი. წყლის ჭურჭელი ავავსე და დამძიმებული წავედი სახლისკენ. შევეთუ თუარა კარში გიორგი გამოჩნდა.
-სადიყავი?-მკითხა და კარებში ჩადგა.
-წყაროზე-ვუთხარი და მძიმე წყლის ჭურჭელი ხელში მივაჩეჩე.
-ჩაიცვი წავიდეთ-მითხრა და სამზარეულოში გავიდა.
-სად?-გაკვირვებულმა გავძახე მე.
-მთაწმინდაზე, ხომ თქვი წამოვალო?-გამოყო თავი სამზარეულოდან.
-მაშინ ბექასაც უთხარი წამოვიდეს.-წამოვაყენე პირობა.
-კარგი ვეტყვი-გაიცინა მან და სამზარეულოში შებრუნდა.
-ძალიან კარგი. სულ არმინდა შენთან ერთად სადმე წამოსვლა-ვუთხარი ხმამაღლა და ოთხში სირბილით ავედი
#გიორგის ნაამბობი.
ჯერ კიდევ ვიცინოდი მარიამის სიტყვებზე და ისე ამოვირე ჯიბიდან მობილური. სწრაფად მოვძებნე ბექას ნომერი და დავრეკე.
-ხო-მიპასუხა მობილურზე.
-აბაშიძე, სულ შენ გგავს შენი და უჯიშო-გავიცინე მე.
-ნეტა შენ ვის რას ეუბნები, უჯიშოები შენ და შენი ძმა თვითონ ხართ. გარდა ამისა თუარ მოგწონს ჩემი და წავიყვან-ირონიულად ჩაიცინა მან.
-ა*რაკებ ძმობასფიცავარ. ბიჯო დღეს გვინდოდა მე და მარიამს მთაწმინდაზე ასვლა. ბექა წამოვიდესო გაიძახის და წამოდი შენც-შევთავაზე მე.
-ვა რა კარგია საქმე მაინც არმქონდა წამოვალ-შეთავაზებით გახარებულმა ჩამყვირა ყურმილში
-მალე წახვალ ოღონდ-წავიყენე სიცილით პირობა.
-ოო შენ ხო კაცს არაფერს შეარგენ ნატრიაშვილი-შემომჩივლა მან.
-ხო არავის არაფერს ვარგებ-გავიცინე მე.
-როდის გამომივლით?-სხვა თემაზე გადაიტანა საუბარი.
-შენი მანქანით წადი ესე 1საათში ჩვემნც მანქანით წამოვალთ და იქ დავჯდეთ რესტორანში-ვუთხარი და არც დავლოდებივარ პასუხს ისე გავთიშე ტელეფონი.
-მარიამ-დავოყვირე და კიბეებს ავუყევი.
-ხო-გამმომძახა ოთახიდან და კარში თავი საყვარლად გამოყო.
-შენი ძმა იქ დაგვხვდება. თხუთმეტ წუთში გაემზადე-ვუთხარი და ჩემს ოთახში შევედი. თეთრი ჯინსი და შავი მაიკა გადავიცვი ფეხზე კედები ამოვიცვი და თმა არც დამივარვხნია ისე გავედი გარეთ.
-საათი დამრჩა-ჩავიბუტბუტე და კიბიდან კვლავ ავბრუნდი ზემოთ, ტელეფონი რომელიც ხელში მეკავა იქვე ლოგინზე მივაგდე და სასურველი საათი ხელზე მოვირგე რის შემდეგაც სწრაფად დავტოვე ოთახი.
-ტელეფონი დამრჩა-უკვე გაბრაზებულმა ჩავილაპარაკე კიბეებზე და კვლავ ოთახში ავნრუნდი.
-სუნამო უნდა დამესხა-გაბრაზებულმა დავკარი კიბის მოაჯირს ხელი და მარიამის სიცილი რომ გავიგონე მეც გამეღიმა
-ღმერთო რადებილი ხარ-კისკისებდა ბოლო ხმაზე და მუცელზე ხელს იჭერდა.
-რავქნათ ყველა შენნაირი ჭკვიანი ხომ ვერ იქნება-გავეხუმრე და ყელზე ცოტა სუნამო მივუპკურე. კიბეებზე ჩავდიოდი უკვე მეოთხეთ მარიამმა რომ სიცილ-ხარხარით წამოიყვირა.
-გიორგი, ტელეფონო დაგრჩა კომოდზე-ძლივს ამოილუღლუღა სიცილი და კიბეზე მოწყვეტით დაეშვა.
-მარიამ-სიცილით მაგრამ მაინც მკაცრად ვუთხარი და ოთახიდან ტელეფონი ჩამოვიტანე. მარიამი ძალით წამოვაყენე რომელიც კვლავ სულმოუთქმელად იცონოდა და მანქანაში ჩავსვი.
-კარგი ნუ იცინი-"დაბღვერილმა" ვუთხარი და სწრაფი სვლით წავედი თბილისის მიმართულებით.
-შენ არ იცი რა სასაცილო იყავი თორე სიცილისგან გული წაგივიდოდა-კვლავ გაიცინა მან და ფანჯარაში გაიხედა რომ სიცილი შეეწყვიტა. მთელი გზა ესე ვიყავით. ციტახანი მდუმარება ჩამოწვებოდა რომელსაც მარიამის ხარცარი არღვევდა ამას მხოლოდ იმით ხსნიდა "უცებ გამახსენდა და რომ არ გამეცინა გავიგუდებოდი". მთაწმინდაზე ასულებს ბექა იქ დაგვხვდა. მაგიდა ისეთ ადგილზე შევარჩიეთ თბილისის ხედი რომ კარგად ჩანდა. თან ვსაუბრობდით და შეკვეთას ველოდებოდით. საღამო სასიამოვნოდ გავატარეთ. ბექა ნერვებს მიშლიდა. რამდენჯერ ვანიშნე ან შეტყობინება გავუგზავნე შემდეგი ტექსტრებით.
"დაახვიე აქედან"
"წადი! უკვე ნერვებზე მოქმედებ!"
"მარიამთან მარტო არდამტოვებ?"
"ჩაგიგდებ მარტო ხელში"
"დაგლეწავ"
"შენ *იგ გაქ?"
ეს ბოლო მაშინ მივწერე ბექამ რომ აზრი გამოთქვა ის და მარიამი სოფელში წასულიყვნენ მეორე ბებიასთან რომელიც მართლა კარგი ქალი იყო და სიხარულით ჩაიკრავდა გულში. მარიამიც ორჭოფობის შემდეგ დათანხმდა. მე და მარიამი ერთად დავბრუნდით სახლში, გზაში დაეძინა მარიამს მაგრამ რომ მივედით გაბრაზებულმა შეცოდების გარეშე გავაღვიძე და დასაძინებლად ავედით.
#მარიამის ნაამბობი
-ხო ზუკა იცი, ბექამ მითხრა მეორე ბებიასთან წავიდეთო და დავთანხმდი-მოვუყევი ყველაფერი ზურას.
-ახალი თამაში-ჩაიცინა მან.
-რა?-ვერ მივუხვდი მე.
-არაფერი. წადი მართლა ძალიან კარგი ქალია..მოგეწონება.-თქვა ზურამ ბოლოს კი დააყოლა წავედი ჩემი გოგო მოვიდაო და გამითიშა. იმ საღამოს ბარგი შევკარი ბექამ ამოვალ დილით და წავიდეთი. გამიკვირდა გიორგისაც რომ შეთავაზა წამოდიო ისიც დაუყოვნებლივ დასთანხმდა და ბექას თვალები დაუბრიალა.
#ბიჭების სატელეფონო საუბარი (ბექა ზურა)
-გიორგის მერვები უნდა ავუშალო-ჩაიქირქილა ბექამ.
-როგორ?-ჩაეძია ზურა
-მე ვიცი. პროსტა შენ ნახე და, რომ ჩამოხვალ აგიხსნი.-ბოლო ხმაზე აროხროხდა ბექა.
-მიდი ეხლა ამიძსენი-არ მოეშვა ტყუპისცალი.
-მოკლედ დღეს მითხრა მთაწმინდაზე წავიდეთო. ხოდა ეჭვიანი ძმასავით მარტო არ დავტოვებ მაგ ორს. მერე რომ ჩამოხვალ თქვენც ამყევით და მაგრად გამწარდება-სიცილით გაურაკრაკა გეგმა ბექამ.
-სხვას რას ველოდი ნეტა შენნაირი უტვინოსგან-ღრმად ამოისუნთქა ბექამ და დანანებით გააქნია თავი.
-ნუ ატ*აკებ ეხლა-დატუქსა უფროსმა ძმამ უმცროსი.
-მე და დათო 1 კვირა კიდევ დავრჩებით. იკას დაურეკე და ის დაგეხმარება-ყურმილი გაუთიშა ზურამ ძმას.
#ბექა და იკა
-თანახმა ხარ?-ჩაიცინა ბექამ.
-აბა რა-სიცილში აყვა ირაკლი


საინტერესო თავები იწყებააა.. ხვალე პარასკევია დიდ თავს დაგიდებთ. ბოდიში დაგვიანებისთვის! მიყვარხართ ყველა და ვგიჟდები კომენტარებს რომ ვკითხულობ! ძაამ უნამუსობა კია პატარა თავებს რომ ვდებ მაგრამ რავქნა. ამის შემდეგ ისტორიას მთლიანად დავწერ და არ გალოდინებთ ^_^ ამ ერთხელ გაუძელით. სიყვარულით ტომაჩკა(ელენა)