ჯვრის წერის და ხელმოწერს ცერემონიალმა ჩვეულებრვად ჩაიარა,ალექსანდრე ისევ პატარა გოგოსავით მიყურებდა,ეტყობოდა რომ ჩემს მიმართ ვნება არ ჰქონდა. ცოტა მწყინდა ეს ამბავი,მაგრამ არ ვიმჩნევდი,ქორწილის ბოლოს ისეთი გადაღლილი ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა.
-ალექს,უკვე გვიანია და არ წავიდეთ?-გავხედე ჩემს გვერდზე მჯდომს
-ცოტაც მოითმინე პატარა,მალე წავალთ-ლოყაზე მიჩქმიტა და გამიღიმა
სახე მომეღრიცა,ეს კაცი მგონი ვერ ხვდება,რომ მე უკვე მისი კანონიერი ცოლი ვარ და ასე არუნდა მელაპარაკოს. ეს მალე სე გაიწელა,რომ კინაღამ სადედოფლო მაგიდაზე ჩამომეძინა,ამ საზოგადოებაში ნამდვილად ვერ გავერთობოდი,ამ ქუსლიანმა ფეხსაცმელმა ხომ საერთოდ ბოლო მომიღო,კიდევ კარგ მაგიდა ბოლომდე დაფარული იყო და არ ჩანდა ჩემი ტიტლიკანა ფეხები.
-ალექს-მუდარის თვალებით გადავხედე
-კარგი დამელოდე მძღოლს გავაფრთხილებ და წავიდეთ
როგორც იქნა მეღირსა,დაპირებისამებრ ნახევარ საათში უკვე სახლში ვიყავთ. ოთახის კარები გამიღო
-არ შემოხვალ?
-მე?-თვალები ჭყიტა
-ხო აბა შენს მეტს ხედავ აქ ვინმეს?-ასე რამ გამათამამა მეც ვერ მივხვდი
-გვიანია,ჯობს დაიძინო
-შენ მამაჩემი ხარ თუ ჩემ ქმარი ვერ გავიგე?
-ნინა დაწექი და დაიძინე-მოთმინებით გამიმეორა
-არა ალექს,სერიოზულად გეკითხები და მიპასუხე!-დოინჯი შემოვირტყი და წინ ავესვეტე
-ჩვენ რაზე შევთანხმდით?-ცალი ხელით კარებს მიეყრდნო,ცალით კი კისერზე მოჭერილი ბაფთა მოხსნა
-ანუ იმის თქმა გნდა,რომ მთელი ცხოვრება ასე მამაშვილივით უნდა ვიცხოვროთ?
-ხომ გეუნები ძალიან პატარახართქო-გაეცნა
-პატარა რისთვის?
-ნინა გეყოფა და დაიძინე-ხმა გაუმკაცრდა და თითიც მიმითითა საწოლზე
-როდემდე უნდა ვიყოთ ესე?
-სულ რაღაც 6 თვე მეტი არა
-რას გულისხმობ?-პულსი ამიჩქარდა
-იმას რომ 6თვეში ვიტყვით რომ ვერ შევეგუეთ ერთმანეთს და მორჩა
-მეღადავები?
-არა არ გეღადავები
-კარგი!-მოკლედ მოვუჭერი და კარები ცხვირწინ მივუჯახუნე
იქნებ მართლა ასე ჯობდეს,მაგრამ 6 თვის მერე რა გავაკეთო,ისევ მშობლებთნ ვერ დავბრუნდები.

დილით ისევ ჩემი ოთახიდან გამომავალი რომ დამინახა ნანუკამ თვალები ჭყიტა
-აქ რატომ გძინავს?
-რავიცი აბა ეგ თქვენს შვილს კითხეთ-მხრები ავიჩეჩე და გვერდი გავუარა
-შენ რა იყო ენა არ გაქვს თუ აზრს ვერ აყალიბებ?
-ისადა უკაცრავად მე ვინმემ მკითხა რო მათხოვებდნენ?-გავეკრიჭე
-ახლავე დაველაპარაკები ალექსს-ხმა გაიმკაცრა,კოპები შეყარა და სწრაფად აკრიიბა შვილის ნომერი
მათი საუბრსთვის არ მომისმენია უნივერისტეტში მაგვიანდებოდა.
-რა ქენით აბა?-წინ ამესვეტა ინგა
-6 თვეში გეყრებიო-უემოციოდ ვუპასუხე და აუდიტორიაში შევედი
-რაო?
-უიმე ინგა რაო და მიყვარხარო
-კი მაგრამ რატომო?
-ჯერ მოსკოვს უნდა დავეკთხოვო რავიცი მე რატომო
-ეგ კაცი ვერაა,გუშინ ცოლად მოგიყვანა და უკვე გეყრება?
-მაგასაც ვნახავთ ვნ ვის გაეყრება,იმდენს ვიზამ თავს მაინც შევაყვარებ!-ჩემი ნათქვამით კმაყოფილმა ჩავიქირქილე
ინგამ თავი გააქნია და ხმა აღარ ამოუღია.
სახლში გვიან დავბრუნდი,ჯგუფელებმა აიჩემეს სადმე დავსხდეთო და მეც მათ შევუერთდი,სახლში რომ მივედი ცხრას აკლდა წუთები
-იკადრე დაბრუნება?-ნანუკას წიკვინმა ხო შემაწუხა
-სადაა ალექსანდრე?
-რაზეც გეკითხები იმაზე მიპასუხე
შენც არ მომიკვდე უპასუხოდ დავტოვე და ოთახში ავედი,ალექსს ხმა შემომესმა მე მეძახდა,არც გასვლა ვიკადრე
-შენ რომ გეძახიან არუნდა გააგონო ადამიანს ხმა?
-რა ხდება?
-რა და გადმობარგდი ჩემს ოთახში
-რატომ?-არ შევიმჩნიე,არადა ძალან გამიხარდა
-ცოლ-ქმარი ერთ ოთახში უნდა იძინებდეს
-და კდევ სექსიც უნდა ქონდეთ-დავუმოწმე მე და თან დავძინე ეს სიბრძნე
ცოტახანს მიყურა მერე კი გაეღიმა ოდნავ
-მიდი ჩალაგდი და გადმოდი-კარები გაიხურა
კმაყოფილმა გავიღიმე და ნვთების ჩალაგება დავიწყე


________
პატარა თავია მაგრამ დრო არ მქონდა მეტი,მაინტერესებს თქვენი აზრი.<3