-აუუ რძალო ვინმე მაგარი გოგო არ გყავს სადაქალოში? - ეშმაკური ღმილით გამომხედა აკომ.
-ვთქვათ და კი,მერე?
-აუ მიჩალიჩე რაა! ყოფილი უნდა გავამწარო - ღიმილით ჩაილაპაკა და ბიჭებს გახედა.
-ფუუ რა დებილიხარ ჩემი - უკმაყოფილოდ ამოილაპარაკა კაკიმ და თორნიკეს გახედა.
-რაგჭირს შენ ? - დასერიოზულდა აკო და უცნაურად მყოფ თორნიკეს გახედა.
-არაფერი ისე ...
-ეებიჭო ჩვენ გვიმალა რამეს? - ორივემ გაკვირვებულებმა გახედეს თორნიკეს და მერე მე გამომხედეს.
-მივდივარ - გამიკვირდა.სად მიდიოდა?
-სად? - ჩემი შეკითხვა კაკიმ დასვა.
-საფრანგეთში - რაააა? საფრანგეთში მიდის?
-როდის? - ამდენი ხნის ჩუმათ ყოფნის შემდეგ ხმა ძლივს ამოვიღე.
-ორ დღეში.
-რამდენიხნით? - ბიჭები დაშტერებულები უყურებდნენ ხან ერთმანეთს ხან თორნიკეს.
-არვიცი.
ავდექი და ოთახში ავედი.მეტკინა.ხომ შეეძო რომ ეთქვა? შეეძლო მაგრამ არ მითხრა.
...
-მარიამ - დილით ანას ხმა გავიგონე და თვალები ნელა გავახილე.
-ბატონო
-ბავშვები მოვიდნენ და შენ გეძახა ჩამოვიდესო - მორიდებით მითხრა და ოთახიდან გაიდა.
ჩავიცვი და ჩავედი.აკო,კაკი,კატო და ნატა აქეთ იქით დაბოდიალებდნენ თორნკე სავარძელზე იყო გაწოლილი.
-გოგოებო
-ვაიმეეეეეე მარიამ - ღიმილით გამოიქცნენ ორივე ჩემსკენ და მომეხივნენ.როგორი თბილები იყვნენ - აი არიციოგორ მოგვენატრე,ამათ არ მოვყავდით.
-ამ დილა უთენია მაგ დებილური იდეის გამო ჩვენც რომ გაგვაღვიძეთ ორივე ხართ მოსაკლავები და მაგიტომაც არ მოგვყავდით - უკმაოფილოდ ჩამოქაჩა თმაზე კაკიმ კატოს და თორნიკეს გვერდით მიუჯდა.
-რახდება? - გაკვირვებულმა იკითხე და ბავშვებს გავხედე.თორნიკეს ყურადღებას არ ვაქცევდი.საკმარისზე მეტად ნაწენი ვიყავი.
-რადა ესეიგი - ნატამ დაიწყო - თორნიკეს აქვს სვანეთში სოფელი,ნუ ახლა ორ დღეში მივდივარო კი ამბობს მარა გავარკვიეთ ჩვენ და ერთ კვირაში შეუძლია წასვლა.ხოდა სვანეთში გვინდა ჩვენ წასვლა,ზაფხულია ამ ვირებს კიდე ზღვაზე არ მივყავართ ეგ გვაკლია ვინმე გადავიმტეროთ და იქ ვცემოთ ხალხიო ხოდა ვიწვებით აქ და წავიდეთ სვანეთში მაინც - ჩამომიყალიბა სავარაუდო საზაფხულო გეგმა და საყვარლად გამიღიმა.
-მე რას მთხოვთ მერე - გაკვირვებულმა ვკითხე გოგონებს და თმები გავიშალე - თუ წახვალთ იმედია ჩემი ქმარი წამომიყვანს - გაბრაზებულმა ქმარი გამოვკვეთე და გავხედე - თუ არ წამომიყვანს არც ეგა პრობლმეა,ნინოსთან ერთად წავალ ზღვაზე!
-ვინა ნინო ? - ინტერესით გამომხედა აკომ და გამიღიმა. ააჰჰ ხო გუშინ.
-დაქალია მაგრამ შენნაირი ბაბნიკისთვის არმინდა - უშნოდ დავეჭყანე და გავუღიმე.
-წამოვიდეს ნინოც - სწრაფად წამოიყვირა კატომ - გთხოვთ წავიდეთ რაა!
-ისე თორნიკეს სოფელში რომ მიდიხართ იქნებ თითონ არ უნდა წამოსვლა - სიტყვით გამოვიდა კაკი და თორიკეს გვერდით დაჯდა - სახეზე ეტყობა!

-ოოო თორნიკე ჩვენ ხო გვეთანხმები? - კატოც და ნატაც თორნიკეს წინ ჩამოჯდნენ და თვალებში ჩააშტერდნენ.
-მაჰიპნოზებთ ახლა ორივე თუ რაარი? - ღიმილით კითხა გოგონებს და ორივეს თმაზე დაქაჩა - ჩემი ცოლის თმები უკეთესია! - უცებ ჩაილაპარაკა და ქვემოდან გამომხედა.
-ოოო თმები კი არა გვითხარი რაა რამე - წუწუნით წამოდგა ფეხზე კატო და აქეთ იქით სიარული დაიწყო.
-გოგო შენ დებილი ხო არ ხარ ? რას გეტყვი ახლა არ წავიდეთთქო? წავიდეთ - თორნიკეც წამოდგა და ტელეფონით სადღაც გადარეკა.
-აუუურაა ჯიგარიხარ ! - კატო და ნატაც ორივე ტელეფონზე მოსაუბრე თორნიკეს შემოეხვივნენ.
-ფუი ესენი რატო არ მიგყავთ ზღვაზე? ვინმეს აიკიდებენ? ესენი ვინმეს ამკიდელები რანაირად არიან ბიჭები არიან სუფთა - გაჭირვებით საუბრობდა თორნიკე და თან ტელეფონს ყურს უგდებდა.
-ესეიგი შენი დაქალი მოდის - მე გამომხედა თორნიკემ - ხვალ დილით გავიდეთ.
-კარგი მაშინ ჩვენ წავალთ და მოვემზადებით - ფეხზე წამოაგდო აკომ კაკი და გოგოებს ხელი დაავლო - აბა მაგრად.
ოთახში ავედი და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე.ოთახში თორნიკე შემოვიდა.არაფერი უთქვამს საწოლზე წამოწვა და მაკვირდებოდა როგორ ვალაგებდი.მისი მზერა უკვე აუტანელი რომ გახდა გაკვირვებულმა გავხედე.
-რაიყო? - ვკითხე და ჩანთის შეჯვრა დავიწყე.
-რაიყო? - კითხვა შემომიბრუნა.
-კითხვაზე კითხვით რომ მპასუხობენ ვერვიტან ! - გაბრაზებულმა ვუთხარი და ჩანთას ხელებით დავაწექი რომ როგორმე შემეკრა.
-გეწყინა ხო ? - საწოლიდან წამოდგა და ჩანთა მისკენ გააჩოჩა - გეწყინათქო? - პასუხი რომ დავაგვიანე ხმას აუწია და შეკრული ჩანთა გვერდით გადაგო.
-რა უნდა მწყენოდა?
-ვითომ არ იცის.
-ხო მეწყინა - გაბრაზებულმა ვიყვირე - მეწყინა თან ძალიან,დავიღალე უკვე.გავიგე რომ გძულვარ და ვერ მიტან მაგრამ ასე შეიძლება? რომ გეთქვა ხომ შეიძლებოდა? შეიძლებოდა მაგრამ არ მითხარი.შენთვის იმდენად არაფერს ვნიშნავ რომ თქმის ღირსადაც არ ჩამთალე და კიდევ კარგი იქ რომ ვიყავი და ბიჭებმა გკითხეს თორემ ისე წახვიდოდი ვერ გავიგებდი - გამწარებული ვყვიროდი და ხელებს ვერ ვიმორჩილებდი.
-რა იცი რომ ვერ გიტან ?
-რა ვიცი ? გეტყობა! გამოხედვა,საქციელები ყვეაფერში იგრძნობა ჩემს მიმართ ზიზღი და ეს მკლავს,მკლავს!
-ეჰჰჰმარიამ არიცი შენ არაფერი!
...
-აუუ ძალიან დავიღალე - მანქანიდან გადმოსვლისთანავე წუწუნი დაიწყეს გოგოენბმა.სვანეთში ვიყავით უკვე და მართლაც რომ დამღლელი იყო გზა.გოგონების მსგავსად მეც ძალიან დაღლილი ვიყავი.ნინო ხმას არ იღებდა ჯერ კიდევ მორცხვობდა.
-თქვენ წუწუნებდით წავიდეთო ხოდა ახლა ეგ დაღლა აიტანეთ და საჩმელი გვაჭამეთ - გაბრაზებული აბუზღუნდა აკო და მე გამომხედა - რძალო შენ და შენმა მეგობარმა დაისვენეთ ამათმა იტრიალონ - გოგოებზე მანიშნა და ეშმაკურად გამიღიმა.
-მე შენ გაგაფრთხილე ბაბნიკისთვის არ მინდათქო - ანა გამახსენდა და დავსევდიანდი - ისე თორნიკე ანაც რომ წამოსულიყო არიქნებოდა ცუდი მაგრამ ახლა რაღა აზრი აქვს - გულდაწყვეტილმა ჩავილაპარაკე და ჩემზე მოშტერრებულ თორნიკეს გავხედე- რაიყო?
ხელი წამავლო და სკამიდან ამაგდო.სახლის უკან ეზოში გამიყვანა.აქაც არაჩვეულებრივი ბაღი ჰქონდათ.
-შენც იცი ? - ღიმილით მკითხა და თმაზე თამაში დამიწყო.
-რაა? შენც იცი? - გაკვირვებულმა გავხედე და თვალებში ჩავაშტერდი.
-ც ვარ გოგო მე ? მე გავიგე პირველმა ეგ და ყველანაირად ვჩალიჩობ რო აკოს როგორმე ანა მოვაწონო მაგრამ არაქცევს ყურადღებას საერთოდ - ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა - როგოც შენ მე.
-რაა? - ვერ გავიგონე ბოლოს რათქვა.
-არაფერი დაიკიდე ანა ხვალ მოვა.
გამიხარდა მაგრამ თან დავიბენი.თორნიკე რაღაც აშკარად ჩემი მისამართით ჩაილაპარაკა.